Meester Markey was mijn onderwijzer.Hij woonde in het huis nevens de klas,hij kon van zijn huis in de klas,bij middel van een deur.De meester had een vrouw,maar geen kinderen.Hij was een strenge meester en deed de kinderen leren;De kinderen waren benauwd voor hem,want hij kon al eens zijn hand rond je oren slaan als je iets mispeuterd had.De meester mocht gerust minutenlang binnen in zijn huis gaan,toch riskeerde geen jongen het om te kijken of te babbelen in de klas. Ik kon de kerktorenklok zien wanneer ik een weinig mijn hoofd naar rechts draaide.Eens riep hij naar mij Morlion je moet je nek niet draaien!.
Schoonschrift:Bij t schrijven moest de wijsvinger een ronde vorm behouden,en de steel van de pen moest naar de schouder wijzen.Jongens uit de 4de moesten dan de 3des surveileren en kwamen op ons af met hun lineaal om te meten of de pennesteel wel in het verlengde was van de schouder.
Kaarten van belgië tekenen en kleuren,was ook een specialiteit,en mooie drukletters tekenen.De beste tekeningen werden vooraan in de klas uitgestald.
Inkt maken:gebeurde ook regelmatig samen met de meester.Ik denk dat hij warm water haalde in zijn huis en dat vermengde met blauwe poeder voor blauwe en rode poeder voor rode inkt.Wij moesten dan in de rij staan met onze inktpot om hem te laten vullen.
Zang en muziek: Soms marcheerden we de klas rond bij het zingen van O Dierbaar België,o heilig land der vadren of als we in onze bank bleven zitten om te zingen, dan moesten we de maat slaan met onze wijsvinger op de bank.Onze meester was vroeger koster geweest zegde men,en hij kon goed piano spelen.
De meester had een specaal beloning- en strafsysteem:ik geloof dat ieder van ons een schrift in de bank had met een aantal modelbrieven erin.Wij hadden een briefje op de lessenaar liggen en daarop moesten we zelf in een kolom onze goede brieven optekenen en in de andere kolom de slechte brieven.Had je goede brieven tekort dan moest je als straf een aantal brieven schrijven. Hoe kon je nu goede brieven bekomen? Wel,onder andere,s middags ging je vlug naar huis eten ,en vlug terug naar school.Je ging langsachter bij meesters keukenvenster en je riep:Meester,Joris Morlion, twintig na twaalf en dan wist je wel je werk in zijn hof.Als de les begon kon je dan je aantal goede brieven bijschrijven.
Er was werk in de meester zijn hof: Ijzeren paaltjes met een hamer recht slaan op een houten blok.Deze paaltjes moesten met 4 stuks rond de bloemhutten geplaatst worden en dan verbonden worden met 3 onder elkaar geplaatste afsluitkoorden.
Slakken moesten gezocht en verwijderd worden. Eenmaal per jaar,in de Lente,werd gans de klas gemobiliseerd en trokken we in rang,vergezeld van de meester,en elke jongen een oude emmer in de hand,naar de veearts Courtens die veel schapen had.Die emmers werden gevuld met schapenkeutels,en de rang vertrok terug naar den hof van de meester. Daar werd de mest zorgvuldig verdeeld rond al de planten en het groeien kon beginnen!
Soms wanneer het speeltijd was zette de meester zijn fiets en de fiets van zijn vrouw onder het afdak en iedere jongen kreeg een vod in de hand en weldra blonken die fietsen als nieuw.
Misschien om gezondheidsredenen gorgelde de meester iedere dag azijn.Hij stond aan de boord van zijn hof,hethoofd omhoog,na enkele tijd spoog hij de azijn uit op de grond.
sMorgens moest ik soms een kom melk halen bij boer Boussyop de plaats.Het geld lag op het deksel, waar ronde openingen in waren.Eens kwam ik terug met die melk bij de meester,maar er was een geldstuk in de melk gevallen.Van de meester kreeg ik daar een schop in mijn achterste met de melk nog in mijn hand.
