Schilders proberen zo dicht mogelijk bij
de waarheid te blijven
Een kunstenaar
kan de werkelijkheid op verschillende manieren weergeven. Een schilder kan
bijvoorbeeld kiezen voor een realistische of onrealistische stijl.
Als
de kunstenaar kiest voor het realisme dan zal hij wat hij ziet ook zo weergeven
(zoals op een foto). Hij probeert de waarneembare werkelijkheid zo dicht
mogelijk te benaderen. De kunstenaar geeft weer wat hij letterlijk ziet, maar
bepaalt wel onderwerp en compositie. Een voorbeeld hiervan is een stilleven.
Naturalisme
Een andere mogelijkheid is het naturalisme: Het zo natuurlijk mogelijk
afbeelden van een onderwerp. Dit onderwerp kan echter door de kunstenaar worden
bedacht. Hij hoeft het niet per sé letterlijk te zien. Hij gaat er wel van uit
het onderwerp weer te geven zoals het er in de werkelijkheid uit zou zien. Een
schilderij of tekening die de werkelijkheid vereenvoudigd weergeeft is
gestileerd. De afbeelding is nog steeds herkenbaar, maar ontdaan van
detaillering. Een voorbeeld hiervan is de tekenstijl van de Mangastrip, of de
Jugendstil affiches van Mucha.
Associatie
Een nog verdere ontleding van de werkelijkheid leidt tot een geabstraheerd
kunstwerk: de herkenbare vormen zijn zodanig vervreemd of vervormd dat je alleen
door associatie of herleiden van de vorm kunt herkennen wat er te zien is.
Interpretatie
Een kunstenaar maakt altijd een keuze in wat hij afbeeldt. Ook een kunstenaar
die realistisch werkt geeft zijn interpretatie van de werkelijkheid. Toch is er
een verschil. Hij doet dat door onderwerp, compositie en materiaalgebruik te
bepalen. Nadat die keuze is gemaakt, probeert hij de waarneembare werkelijkheid
te benaderen.
Niet-realistisch
Daarnaast is er de kunstenaar die de waarneembare werkelijkheid als
uitgangspunt neemt en vervolgens een persoonlijke interpretatie geeft van die
werkelijkheid. Hij verbeeldt wat hij ziet, maar probeert niet de werkelijkheid
te benaderen. Impressionisten schilderen bijvoorbeeld het moment en
expressionisten geven eerder de emotie weer.
Ontwikkeling
In de beeldende kunst is er in de loop van de 19e en 20e eeuw een grote
verschuiving geweest van realisme naar abstractie. Halverwege de 20e eeuw
kwamen er steeds meer musea voor moderne kunst en het belang van die musea werd
in de loop van de jaren steeds groter. Er zijn nu musea voor oude kunst zoals
het Rijksmuseum in Amsterdam waar realistische en naturalistische kunst uit
bijvoorbeeld de 17e eeuw te zien is. Musea als het Stedelijk Museum in
Amsterdam en het Haags Gemeentemuseum hebben veel kunst van 20e eeuwse
kunstenaars. In hun collecties zitten allerlei soorten kunst. Van figuratieve
kunst tot abstract.
Realisme in hedendaagse kunst
Toch zijn er nog steeds kunstenaars die werken in de traditie van de grote
meesters van de 17e eeuw. Er zijn ook kunstenaars die de techniek van het
realistisch en naturalistisch schilderen gebruiken voor hedendaagse themas.
Deze kunstenaars zie je niet zo vaak in de musea voor hedendaagse kunst terug.
Ze stellen hun werk voornamelijk ten toon in galeries.
Techniek
Bij het realistisch en naturalistisch schilderen is de schildertechniek van
groot belang. Dit kost veel tijd, omdat je erg precies moet zijn. De schilder
moet de kleuren bijvoorbeeld goed mengen en in lagen op het doek aanbrengen.
Dit vereist een opperste concentratie en veel geduld.
