.

Ik zou willen

Ik zou willen:
Lachen en zingen dansen en springen.
Wiepelen en wippen kussen op de lippen.
Snel racen en rijden zeer dicht vrijen.
Liefkozen en strelen mij nooit meer vervelen.
Samen met de paarden rijden mij dagelijks verblijden.
Drinken en schinken in gedachten verzinken.
Snel lopen en stil staan gelukkig verder gaan.
Ver reizen en niet meer vergrijzen.
Nog veel bijleren en niemand bezeren.
Bidden en beven en nog een tijdje leven.
Dichten en schrijven en op uw billen wrijven.
Dagelijks gelukkig ontwaken en nog duizenden zaken.
Maar wanneer ik sérieus rondom mij kijk.
Zij het in een getto'of in de armenwijk.
Dan voel ik mij als de koning zo rijk.
Dan zou ik alleen maar willen.
De oplossing van zo vele geschillen.
De vrede op aarde en de armoe er van.
Dat geeft pas waarde als dat maar eens kan?

.

.

 Ik span een koord

van woord naar woord 

een dunne draad van traan en lach

ik loop van dag naar dag 

mijn leven in woord

Agnes Steenssens

.

.

.

.

Eenzaam eendje

Een eenzaam eendje zat alleen in een boom.
Het eenzame eendje vond alleen zijn gewoon.
Nooit had het eendje een eendje gekend,
Dat in zijn eentje op een tak zitten ook was gewend.
Tot het eendje een eendje in zijn eentje ontmoette,
en het eendje het eendje in zijn eentje begroette.
Een enkel knuffeltje. Eentje, héél even.
En vanaf toen zijn de eendjes een tweetje gebleven.

.

Ach steunzool......

Ach steunzool…
kreun niet zo…
lap  toch  alles aan je laars!

Ach steunzool......

Ach steunzool…
kreun niet zo…
lap toch alles aan je laars!

.

.

.

Achter op de fiets

Achter mijn rug
 zit mijn zoon,
 ik fiets met hem
 langs de spoorbrug.

 Hij ratelt aan één stuk door
 over kikkers, ooievaars,
 potjes kikkerdril,
 over juf die
 een baby’tje krijgt in april…

opeens is hij stil,

 vraagt dan verwachtingsvol:
“En mam,
 word jij al een beetje bol?”

Ik, juist mijn “kikkerproef”
achter de rug…
juich bijna
 naar hem terug:

“Misschien dat in april
 mijn buik ook groeien wil!”

.

MINDFULNESS

eten, je moet er alle tijd voor nemen
 de middag vullen, de avond bereiden
 de nacht kruiden tot de slaap ontwaakt
 en vooral: tafelen met haar tot zij de wijn is

lachen, je moet er alle tijd voor nemen
 veel adem geven aan lippen en tanden
 je ogen omringen met mirre
 liggen in het jonge gras van de vreugde

verlaten, je moet er alle tijd voor nemen
 even de schoenen poetsen, de planten water geven
 en de kat bij de melk zetten. de deur op een kier,
 zacht vertrekken en wandelen tot bij jezelf

sterven, je moet er alle tijd voor nemen

.

Het Toreken

de verzen verhuizen: in het hoofd van Gezelle,
 in de gouden muziekdozen van Van Ostayen
 de muze verliest haar armslag, want vandaag
 wagen de woorden zich onder de meermin
 nu de dichter in haar spiegel kijkt waant hij zich bij de zee
 maar hoe meer hij droomt, hoe trager hij wegkomt

 de tijd heeft hier zijn eigen klok,
 klein en beschut, klaar voor het sein dat wij onthouden
 voortaan hebben de woorden een marktwaarde,
 zijn de dichters rijk, misschien aan hevig leven,
 aan handgeschept papier, aan kastanjes in het vuur

 hier zullen de woorden leven zonder verdoving
 worden ze bijgeschreven in het lederen boek van zes eeuwen
 en wat meer is: zal hun onschuld bewaard blijven