Roald Engelbregt Garvning Amudsen (16 juli 1872-18 juni 1928)
gaf zijn carrierè als genees- kundige op om zijn leven te kunnen wijden aan het pool onderzoek. Hij was een noorse ontdekkingsreiziger in de poolgebieden.Hij was de eerste mens die ooit de zuidpool bereikte. Amudsen werd geboren te Borge,even buiten Sarpsborg in het zuidoosten van Noorwegen in een familie van scheepseigenaars en kapiteins.
Hij voegde zich bij de Belgische Antarctische Expedietie geleid door Adrien De Gerlach In 1903 leidde Amudson de eerst expedietie om de Noord-westverbinding over te steken. Tijdens deze reis bestudeerde hij de noordelijke volkeren daar,en nam snel hun kledingsstijl over.
Frederick Cook. Amerikaans ontdekkings- reiziger,die beweerde in 1908 als eerste de noordpool te hebben bereikt.
Frederick Albert Cook werd op 10 juni 1865 geboren in Hortonville, een plaats in de Amerikaanse staat Wisconsin. Hij volgde opleidingen aan de universiteiten van Columbia en New-York en behaalde in 1890 zijn artsendiploma..
Als arts reisde hij mee op verschillende pool-expedieties. Zo was hij lid van Robert Peary's expedietie van 1991-1992. Tijdens de Belgische-Antarctische expedietie geleid door Adrien De Gerlache had hij veel werk te verrichten nadat het schip de Belgica was komen vast te zitten in het ijs. Tijdens deze expeditie maakte hij kennis met een andere beroemde ontdekkings- reiziger Roald Amudsen. De twee ontwikkelden een vriendschap.
Oud straatje in Pittem
Bij de eerste hete- luchtballons blijft het vuur op de grond waar- door de ballon onderweg niet meer verwarmd kan worden.Hierdoor duren de eerste vaarten niet lang.
Moeder en kind.
Vrees niet voor de toekomst, die begint altijd pas morgen!
Je moet niet bang zijn om terug te kijken naar het verleden. Het verleden heeft je gemaakt tot wat je nu bent.
Heden en verleden
Mooie beelden van vroeger en nu.
23-11-2010
Deurne:groendomein: Rivierenhof
Provinciaal groendomein rivierenhof.
Eeuwenoud: maar niet verouderd: het rivierenhof is een levend park met tal van mogelijkheden.Net buiten het centrum van Antwerpen is dit domein één van de zalige plaatsen waar je nog rustig kan wandelen,cultuur beleven,ravotten of sporten in het groen.Kom terug op adem in een magisch stukje natuur.
Magische sfeer.
Wat heeft het Rivierenhof met Koning Arthur?Zijn het de bomen in het park,bijna even oud als de legende van Camelot zelf? Of is het Merlijn de Tovenaar,die streng maar sereen waakt over het samengaan van ecologisch beheer met sport,recreatie en cultuur? Je merkt het meteen als je het park betreed: heel het domein ademt een bijna magische sfeer van eeuwenoude rust en ontspanning, in harmonie met de natuurelementen aarde,lucht en water.
Natuur en cultuur.
Met een oppervlakte van meer dan 130 hectare is het Provinciaal Groendomein Rivierenhof dan ook één van de grote groene longen van de stad Antwerpen. Ideaal voor joggers,wandelaars,fietsers,petanquers en vissers, en al jarenlang de thuisbasis van allerlei sportclubs. Het park is een uniek kader voor concerten in het openluchttheater,een bezoek aan het zilvermuseum in het sterckshof of een rustpauze aan het kasteel
Voor jong en oud.
Kom in de zomer de prachtige rozentuin eens een bezoekje brengen. Je wordt er overweldigd door een overvloed aan geuren en kleuren.En natuurlijk is het rivierenhof ook een gedroomd speelterrein voor jongeren. Met de kinderboerderij,de sprookjesachtige speeltuin,het sprookjeshuis,de sportveldjes, de avonturenhoek en de grote grasvelden vinden jouw kinderen alles om zich uit te leven.
