Eenzaam en verlaten
er is niemand die op je wacht
op deze koude kerstnacht
nergens een huis nergens een thuis
en niemand die je verwacht
die je teder in de armen pakt
en je zachtjes streelt
en zegt
ik heb je graag om wat je bent.

Eenzaam en verlaten
er is niemand die je opwacht
of naar je luistert
en je verwarmd in deze koude nacht 
die je dan zachtjes in je oren fluistert
ik heb je lief
het is kerstnacht en het sneeuwt
het is koud en kil
dit is niet, wat je wil...
Hilda 25/12/1997
 

25-12-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Het is Kerstnacht
buiten ligt een dik sneeuwtapijt
en ik ben alleen
waarom is het zover gekomen
waarom liet je mij alleen.

Je was al een tijd niet meer in je normale doen.
waarom zag ik dat op de laatste dag
gij gedroeg je toen niet normaal.
wat is er toch in je gevaren
waarom zag je me niet meer staan
en wilde niet meer met mij verder gaan.
was er soms een ander
waarom wilde je niet praten
en was je zo stug
want nu eindigt het in elkaar te haten.

Er ligt een dik sneeuwtapijt
en ben alleen. 
zou het ooit nog goed komen...
Hilda 25/12/1996
 

25-12-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Soms lijkt de klok
wel stil te staan
de tijd gaat dan niet vooruit
ik ben alleen
met niemand om me heen
triest kijkt ik door het vensterraam
buiten is alles is grauw en grijs.

Somber is de lucht
sneeuwvlokken dwarrelen door de lucht
het is Kerstmis voor iedereen
maar niet voor mij
want ik bent eenzaam en alleen.

Ik denkt was deze tijd maar
snel voorbij
maar helaas is dat niet waar
de kerstdagen gaan traag
aan mij voorbij
daarna denkt ik in mijn eigen
weer een eenzame Kerst voorbij ...
Hilda 25/12/1995
 

25-12-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Mag ik van mijzelf zijn
het lijkt al zo lang geleden
dat ik mezelf zag
ik herinner me mijn tranen
en ook het geluk
dat ik wilde graag delen
met jou elke dag.

De beelden van mijn leven
als de dag van gisteren
zie ik jou voor mij
ik weet nog wat je zei
en weet nog wat je voelde
ik voel nu dat ik weet
niets gaat zomaar voorbij.

Diep in mij
openen zich de luiken
van wie ik ben
en wat ik voelde
en wat er
overgebleven is
van mijn gebroken hart...
Hilda 09/02/1995
 

21-12-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Het is bitter koud buiten
en zit hier lekker warm in huis
en sta aan het raam
terwijl ik denk aan jou.

Het is reeds jaren geleden
dat je me beschermde
tegen die koude winterdagen
maar dat werd op zo een koude dag 
plotseling verbroken
er was toen veel verdriet.

Je moet weten dat op die dagen
heel de dag aan je denk
want op zo'n dag ging je van mij heen
je bent nu hier mijlen ver vandaan.

Soms lopen de tranen nog over mijn wangen
tranen van verdriet en hartepijn
en voel me dan zo klein
want nu ben je zo onbereikbaar voor mij.

Ik mis die sterke armen om me heen
en wilde je graag
mijn hele leven bij mij
maar dat was ons niet gegeven
hier boven werd dat anders beslist.

Maar dan zie onze kinderen
die gelijkenis
ze zijn net uw evenbeeld
en zie u dan
met een glimlach weer terug...
Hilda 05/01/1995
   

