|
Verre horizontenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Op een dag vlieg ik weg
naar verre horizonten
Op een dag vlieg ik weg
hoog boven de wolken
Dan houdt niemand mij tegen
op die dag krijg ik vleugels
Toch zal ik nog eens wuiven
maar je zal mij niet zien
Je moet niet treuren
ik neem al jouw verdriet
met me mee
© Arlette Delvoy
De maneschijn van Arlette Delvoy
Arlette Delvoy werd geboren in 1950. Ongeveer 20 jaar woont ze in Idegem en
heeft intussen het mooie van de streek leren kennen en kan er ook van genieten.
Ze draagt Geraardsbergen in haar hart.
Tijdens haar schooltijd in de humaniora merkten de leerkrachten haar vaardigheid in tekenen en schrijven. De academie werd haar aanbevolen maar ten huize Delvoy dachten ze daar anders over. Niettemin kon ze zich tijdens haar schooljaren uitleven bij het maken
van een schoolkrant, organiseren van voordracht- en toneelnamiddagen.
In die periode was haar grootvader voorzitter van de Oudstrijdersbond en voor hem schreef ze destijds verschillende teksten die vervolgens door hem werden voorgelezen op 11 november.
Door het drukke leven met gezin en kinderen en haar werk als correspondente in een grote firma is alles wat op de achtergrond geraakt.
Maar zon twee jaar geleden ben ik ziek geworden (ik kreeg levenslang), schrijf ze mij, en daardoor ben ik weer in de pen gekropen.
Misschien geen hoogstaande poëzie, schrijft ze verder, maar voor mij toch wel een belangrijke uitlaatklep.
Maar als je het mij vraagt, vind ik Maneschijn wel wat hebben. Oordeel zelf...
Maneschijn
de avond duwt de dag
vale maneschijn omsluit het land
wat de stralen raakt wordt platina goud
dwalen maar
heksen aan de macht
kabouters met een lach
een dierenbal
de wereld rust
speelt de nachtmuziek zijn gouden lied
krekel vooraan, met de nachtegaal
ze gaan van maneschijn naar dageraad.
© Arlette Delvoy
|
