We voelden ons alletwee een beetje slapjes gisterenavond, waarschijnlijk de warmte of te weinig gedronken of de hoogte (7500 voet) of een combinatie hiervan. Zelfs mijn - doorgaans doeltreffende - remedie voor  dit ongemak;  een stevige maaltijd van pekesstoemp met varkenscoteletjes en aangedikte saus, die in een kratertje ligt opgeslagen in de stoemp, hielp totaal niet.
Ook een goede nachtrust en een ontbijt met fruitsap en spiegelei (met veel zout) konden ons er niet bovenop helpen en lusteloos begonnen we de checklist te overlopen die ervoor moest zorgen dat we de camping konden verlaten zonder een of andere electriciteitspaal of beerput achter onze woonwagen aan te slepen.  Het ging allemaal nogal traag en futloos en om niet te veel tijd te verliezen besloten we tot een snelle hap in een hamburgertent.
"Two double whoppers and two medium cokes please", Amerikaanser kan niet.
En geloof het of niet, maar minder dan één uur later voelden we ons terug kiplekker, vol energie en levenslust.
Nu wisten we van Coca-cola dat het oorspronkelijk een medicinaal drankje tegen slaptitudes was, maar we hadden nooit het weldoende effect durven verwachten van een vettige hamburger met méjo. Laat staan van de combinatie van coke, hamburger en lauwe frietjes die zo'n klef laagje vet achterlaten op je gehemelte.
In België zijn hamburgertenten totaal overbodige eethuizen, maar niet hier ; Hamburgertenten zijn onmisbare gezondheidsinstellingen, waar de uitgedroogde, afgeleefde overstresste yank zijn hormoon- en cholestderolshot  komt halen om er weer onvermoeid en mollig tegenaan te gaan.
Leve de Amerikaanse gezondheidsinstellingen. Spijtig dat je d'er dik van wordt.