Mijn grootvader, Aimé Morlion was schepen van onderwijs in de gemeente,en de meester deed het nog goed met hem.Eens hoorde ik de meester tegen mijn grootvader zeggen,over mij sprekende: Aimé,We zullen daar een burgemeester van maken,maar zo ver is het niet gekomen! Meester Markey heeft het geluk gehad van lang te mogen leven.
Om op die goede en slechte brieven terug te komen: zo kon je de meester soms horen roepen,wanneer iemand iets mispeuterde in de klas,hij wees dan naar de schuldige: Pette e brief ,dan moest je stante pede die brief aftrekken van je goede brieven indien je er nog had.
Gilbert Ampe had iets mispeuterd in klas en hij kreeg een draai rond zijn oren. Gilbert liet het hoofd op de lessenaar zakken en was buiten bewustzijn.De meester zat er erg mee in en riep enkele keren zijn naam en het kwam gelukkiglijk weer goed.
Zo ook eens mijn kozijn Willy.Hij moest zijn open schrijfboek gaan tonen naar de lessenaar van de meester,daar gekomen legde hij zijn schrift boven op een schrift van de meester,waarvan de inkt nog niet droog was. Daarop volgde de uitbarsting; de meester sprong recht en Willy sprong achteruit met zijn achterhoofd tegen de hoek van een kast. Er vloeide bloed;een ongeluk.Nadien heeft Willys vader tegen de meester komen opspelen in heftige bewoordingen. Resultaat: mij kozijns gingen voortaan naar het college van Poperinge.
We,its my brother in law,his wife,my wife and I.This holiday last a fortnight,a week or a for days,it depend.Michel is our chauffeur and I navigate with the map.In the car my wife is sitting behind Michel and her sister Maria behind me.This is a must of Maria,and do you know why?By a possible crash,perhaps one of every family survives.We have already visited nine countrys,only not yet England,perhaps for the leftdriving.We drive through the country,visite mountains,cathedrals,abbeys,musea,coasts,shops and markets.Foods and drinkings often we buy it by the bakers and we eat,when the weather is beautiful,in the open nature.When the evening is arriving the women look for a hotel and the following morning,after the breakfast,we drive again the wide world in.
Hoi, Hieronder een intelligentietestje. Wel precies doen wat er staat en niet eerst onderaan deze mail gaan kijken. Het is echt een testje en geen grapje.
Tel het aantal "F-en" in de volgende tekst:
FINISHED FILES ARE THE RE- SULT OF YEARS OF SCIENTIF- IC STUDY COMBINED WITH THE XPERIENCE OF YEARS
Begrepen. Scroll naar beneden, maar alleen als je ze echt geteld hebt!!!!!!
Hoe veel? Drie? Fout, het zijn er zes - GEEN GRAPJE!!! OK? Lees het nogmaals. De reden staat verder naar beneden...... maar eerst nog een keer tellen.
Het menselijk brein kan het woordje "OF" niet verwerken. Ongelooflijk he?? Iemand die alle zes de "F-en" de eerste keer gelijk heeft geteld is een genie! Drie is normaal. Minder dan drie is gewoon stom.
In een boek las ik het verhaal van de man die zowel door de hemel als de hel werd rondgeleid.In de hel zag hij een grote pan soep.Het enige bestek dat hij zag,waren een paar enorme lepels die allemaal zo lang waren dat niemand in staat was ze te gebruiken en geen mens kon zich dus voeden.Allen verkeerden op de rand van de hongerdood.In de hemel aangekomen,zag de man precies hetzelde,maar met dit verschil dat alle mensen gezond en weldoorvoed waren en lachten.Op zijn vraag hoe dit kon,antwoordde zijn gids: O,in de hemel hebben de mensen geleerd elkaar te voeden.Met het geven aan anderen bereik je altijd je doel.Dat is de hemel op aarde.
