Tot nu toe liet ik u meegaan in de voorbereidingen, het gaan naar een programma, mezelf overtuigen, kijken wat ik kan doen. Heb je er al iets van opgestoken voor jezelf? Tot bepaalde bevindingen gekomen? Dat was eigenlijk de bedoeling, het tot inzicht komen voor jezelf.

Ik wilde niet naar een diëtiste, daar heb ik zo mijn eigen reden voor en een groepsgebeuren zoals Weightwatchers heeft misschien al zijn efficiëntie bewezen, doch dat is niet echt iets voor mij. Hoofdreden voor beide, als ik heel eerlijk ben met mezelf, is dat ik niet gemakkelijk in het gareel loop en als mij gezegd wordt ‘je moet dat en dat’, dan lukt mij dat meestal niet, enkel en alleen al omdat ik mij daartegen verzet. Van diëtisten heb ik zowat de idee dat ze enkel over calorieën kunnen praten (en niettegenstaande dit wel belangrijk is, is het volgens mij niet de hoofdzaak) en dat ze zowat belerend zijn. Zo heb ik eens mijn zaligheid gekregen van een diëtiste die mij ongevraagd wel eens ging zeggen wat ik moest doen, niettegenstaande mijn gedachte toen hoegenaamd niet op diëten stond en wij gewoon aan het praten waren over een ander onderwerp.  Met alle respect voor hun beroep en hun noodzaak heb ik dikwijls de indruk dat het mensen zijn die zelf geen dieet nodig hebben en dat werkt frustrerend. Van die groepsgebeuren huiver ik zowat, van dat gemeenschappelijk in groep op de weegschaal gaan staan, die medecursisten die zeggen dat het goed is en dan die punten tellen, zonder echt te weten wat dat inhoudt, het is zowat terug naar het eerste studiejaar. Ik ga niet beweren dat die  mensen en groepen geen goed werk doen, veel mensen weten dikwijls niet wat het begrip ‘voedsel’ inhoudt, ze gaan voort op hetgeen ze meegekregen hebben van thuis en stellen er zich verder geen vragen over en als je ‘dieet’ bestaat uit pizza, meeneemchinees en frieten uit het frietkot, dan kan je wel een beetje hulp gebruiken.

Alle respect hoor! Deze beweringen komen enkel van mijn eigen beleefwereld . Ze hebben absoluut hun nut al bewezen, heel veel mensen geholpen op het rechte pad te geraken. Ik ben veeleer een individualist, lees zelf veel over deze materie en moet ervan overtuigd worden dat het goed in elkaar steekt, ik moet het ook eerst allemaal begrijpen, de gedachtegang erachter aanvaarden (en heb waarschijnlijk ‘rotsvaste’ vooroordelen). Ik denk dat veel mensen die te dik zijn een beetje dat probleem hebben, ze leven graag hun eigen leven en zijn moeilijk te overtuigen dat het anders moet en kan of zien op tegen de moeite (ofwel zijn ze er helemaal niet me bezig). We lopen dan wel regelmatig met onze kop tegen de muur, tot het niet meer anders kan, maar ik blijf erbij dat je eerst mentaal volledig moet overtuigd zijn, dat is het belangrijkste. Het zit hoofdzakelijk tussen de oren.

Nu kijken wat er fout was in mijn eigen levensstijl en wat ik er met weinig moeite reeds kan aan veranderen vooraleer we de grote middelen naar boven halen. In het begin van dit dagboek heb ik gezegd dat we ‘vrij gemakkelijk’ die kilo’s kwijt speelden en dat we er ‘nog plezier aan beleefden’, doch dat houdt niet in dat het helemaal geen moeite kost.

Eerste stap : alcohol zoveel mogelijk bannen en dat latje chocolade ’s avonds weglaten. Dat zal al een goed begin zijn.

Vergeet één gulden regel niet : het duurt slecht 3 weken om nieuwe “goede” gewoontes aan te leren. Dat is niet onoverkomelijk, toch?

Groetjes  Dina

14-11-2008 om 14:37 geschreven door Dina  

Wat heb ik geleerd uit mijn opzoekingswerk?

Eerst en vooral is internet een fantastisch medium om u een gedacht te vormen van hetgeen leeft in de markt. Vroeger moesten we daarvoor een heleboel boeken kopen en als de inhoud niet bevredigend was, ging dat boek gewoon in de kast.

Diëten, inzichten, methode, aanpak enz, zijn even modegevoelig als de kledingmode, de inzichten en beweringen veranderen regelmatig, met verschillende nadrukken, doch er zijn een aantal constanten.

-          Steeds weer komt de voedselpiramide boven. Het is een logische leidraad om na te gaan of je al de voedingsmiddelen binnen krijgt die zorgen dat uw lichaam goed werkt. Niettegenstaande sommige ‘filosofieën’ soms beweren dat je die niet moet volgen (een koolhydraat-loos of -arm dieet), komt ze overeen met hetgeen wij hier in België dagelijks eten 

-          Regelmaat in het eetpatroon, ongeacht het aantal maaltijden die aangeraden worden

-          Naarmate een vrouw ouder wordt heeft ze minder calorieën nodig : jonge vrouwen hebben 1800 tot 2200 Kcal nodig per dag,  als ze de 50 voorbij zijn, volstaat 1650 tot 2000Kcal. Dus ofwel minder eten, ofwel het energieverbruik op peil houden door meer te gaan bewegen. Wandelen, fietsen en zwemmen zijn prima geschikt. Hiervan stond ik versteld, de meeste diëten willen u op een 1200 Kcal per dag zetten, onmiddellijk de aanloop naar het jojo-effect natuurlijk, want je hongert je lichaam uit en dan gaat die op safe spelen en als het dan later meer eten krijgt, allemaal opstapelen als vet voor als je weer zo dom doet en u lichaam geen eten geeft. Het geeft al meteen een goed gevoel .