Uitblazen en genieten.
Dit voormalige kasteelpark,waar de rivier Het Schijn door loopt, biedt tal van mogelijkheden om even uit de stadsdrukte te ontsnappen.Je kunt er rustig wandelen langs de rozentuin,de dreven,en de vijvers.Ook de natuurliefhebber komt hier aan zijn trekken.
Het kasteel veltwijck en het standbeeld in de tuin.Zoals het er nu uitziet. Bij het parkbeeld van de godin Flora hoort ook nog een legende.
Volgens die legende is dit beeld van een jonkvrouw,die door haar vader,heer van Veltwijck gekerkerd werd,wegens haar liefde voor een simpele knecht.
Ze sprong langs het gevangenisraam in de vijver en verdronk. Als teken van rouw zou haar vader de processie ieder jaar door het park van zijn kasteel laten komen. Het verhaal is pure legende,maar de processie ging wel door het park.Wanneer de processie het park binnenstapte werd het torenklokje in het poortgebouw geluid.De laatste keer was in 1966.
De foto bij dit bericht komt uit "Portret van Ekeren" van Frans Bresseleers en Hendrik Kanora, uitgegeven door het gemeentebestuur van Ekeren in 1973 en werd genomen door Roger Keukelinck.
In het geheugen van de zomer sluimeren beelden van een oud verhaal. Soldaten vechtend man tegen man, hun toekomst aan flarden geschoten in de armen van de dood. Namen gebeiteld in steen, een laatste eerbetoon aan hen die voor onze vrijheid vielen. In het geheugen van de zomer sluimeren droombeelden van vrede.
Naar aanleiding van de havenuitbreiding in de zestiger jaren,dienden de dorpen Oorderen,Oosterweel en Wilmarsdonk te verdwijnen.Van de St-Laurentiuskerk van Wilmarsdonk,rest enkel de toren,te midden van de containers.
Het 17de eeuws Bremersorgel e.a. kunstschatten van de Sint-Laurentiuskerk van Wilmarsdonk werden overgemaakt aan de nieuw opgerichte kerkraad van de parochie St-Laurentius Schoonbroek (Antwerpen)
Toen in 1966 de kerk zou afgebroken worden,moest ook voor het orgel een oplossing gevonden worden.Nadat het door enkele specialisten zorgvuldig onderzocht was,besloot men het orgel te demonteren en op een veilige plaats voorlopig op te bergen.Het orgel en de orgelpijpen werden opgeborgen in het 'Antwerps begijnhof'.
Op 7 november 1981 werd de kerk ingewijd. Aan het kerkbestuur van de nieuwe St- Laurentiuskerk op Schoonbroek, werd het orgel overgedragen.
Bij gebrek aan de nodige financiële middelen werd pas in 1989 de restauratie van het fronton uitgevoerd en aan het grote publiek getoond naar aanleiding van de "Open monumentendag" op 9 september 1990.
In 2005 nam het huidige Kerkbestuur het initiatief om de ganse procedure voor de restauratie van het orgel op ter starten en werd Dhr.J. Braekmans,orgeldeskundige,belast met het opstellen van het subsidiedossier,dat in oktober 2005 werd ingediend bij de hogere overheid.
HEDEN
Ekeren/Antwerpen.
Er is binnen de St-Laurentiusparochie een comité opgericht,dat ijvert voor de verdere restauratie van het beschermde 17de eeuwse orgel aan de hand van orgelbouwer Blasius Bremser.Het comité verkoopt bier en chocolade om fondsen te werven. De Duitse orgelbouwersfamilie Bremser vestigde zich midden de 17e eeuw in Mechelen.Van vader Jan Bremser is er nog één orgel bewaard gebleven: in de O.L.Vrouwekerk in Aarschot.Van zijn zoon Blasius bevindt het enige goed bewaard gebleven orgel zich in de St-Laurentiuskerk op de grens van de districten Ekeren en Antwerpen.