Leer je eigen gezlschap waarderen.de enige die gegarandeerd de rest van je leven met je zal doorbrengen,ben je zelf.
..;
Mevrouw Dumoulin heeft bij een boer twintig eieren gekocht.Als ze er een aantal wil gaan bakken, komt ze tot de ontdekking dat vijf eieren helemaal leeg zijn;
Er was eens een vrouw van 61 jaar die zich geen raad wist omdat ze geen baan kon krijgen,
ondanks het feit dat ze een bekwame stenografe met een goede opleiding was.Ze klaagde dat ze
reeds 7 maal werd gediscrimineerd door werkgevers die haar niet wilden aannemen vanwege haar
leeftijd.Toen ik haar aanmoedigde een andere leeftijd op te geven en zo hun discriminatie met haar eigen wapens te bestrijden,was ze ontzet!"Maar dat is toch liegen?"zei ze.
Natuurlijk wist ik wel dat het dat inderdaad was.Deze vrouw was bij 7 sollicitaties geweigerd door harde, discriminerende werkgevers die zich bovendien niet aan de wet hielden;en toch bleef ze zichzelf tegenwerken met haar principieel bezwaar tegen liegen.
Uiteindelijk vertelde ze een leugentje om bestwil,en gaf bij een sollicitatiegesprek op dat ze 55 was(ze zag eruit als 45),waarop ze werd aangenomen.
Ze demonstreerde haar capaciteiten in de praktijk en kreeg in amper 6 maanden een leidinggevende functie.Was dat dwaze taboe blijven bestaan,dan had ze zich nooit de kans gegund de deuren naar een nieuwe werkkring weer te openen.
Nog een vraag om jezelf te stellen! Wat is in mijn ogen een leugen?
It already was a whole time past that God has been on earth,month wether four,five he thought:,The last time he had very busy
Also in the heaven is there always something;sometimes a set young Saints who wwant reform radical the aureolen or want force up the price of the saffron in the rice-pap,because this comes out of the development-countries,or there:s the old garde,
Who again want all in the Hebrew,orMethusalem who doesn;t bear that they laugh at themselfes with his gymnastic-course!
Younger than you think;In a big concern like the heaven there:s of course always something;And then you want once out on
a weekend: Certainly when there;s planned a twodays congress,the NTH,about the family of the angels;
I;m once going towards the earth;God thought,lastly it continues my most important furnishbusiness for blessed people; And that you have alittle bit to follow up,they name that,at present:Once more he called the angel Gabriel,since year and day the
Publicrelation;s man between heaven and earth;A little 2000 year ago he was began with that, he was going tell a Jew,s girl
she was became pregnant up a not usual manner;Delicate work,but Gabriel then was still young, and he was there eager out
Almost 2000 year ago, said Gabriel, we become old;You old,said God;what do I have then say?But come,let us depart and
Hope that there;sn,t to much mist;-Between Hasselt and Genk they land;-The sky was full winterstars,God looked towards it
A little bit enamoured;And he found it was good;-They just want going to drink something,when they looked stand an old very rusted car along the way;The engine-hood was open and asmall dark man with a moustache was looking powerless
Towards it;-Is there something miss?Gabriel asked, who also didn,t had acquaintance with cars;-In difficult Dutch
The young Turk said that the car didn,t work;He had already just lifted,but nobody stopped,and in the cafe,
Where he had want telephone,they had pointed him op that suck was not able;he looked a little in grief and panic-stricken;
At that time they saw, in the bright of a passing car, there was sitting a young woman in the car,back,she closed her eyes of the
Pain,now and then;Gabriel drew near to her;-I believe she is pregnant,he said;and that she quickly gets a baby;ochot,ochot
God said;we have to do something;theTurk looked him with apair supplicating,dark dog-eyes;You have to do quickly a miracle,Gabriel advised;-The small woman groaned softly and panted heavy;Miracle,miracle,God said;First telephone!There
