Tot nu toe liet ik u meegaan in de voorbereidingen, het gaan naar een programma, mezelf overtuigen, kijken wat ik kan doen. Heb je er al iets van opgestoken voor jezelf? Tot bepaalde bevindingen gekomen? Dat was eigenlijk de bedoeling, het tot inzicht komen voor jezelf.

Ik wilde niet naar een diëtiste, daar heb ik zo mijn eigen reden voor en een groepsgebeuren zoals Weightwatchers heeft misschien al zijn efficiëntie bewezen, doch dat is niet echt iets voor mij. Hoofdreden voor beide, als ik heel eerlijk ben met mezelf, is dat ik niet gemakkelijk in het gareel loop en als mij gezegd wordt ‘je moet dat en dat’, dan lukt mij dat meestal niet, enkel en alleen al omdat ik mij daartegen verzet. Van diëtisten heb ik zowat de idee dat ze enkel over calorieën kunnen praten (en niettegenstaande dit wel belangrijk is, is het volgens mij niet de hoofdzaak) en dat ze zowat belerend zijn. Zo heb ik eens mijn zaligheid gekregen van een diëtiste die mij ongevraagd wel eens ging zeggen wat ik moest doen, niettegenstaande mijn gedachte toen hoegenaamd niet op diëten stond en wij gewoon aan het praten waren over een ander onderwerp.  Met alle respect voor hun beroep en hun noodzaak heb ik dikwijls de indruk dat het mensen zijn die zelf geen dieet nodig hebben en dat werkt frustrerend. Van die groepsgebeuren huiver ik zowat, van dat gemeenschappelijk in groep op de weegschaal gaan staan, die medecursisten die zeggen dat het goed is en dan die punten tellen, zonder echt te weten wat dat inhoudt, het is zowat terug naar het eerste studiejaar. Ik ga niet beweren dat die  mensen en groepen geen goed werk doen, veel mensen weten dikwijls niet wat het begrip ‘voedsel’ inhoudt, ze gaan voort op hetgeen ze meegekregen hebben van thuis en stellen er zich verder geen vragen over en als je ‘dieet’ bestaat uit pizza, meeneemchinees en frieten uit het frietkot, dan kan je wel een beetje hulp gebruiken.

Alle respect hoor! Deze beweringen komen enkel van mijn eigen beleefwereld . Ze hebben absoluut hun nut al bewezen, heel veel mensen geholpen op het rechte pad te geraken. Ik ben veeleer een individualist, lees zelf veel over deze materie en moet ervan overtuigd worden dat het goed in elkaar steekt, ik moet het ook eerst allemaal begrijpen, de gedachtegang erachter aanvaarden (en heb waarschijnlijk ‘rotsvaste’ vooroordelen). Ik denk dat veel mensen die te dik zijn een beetje dat probleem hebben, ze leven graag hun eigen leven en zijn moeilijk te overtuigen dat het anders moet en kan of zien op tegen de moeite (ofwel zijn ze er helemaal niet me bezig). We lopen dan wel regelmatig met onze kop tegen de muur, tot het niet meer anders kan, maar ik blijf erbij dat je eerst mentaal volledig moet overtuigd zijn, dat is het belangrijkste. Het zit hoofdzakelijk tussen de oren.

Nu kijken wat er fout was in mijn eigen levensstijl en wat ik er met weinig moeite reeds kan aan veranderen vooraleer we de grote middelen naar boven halen. In het begin van dit dagboek heb ik gezegd dat we ‘vrij gemakkelijk’ die kilo’s kwijt speelden en dat we er ‘nog plezier aan beleefden’, doch dat houdt niet in dat het helemaal geen moeite kost.

Eerste stap : alcohol zoveel mogelijk bannen en dat latje chocolade ’s avonds weglaten. Dat zal al een goed begin zijn.

Vergeet één gulden regel niet : het duurt slecht 3 weken om nieuwe “goede” gewoontes aan te leren. Dat is niet onoverkomelijk, toch?

Groetjes  Dina