Het orgel werd oorspronkelijk gebouwd voor de abdij van de zusters van Nazzareth in Lier verteld orgelkenner Jef Braeckmans,nadat de abdij onder druk van Napoleon moest sluiten,kwam het orgel in deST-Laurentiuskerk van Wilmarsdonk terecht.
Vermits het Bremserorgel geklasseerd is ,komt het in aanmerking voor overheidssubsidies. Huisbrouwer en Ekerenaar Werner Mertens brouwde ondertussen al een Bremserbier,dat te verkrijgen is bij het orgelcomité.De Ekerse chocolatier,Geert Bossuyt creëerde Bremserpralines,met een beeltenis van het orgel en gevuld met een ganache van Bremserbier en chocolade.Deze zullen binnenkort in doosjes van vier stuks aangeboden worden.
Er is hoop om het orgel na een stilzwijgen van zo'n vijftig jaar zijn klank terug te geven.
Station Ekeren is een spoorwegstation langs lijn 12 in het district Ekeren in Antwerpen.. Het eerste stationsgebouw was een klein houten gebouwtje dat werd geopend op 3 juli 1854 toen de eerste trein langs lijn 12 naar Nederland reed. In 1882 werd dit gebouwtje vervangen door het huidige stationsgebouw. Sinds 1997 zit het kunstcollectief Tracé in het stationsgebouw. Het is nu een stopplaats.
Hoevenen werd ook wel het 'klonendorp' of 'klompendorp' genoemd, omdat de mensen hier in alle weer en seizoenen op klompen liepen. Zelfs de gemeenteraad vergaderde op klompen. Omdat het ganzenrijden hier langer populair bleef dan in omliggende dorpen werden de bewoners ook wel eens bespot als 'de ganzenrijders van het klonendorp'.
Hoevenen is gelegen op ongeveer 10 km ten noorden van Antwerpen-Centrum. Oorspronkelijk heette deze plaats Ettenhoven.Door het ontginningswerk van Gillis van Attenhoven was omstreeks het midden van de 13e eeuw ten noorden van Ekeren een parochie tot stand gekomen, die naar de naam van de stichter Ettenhoven werd genoemd.
Men deurp. Men deurp wademme ze van aw gemaokt D'uitbreiding van daoven is bekan tot hier geraokt Wad is er van da rustig klonedeurp gebleven Waor zen dej ouw boerderaaien Van de Gutte de Kos en de Schouw draai nief wijken zen der naw Keutjesteeg,veldstroaot en achterstraot Een aander bestraoting en nen aandere naom gegeven Suske saus,de smalle, de roeffel,en nelleke mej heur krukken. Waor zen al dej deurpsfiguren gebleven De grote en de kleinen dijk verdwenen mej veul jeugdgeheimen. De stoeren tred van de boerepeirden oep de kassaaien Waor zen de mussen dej nao de peirden in dej hunne stront zaoten te graoien Waor zen de joenges en de maskes,dej da stekelbaorkes vangen in de sloot. Ik mis het ruisende graon,waarin dagge kost gon liggen luisteren how dat de leeuweriken zongen en hun gange gingen. D'hooihoppers en de graonschoven om verstopperke in te speulen. In da deurp zen ze naw mej heel veule Van de krekelbaarg tot aon de wissel Van den hoevense hoek tot aont kaarkenend was iedereen aan mekaor bekend. Dag fraans,dag jef,dag wis,dag merej Of het was al eender wadagge zej Maor naw och here Naw zent int klonendeurp heel veul madammen en meneeren Deja sewijlen hun eigen zelfs veur dat hoevens taoltje generen De kloon vant klonendeurp.