12-12-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Ik sta op het perron
weemoedig te kijken
naar de aankomende trein.
Ik stap op en denk in mijn eigen
wat was mijn weekendje Limburg weer snel voorbij
de eerste halte zal het Branbantse stadje Landen zijn.
Zo rijdt de trein verder maar Tienen, Vilvoorde
en zo maar Leuven
hoe verder de trein landinwaarts rijdt
hoe minder bomen en groene weiden je ziet
zo veel te meer rijtjeshuizen en betonnen gebouwen er zijn.
Mensen stappen af
mensen stappen op
de trein raakt vol.
Mensen van alle rassen babbelen door mekaar
wat zouden ze allemaal te vertellen hebben
kon ik het maar allemaal verstaan.
En zo gaat de reis verder tot aan het volgende station.
Brussel noord daar stap ik af
en moet er van trein veranderen.
Zoekend kijk ik op de monitor
op welk spoor ik moet zijn
die trein is weer eens 25 minuten over tijd
pak ik dan maar de boemeltrein
een die stopt aan elk stationneke en perronneke
dan kan ik nog te Mechelen overstappen
of moet ik die 25 minuten wachten.
en met de IC trein naar Antwerpen centraal rijden.
Het zal wel donker zijn als ik straks thuis aankom
waar mijn ventje staat te wachten
en mij met glimlach om de mond verwelkomt
nog erger of ik een lange tijd ben weg geweest.
Nu ben ik weer even blij
met de liefde en tederheid wat ik van hem krijg
en tevens kan ik weer hunkerend afwachten
tot ik de volgende keer terug op weekend ga...
Hilda 09/12/2008
  

10-12-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Als ik stil ben
en weer op de sukkel
dan moet je weten
dat ik niet van plan ben
mezelf wat aan te doen
ook al schrijf ik nog zo negatief.

Wees gerust
morgen gaat het weer beter
het komt wel goed
en wordt wel weer vrolijk
echt wel hoor.

Zelfs als ik schreeuw
en boos ben omdat pijn heb
en mij soms ook dikwijls misselijk voel
wat er ook gebeuren mag
mijn pijn zal misschien wel niet verdwijnen.
toch wel wat minder worden.

Wees gerust.
ik start morgen weer opnieuw
het komt wel goed
en ik wordt wel weer vrolijk
echt waar.

Ik kom wel weer terug
zal nooit mezelf iets aandoen
hoeveel pijn ik soms heb
en belemmerd wordt in bepaalde dingen
leven zal ik
en nooit zal ik opgeven, nooit...
Hilda 06/05/1999

08-12-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Ik denk er vaker aan waar zijn al die jaren
ze zijn als een wip voorbij gegaan
de tijd kan je toch zomaar niet bewaren
soms wil je eens terug naar het verleden.

En wil je dat de tijd stil blijft staan
het lijkt wel of de dagen korter worden
en de tijd veel sneller en sneller voorbij gaat
ik weet nog dat het vroeger lang duurde
vooraleer dat ik volwassen werd.

De tijd kon toen niet snel genoeg gaan
toen kropen de jaren traag als een slak voorbij
maar als je ouder wordt weet je wel beter
dan leef van je dromen en raak ze niet kwijt
probeer nu uw dromen en plannen waar te maken
en wacht niet tot het volgend jaar

Voor je weet gaat er wat mis en dan is het te laat
want je leven kan je niet meer overdoen
het is niet te koop ook al geef je een miljoen
zet al je zorgen aan de kant
maar een ding moet je zeker niet vergeten
je moet genieten van elke dag en elke lach
de zon schijnt voor iedereen geniet van het leven...
Hilda 11/12/1998
 

06-12-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Soms zit ik aan mijn pc te denken
wat zou ik nu weer schrijven
iets over mijn gevoelens en mijn leven
of wat om de verveling te verdrijven.

Maar soms rijmen de woorden niet
of krijg het niet gezet op papier
ik blijf dan zitten op een simpel woord
of op een zin zoals deze nu hier.

Dan zit ik te schrijven en te gommen
kijk eens rond en schrijf wat ik tegenkom
om die woorden toch te laten rijmen
en om mijn zinnen te doen samen glijden.

Maar als ik dan eens begin
dan volgt de rest vlot achterna
en vloeien de woorden over het papier
als een eindeloze stromende rivier.