In the cafe!For of those miracles he was a bit returned,people didn,t believe it yet no more;Although the keeper saw that
Gabriel didn,t was proper untill the normal customers,he was allowed into it;He telephoned the 100;These was there within the
Five minutes;Together they drove at the clinic;the driver little said;Obvious he had his thoughts on it;TheTurk holded fast the
Hand of the small woman and said unintelligible tender things;-The receiver wanted to have the little book of the sick-club
And be aware of they were capable to pay;thenGod made angry a little himself;but,but,she said,when I not do that,god
Knows what I here all bring in;-Exact, God said,God knows that,and therefore you don,t now pose these questions;-The
Doctor has been phoned,but before he there was, it all happened;An old sister, swathed in a wrap and she said, after the
Baby had crowed in Turkish:It is a boy!,The Turk happy looked at his small wife, that red and tired closed the eyes;-
God smiled; he knows what it was to have a first son;a son who was become guest-worker in the country,that call himself
WORLD;He winked towards Gabriel and silent they went outside,the room full happiness;Sometimes be God is yet
pleasant,God said in the lift;that you have with each profession,gabriel said with moist eyes;-----Outside glittered the same
stars, cars drove off and on,seeming there was nothing happened;-------Louis-Verbeeck;-----
One say sometimes of me he is two times a day in the pit;then I see people feel sympathy for me.But the sympathy doesnt continues when I say them it is not mental but a real pit in the milkroom where we milk the cows.Since my wife and I are retired,ten years ago,and live two km of the farm of my son;every morning I get up at 6,30u and cycle to the farm,first helping milk the cows and then other work.In the afternoon about 2 u again cycling to the farm,and for the finish we milk for the second time the cows around 5 u.I come home about 7 u and so I cycle eight km a day.
But dont think that I am a workaholic !!! I like also days where I dont have to work ! My wife andI we go sometimes out to visite one of our six married children.One of them lives in Gent,one in Brugge,two in Ieper,one in Veurne and one the farm in Oostvleteren.We have already ten grandchildren,so we have to celebrate a lot of birthdays and other anniversaries.
The English lesson is also a tasteful alternative,we have a good group elderly pupils and a young exellent teacher Caroline.
Sorrowful news: Homelie in de herdenkingsmis in Boezinge
Greet,
Op 10 december 1963 in het moederhuis van Poperinge was het feest, en niet alleen voor jou want op die dag werden ook je neef Renaat en Peter geboren. Toen wist nog niemand dat jullie leven van korte duur zou zijn. Renaat stierf op 15-jarige leeftijd, Peter werd 19,jij werd er 37.
Jouw jeugd verliep mooi en onbezorgd, je liep school in Boezinge en in Ieper.Je studeerde voor onderwijzeres in Brugge.
Je vakanties waren je heilig want dan kon je op avontuur.
Op een werkkamp in Brussel leerde je Dusan kennen. Waarom je vanaf toen zo graag naar Joegoslavie ging, was voor ons geen geheim meer. Jouw verliefdheid werd liefde voor hem, zijn land en zijn cultuur. Je had geproefd van het Servische leven en het liet je niet meer los. Stap voor stap rijpte je keuze om te huwen en in Belgrado te gaan wonen.
Dusan ging werken terwijl hij zijn studies afmaakte. Het belette je niet om je huisje knus en gezellig in te richten.
Het duurde niet lang of jullie beslisten om een zelfstandige tandarts praktijk te starten, 40 km verder in het dorpje Vranic, weg van de drukke hoofdstad. Voor Dusan was dit een hele aanpassing, voor jou was dit een beetje Binnenweg.
Er was nog heel wat werk aan het huis en het kabinet diende helemaal ingericht.
Je vond er de prachtige natuur terug, dit was je enige luxe en comfort.