Alles begon met de aankoop van een meer dan twee eeuwen oude hoeve aan de St. Jansstraat. De bouw van de molen zelf, want die is totaal nieuw, begon op 4 juni 1980 met het aanbrengen van de fundering, waarop de molenromp moest opgetrokken worden. In het metselwerk, met een doormeter aan de basis van 7,40m werden meer dan 280.000 recuperatiebakstenen verwerkt. Op 6m hoogte gaf de stelling, nodig voor het kruien, reeds gestalte aan de molen. Op 17m hoogte eindigde aannemer J. Van Den Bleeken uit Nieuwmoer de bouw van de molenromp, zodat op 15 juni 1981 de kroon op het werk, of hier de kap op de molen, kon gezet worden, nogmaals 4m hoger. Alles stond nu klaar voor het aanbrengen van de roeden. Met een vlucht van 26m bereikt het hoogste topje van het draaiende wiekenkruis nagenoeg 32m.
We laten de stoom werken
In de voormalige schuur werd de met hout gestookte bakoven gebouwd. Onder datzelfde dak vindt men de bakkerij en de bakkerswinkel, zoals die er uitzag rond de eeuwisseling. In de bakkerij worden de machines aangedreven worden door een uit Engeland afkomstige Marshall stoomlocomobiel. Deze werd in 1903 gebouwd en heeft een vermogen van 25pk. In de bakkerswinkel kan je er steeds terecht voor het op steen gebakken molenhoevebrood, de echte molenkoeken, ambachtelijke peperkoek en speculaas.
Stoomtreintje
Stoom gebruikt voor het plezier! Rond onze molen kan je een rit maken met een op kolen gestookte stoomtrein. Het stoomtreintje rijd elke zondag van 11 tot 17u en dit van 15 april tot 15 oktober.
Onze Taverne
Onze taverne heeft uiteraard een prachtig zicht op onze molen. s Zomers zetten we ons terras op en kan u genieten van een ruim assortiment dranken & lekkere gerechten, warm- & koud. Voor de bierdrinkers is er uiteraard ons bakkersmolenbier dat we blond of bruin schenken.
De Bakkersmolen Sint Jansstraat 238 2910 Essen-wildert
In de wijk Schoonbroek kwam in 1961 een Mariamonument, dat door elf bewoners van deze toen nieuwe wijk in overleg werd ontworpen en gerealiseerd. Ze werden hierbij gestimuleerd door onderpastoor Herman Peeters. Van de zeven verschillende ontwerpen, ingediend door drie bewoners, werd datgene van Rik De Winter weerhouden. Architect P. Michielssens uit Berendrecht, vervolmaakte het ontwerp. Het bouwwerk zelf was een buurtaangelegenheid, Gaston Nuyts ( 1984) uit de Kruisboogstraat realiseerde het samen met vriend-collega Rik Huybrechts ( 1986) uit de Bedevaarstraat. Maar van de beeldhouwer van de staande Onze-Lieve-Vrouw die het Jezuskind aan de hand leidt is niets bekend. Het overluifeld muurtje waarop het beeld werd aangebracht bezet met lichtblauwe steentjes en voorzien van opgebrachte goudkleurige sterren werd geïntegreerd in een groenaanplanting en kreeg rondom een gemetst bloemenperkje. Op 1 mei 1961 kon het door E.H. Deken Emiel Van Aelst en schepen Tijsmans ingezegend en onthuld worden.
(Bron: Hermine Johnson-De Wagter, 'Liefde gaf u duizend namen: Kapelletjes en Mariabeelden in de parochiefederatie Ekeren', Ekeren, 2002).
Eén zwaluw maakt geen zomer, één vis is nog geen vangst, een schuit geen cruiseschip en schrik is nog geen angst. Eén vlok is nog geen sneeuwbui, één drop geen waterplas, zeilers zijn nog geen zeelui, één spriet maakt nog geen gras. Eén kamer maakt geen woning. Eén tree is nog geen trap en meel is nog geen pap. Eén leugen is geen krant, een woordentwist geen moord en 'ja' geen erewoord. Eén zucht is nog geen wanhoop, één traan geen zee van leed. Een wandeling is geen wedloop, een 'pst' nog lang geen kreet. Maar er is een uitzondering,alsjeblief: als je eenmaal hebt gestolen, noemt men je eeuwig dief.