Neem een schep woorden,
schep mij een taal,
kom op, vertel een verhaal.
Maar tel 't op je vingers na:
het moet helemaal
zelf zijn verzonnen.
Anders hoef ik het niet.
Wat jij hebt gevoeld
dat wil niemand horen,
ook niet wat je 'bedoelt'.
Dus doe niet te echt.
Praat mij niet van wetten,
ik stik al in recht.
Maar tover mij voor
en ik ben je knecht:
samen krijgen wij die verdomde
werkelijkheid er wel onder.
Elk pondje gaat
door het mondje, maar eerst moet je het natuurlijk allemaal in huis halen. Uit
een recent onderzoek bij meer dan 2.000 Britse shoppers blijkt dat je
winkelroutine een goed eetpatroon en gezond gewicht kan saboteren.
Voor de studie
werd de winkelroutine van 2.063 Britten afgewogen tegen hun BMI. "Net als
bij een gezond eetpatroon, heb je tijdens het winkelen nood aan een goede
balans. Wie niet op voorhand plant, eindigt voor hij het weet met een kar vol
ongezonde dingen. Wie echter te fel focust op een gezond lijstje, zal sneller
toegeven aan impulsieve eetbuien en zo een gebalanceerde levensstijl
saboteren", klinkt het.
Eet- &
winkelpatroon
De vier voornaamste shoptypes en de kans op overgewicht:
1. Regelaar - Vaak last van een beetje overgewicht
Ondanks het strikt navolgen van het winkellijstje, het afzien van impulsieve
koopjes en het negeren van interessante deals, loopt dit type shopper de
grootste kans op licht overgewicht. De verklaring moet gezocht worden in het
feit dat ze zodanig strikt zijn, dat ze dat compenseren met ongezonde eetbuien
om de frustraties te stillen.
2. Impulsshopper - Meestal veel overgewicht
Wie impulsief gaat winkelen en dus niets op voorhand uitstippelt, loopt het
grootste risico op overgewicht. Deze shopper volgt haar neus en koopt alles
waar ze op dat moment zin in heeft én wat in de aanbieding staat.
3. Dwaler - Grotere kans op enkele kilo's te veel
Wie tot dit winkeltype behoort heeft doorgaans een los plan, maar dwaalt daar
gemakkelijk van af, zeker als er sterke koopjes in de rekken liggen.
4. Flexishopper - Vaker een gezond gewicht
Deze shoppers stellen een handig lijstje samen, maar genieten tegelijkertijd
van de vrijheid om hier en daar een paar dingen te kopen die ze niet elke dag
eten of drinken. Een topaanbieding zullen ze ook niet uit de weg gaan. Het op
voorhand plannen geeft structuur en de ruimte voor een kleine zonde houdt
eetbuien uit pure frustratie op een afstand.
"Wie een ongezonde winkelroutine gekweekt heeft over de jaren, zal een
plotse ommekeer naar een gezond eetpatroon wellicht onmogelijk achten. Gelukkig
kan je gebalanceerd winkelen en leven perfect leren", klinkt het besluit.
In een biografie wordt een personage beschreven of gespeeld. Een
autobiografie schrijf je over jezelf, biografieën kunnen over iedereen gaan.
Meestal worden biografieën geschreven over kleurrijke, invloedrijke en
historisch belangrijke personen.
Als je zelf een biografie of autobiografie moet schrijven, moet je
genoeg weten over de persoon waarover het gaat. Om aan de informatie te komen,
kun je een interview houden. Dit kun je mondeling doen, maar je kunt ook iemand
via de mail interviewen. Mondeling is vaak gemakkelijker omdat iemand dan
sneller en vaak eerlijker kan antwoorden. Probeer daarom zo veel mogelijk in
het echt met iemand af te spreken.
Vragen die je kunt stellen
Om je op weg te helpen met het interview vind je hieronder veel vragen
die belangrijk zijn bij het opstellen van een biografie. Lees ze goed door en
gebruik ze slim. Vergeet natuurlijk niet om door te vragen als je het antwoord
van de geïnterviewde niet goed genoeg vindt.