In 1990 werd je zwanger en werd Jana geboren. In die periode kreeg je suikerziekte, waardoor je leven heel gedoseerd en evenwichtig moest verlopen. Ja, je had het onder controle.
Wij kwamen graag op vakantie bij jullie, maar dit werd moeilijker omwille van de oorlog.
Ook Dusan werd gemobiliseerd en je keerde enkele maanden terug naar Boezinge.Je was graag terug bij je familie en vrienden maar je thuis was ginder ook al ging het daar minder goed.
Je leven had je anders gedroomd maar met de komst van Lidija en de tweeling Todor en Klara kreeg je weer hoop. Je vond het heel belangrijk dat je kinderen Nederlands spraken.
Ondanks de oorlog genoot je van je moeder zijn. Je leefde zuinig en leerde omgaan met de beperkingen die een land in oorlog teisteren.
Bloem en suiker had je steeds in voorraad.
Alsof dit allemaal nog niet genoeg was, kreeg je die vreselijke ziekte.
De wereld stortte in.
Hoe kan dit nu?
Waarom?
Zijn hier wel woorden voor?
Als er al woorden voor zijn, dan zijn het woorden die te kort schieten. Woorden die uitdrukken hoe machteloos we zijn.
Hoe moeilijk hadden we het niet om te geloven dat je een ongeneeslijke ziekte had?
Er kwamen woorden van verdriet, woede, angst soms hoop maar nog het meest van onmacht.
Wat konden we doen?
Je leek plots zo ver.
Het was niet je gewoonte om hulp te vragen, Pa en Ma deden alles om zo spoedig mogelijk bij jou te zijn. Ook je broers en zussen wilden graag bij je zijn. Je vriendinnen An en Griet kwamen je steunen. Vele mensen die het nieuws hadden gehoord zouden voor je bidden. Je nicht Ludwine kwam je de laatste dagen verzorgen.
Je was tot de laatste dag bewust, je voelde beetje bij beetje dat het leven je ontglipte. Je vertelde je laatste dromen, je vertelde dat je akelige voorgevoelens had. Je vond het niet eerlijk.
Je bleef bezorgd voor je kinderen en het speet je dat je ze moest verlaten. Je sprak de hoop uit dat ze vaak naar Belgie in vakantie zouden mogen komen bij je familie en dat ze alle vier goed Nederlands zouden kunnen. In elk woord dat zij zullen spreken, zullen wij jouw stem terug herkennen.
Wij beloofden dat we ons best zouden doen om je kinderen, waar jij nu verder in leeft, te helpen opvoeden, als Dusan het moeilijk zou hebben.
Je wist dat het niet makkelijk zou zijn, maar jouw kracht geeft ons moed.
Dit gaf ons de tijd om over het leven én de dood na te denken. We moesten stilstaan. Dingen die we vroeger zo belangrijk vonden, werden nu waardeloos en vluchtig. Alleszeggende woorden hebben we niet gevonden. We vonden wel onze gevoelens voor elkaar over de grenzen heen. Vaak zonder woorden, zonder dicht bij Greet te zijn, leefden we met haar mee elk op onze eigen manier.
De taferelen van Greets begrafenis in Joegoslavië blijven nawerken en beschrijven op een passende manier de onbegrijpbaarheid van dit alles. We verstaan er niets van maar voelen de confrontatie met de dood des te meer.
Hoe licht en hoe broos is het leven, hoe fijn het zijden draadje.
Jouw dood brengt ons dichter bij elkaar en maakt ons weer wat menselijker.En laat jouw moed en doorzetting voor ons een voorbeeld zijn.
This is a parable, the parable of a man.There was once a man, who always had to do a lot of work, who always was busy, day and night, who hardly had time to sleep,and during the night couldn't sleep, and when he awoked on the morning,he real didn't know what to begin.