Dag blogvrienden, Welkom op mijn blog heden en verleden.
Het klinkt zo mooi "verleden,heden en toekomst". Het verleden geeft ons vele herinneringen. Het heden,daar proberen we het beste van de maken. Wat de toekomst brengt zien we stap voor stap! Passie-flora.
"Nostalgie is ook niet meer wat het was" ( bron: Simone Signoret.)
Johan Van de Sande-Verheyen liet in 1735 deze stenen stellingmolen oprichten te Lillo-Kruisweg ("Kleinen Vogelenzang"). Een inschrift herinnert nog aan deze gebeurtenis: JOANNES / VAN DEN SANDE / ANNA MARIA VERHEYEN
De molen zoals hij nu is.
Deze stenen stellingmolen werd omstreeks 1735 gebouwd. Op zijn draaiende kap werd een windwijzer gezet in de vorm van een gehoornd paard. Deze molen werd onlangs volledig gerenoveerd.
David Gijsen, een van de eigenaars van de molen, was een drogist op de Antwerpse Korenmarkt, bij wie het bord 'Den Eenhoorn' uithing. Hieraan ontleent de molen zijn naam. In de volksmond wordt hij ook de witte molen genoemd, omdat hij in het wit gekalkt is.
De Eenhoorn kent een woelige geschiedenis. In mei 1831 doorstond de molen nog net de overstromingen, maar een jaar later werd hij geplunderd door het Hollandse leger. In 1943 werd De Eenhoorn beschermd als monument. Tijdens WOII beschadigden eerst Engels geschut en daarna V-bommen de molen. De molenmakers Caers uit Retie en Jansen uit Geel herstelden de molen in 1957 en hij werd terug operationeel.
Omwille van de uitbreiding van de Antwerpse haven werd de Eenhoorn in 1966 door de stad Antwerpen aangekocht en overgebracht van de Kruisweg naar zijn huidige standplaats aan de Scheldelaan. Nadien viel het wiekenkruis stil en stond de molen te verkommeren, al werd hij nog jaren op de molendagen open gehouden door Patricia Schellekens, één van de eerste vrouwelijke molenaars.
Er gebeurde een uitgebreide restauratie in 1997 door molenbouwers Peel uit Gistel, maar pas na de herstellingen van 't Gebinte Molenbouw uit Erpe-Mere in 2008 is de molen terug operationeel
Het Paleis op de Meir vertelt een verrassend verhaal. Wist u dat de hele Belgische geschiedenis erin vervat zit? Het meer dan 250 jaar oude gebouw was ooit nog eigendom van Napoleon, Willem I der Nederlanden en het Belgische koningshuis. Ook het Antwerpse Internationaal Cultureel Centrum, t ICC , en het vroegere Filmmuseum vonden er een tijdlang onderdak.
Omdat intensief gebruik en periodes van leegstand zo hun sporen achterlieten, sloot het Paleis eind 20ste eeuw zijn gehavende deuren. Toen Erfgoed Vlaanderen het in 2004 in erfpacht nam, werd er niet alleen werk gemaakt van een grondige restauratie, maar ook van een sterke, toekomstgerichte visie.
Na de nodige face-lifts kunt u vanaf 8 mei het Paleis op de Meir, zoals het vandaag heet, opnieuw bezoeken. Het Paleis is géén zoveelste museum, maar een bruisend monument dat u écht kunt beleven.
De Aeroscraft ML866 van Aero is een enorm luchtschip met hoovercraft eigenschappen.
Daardoor kan het verticaal opstijgen en daarna, zoals een echt airship, op een hele energiezuinige manier zijn weg door het luchtruim vervolgen. Zwevend met een snelheid van rond de 200 kilometer per uur komt u geheel relaxed op uw eindbestemming aan. Die kan maximaal 5000 kilometer verderop liggen.
Het afgebeelde model heeft gigantische afmetingen (64 meter lang, 36 meter breed en 17 meter hoog) en de immense cabine heeft een oppervlak van maar liefst 500 m2.
