|
Vooraleer je start met een vermageringsprogramma is het voor jezelf belangrijk dat je weet waarom je het doet.
Het gaat over een programma, dat wil zeggen dat je er niet morgen mee begint en overmorgen mee stopt. Het best is jezelf bevragen, en misschien eens op papier zetten, waarom je zou overwegen aan een fitheidsprogramma te beginnen.
-
Wil je terug in de kleren kunnen van vorig jaar?
-
Voel je je niet meer goed in je vel?
-
Voel je beperkingen door je overgewicht?
-
Gezondheidsproblemen?
-
Begin je de spiegel te vermijden?
-
....?
Ga steeds uit van hetgeen je zelf voelt en wil, niet van hetgeen de buitenwereld je wil doen geloven. Als je 10 kilo teveel weegt, doch je daar goed bij voelt, waarom zou je dan zo’n programma volgen (tenzij het voor jou een middel is om maximum op dat gewicht te blijven!)
Stel jezelf een realistisch doel voor ogen. 10 kilo op één maand is quasi onmogelijk (niettegenstaande bepaalde pillenfabrikanten je dat willen doen geloven) en dan nog, het zou alleen water en spieren zijn die je kwijt speelt en geen lichaamsvet, en die komen er toch onmiddellijk terug aan. Op 6 maanden één à twee kledingmaten verminderen is al wat realistischer, en dat voel je ook direct. Wees ook geduldig, je lichaamsmassa is er niet in één nacht bijgekomen, het zal ook niet in één nacht verdwijnen.
Dit laatste punt was in het verleden mijn zwakste punt, als ik al besloot iets aan mijn lijn te doen, moest het vlug gaan, de grove middelen, als ik het nu bekijk soms echt uithongeren, en dat lukt wel even, doch dat hou je niet vol en als je dan weer gewoon begint te eten, dan vliegen de kilo’s er weer aan!
Ik hoop dat ik nu tot de jaren van verstand gekomen ben, en dat mijn huidige aanpak een lang leven beschoren is.
Mijn motivatie? Er zijn verschillende redenen!
Ik voelde mij de zus van het Michelin mannetje, alles opgezwollen, mijn buik, mijn benen, mijn lijf zat overal in de weg. Ik voelde mij beperkt in mijn bewegingen en was zeer kort van adem, hoegenaamd geen conditie meer. Mij bukken, rechtstaan uit een lage zetel, trappen oplopen, schoenen vastmaken, het werd allemaal lastig, ik voelde mij 30 jaar ouder. De spiegel was mijn grootste vijand. Ik zat geprangd in mijn kleren maatje 48 en vertikte het voor deze winter een nieuwe garderobe te kopen met een maatje meer.
En toch heb ik eerst deze situatie laten uitdijen tot er nog eens 10 kilo bijkwam op nog geen zes maanden vooraleer een beslissing te nemen.
Versta me niet verkeerd, ik wil je geen schrik aanpraten, moest ik toen geweten hebben wat ik nu weet (dat ik kon 12 kilo afvallen in 15 weken op een gezonde manier), ik had het nooit zover laten komen. Maar het blijft een beslissing en één die jezelf moet maken, je moet ervoor willen gaan en weten dat het misschien niet altijd vanzelf gaat, en dan is een goede motivatie wel nodig.
Dina
|