But mostly he began with that what realized the most profit.He had three GSM's,because he always must be atteinable,and when he nevertheless was in a talk, you are allowed to choose a little music,at your option of Bach and Mozart to Eddie Wally and Wendy van
Wanten.And when you really hadn't time to wait, you always might talk at after the tone.
The man was very busy,unbelievable.Never had he time, certainly not for his wife and
children,neither for his two mistresses."Still a pair little years of patience"he always said,
"and than we will let see what.....".But he didn't finish his sentence, because he must go
away again to the follow appointment. ....Untill once morning.....He ran into his office and
his secretary said that a man was waiting for him."Did he have an appointment?"No,the man
didn't have an appointment,but according to her it was an entire special man.He looked entire pale and he was entirely dressed in black.The man asked how he was named,that
other man."He didn't want to say his name,but he said that you knew him good".It once more will be one of other beggar who has known my mother,she gave on everyone,on the
mission,the doctors without frontiers, help against cancer,and sister Michaëla,and Vincentius ...But he had repealed all that,you never knew if it should come out right,there
left a lot of it after."Ask the man where I can pay in,and says that he can go away.
The man hadn't a number and he also needn't money."He would talk to you personal.
Just one time.""Let him than come in.Two minutes!"Only later the man with the soft,pale
face was in front of his bureau."We shoud know each other"said the business-man.
"Ah"said the dark man,"We have never met eachother,but you know me well.I am theDead"
The business-man just was frightened.This was somebody wich he properly hadn't expected."Can I help you for something?"he slowly asked."Not special"said theDead.
"Only,I immediately fetch you,you have to come with me".The businnes-man became pale and nervous."You come very inconvenient"he stammered,"I am so busy today,and also tomorrow.Can we make a later appointment?Or can we not delay it for a time?Money hasn't
importance.I can pay".The Dead said it had nothing to make with money.He looked on his
watch."Your time is come"said the Dead.But the man said it was not possibly to come with him, he must be on an appointment,he was already late, he quickly taked his handbag,
ran out the door, ran down the stairs,leaped into his Jaguar,drove fast out of the garage
and drove himself in the demolition on the first traffic light,against a big lorry.
"I just would say him to be prudent on the traffic light"said the Dead against his secretary,
shaking his head.The Dead went slowly down the stairs,walked quiet to the place of the
accident and got in the tooting ambulance.
The following day the newspaper let know that the famous businnes-man was died
Mijn dochter An en haar man Luc waren uitgenodigd bij ha ar kozijn Johan inMeldert.
Kermis Impressions.
Somewhere deep in the Flemish country,there where East-Flemings and Brabanders each other reach the hand,there is it so lovely Meldert.Best is it to discover by accident,because when you have to look for it,a meldertse curse perhaps should unroll on your vocabulary.
On sunday the second of July 2000 the village was awaked suddenly out of its summersiësta,otherwise so peaceful,by a grandiose barbecue.beforehand our kind host Johan and dito sweet lady welcomed us all by their home.Was the offered appetite-stimulating aperitief of the house a wise idea?The annoncement talked really about an orgy!Soon however the family-caravan moved on direction Meldert-city.The extended sunbaked lawn behind the church smiled us.The locally reception-committee waited for us with spoon and fork, while the music-band of hunger and thirst was playing cheerfully,with motto:"music during eat".
The plastic-plates bent dangerous among the culinary weight,while one finger of my fork succumbed below the pressure.I tought just on Euro 2000-circumstances where plastic-cups had to help prevented hooligan-vandalism.
With a satisfied feeling,out of the gastric region,I look around the Breugelaans kermis-scene.A motley horde relations drowned in noise and number the seemingly less in number and more modest villagers.The latters were referred literally to the sides of the square.The relations had hauled in the centre-part of the lawn.