Hoe energiezuinig de Aeroscraft ML866 precies is, blijft onduidelijk. Dat zal in de praktijk moeten blijken.
De bouw wordt steeds waarschijnlijker nu men de eerste officiële vergunning in Amerika heeft verkregen.
Onze Vlaamse melkmeisjes of 'laitières' waren tijdens de belle époque een handelsmerk van de Lage Landen. Meestal waren het jonge meisjes die met melk van het platteland naar de stad reden met hun trekhonden. Met hun traditionele kledij waren ze het onderwerp van talrijke commerciële postkaarten. De man der wet stond vaak op het tafereel om de jonge vrouwen te verbaliseren. In de grote steden was het verboden om als begeleider mee op de kar te zitten. Eind negentiende, begin twintigste eeuw regelden de mensen hun afspraken door het versturen van een postkaart. Steden waar vier tot vijf maal per dag post bezorgd werd, waren geen uitzondering. Van een snelle service gesproken
In het noordoosten van Ronse ligt het Muziekbos, een ideale plaats voor natuurliefhebbers. De naam Muziekbos heeft oorspronkelijk niks met muziek te maken. De "Muz" in het woord Muziekbos verwijst wel naar het Keltische "moeras" - een drassig lapje grond gelegen tussen watertjes. Het 50 ha grote beukenbos is grotendeels privaat, 13 ha zijn openbaar bezit. Het bos dekt een flink stuk van de Muziekberg in. Deze beboste "berg" maakte ooit deel uit van de natuurlijke grens tussen noord en zuid. Boshyacinten of blauwe kousjes zorgen hier rond de maanden april/mei voor een indrukwekkend bloementapijt!
Toch heeft deze wandelroute veel noten op haar zang. Zelfs de startplaats klinkt als muziek in de oren: Louise-Marie. De naam van dit gehucht op de grens van Ronse en Maarkedal is een eerbetoon aan de eerste Belgische koningin. Zij overleed op de dag dat de nieuwe kerk van dit dorpje werd ingehuldigd. Letterlijk hoogtepunt is de top van de Muziekberg (148m), waarop een toren staat
Hij studeerde aan een college in Cambridge en was tegelijketijd financieel adviseur van het hof. Zijn vergoeding bestond uit landerijen. Gresham vertoefde vaak in de Lage Landen. Zijn hoofdkwartier lag in Antwerpen.
Gresham stierf onverwacht op 21 november 1579, waarschijnlijk ten gevolge van een beroerte. Zijn erfenis ging naar zijn weduwe, onder voorwaarde dat na haar overlijden de residentie in Bishopsgate Street zou worden gebruikt om er les te geven in zeven verschillende vakken: astronomie, geometrie, fysica, recht, godgeleerdheid, retorica en muziek. Er werd in Gresham College voor het eerst lesgegeven in 1597. Tot 1768 werd het gebouw gebruikt, later vonden de colleges een tijdlang plaats in de Royal Exchange. Sedert 1843 is Gresham College gevestigd te Holborn.
Het mag een raadsel heten waarom het Chinese avontuur van Ferdinand Verbiest nog niet is verfilmd. Het verhaal van de Jezuït en astronoom uit Pittem is immers van een dergelijke wonderbaarlijkheid dat zelf de meest fantasierijke romanschrijver het onmogelijk had kunnen bedenken. Verbiest's avontuur begon in 1659, toen hij naar China vertrok om zich aan te sluiten bij een groep missionarissen-astronomen.Hij schopte het er tot vertrouweling en vriend van Keizer K'ang-shi. Als hofastronoom stelde Ferdinand Verbiest de Chinese kalender bij en kreeg hiervoor de titel van mandarijn. Bij zijn overlijden kreeg hij een staatsbegrafenis en werd hij door de keizer geëerd zoals geen enkele westerling voor hem.
