Roald Engelbregt Garvning Amudsen (16 juli 1872-18 juni 1928)
gaf zijn carrierè als genees- kundige op om zijn leven te kunnen wijden aan het pool onderzoek. Hij was een noorse ontdekkingsreiziger in de poolgebieden.Hij was de eerste mens die ooit de zuidpool bereikte. Amudsen werd geboren te Borge,even buiten Sarpsborg in het zuidoosten van Noorwegen in een familie van scheepseigenaars en kapiteins.
Hij voegde zich bij de Belgische Antarctische Expedietie geleid door Adrien De Gerlach In 1903 leidde Amudson de eerst expedietie om de Noord-westverbinding over te steken. Tijdens deze reis bestudeerde hij de noordelijke volkeren daar,en nam snel hun kledingsstijl over.
Frederick Cook. Amerikaans ontdekkings- reiziger,die beweerde in 1908 als eerste de noordpool te hebben bereikt.
Frederick Albert Cook werd op 10 juni 1865 geboren in Hortonville, een plaats in de Amerikaanse staat Wisconsin. Hij volgde opleidingen aan de universiteiten van Columbia en New-York en behaalde in 1890 zijn artsendiploma..
Als arts reisde hij mee op verschillende pool-expedieties. Zo was hij lid van Robert Peary's expedietie van 1991-1992. Tijdens de Belgische-Antarctische expedietie geleid door Adrien De Gerlache had hij veel werk te verrichten nadat het schip de Belgica was komen vast te zitten in het ijs. Tijdens deze expeditie maakte hij kennis met een andere beroemde ontdekkings- reiziger Roald Amudsen. De twee ontwikkelden een vriendschap.
Oud straatje in Pittem
Bij de eerste hete- luchtballons blijft het vuur op de grond waar- door de ballon onderweg niet meer verwarmd kan worden.Hierdoor duren de eerste vaarten niet lang.
Moeder en kind.
Vrees niet voor de toekomst, die begint altijd pas morgen!
Je moet niet bang zijn om terug te kijken naar het verleden. Het verleden heeft je gemaakt tot wat je nu bent.
Heden en verleden
Mooie beelden van vroeger en nu.
21-04-2009
Robert Wadlow,de langste mens.
Robert Pershing Wadlow 1918-1940
Robert Pershing Wadlow (Alton 22 februari 1918-Manistee 15 juli 1940) was volgens het Guinness Book of Records met zijn 2.72m de langste mens die ooit heeft geleefd.
Tot zijn vierde jaar vertoonde hij een normale groei.Op zijn achtste was hij al 1.88m op zijn tiende 1.98m en op zijn veertiende jaar was hij al 2.24m .Toen hij 16 jaar was woog hij al 166 kg en was hij 2.40m lang,met 17 jaar 180. kg en 2.48m,met 18 jaar 2.54m en177kg,met 19 jaar 2.60m en 197 kg.Rond deze tijd had hij door zijn buitengewone grootte al beenbeugels nodig om te kunnen lopen.Op 27 juni 1940,18 dagen voor zijn dood,werd door de dokters zijn grootste lengte gemeten:2.72m.Op 4 juli werd hij in het ziekenhuis opgenomen wegens een infectie aan zijn enkel.Hij stierf op 15 juli in zijn slaap.Zijn abnormale groei werdt geweten aan hypertrofie van de hypofyse. Z'on 40.000 mensen waren bij zijn begrafenis op 19 juli 1940.
Vanaf 1975 staat er een levensgroot standbeeld van hem bij de 'Southern Illinois University Edwardsville School of Dental Medicine.'
Op de wandeldijk in Middelkerke kom je verschillende bronzen standbeelden tegen.Vanaf 1997 wordt ieder jaar één stripheld in brons vereeuwigd.Middelkerke is niet voor niets de stripgemeente van Belgie.
Kiekeboe,Jommeke,Urbanus,Smurfin en babysmurf suske en wiske,Robbedoes.
