Roald Engelbregt Garvning Amudsen (16 juli 1872-18 juni 1928)
gaf zijn carrierè als genees- kundige op om zijn leven te kunnen wijden aan het pool onderzoek. Hij was een noorse ontdekkingsreiziger in de poolgebieden.Hij was de eerste mens die ooit de zuidpool bereikte. Amudsen werd geboren te Borge,even buiten Sarpsborg in het zuidoosten van Noorwegen in een familie van scheepseigenaars en kapiteins.
Hij voegde zich bij de Belgische Antarctische Expedietie geleid door Adrien De Gerlach In 1903 leidde Amudson de eerst expedietie om de Noord-westverbinding over te steken. Tijdens deze reis bestudeerde hij de noordelijke volkeren daar,en nam snel hun kledingsstijl over.
Frederick Cook. Amerikaans ontdekkings- reiziger,die beweerde in 1908 als eerste de noordpool te hebben bereikt.
Frederick Albert Cook werd op 10 juni 1865 geboren in Hortonville, een plaats in de Amerikaanse staat Wisconsin. Hij volgde opleidingen aan de universiteiten van Columbia en New-York en behaalde in 1890 zijn artsendiploma..
Als arts reisde hij mee op verschillende pool-expedieties. Zo was hij lid van Robert Peary's expedietie van 1991-1992. Tijdens de Belgische-Antarctische expedietie geleid door Adrien De Gerlache had hij veel werk te verrichten nadat het schip de Belgica was komen vast te zitten in het ijs. Tijdens deze expeditie maakte hij kennis met een andere beroemde ontdekkings- reiziger Roald Amudsen. De twee ontwikkelden een vriendschap.
Oud straatje in Pittem
Bij de eerste hete- luchtballons blijft het vuur op de grond waar- door de ballon onderweg niet meer verwarmd kan worden.Hierdoor duren de eerste vaarten niet lang.
Moeder en kind.
Vrees niet voor de toekomst, die begint altijd pas morgen!
Je moet niet bang zijn om terug te kijken naar het verleden. Het verleden heeft je gemaakt tot wat je nu bent.
Heden en verleden
Mooie beelden van vroeger en nu.
24-02-2010
Een legende: De Rodestraat te Veurne.
Ten oosten van de stad Veurne ligt een straat,sedert al oude tijden bekend als de Rodestraat. Die straat leidt door de weiden naar het Duivenkot,een grote hofstede met kapel, die toebehoord heeft aan het klooster der predikheren. Alle nachten voor de franse omwenteling,zag men een wagen zonder paarden uit de straat komen,enige tijd op de markt te Veurne blijven staan en dan verdwijnen. Wanneer men 's nachts alleen was,ontmoette men in de weiden rond de vermelde hofstede dikwijls de gedaante van een kalf,van een os of van een schaap,maar die geesten deden geen vlieg kwaad en waren niet meer zichtbaar als men naderde.De boerin van hofstede zag alle nachten iets dat zich op het voeteinde van het bed kwam leggen en als ze de benen uitstak,voelde ze het vel van een beest. Rechtover de ingang van de hofstede bevond zich een straatje,het Toveressenstraatje,waar men om middernacht in het donker de toveressen in een kring zag dansen.Zij maakten soms zulk een gehuil dat niemand er durfde voorbij gaan. Een boerenknecht, die om middernacht voor bij de balie van de hofstede ging,hoorde aldaar een paard hinniken.hij zag om en het was geen paard,maar hij kon hetgeen hij zag niet beter vergelijken dan met een paard. De boerenknecht was ongerust en vluchtte,het paard achtervolgde hem en bleef hem nalopen,soms op zijn achterste poten,gereed om hem met de voorste poten op het hoofd te slaan.Toen het hem al lang gevolg was hoorde hij plotseling niets meer.Om zeker te zijn dat het weg was,keerde hij het hoofd maar meteen hoorde hij een tolle ( een soort kar) die hem alleen en zonder paard najoeg. De knecht vluchtte verder tot aan de balie van de hofstede waar hij verbleef, maar toen hij wilde binnengaan,zag hij daar een grote rode man staan zonder hoofd. Hij zette het opnieuw op een lopen met die man op zijn hielen,tot in de koestal,waar hij zicht haastig te bed legde,zeer geschrokken maar verlost van al die verschijnselen.
In het jaar 1905 gebeurde het voor de laatste maal. Op een avond tijdens de Goede Week hoorden de mensen die rond de keiberg woonden, een klagend gebaat, als van een geit. Het begon aan het Motje bij de Mareput en bereikte toen het Lindenhof, war vroeger de burcht stond die nu verzonken is. De grond galmt daar nog hol, als je er op stampt.
Het geblaat klonk nu eens dichterbij, dan weer verderaf. Je hoorde het zo van plaats veranderen. Dat duurde dagen na elkaar.
De mensen van Beselare zeiden: "Het is de Vliegende Geit die weerkeert. Het is er de tijd voor. Als van in de jaren zeventig is het geleden. Toen is ze ook gekomen".
Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuur door heel het dorp en ook de bewoners van de omliggende dorpen werden op de hoogte gebracht. Honderden en honderden mensen van Geluveld, Zonnebeke, Passendale, Moorslede, Dadizele, Geluwe en Wervik liepen avonds de velden in om naar de Vliegende Geit uit te kijken. De rijkswacht en de politie moesten erbij gehaald worden om de velden, die net bezaaid waren, te beschermen.
Enkele dagen later werd een zeldzame vogel geschoten.
Heel zijn leven op water,horend het knarsend tuig, bewegend op krakend hout,de wereld tig keer rond,een ruim vol handelsgoed,het landleven gelaten, gehad buiken vol met scheur,breuken zelf gezet,gevochten tegen wind,mes en drank, gewikkeld in doek met ballast vast, de laatste vaart eindigd over reling omgeven door zilt zweet,als leven voor krab en vis.
door Marrik
De beste manier om je toekomst te voorspellen is haar zelf te creëren. Stephen R. Covey
Keer je gelaat niet anders naar het verleden dan om te leren hoe je de toekomst moet ontmoeten.
Wie vooruit gaat mag af en toe eens wenken naar het verleden;als men er maar niet op blijft wachten.