1. Hoe heet je?
2. Hoe oud ben je?
3. Waar ben je geboren?
4. Vertel iets over je ouders, achtergrond, milieu. Wat voor jeugd heb je
gehad?
5. Wat voor werk doe je, welke bezigheden heb je, wat zijn je hobby's?
6. Wat is je grote liefde?
Uiterlijk
1. Hoe zie je eruit? Wat is er bijzonder aan je? (Kleding, kapsel,
sieraden enz.)
2. Uiterlijke kenmerken die je tegenkomt in het script (dat is het verhaal over
jou leven).
3. Welke invloed heeft je uiterlijk op je gedrag?
4. Wat zeggen anderen over je uiterlijk? (Aan de hand van het script verzinnen.)
5. Wat zeg je zelf over je uiterlijk in het script?
Karakter
1. Wat zijn je goede eigenschappen?
2. Wat zijn je slechte eigenschappen?
3. Wat zeggen anderen over jouw karakter?
Allerlei
1. Wat is je beroep/ je bijbaan?
2. Waar ga je uit?
3. Naar welke tv-programma's kijk je en welke radiozender beluister je?
4. Welke goede doelen steun je?
5. Wat zij je hobby's?
6. Wat zijn je favoriete winkels?
7. Wat is je favoriete muziek?
8. Welke spelletjes speel je het liefst?
9. Welk geloof hang je aan?
10. Op welke politieke partij stem je/ zou je willen stemmen?
Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.
Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.
Na het succes
van de showballetten in de jaren 70 en revuevoorstellingen waarin showdansers
een grote rol speelden was het een tijdlang stil rond de showdance. Tot Joop
van den Ende de musical naar Nederland haalde, en hiermee een groot publiek
wist aan te spreken.
Ook op televisie
is weer veel aandacht voor showdance. Waar in de jaren 70 en 80 veel
showballetten ingezet werden om programmas op te luisteren, zien we nu een
andere trend: de programmas focussen zich op de mens achter de danser, het
selectieproces en het beroemd worden. Idols voor dansers. Zo werd de
hoofdrolspeler voor de musical Tarzan niet in de beslotenheid van een theater
gezocht, maar kon heel Nederland de audities volgen op televisie. Ook de
musical Fame zocht mensen voor de cast via een televisieprogramma.
Hard werken
Showdance heeft
een grote aantrekkingskracht op jongeren door de glamoreuze uitstraling. Maar
achter de show zit een wereld waarin hard gewerkt moet worden en concurrentie
heerst. De meeste showdancers worden niet toevallig ontdekt bij een auditie,
maar hebben een lange opleiding achter de rug. Sommigen hebben een dans- of
toneelopleiding, maar er bestaan in Nederland en België ook specifieke
opleidingen voor showdance.
Zie maar op
zondag VTM om 19.55u naar SoYou Think
You Can Dance
Leren voor showdancer
Een zon
opleiding is de FaFa academy in Den Haag. Aan deze school worden jonge
getalenteerde leerlingen naast hun reguliere opleiding of werk in vijf jaar
klaargestoomd voor de wereld van de showdance. Naast zang, acteren, jazz- en
klassiek ballet worden de leerlingen onderwezen in nieuwe dansstijlen, tap en
show/ musicaldans, entertainment, presentatie, make-up podiumvorming,
mannequintechnieken, dans- en theatergeschiedenis, innerlijke en uiterlijke
verzorging, acrobatiek, anatomie, beroepshouding, notenleer, voorbereiding
audities/castings.
Werken als showdancer
Een
afgestudeerde showdancer kan op veel plaatsen terecht. In het ballet bij de
grote shows in Ahoy van bijvoorbeeld Frans Bauer. In een van de vele grote
musicalproducties. Of als danser in een dinner show. En in het buitenland is
een nog veel groter podium.