In de tijd dat de Romeinen aan de verovering van Gallië begonnen waren,had een oude zeeman de zee vaarwel gezegd en leefde met zijn enige en enig mooie dochter Minna te Brugge,dat toen nog een kleine nederzetting was,omringd door bossen en moerassen.Omdat hij wist dat hij niet erg lang meer te leven had,zocht hij voor zijn dochter een geschikte bruidegom.Zijn keuze viel op Horneck een jonge man die af en toe op bezoek kwam. Minna echter had haar oog reeds laten vallen op Stromberg,een jonge krijger van de naburige stam.Zij verzweeg dit voor haar vader omdat ze wel wist dat hij die naburige stam niet te hoog in het hart droeg.Om oneinigheid te vermijden stelde ze dan ook steeds een definitieve beslissing uit.Toen de Romeinen het land binnenvielen,trokken de strijders van alle stammen ten strijde.Zo ook Stromberg die voor zijn vertrek van Minna de belofte van haar liefde en trouw had verkregen..Nog enige tijd kon Minna haar vader er van overtuigen dat een huwelijk haar nog niet paste, maar er kwam aan zijn geduld een einde en hij besliste dat bij de derde zonsopgang haar huwelijk met Horneck zou voltrokken worden.Zij was radeloos,verscheurd tussen haar belofte aan Stromberg en de wil van haar vader.De avond voor de derde zonsopgang vluchtte zij het bos in,om nooit meer terug te keren.
Een tijd later kwam Stromberg terug,het Romeinse gevaar was geweken.Toen hij hoorde dat Minna verdwenen was,begon hij een moeilijke speurtocht.Uiteindelijk vond hij haar verscholen in het dichte struikgewas,aan de oever van een brede beek.Het mocht evenwel niet meer baten.Minna was van het lange zwerven totaal uitgeput en ze strief in de armen van haar geliefde.
Eerst wou Stromberg zich van het leven benemen,maar hij besloot de plaats waar Minna was gestorven blijvend te vereren.Na een hut te hebben gebouwd,legde hij een dam in de beek en in het midden van de bedding maakte hij een graf waarin hij Minna voor eeuwig te rusten legde.Daarna liet hij het water weer zijn vrije loop.Op de oever waar hij Minna gevonden had,plaatste hij een zware rotsblok waarop hij als aandenken aan Minna "MINNA-WATER "beitelde Het zou op dezelfde plaats zijn waar later de toren werd gebouwd die nu nog steeds het Minnewater domineert.
't Schipke,gelegen aan de oevers van de Grote Nete te Herenthout vlakbij het bedevaarstsoord Kruiskesberg.Het houten bruggetje symboliseert nog steeds de oude overzetplaats tussen Herenthout en Itegem.De taverne herinnert de mensen aan het cafe waar men halt hield voor een kaartje te leggen en een frisse Jack-op te drinken.
't Schipke werd tussen 1842 en 1845 gebouwd met een aanlegplaats langs de Grote Nete.In 1902 krijgt 't schipke de fuctie van veerhuis,herberg en boerderij.De grootste troef van 't Schipke is het paradijslijke landschap van de vallei ven de Grote Nete.Sinds 1949 ligt er een voetbrug die de oevers van Herenthout en Itegem verbindt.In de omgeving werden opnames gemaakt voor de film 'Pallieter'naar het gelijknamige boek van Felix Timmermans.Sinds 2002 maakt de ruime omgeving van 't Schipke deel uit van het beschermde landschap 'Vallie van de Wimp en de Grote Nete.
Deze Kapel werdt in 1626 gebouwd(of herbouwd) als dank aan de vondts van twee miraculeuse kruisen door een boer op zijn akker in 1317.
Sinds de 17e eeuw al vieren de gelovigen hier de wonderbaarlijke vondst van twee bijzondere crucifixen,waarvan er één in de kerk en één een hele kruisweg met 14 kappeletjes verder in de kruiskapel hangt. En volgens de legende zijn die daar inderdaad op een heel wonderbaarlijke wijze terecht gekomen.
