|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Onderstaand gedicht werd opgenomen in de poëtische steegjesroute van Geraardsbergen en kan je lezen aan het eind van het Brandstraatje.
brandstraatje
scherp als vaag omhelst het gewelf
het overbruggen van toen en nu
indruk wekkend dat wat was nog is
gelaagd als huid over vlees
kapselt stof straatstenen in oude grond
het waait op en dwarrelt tijdloos neer
in altijd aarzelend licht
waar de bocht zich als de mens
vergaapt aan mantelende muren
je voeten brandmerken het zoveelste spoor
waar het kind stormenderhand daalde
en de ouderling sleepvoetig ademhaalde
met wat zich bewegend herinnert
aan elk geluid dat gedempt vloeit en ruist
door een bloedvat van de stad
brandende weemoed, tegenspoed
en vrolijkheid waaruit ieder, moe van leven,
verdween, zeeg neer in een verstilde steeg
© Marleen De Smet
|
