Beuken dragen gouden pruiken in het woud 't is spijtig dat 't die kleur niet behoudt rond deze tijd en dat is een feit de mooiste tijd van 't jaar welbeschouwd
Ik zou graag eens meerijden met de Sint van zodra hij zijn ronde begint met die grote zak op de nok van het dak en dan eens zien hoe hij daar zijn weg vindt.
Ook wanneer je het niet verwacht het leven je toch soms toelacht dan krijg je weer hoop al is die niet te koop maar ze heeft toch weer vreugde gebracht.
De eenzaamheid deed hem vaak huilen en soms deed het hem ook nog pruilen hij kon het niet aan om alleen te staan maar moest hij zich daarom dan verschuilen.
Verban me niet naar "Sint-Helena" al staat dat dan ook op die nota als het even kan mijn drank mis ik dan als het toch moet dan 't liefst met een “Stella.”
De zon als die nu eens nooit meer scheen dan helpt er misschien nog een noveen wat ik dan nog doe doet er dat nog iets toe want het lot is dan 't zelfde voor elkeen.
'k Heb geen pingping om weg te geven voel mij daar ook niet toe gedreven en heb 'k veel geduld van één gedacht vervuld een eigenschap die 'k met ieder wil delen.
Wij waren bloemenkinderen toen en leefden van liefde en een zoen nu zie je 't niet meer en het doet ook geen zeer maar vond 't mooi kan er echt niets aan doen.