In het jaar 1317 was Boudewijn met de negen ponden zijn land aanhet bewerken in het vredige Eksaarde.Opeens stiet zijn spade op een hard voorwerp: een kruis,en toen Boudewijn het uit de grond trok,vloeide er bloed uit.Daarna vond hij nog een tweede kruis,twee Romeinse schalen en een speer.Zodra hij die mysterieuze voorwerpen naar huis had gebracht,begonnen al de klokken van de kerk van Eksaarde,spontaan zonder iemands hulp te luiden.Boudewijn bracht de pastoor op de hoogte,deze laatste vertelde het aan de heer van Eksaarde,waarna de beide kruisen in processie naar de dorpskerk werden gebracht.Toen de optocht het dorpsplein passeerde,waren daar twee houtakkers aan het werk,"O," zei de ene,"Boudewijn met de negen ponden heeft den ouden God gevonden" op slag ging zijn hoofd achterstevoren op zijn romp staan en ging pas weer normaal staan toen de man opelijk berouw had betoond.De heer van Eksaarde die ook de heer van Hontennise was,nam één van de kruisen mee,maar het werd 's anderendaags terug gevonden naast het andere.Daaruit leidden de mensen af dat de beide kruisen in Eksaarde zouden worden vereerd.
De realiteit is misschien niet zo miraculeus,maar daarom niet minder opmerkelijk.;de twee jezus-beeldjes werden vermoedelijk in de eerste jaren van de 13de eeuw door de toenmalige heer van Eksaarde als oorlogsbuit meegebracht uit Zara of Constantinopel.De beeldjes zijn dan ook vermoedelijk Byzantijnse kunst,men één wel héél opvallend detail; de Jezus-figuur heeft de armen niet horizontaal naast zich,maar bijna in een cirkel boven het hoofd.Die houding wijkt sterk af van de manier waarop Christus in de katholieke kerk traditieoneel wordt afgebeeld en maakt de verering des te opmerkelijker.
Bronnen:Verschillende vervies van de brochure "Kruisverering te Eksaarde" van Norbert Audenaert. "Geschiedenis van Eksaarde" van Frans De Potter en Jan Broeckaert (1878)
De 16e Juli 1863 is een heuglijke dag in 's Lands geschiedenisboeken en in Antwerpen's verleden. Dien dag werd het algemeen verdrag geteekend tot afkoop van den Schelde-tol en viel de laatste kluister, door vreemde handen gesmeed, die het onafhankelijk België nog knelde. De afkoop van den Schelde-tol stelde een einde aan het vernederend knechtschap, dat drie eeuwen geduurd, en België's welvaart zoo diep geknakt had. Drie eeuwen, ja, immers reeds in 't jaar 1574 toen de monding van den stroom in de handen der Staatsen viel, verkregen de Hollanders toezicht over de Scheldevaart en beletten zij feitelijk alle vrij verkeer.
Aan het einde van zijn leven heeft hij zich ingezet tegen de slaverij, maar tegelijkertijd was hij wel een van de drijvende krachten van het imperialistische België. Voor de Antwerpenaar is Lambermont natuurlijk het meest gekend voor de vrijmaking van de Schelde.
Ambiorix komt als koning van de Eburonen in 54 v.C. in opstand tegen de Romeinen, die Gallië bezetten. Op een listige wijze brengt hij de Romeinen hun zwaarste nederlaag toe die ze in Gallië te verduren krijgen. Caesar zint op wraak: hij moordt het hele Eburonenvolk uit en vernielt hun land. Vooral Ambiorix lust hij rauw, maar deze weet als een van de weinigen te ontsnappen. Hij vlucht over de Rijn, richting Germanen. Wat er nadien met hem is gebeurd, is niet bekend.
In het midden van de 19e eeuwhad het jonge koninkrijk belgie behoefte aan vaderlandse helden,kunstenaars en helden uit het verleden om bij de bevolking een nationaal bewustzijn op te wekken In Tongeren was het de geschiedsschrijver Frans Driesen die in 1851 voorstelde een monument op te richten van Ambiotix,koning van de Eburonen.Al in de middeleeuwen waren er allerlei legenden rond Ambiorix en probeerde men hem in verband te brengen met Tongeren.
De franse beeldhouwerJules Bertin (1826-1892) werd aangetrokken om het standbeeld te creëren.Zijn eerste maquette kreeg heel wat kritiek en tegenkanting. Hij werd meerdere malen verplicht ze te wijzigen en te verbeteren.Het standbeeld van Ambiorix werd in 1866 in aanwezigheid van vorstenpaar Leopold Ii en echtgenote Maria-Henrica onthuld en is sindsdien het zinnebeeld van de stad.