Naast de astronomie was Verbiest ook actief op vele andere gebieden.Hij schreef godsdienstige boeken,trad op als diplomaat,tekende een nieuwe wereldkaart en vond een thermometer uit. Zijn meest tot de verbeelding sprekende uitvinding was een soort kleine stoomwagen. Chauvinistische Belgen noemen hem daarom weleens de uitvinder van de auto. Maar dat is overdreven, hij baseerde zich immers op de geschriften van de Italiaanse werktuigkundige Giovanni Branca en zag zijn wagentje zelf maar als een gadget,een speeltje. Dit heeft een handige Dilbekenaar er echter niet van weerhouden zijn autorijschool naar hem te vernoemen.
Verbiest's carrière aan het Chinese hof verliep niet zonder slag of stoot.Tijdens de vervolging van christenen werd hij met zijn collega-missionarissen op beschuldiging van hoogverraad en 'valse' astronomie gevangen gezet. Net als Kuifje in 'De Zonnetempel' kon hij zich redden door het precieze tijdstip van een totale zonsverduistering te voorspellen.Tijdelijk weliswaar want Verbiest en zijn companen werden niet meteen vrijgelaten. Pas toen een komeet aan de hemel verscheen en de aarde driemaal beefde,besloten de verontruste Chinezen defenitief hen te sparen.
Ten oosten van de stad Veurne ligt een straat,sedert al oude tijden bekend als de Rodestraat. Die straat leidt door de weiden naar het Duivenkot,een grote hofstede met kapel, die toebehoord heeft aan het klooster der predikheren. Alle nachten voor de franse omwenteling,zag men een wagen zonder paarden uit de straat komen,enige tijd op de markt te Veurne blijven staan en dan verdwijnen. Wanneer men 's nachts alleen was,ontmoette men in de weiden rond de vermelde hofstede dikwijls de gedaante van een kalf,van een os of van een schaap,maar die geesten deden geen vlieg kwaad en waren niet meer zichtbaar als men naderde.De boerin van hofstede zag alle nachten iets dat zich op het voeteinde van het bed kwam leggen en als ze de benen uitstak,voelde ze het vel van een beest. Rechtover de ingang van de hofstede bevond zich een straatje,het Toveressenstraatje,waar men om middernacht in het donker de toveressen in een kring zag dansen.Zij maakten soms zulk een gehuil dat niemand er durfde voorbij gaan. Een boerenknecht, die om middernacht voor bij de balie van de hofstede ging,hoorde aldaar een paard hinniken.hij zag om en het was geen paard,maar hij kon hetgeen hij zag niet beter vergelijken dan met een paard. De boerenknecht was ongerust en vluchtte,het paard achtervolgde hem en bleef hem nalopen,soms op zijn achterste poten,gereed om hem met de voorste poten op het hoofd te slaan.Toen het hem al lang gevolg was hoorde hij plotseling niets meer.Om zeker te zijn dat het weg was,keerde hij het hoofd maar meteen hoorde hij een tolle ( een soort kar) die hem alleen en zonder paard najoeg. De knecht vluchtte verder tot aan de balie van de hofstede waar hij verbleef, maar toen hij wilde binnengaan,zag hij daar een grote rode man staan zonder hoofd. Hij zette het opnieuw op een lopen met die man op zijn hielen,tot in de koestal,waar hij zicht haastig te bed legde,zeer geschrokken maar verlost van al die verschijnselen.
Heel zijn leven op water,horend het knarsend tuig, bewegend op krakend hout,de wereld tig keer rond,een ruim vol handelsgoed,het landleven gelaten, gehad buiken vol met scheur,breuken zelf gezet,gevochten tegen wind,mes en drank, gewikkeld in doek met ballast vast, de laatste vaart eindigd over reling omgeven door zilt zweet,als leven voor krab en vis.
door Marrik
De beste manier om je toekomst te voorspellen is haar zelf te creëren. Stephen R. Covey
Keer je gelaat niet anders naar het verleden dan om te leren hoe je de toekomst moet ontmoeten.
Wie vooruit gaat mag af en toe eens wenken naar het verleden;als men er maar niet op blijft wachten.
