|
Driedimensionaal
Met twee ogen zie je in 3D
Alles heeft een lengte, breedte en diepte: 3 dimensies. De afkorting
voor driedimensionaal is 3D. Alle mensen waarvan beide ogen goed werken zien de
wereld in 3D. Omdat onze ogen niet precies op dezelfde plek zitten, ziet elk
oog het beeld waar we naar kijken nét anders. Onze hersenen maken van deze 2
beelden een 3D afbeelding met diepte. Hierdoor kun je zien welke voorwerpen
dichtbij zijn en welke ver weg.
Twee ogen
Als je maar één oog kunt gebruiken zie je diepte op een andere manier,
omdat je maar één beeld ziet. Je hersenen moeten het dan met dat beeld
oplossen, want er worden geen verschillende beelden naar je hersenen geseind.
Met één oog let je op de afstand en overlapping van plaatjes en voorwerpen. Als
je bijvoorbeeld naar een huis kijkt waar een auto voor staat zie je een deel
van het huis niet. De auto overlapt een stukje van het huis, zo weet je dat de
auto voor het huis staat.
Scherp stellen
Je ogen functioneren als een soort cameras. Licht uit de buitenwereld
valt door het hoornvlies en de lens op de achterkant van je oog. Daar liggen
lichtgevoelige cellen, het netvlies. Op het netvlies ontstaat een verkleind,
omgekeerd beeld. De oogzenuw geeft het beeld door aan je hersenen. Je oog stelt
scherp door de ooglens boller of minder bol te maken. Dit heet accommoderen.
3D films
Als je naar de televisie of een bioscoopscherm kijkt, zien beide ogen
hetzelfde beeld. Dit komt doordat het beeld in een plak vlak wordt weergegeven
en je ogen geen twee verschillende beelden te zien krijgen. Films met een 3D
effect worden gemaakt met twee cameras. Er wordt een film gemaakt voor het
rechteroog en een film voor het linkeroog. In de bioscoop wordt de film met
twee monitoren tegelijkertijd op het filmscherm vertoond. Met een speciale
3Dbril ziet het rechteroog door het rechter brilglas alleen de rechterfilm. Het
linkeroog ziet door het andere brilglas de linkerfilm. Die beelden worden door
je hersenen samengevoegd. En voilà: je ziet drie dimensies!
|
.
.