-          Bij gewoon een beetje vermageren, (crashdieetjes) wordt meestal vooral water en spieren verloren en weinig vet verbrand, doch het is dit laatste dat moet geschieden om een blijvend resultaat te boeken, en die het moeilijkste is. Anders verval je in het jojo-effect

-          Het lichaam heeft weliswaar vet nodig om goed te werken, doch teveel is trop en dierlijke (verzadigde) vetten mogen slechts een klein deel van de voeding zijn. Vroeger werd nogal neerbuigend gedaan over vegetariërs (doch meer over de filosofie erachter) nu komt men blijkbaar vrij algemeen tot de conclusie dat we effectief niet echt (veel) vlees nodig hebben en men het zou moeten beperken tot 100 à 120 gr voor vrouwen en 120 à 150 gr voor mannen per dag.

-          De nadruk wordt meer dan ooit gelegd op de combinatie eten-bewegen,  en het gaat hier niet over calorieën tellen, over fitness, zware oefeningen en topsport, doch over gewoon gezond en bewuster eten en bewegen.

-          Niet alleen de calorie inname is belangrijk, doch de verhouding van de elementen die deze calorieën voorstellen : elke voeding heeft een energiewaarde (in Kcal. Of Joule uitgedrukt), een hoeveelheid eiwitten, koolhydraten en vetten. Die verhouding moet over een dag verdeeld goed zitten, want we hebben ze allemaal nodig doch niet allemaal evenveel. Enkel voortgaan op de calorieën is nogal eenzijdig en zegt niet alles over de kwaliteit van de voeding.

-          Verder vond ik nog een aantal berekeningen die ik kan gebruiken om mijn visueel programmaatje uit te bouwen en de vorderingen beter op te volgen.

Dit staat mij wel aan, ik brouw mij hieruit een eigen programma, gesteund door een visuele uitvergroting en opvolging.
Tot hier de gedachtegang die vooraf ging aan mijn beslissing om iets aan mijn gewicht te doen, nu moet ik het nog echt doen ook , hé!

Da’s voor de volgende keer

Dina

12-11-2008 om 18:01 geschreven door Dina  

Wat heb ik geleerd uit mijn (en ons) ‘vermageringsverleden’?:

-          Ik kende het meeste succes met een methode, een visie over voeding die als levensstijl kon doorgaan,  (zoals het leven lang fit, bv) met een logische uitleg en onderbouwd met een aanvaardbare uitleg. Dus eens ik aanvaardde dat ik het “zelf” zou moeten doen, en de visie van het “programma” had opgenomen, kon ik dat vrij lang volhouden tot ik een redelijk succes boekte.

-          Ik moest nu eerst en vooral inzien dat het niet snel zou gaan :  moeilijk punt voor mij, want ik ben eigenlijk vrij ongeduldig maar het is juist dat die maakte dat ik soms naar drastische oplossingen ging grijpen zoals crashdiëten of pillen die dan een averechts effect hebben en dan doen zeggen ‘dat je al alles geprobeerd hebt en dat er niets helpt ’.  Feit is dat de kilo’s er niet in een maand zijn bijgekomen en dat ze dus ook niet in één maand zullen verdwijnen: dus nu geen tijdslimiet, enkel het resultaat telt en gaat het trager, zolang er kilo’s afgaan en ik er mij goed bij voel, doe ik voort.

-          Als ik het visueel voorstel heb ik meer kans het langer vol te houden. In een vorige poging had mijn partner de gewoonte alles op zijn computer bij te houden, in een eenvoudig Excel programmaatje, maar zo lukte het de vorderingen bij te houden, zelf wat bij te sturen en vooral zwart op wit zien dat er verandering was. De reden dat hij dat gestopt is was tijdsgebrek, doch kort daarna is hij ook gestopt met het programma en terug verdikt. Ikzelf ben niet zo’n kei met de computer, laat staan met rekenprogrammaatjes, maar gezien de voordelen van deze aanpak heb ik goede voornemens genomen.

-          Ik zie wel dat hierboven veel ‘aanvaarden’ staat, doch zolang ik dat niet doe, geraak ik nergens. Zolang ik blijf zeggen :  

- het moet allemaal maar zo lekker niet zij

- ik heb geen tijd

        - het zal wel aan de menaupauze liggen

        - ik kan daar niet veel  aan doen

        - enz.

                   blijf ik mijn dik zijn ondergaan, een mogelijke oplossing vooruitschuiven, tot het  waarschijnlijk helemaal hopeloos wordt.

Dus ik kies voor een overzichtelijke, visuele methode, mijn partner maakt voor mij ook zo’n Excel programmaatje, met nog meer inlichtingen om het beter te kunnen volgen. Ik zal al maar beginnen met oefenen. Maar met een computerprogramma alleen ben ik niets. Ik moet nu eerst het accent zoeken en invullen van mijn vermageringsprogramma.Dat is voor een volgend bericht

Dina

10-11-2008 om 00:00 geschreven door Dina