Het gedenkteeken Baron Dhanis, ingehuldigd op de Zuiderlei1, rechtover de St. Michielskerk2 te Antwerpen, op Zondag 12den October, verheerlijkt, in den persoon van Baron Dhanis, de volkomen zegepraal op den slavenhandel in Kongo behaald en de veredeling van het Zwarte Land onder de hoede der Belgen.
Met omhoog geheven geweer ―dat de macht en de moed verzinnebeeldt― aanhoort Baron Dhanis de overgaaf van een Arabisch opperhoofd, dat ootmoedig aan zijne voeten ligt neergeknield. Maar de overwinnaar beteugelt de drift zijner vervoering om, met een beschermend gebaar, de dankbare hulde hem door den vrijgemaakten Afrikaan aangeboden, te ontvangen, onder de vorm van een klein kind3, zinnebeeld van de glansrijke toekomst die Kongo tegemoet gaat.
Voorkant der herinneringsmedalie.
Rondom het gedenkteeken en samensmeltende met het geheel, om er nog de schoonheid van te verhoogen, dagen de puinhopen op van een gevangenis, voorstellende de moeilijkheden van den Arabische veldtocht, en de heldhaftige pogingen, die aangewend werden om al de tegenkantingen uit den weg te ruimen. Aan den voet, en aan de voorzijde van het gedenkteeken, leest men de woorden Voor de Menscheid, die het doel bloot leggen van het edel werk, dat de Belgen in het Zwarte Land verrichten.
Waarlijk een echt en veelbetekenend kunstwerk, dat tot eer strekt van den beeldhouwer, Frans Joris. Het plaatje toont ons de medalie geslagen ter herinnering der inhuldiging van het standbeeld Dhanis te Antwerpen en geboetseerd door den medaljeur Alfons Mauquoy van Antwerpen.
Aut. Jef Lambeaux. Foto door Johan Mares (@Belgiumview) Van op de kathedraal
In het midden van de grote markt staat Brabo,het beeld van een man die een grote hand wegwerpt. Dit beeld dateert uit 1887 en is van de hand van Jef Lambeaux
Het beeld heeft te maken met de legende waar Antwerpen zijn naam aan te danken heeft. Het verhaal gaat als volgt. Vroeger woonde er een verschrikkelijke reus:Druoon Antigoon op de oevers van de schelde.Alle schippers moesten hem belasting betalen om over de schelde te mogen varen.Deden ze dat niet,dan hakte hij hun hand af.Maar dit was buiten de romeinse soldaat Silvius Brabo gerekend,die de reus doodde.Deze soldaat hakte vervolgens de hand van de reus af,en wierp die in de Schelde.Vandaar de naam:'Hand werpen of Antwerpen.
Deze legende is zeker fout. In werkelijkheid moet de naam gezocht worden in de volgende mogelijkheden. -Antwerpen van 'Aan de werpen' hetgeen wil zeggen 'bij de dijken'of van 'Aan het werf', wat ' bij de scheepswerf 'betekend. -Er zijn munten gevonden in het stadscentrum uit de Romeinse periode waarop Ando Verpia staat. -Toen de schelde nog niet was uitgedijkt en men het steen ging bouwen heeft men eerst een heuvel aangelegd om het steen op te kunnen bouwen, zo'n heuvel noemde men een Aanworp.
Hoe dan ook,Antwerpenaars hebben iets met handen.Ze zitten in hun wapenschild en in allerlei lekkers dat ze maken.(denk maar aan de 'Antwerpse Handjes'.
Heel zijn leven op water,horend het knarsend tuig, bewegend op krakend hout,de wereld tig keer rond,een ruim vol handelsgoed,het landleven gelaten, gehad buiken vol met scheur,breuken zelf gezet,gevochten tegen wind,mes en drank, gewikkeld in doek met ballast vast, de laatste vaart eindigd over reling omgeven door zilt zweet,als leven voor krab en vis.
door Marrik
De beste manier om je toekomst te voorspellen is haar zelf te creëren. Stephen R. Covey
Keer je gelaat niet anders naar het verleden dan om te leren hoe je de toekomst moet ontmoeten.
Wie vooruit gaat mag af en toe eens wenken naar het verleden;als men er maar niet op blijft wachten.
