Dwars door de US in een motorhome : 25 staten in 6 maand
18-04-2007
BALTIMORE
Hier kan ik wel kort over zijn. Wel een leuk stadje, met een interessante waterfront, jachthaven, Hard Rock café en veel terrasjes, die spijtig genoeg nog allemaal gesloten zijn, vanwege de kou. Voor de rest een dambordachtige stad met Starbuck's coffee (lekker warm) en Dunkin Domuts. Maar !! Een prachtig zee-aquarium, zoiets als Aquatopia in Antwerpen, maar dan 10 keer groter, ook de vissen. Reuzehaaien, manta's, en de rest van het zeeleven, maar op een zeer aanschouwelijke manier gepresenteerd. Je kon zelfs in een duikerspak naar de haaien (gaan) zwemmen, maar daar moest je weken op voorhand voor ingeschreven zijn. Slechts enkele foto's van de vissenparade, en hier eentje dat Dien zo mooi vond, omdat het volgens haar een opvallende gelijkenis vertoont met mij, als ik 'smorgens recht uit mijn bed op de pot ga zitten.
Hierbij enkele fotootjes die je misschien twee keer zullen doen nadenken, vooraleer je nog eens zo'n onrustwekkende film op de markt gooit. En voor het presidentschap had je d'er bij mij toch al gelegen. We zitten volop in de tweede helft van April, dat is dus lente, met bloesemende bomen en nestbouwende vogels, maar niets daarvan : sneeuwstormen, overstromingen, ontwortelde bomen, ondergelopen kelders en ga zo maar door! Gisteren was het levensgevaarlijk op de highways. Niet zozeer omwille van de sneeuw, want er wordt flink gestrooid, maar door de vreselijke rukwinden die je woonhuis bijna van de weg afblazen. Toen we uiteindelijk met klamme handen op onze kampground aankwamen was daar een boom op de electriciteitscentrale terecht gekomen en was het te gevaarlijk om er te overnachten. En zonder electriciteit kun je met dit weer (ijzige wind met gevoelstemperatuur van 21° F, dat is een stuk onder 0° Celsius) niet overleven. We moesten meer dan 80 mijl terug om een veilige camping te vinden. Enfin, we hebben het gehaald en zelfs relatief goed geslapen, zij het met al onze kleren aan (= jeans, 2 dikke fleeces, sokken en muts. Handschoenen hebben we nog niet.) Beste Al, je mag de foto's houden, dan kan je volgend jaar terug de wereld afreizen met je nieuwe film : GLOBAL FREEZING
'k Weet het, 't is pure nostalgie, maar je kan toch onmogelijk Collegeville (naast Phenixville, waar Gaetan en Frieda wonen) bezoeken zonder even langs te lopen bij de firma waar je 37 jaar lang voor hebt gewerkt zonder ooit het hoofdhuis te kunnen aanschouwen. Al was het maar om te constateren dat al de dollars die je voor Wyeth hebt verdiend, goed en wel besteed zijn. En ja hoor, er wordt zelfs gewerkt. Links staat ergens een foto van Gaetan, zittend in zijn bureel, met in het spiegelbeeld onze auto (een AUDI cabrio van Frieda) Dag Wyeth, het waren goede jaren...
Mensen die onze manier van reizen kennen, weten dat we dol zijn op contrasten. Wel, dit was er een om U tegen te zeggen. We waren al aardig aangepast aan de proporties van onze motorhome en hadden het in een euforische bui al eens over onze living, de keuken of (stel u voor) soms de badKAMER. En toen arriveerden we bij Gaetan en Frieda. Een mansion met kasteelambities, prachtig gelegen in een golvend landschap en omgeven door een fraaie tuin. Het interieur was al even stijlvol, met een perfecte mengeling van waardigheid en gezelligheid. Voor ons was het de eerste uurtjes opletten om niet te verdwalen op weg naar de "morning room", of de "weekend dining room". De "scotch corner", de "Martini dry niche" en de "hot tub" hadden we daarentegen iets vlugger gelocaliseerd. Voor de wijnkelder, de fitnessroom en de diverse tuinterrassen hadden we constant assistentie nodig. Maar dit alles verdwijnt in het niet, vergeleken met de gulle gastvrijheid en warme welkom van de eigenaars : Gaetan en Frieda ! Holy mackerel ! Gaetan, een sportieve 20 kg vermagerd, maar geen gram aan spontane charme verloren, en Frieda, die de amerikaanse keuken verheven heeft to culinair wonder en ons steeds opnieuw verraste met fijne originele hapjes. Bovendien ontpopten ze zich alletwee als volwaardige gidsen, voor wie geen moeite teveel is om hun liefde voor de streek en zijn historische achtergrond aan hun gasten over te brengen. Dit is ongetwijfeld een topic in onze omzwerving door de US, die moeilijk te evenaren zal zijn. Gaetan en Frieda, bedankt en tot later. Het was koud en vochtig deze morgen, toen ons amechtig paard hinkend onze kleine woonwagen door de vallende sneeuw op gang trok.....