Voedselschaarste leidt tot mondiale honger naar land
Voedselschaarste
leidt tot mondiale honger naar land
De grote vraag
naar voedsel, palmolie en biodiesel leidt tot een stijgende vraag naar
landbouwgrond in ontwikkelingslanden. Vooral de grote megadeals tussen
regeringen krijgen veel aandacht, maar we moeten niet vergeten dat de meeste
aankopen klein zijn en op lokaal niveau de bestaanszekerheid van de bevolking
kunnen ondermijnen, waarschuwen verschillende wetenschappers.
Vorige week was
het raak in Guatemala, in Valle del Polochic in het noordoosten van het land.
"Achthonderd inheemse families in veertien dorpen zijn met traangas van
hun land verdreven", zegt Duncan Pruett van Oxfam Novib. "Er is een
dode gevallen, verschillende mensen zijn gewond geraakt en een paar duizend
mensen zijn hun huis kwijt." De boeren bewerken het land al dertig jaar,
maar volgens de rechter is de grond van een palmoliebedrijf.
Dit voorbeeld laat zien dat het niet alleen gaat om grote lappen grond die
worden opgekocht door multinationals of regeringen uit Azië. Heel veel
grondaankopen gebeuren op kleine schaal en vaak buiten het formele proces om,
zo bleek gisteren op een symposium voor wetenschappers in Utrecht. Door het
neoliberale klimaat zijn er voor internationale investeerders steeds minder
barrières om mee te doen op deze markt.
Schaarste
In 2009, net na de explosie van prijzen in 2008, werd er maar liefst 45 miljoen
hectare grond verhandeld, schatte de Wereldbank in een rapport, een half jaar
geleden. Het grootste deel daarvan was in Afrika. De Wereldbank zag vooral
kansen voor ontwikkelingslanden om hun landbouw te moderniseren en geld te
verdienen. Critici wijzen er echter op dat deze baten vaak aan de arme
bevolking voorbij gaan. Waarom zou hun land moeten worden gebruikt om voedsel
of biobrandstof te verbouwen voor rijke consumenten?
De negatieve gevolgen zijn vaak voor de inheemse bevolking, zoals in het
beboste noorden van Cambodja, vertelde ontwikkelingsgeograaf Guus van Westen.
"De Khmer, de grootste bevolkingsgroep van het land, dringen steeds meer
door, kappen het woud en planten er rubber. Ze krijgen de concessies omdat het
land toch als 'leeg' is bestempeld."
De oorspronkelijke bewoners zijn voor hun levensonderhoud afhankelijk van het
bos en hebben de ruimte nodig voor hun veeteelt en hun wisselbouw. Dat
verliezen ze. "Kortom: ze worden afhankelijker en het aantal mogelijkheden
om te overleven neemt af." Van Westen ziet wel een dilemma: "Moeten
we proberen met alle macht hun traditionele levensstijl te verdedigen? De druk
van de demografie en de commercialisering van landbouw is niet tegen te houden."
"Het is onvermijdelijk", vindt ook Rita Esimu Sewornu, landeconoom in
Ghana. "De maatschappij verandert en moderniseert. Het hangt er dus vanaf
hoe het wordt gedaan en of de rechten van de bevolking worden gerespecteerd.
Mensen moeten voldoende gecompenseerd worden, zodat ze in hun bestaanszekerheid
kunnen voorzien."
Lokale autoriteiten
Dat kan alleen als de lokale autoriteiten sterk genoeg zijn om eisen te stellen
aan grote spelers, blijkt uit onderzoek in het district Berau in het oosten van
Kalimantan, waar oerwoud moet plaatsmaken voor palmolie of steenkoolmijnen. Dat
heeft niet alleen directe gevolgen voor de bevolking, die haar leefmilieu
aangetast ziet, maar ook indirecte. De ontginning trekt veel migranten aan, die
ook weer grond kopen. Bovendien gaan mensen steeds meer producten voor de
handel verbouwen, in plaats van rijst, waardoor de voedselzekerheid afneemt.