Dan denk ik op een moment
ik moet er nu mee stoppen
anders word dit gedicht te lang
en begin ik met het afkorten...
Hilda 17/04/1998
 

03-12-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Kort zijn de dagen
en donker de nachten
hier in huis is het lekker warm
terwijl buiten de eerste sneeuwvlokken ronddwarelen
scheur ik een blaadje van de kalender
het is de laatste dag van maand
en denk alleen maar aan jou
op die dag toen ik jou voor het eerst ontmoete
en jou in de ogen keek klikte het meteen
jij verdreef die pijn uit mijn hart.

Ik weet nog hoe je mij met zachtheid verwende
en ik was voor het eerst zo wonderbaarlijk verward
traag ging toen de zon onder
bleek en schuchter kwam de volle maan tevoorschijn
het sneeuwde
de straten lagen er verlaten bij
over mijn geliefd dorp ligt nu een wit sneeuwtapijt
terwijl jij zacht lieve woorden sprak tot mij  
kwam ik weer tot leven en
kon terug mijzelf zijn
ik wil je het beste geven voor de rest van mijn leven ...
Hilda 30/11/1997

30-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Van achter mijn keukendeur
kom ik tevoorschijn met sjaal en muts
heerlijk ingeduffeld in een dikke warme jas
stap ik moeizaam door het witte sneeuwtapijt
’t is echt en het kraakt
oh! zo maagdelijk en oh! zo wit
een wit tapijt uit fijne korrels gemaakt.

Bij elke schrede blijf ik staan
het is alsof het weer de eerste keer is
een herbelevenis van uit mijn jeugdjaren
moeilijk loop ik vooruit met veel gestrompel en gelach
opeens schuif ik onderuit
en lig pardoes languit op het witte sneeuwtapijt.

Nu komt de het spannendste van de dag
het maken van een grote witte man
met een bezem en opa's oude klak                                     
ook oma's sjaal gaat eraan
er wordt een wortel en twee knopen van opa's jas
op zijn hoofd geplakt
zodat ook de sneeuwman kan zien
hoe ik beleef.
Mijn winterpret...
Hilda 23/12/1997
 

28-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Buiten ligt een dun laagje sneeuw
op de bevroren ondergrond
en vogels zijn op zoek
naar wat drinken en etensrestjes.

Deze herfst was wel snel voorbij
maar van de lente had ik toch meer verwacht
ook de zomer was ook niet echt wat het moest zijn.

Is de wereld soms op hol geslagen
staat hij soms op zijn kop                  
normaal draait hij toch als een tol.

De laatste jaren is veel veranderd
toen de zomer nog een echte zomer was
en winter een echte winter.

Maar ja wat
kan ik daar nu aan doen als
het aan mij lag was
het altijd zomer...
Hilda 17/12/1996

26-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Stormwind jaagt door de straten
het is nacht
iedereen slaapt
door die hevige wind
breken de taken van bomen af
en vallen op de grond. 
en de bladeren vliegen in het rond
bomen
staan nu helemaal kaal.
Het is donker buiten
alles is grauw en grijs.
Liggend in mijn bed
luister ik naar de hevige wind
die jaagt
door de donkere verlaten straten.
De herfst gaat ons verlaten
en blaast voor dit jaar
zijn laatste adem uit.
Het is donker buiten
alles is grauw en grijs
er hangt sneeuw in de lucht.
Toe herfst
ga maar gauw
want de winter staat al klaar...
Hilda 23/11/2000
 

