Gedicht door Ludo De Schutter.(Polderdichter)

Men deurp.
Men deurp wademme ze van aw gemaokt
D'uitbreiding van daoven is bekan tot hier geraokt
Wad is er van da rustig klonedeurp gebleven
Waor zen dej ouw boerderaaien
Van de Gutte de Kos en de Schouw
draai nief wijken zen der naw
Keutjesteeg,veldstroaot en achterstraot
Een aander bestraoting en nen aandere naom gegeven
Suske saus,de smalle, de roeffel,en nelleke mej heur
krukken.
Waor zen al dej deurpsfiguren gebleven
De grote en de kleinen dijk verdwenen mej veul
jeugdgeheimen.
De stoeren tred van de boerepeirden oep de kassaaien
Waor zen de mussen dej nao de peirden in dej hunne
stront zaoten te graoien
Waor zen de joenges en de maskes,dej da stekelbaorkes vangen in de sloot.
Ik mis het ruisende graon,waarin dagge kost gon liggen
luisteren how dat de leeuweriken zongen en hun gange gingen.
 D'hooihoppers en de graonschoven om verstopperke in
te speulen.
In da deurp zen ze naw mej heel veule
Van de krekelbaarg tot aon de wissel
Van den hoevense hoek tot aont kaarkenend was
iedereen aan mekaor bekend.
Dag fraans,dag jef,dag wis,dag merej
Of het was al eender wadagge zej
Maor naw och here
Naw zent int klonendeurp heel veul madammen en
meneeren
Deja sewijlen hun eigen zelfs veur dat hoevens taoltje
generen
De kloon vant klonendeurp.