na het ongelukkige toeval met mijn Peugeot besloot ik een spiksplinternieuwe Ford Escort 1100 te kopen.
ik werkte reeds ongeveer een jaar in Brugge en die dagelijkse 50 km wilde ik zo probleemloos mogelijk afleggen, te laat komen was in die tijd immers nog een van de 7 hoofdzonden.
het was de tijd de Gilbert Stapelaere het ene succes na het ander boekte met Ford Escort en ik was daardoor misschien wel een beetje beïnvloed om zelf ook een Escort te kopen.
zo zie je dat sportprestaties het koopgedrag bij jonge mensen toch kunnen beïnvloeden
ik vond dat de auto een mooie lijn had en niet te hoog van de grond stond, de wegligging kon ook niet slecht zijn gezien de successen in de rally's.
zijn tegenstander toendertijd was de Opel Kadett 1200 maar deze was toch minder mooi van lijn , vond ik, en de resultaten in het rallygebeuren waren ook een ietsje minder dan van de Escort.
ik nam het toonzaalmodel omdat ik niet lang zonder auto kon, het was créme witte met 2 deuren en zwarte "sky" zetels en het pookje stond tussen de voorzetels.
het was een kort sportief pookje en de Escort bolde goed maar de wegligging was slecht, zeker als er op "kinderkopjes" werd gereden als het nat was.
de originele banden waren aan de smalle kant en waarschijnlijk niet van de beste kwaliteit.
Raf van de bandencentrale vertelde me dat hij voor de Escort uitstekende banden had liggen, eerst dacht ik dat het een poging was om gewoon 4 banden te verkopen maar ik veranderde van standpunt door de gedachte dat Raf toch een vriend was en mij niet in de luren zou leggen.
de banden werden verwisseld en er werd een prijsje gemaakt, het resultaat was verbluffend, kinderkoppen of niet, droog of nat, wind of geen wind de auto gedroeg zich als op een treinspoor en de Raf steeg nog een trapje in mijn achting.
de Escort liet ik zoals hij was, geen extra mist en verstralers, sober dus en met die mooie brede banden, ja het straalde naar mijn gevoel wel iets uit.
ik was intussen 22 en de zotte kuren waren tot een normaal niveau gezakt, ik had terug meer vrije tijd en de drang om terug met techniek bezig te zijn kwam weer naar boven.
Ik had in Snellegem, zo een beetje halverwege tussen Gistel en Brugge een Willy's jeep uit de 2de wereld oorlog zien staan, de huidige eigenaar had hem in het orange gespoten en de "bache" had zijn beste dagen gehad maar het geheel zag er aantrekkelijk uit.
ik kocht de Willy's voor de ronde som van 13.000 frank en tezamen met mijn schoonbroer, je weet wel de co-piloot, trokken we met mijn Escort de jeep richting Gistel.
ik had gevraagd aan Oscar, de vader van vriend Luc of ik de jeep in zijn loods/werkplaats mocht parkeren om de nodige restauratiewerken uit te voeren.
dagen en avonden, en weekends heb ik in die loods doorgebracht, maar met plezier, soms kwamen er andere jongens meehelpen en doorgrondden we de duistere technieken van die mannen aan de overkant van de oceaan.
volgende keer: de heropstanding van de Willy's die eigenlijk een Ford jeep bleek te zijn.
(van mijn eigen escort heb ik maar 2 foto's en dan staat hij er nog maar half op daarom hier een vervangfotootje)