|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Maurice Geeroms zwijgt maar schrijft
Ik ga jaren terug. Als er een man is waarvan ik dacht: ik lees hem maar verder weet ik niet wie hij is, dan was het wel Maurice Geeroms. Bovendien durf ik beweren dat hij de eerste was die zijn stad Geraardsbergen en haar gebeurtenissen trouw en gestaag verheerlijkte in een vers.
Maurice werd geboren op 17 november 1933 als dertiende van vijftien kinderen. Twee keer werd hij gelauwerd als laureaat Pauwelprijs. Ook kaapte hij de 3de Pauwelfotoprijs weg in hetzelfde dorp Galmaarden. Maurice behaalde tevens de 1ste prijs bij de aforismenwedstrijd in Gent. En we vullen het rijtje aan: hij behaalde de publiekprijs aforismen in Deinze en de 1ste prijs Hemelryckpoëzie waarvan ik helaas noch het jaartal, noch de achtergrond van ken.
Maurice is een stille en bescheiden man. Maar door middel van zijn gedichten vertelt hij jou wat hij te vertellen heeft. Hij is een dichter van en voor het Geraardbergse volk en maakt hierbij gebruik van een triviale taal. Er is niets dat hem ontgaat in zijn stad, waarna hij het neerschrijft. Dat gebeurde nog voor de Geraardsbergse dichters van vandaag hun woorden lieten vallen.
Het mag worden gezegd: Maurice was de eerste die via gedichtjes voortdurend ruchtbaarheid gaf en geeft aan Geraardsbergen. Hij is een blijver.
Een hoofdrol
Geloof speelt
in Geraardsbergen
een hoofdrol
omdat het kapelletje
op den Oudenberg
ze hoog staat.
Wat lager
het gouden Heilig Hart
dat met de armen gespreid
de stad zegent.
En op de markt
de kolossale
Sint-Bartholomeuskerk.
Een rots in de brand
Sint-Jozef en
Sint-Catharinacollege.
Zelfs de Dender
houdt geloof niet tegen.
De marbol
het Manneken Pis
het zijn fonteintjes
van zegen
© Maurice Geeroms
|
