alles wat Engels was had me altijd al geinteresseerd, na de MGB waar we veel plezier mee hadden , wilden we terug een op en top Engelse wagen aankopen.
ik had al een paar keer in Brugge een Rover zien voorbijglijden en die auto sprak ons wel aan.
bij Bob Vandeplas die op de Komvest in Brugge een British Leyland garage runde had ik al een keer in zo'n Rover achter het stuur gezeten en dat viel uitermate in de smaak.
het instrumentenbord met zijn ronde meters en veel knopjes en lichtjes maakten wel indruk op me.
je voelde ook als je in die auto zat dat hij solide was, de zetels van de auto waren uit leer en veel mooier dan de zetels die toendertijd in ons klein salonnetje stonden in het huurhuisje in Brugge.
het was niet zo dat je zomaar een Rover tweedehands direct kon kopen, nee je moest echt op zoek gaan om er een te vinden.
na een paar weken speur en zoekwerk kregen we een signaaltje van garage Vandermeersch, gelegen aan de Dikkebusweg nr 3 vlakbij het station van Ieper, dat ze een Rover 2000 TC te koop hadden van 1973.
ik moet je niet vertellen als je van een Vauxhall viva in een Rover 2000 TC beland wat het effect is, het is zo een beetje het verschil tussen hemel en aarde.
we kochten de auto voor 101.250 frank en ik weet nog goed dat we zo fier als een pauw door Brugge reden en dan kijk je zo wel eens in een uitstalraam om te zien hoe je zelf in de auto zit en hoe het geheel eruit ziet, we waren niet ijdel of zo maar toch.
terwijl ik de auto aan het keuren was door middel van de uitstalramen zag ik in mijn linkerooghoek dat er nogal veel witte rook uit de uitlaatpijp kwam maar gaf er verder geen aandacht aan.
na een flinke eerste proefrit zag ik het temperatuurmeterje alarm slaan, en zelf ging ik ook een beetje in de alarmfase.
de diagnose was rap gesteld want witte rook betekent niet altijd dat er een nieuwe paus is verkozen maar soms ook dat de koppakking (joint de culasse voor de insiders) het heeft begeven.
mijn adoratie voor Engelse auto's was al wat minder en wat me nu vooral interesseerde was hoe garage Vandermeersch in Ieper hierop zou reageren.
gelukkig reageerden ze correct en mocht ik de auto binnenbrengen voor een herstelling onder garantie, na het herstellen van de koppakking heb ik in de 4 jaar tijd , en ettelijke kilometers later, dat ik met de Rover heb gereden nooit nog problemen gehad op de normale kleine dingen na.
de Rover had een mooi groene kleur, men noemde dat BRG groen of British Racing Green, dat zie je nu soms nog staan in boekjes van klassieke auto's.
met deze auto reden we naar Engeland, Duitsland, Frankrijk en Nederland.
op een dag reden we er mee naar Le Havre in Frankrijk heen en terug op één dag, dat was een tochtje van 750 km niet via de autostrades maar over de route nationals.
toen ondervond ik toch een minpuntje aan die auto en dat was het ontbreken van een servo bekrachtiging op de besturing.
ik heb het stuur van die groene Rover nog altijd in mijn bezit (later verneem je wel hoe dat komt) het is een speciaal stuur dat gemaakt werd door de firma Mülliner in Engeland.
Mülliner maakte voor veel Britse wagens speciale onderdelen, die de auto een speciaal tintje gaven, het normale stuurwiel van de Rover was in zwarte kunststof gemaakt, maar het Mülliner stuur was precies een houten stuur met 2 spaken in roestvrijstaal (de kleur was houtbruin maar het was wel van kunststof)
ze hadden het stuur extra groot gemaakt ( 46 cm diameter) wegens het ontbreken van de servobekrachtiging)
met deze Rover is er ook rally gereden maar dat is voor een volgende keer.
(de foto bij het artikel is er een uit een verkoopsfolder uit die tijd, de foto van de echte Rover komt bij het volgende verhaal)