MINDFULNESS. auteur : Roel Richelieu Van Londersele
MINDFULNESS
eten, je moet er alle tijd voor nemen de middag vullen, de avond bereiden de nacht kruiden tot de slaap ontwaakt en vooral: tafelen met haar tot zij de wijn is
lachen, je moet er alle tijd voor nemen veel adem geven aan lippen en tanden je ogen omringen met mirre liggen in het jonge gras van de vreugde
verlaten, je moet er alle tijd voor nemen even de schoenen poetsen, de planten water geven en de kat bij de melk zetten. de deur op een kier, zacht vertrekken en wandelen tot bij jezelf
Het Toreken. auteur : roel richelieu van londersele
Het Toreken
de verzen verhuizen: in het hoofd van Gezelle, in de gouden muziekdozen van Van Ostayen de muze verliest haar armslag, want vandaag wagen de woorden zich onder de meermin nu de dichter in haar spiegel kijkt waant hij zich bij de zee maar hoe meer hij droomt, hoe trager hij wegkomt
de tijd heeft hier zijn eigen klok, klein en beschut, klaar voor het sein dat wij onthouden voortaan hebben de woorden een marktwaarde, zijn de dichters rijk, misschien aan hevig leven, aan handgeschept papier, aan kastanjes in het vuur
hier zullen de woorden leven zonder verdoving worden ze bijgeschreven in het lederen boek van zes eeuwen en wat meer is: zal hun onschuld bewaard blijven
Barst plots in de sneeuw de helleborus open trompettert leven en knalt geel forsythia. Guur waait de lente weg de stille winter dun hoog licht verdrijft behaaglijk vuur. Ineens moet alles uit zijn grond of tak in bermen joelen paardebloemen de kromme wilg rilt in zijn lichte groen. Daar staan wij ook, naakt en koud met bloesem in grijzig haar en willen warm en wild en dat we houden van die schrille kleuren van elkaar.
Het muggenkoor. auteur :Poelman-Duisterwinkel, Coby
Het muggenkoor
Een koor van muggen laat zich horen, juist als je onder ’t dekbed ligt. Je denkt nog ach, het laat geen sporen maar toch doe je geen oog meer dicht. Zodra het licht is aangedaan lijkt het koor verdwenen maar jij bent overstag gegaan de halve nacht nog in de benen.
Pas aan het einde van de nieuwe dag als je weer bij je positieven bent ontdek je met een grinnikende lach: En toch was ik een enthousiaste dirigent
letters zijn simpel aan elkaar geplakte bolletjes en streepjes met hier en daar een puntje, meer niet maar pas op een half rondje teveel bij een l en je noemt je lief een dief één keer een h vergeten en je bent een kannibaal - dag, ik .eet Hans - twee uitschieten in een dictee en hij krabde zijn hond wordt hij krabte zijn kond en dat is dan mooi drie fout
Geef mij maar de brede, trage rivieren, de bewegingen die je niet ziet maar vermoedt, de drinkende wilgen, de zinloze dijken, een doodstille stad aan de oever.
Geef mij maar de winter, het armoedige landschap, de akker zonder het teken van leven, de kracht van de krakende heide.
Geef mij maar de kat als hij kijkt voor hij springt, om te vechten, te vluchten, te paren, te jagen, als hij kijkt.
Geef mij maar een paard in galop, maar op zijn zij in het gras. Geef mij
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