"Het leidt vaak tot conflicten met de lokale bevolking, maar ik zie ook
kansen", zegt Rizki Pandu Permana, die vanuit Nederland en Indonesië deelneemt
aan dit onderzoek. "Lokale autoriteiten kunnen er bijvoorbeeld geld mee
verdienen. Die stellen ook echt eisen aan bedrijven. Ze zijn verplicht tot een
dialoog met de bewoners. Het is nog te vroeg om te zien hoe dat uitpakt. Wat we
al wel kunnen zien is dat grootschalige investeringen niet de banen opleveren
die worden beloofd. Kleinschalige landbouw moet dus altijd worden
gesteund."
Europeanen
We moeten het opkopen van landbouwgrond niet te snel veroordelen, vindt Josh
Maiyo, een Keniaanse docent politieke economie aan de Universiteit van
Amsterdam. "De verontwaardiging hier richt zich vaak op die Aziaten die
Afrika opkopen. Maar Europeanen hebben een blinde vlek. Zij hebben nog steeds
veel meer grond in Afrika dan in totaal wordt aangekocht. Er is niets mis met
het duur verkopen van je hulpbronnen. Er is alleen wel iets mis als het land
daardoor wordt uitgeput."
Volgens Maiyo mogen we wel eens naar onze eigen bedrijven kijken. Zoals de
Nederlandse bloementelers die op een zeer intensieve manier landbouw bedrijven
in Kenia. "Er wordt veel mest gebruikt, de bodem wordt uitgeput en er
wordt heel veel water onttrokken. Ze exporteren water van Kenia naar Nederland.
Op een dag is het uitgeput en dan gaan ze naar een ander land. Dat soort
praktijken keur ik wel af."
De klassieke Hurtigruten zeereis langs de imponerende kustlijn van Noorwegen staat bij menig op het verlanglijstje. De tocht is in elk jaargetijde een unieke en bijzondere ervaring; in de zomer heb je de middernachtzon, in de winter worden de witte bergtoppen magisch verlicht door het noorderlicht. Hoewel elk seizoen zijn eigen specifieke aantrekkelijkheden heeft, is een tocht in de winter langs de besneeuwde kust extra fotogeniek.
.
De Hurtigruten wordt internationaal erkend als "de mooiste zeereis ter wereld". Elke dag vertrekt er een Hurtigruten postboot die in twaalf dagen van Bergen in het zuiden naar Kirkenes als noordelijkste keerpunt en weer terug vaart. Deze legendarische zeereis is ontstaan wegens een gebrek aan goede verbindingen tussen het noorden en zuiden van Noorwegen. Richard With heeft de Noorse kust in kaart gebracht en stippelde het meest gunstige traject uit. Al snel kreeg de lijndienst bekendheid als Hurtigruten, wat in het Nederlands letterlijk snelle route betekent. Tot de hoogtepunten van de 12-daagse reis behoren de fantastische fjordenlandschappen en de vaardige aanlegmanoeuvres in de pittoreske havensteden, 34 keer noordwaarts en 33 keer op de zuidwaartse route.
.
De reis kan je eigenlijk niet vergelijken met een cruise, met name omdat de Hurtigruten in eerste instantie een vrachtschip is met passagiersaccommodatie. Het dagelijkse laden en lossen maakt je direct deelgenoot van het leven van de Noren en geeft de zeereis iets bijzonder authentieks. De sfeer aan boord is ongedwongen en informeel, de hutten zijn eenvoudiger (met name op de oudere schepen) en het aantal bemanningsleden is niet zo groot.
Nu zijn er wel reis agentschappen die waarmee je eerst met het vliegtuig naar verschillende vertrekpunten kunt en is de boot een luxe cruiseschip geworden,
maar nog altijd wel met de moeilijk te bereiken plaatsen wordt de vracht en post gelost.