Jullie weten al dat wandelen me fascineert, zodat ik toch eens per week een 20tal kilometers in de wijde natuur doorbreng en vooral op door plaatselijke wandelclubs uitgestippelde wandelingen . Zo ook vorige week toen plots op mijn weg een dame opdook die ik vriendelijk begroette en zij mij terug een goeiendag wenste. We begonnen als wildvreemden een één uur durend gesprek waarbij zoveel raakpunten ter sprake kwamen dat het ongelooflijk leek. Enkele voorbeelden: dezelfde vormings cursussen gevolgd, dezelfde interesses, dezelfde mensen kennen, elkaars "buikverhaal" verstaan, dezelfde Compostella-droom. Het werd een hartverwarmende ontmoetings-wandeling van twee totaal onbekenden die mekaar zo wonderlijk goed verstonden dat dit geen toeval was. het leven kan toch mooi en boeiend zijn hé. Wat een gelukzak ben ik toch !