24-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Ik zit in de trein en kijk dromerig voor mij uit
naar het voorbij flitsende landschap
en naar de richting waar ik naartoe ga.
Als ik in Brussel noord overstap
zal het dan richting Antwerpen zijn
of ga ik terug naar het groene Limburg
mijn geluk dat bepaal ik zelf. 
Er zitten twee vrouwen voor mij
en ik luister stiekem naar hun verhaal.
Ze vertellen van
hoe moet het nu verder gaan 
in deze periode van zware crisis
wie weet wat er ons nu nog te wachten staat.
Zij zijn niet gelukkig met hun leven
waar ligt dat aan
ligt dat soms aan andere mensen.
Kijk eens heel aandachtig in de spiegel
kijk nu eens heel goed
"alleen gij of ik"
zijn verantwoordelijk voor ons laten en doen.
Leef uw eigen leven
en wacht niet af wat de morgen u brengen zal
en leer ook om uw eigen wil te doen
en doe niets wat niet moet.
Het geluk ligt in uw eigen handen
en niet in dat van een ander
leer uw eigen ik te kennen
en zet je al zorgen aan de kant
je zal dit allemaal alleen moeten doen
want andere mensen kunnen je daarbij niet helpen.
Pas als ge dat beseft
en jezelf kan behelpen
en inziet dat niet alles en iedereen
het gemakkelijk heeft en is
op deze harde wereld.
Met wie of wat en waar wij ook gaan of staan
en welke weg wij ook maar inslaan.
grijp dat greintje geluk met beide handen
het is de keus van u en mij
en niet van een ander...
Hilda 24/01/2004
 

22-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Waarom bij een scheiding
elkaar na al die tijd
weer kwetsen
gunt zij ons soms
geen gelukkig leven meer.

Iets betekenen in deze grote wereld
dat willen we allemaal
waarom worden we telkens
weer teleurgesteld
spreken we niet dezelfde taal
waarom niet
normaal praten met mekaar.

Iedere keer opnieuw moeten beginnen
met het indelen van ons leven
worden we weer
eens in het nauw gedreven
dit overkomt ons beide
waarom niet
iemand gewoon wat geluk gunnen.

Hoeveel keer
kunnen wij dit nog dikwijls incasseren
zonder knock-out neer te gaan
misschien moeten
wij allemaal eens leren
wat de zin van het bestaan is
waarom niet
gewoon goede vrienden blijven...
Hilda 15/07/2005
 

19-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

15-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

De nacht is verstreken
een dag is geboren
duisternis begint te breken
vogeltjes zijn te horen.

Wat zal deze dag ons geven
vreugde of verdriet
of wat zullen we beleven
weten we tevoren niet.

We behoren ons te schikken
in het lot dat is bepaald
al doen we het met wegen en wikken
een geluk als de avond is gehaald.

Dan komt er een nieuwe duisternis
en weer een nieuwe dageraad
of dit wederom een gunstige dag is
dat is nu voor mij de vraag...
Hilda 17/03/1996
 

13-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Soms heel even bekruipt mij het gevoel
dat de mensen mij niet snappen
hoe ik ben en hoe ik mij nu voel.
Voor de buitenwereld ben ik iemand
die altijd loopt te stralen
maar er is niemand die ziet
dat ik loop te dwalen.
Ik verdwaal in mijn emoties
gevoelens van vreugde en verdriet
maar alleen mijn vreugde laat ik zien
maar mijn verdriet niet.
Dus mensen oordeel niet te snel
over andermans leven.
over zijn vreugde of zijn verdriet
soms is de waarheid anders
dan wat je aan de buitenkant ziet ...
Hilda 17/09/2003
 

08-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Geen witte bloemen
op 't eenzaam graf
bedekt met bladeren der bomen
niets of niemand wat dit graf beziet
geen vochtig oog, geen traan
dat er in weemoed komt verdromen.

Geen droevig hart
noch stille smart
die gewiegd in najaarsgeuren
tot mijmeringen
tot herinneringen wordt
in een wereld vol kleuren.

Geen groet geen traan
geen eigen naam
geen mens die maar een ogenblik
eens neigt een blik
of in stilte snikt
oh! God misschien wordt ik ook eens ...
Hilda 01/11/

01-11-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Ik wou dat ik een boom kon zijn
dat ik een hoge boom was.
Met zijn takken wuivend naar de zon
en zijn wortels diep in het gras.

Ik wou dat ik een boom kon zijn
dan wou ik op elke tak.
Een witte bloem, een vogelnest
en een speelman op elke bladertak.

Ik wou dat ik een boom kon zijn
dan wou ik een stam zo breed.
Dat er plaats genoeg is voor het hart
dat men daar met een dolk insneed ...
Hilda 18/06/1999

25-10-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.