Host Johan and Co didn't sit still.While two Morlion's sitting the music-company kept stand-up,Johan ran,like a devil who does all,the soul of his body because to fill up all the orders of drinks.Maenwhile the youth manifested digestive on the spring-castlle. Soon however the time to go was come for my wife and I.With satisfaction I looked once again the eating battle-fields.I was aware the succession of the family is ensured,the Meldertse kermis saved.
> > Heb jij je onlangs zelf nog wel eens de vraag gesteld : 'Hoe ben ik al zo oud kunnen worden ?' > > Als kind reden we mee in wagens zonder veiligheidsgordels of airbags .... > > Onze bedden waren geschilderd in vrolijk gekleurde, op lood gebaseerde, verven .. > > We hadden geen kindveilige afsluitingen op geneesmiddelen, deuren of kasten, en als we fietsten, deden we dat zonder helm. > > We dronken water van de tuinslang, van de pomp, uit de put, nooit uit een fles verschrikkelijk! > > We brachten uren door in het monteren van een gocart uit rommel en lieten ons dan van een helling afbollen, om tijdens de afdaling vast te stellen dat we de remmen vergaten. Nadat we enkele keren in de struiken waren beland, bedachten we een oplossing. > > We experimenteerden met het uiteenhalen en opnieuw in-elkaar-steken van radio's en andere elektrische toestellen, om enkel te worden verraden door de zwart geblakerde muur boven het stopcontact... want we hadden een kortsluiting veroorzaakt. > > We gingen 's morgens van huis weg en speelden de hele dag... zo lang we er maar voor zorgden terug thuis te zijn bij valavond. Niemand kon ons daarbij bereiken. Geen GSM's. Nooit zijn we gewaarschuwd tegen pedofielen. Onvoorstelbaar ! > > We sneden ons en braken botten en tanden, nochtans gaf dit geen aanleiding tot rechtszaken. Het waren ongevallen. Niemand viel iets te verwijten, behalve onszelf. > > We vochten en sloegen elkaar bont en blauw, en leerden daarmee om te gaan > > We aten slecht snoepgoed, brood en 'goede' boter, spek met eieren en dronken frisdrank, maar we hadden nooit overgewicht ..., we waren altijd buiten aan het spelen. > > We deelden onze drank door samen van dezelfde fles te drinken en niemand is hier ooit van overleden. > > Niemand ontsnapte aan courante kinderziekten en we gaven ze grif aan elkaar door... zo bouwden wij zelf onze immuniteit op, zonder antibiotica. > > We hadden geen Playstations, Nintendo 64, X-Boxes, video spelletjes, 40 televisiezenders, video, surround sound, GSM, P.C., internet chat rooms etc. ... maar we hadden vrienden. > > We gingen naar buiten en maakten daar vrienden. We reden op onze fiets of wandelden naar een vriend thuis, belden aan of gingen zelfs gewoon via de achterdeur naar binnen.Stel je dit voor. Zonder de ouders hier eerst om te vragen, en even later zaten wij mee aan tafel aan een boterham-met-stroop of -met-spek te smikkelen. > > Helemaal alleen ! Helemaal alleen in die koude afgrijselijke wereld ! > > Zonder een oppasser - hoe deden we het toch? > > We vonden spelletjes uit met stokken, tennisballen, katapulten, bogen... en - hoewel we er voor werden gewaarschuwd - niemand verloor een oog. > > Niet iedereen mocht mee voetballen, en zij die geen team vonden, moesten leren omgaan met ontgoocheling ..., moesten leren een andere coalitie te sluiten. > > Onze daden waren die van onszelf. Gevolgen werden verwacht. Niemand of niets om zich achter te verbergen. De idee van ouders die ons automatisch in bescherming namen, als we de wet overtraden of in aanraking kwamen met een gezagspersoon , was ongekend. Ze steunden zelfs de wet, hadden respect voor regelgeving - stel je dat voor ! > > Een tot twee maanden (en langer) internaat werden overbrugd met één worst, 2 potten zelfgemaakt confituur, een weckpot uitgebakken spek, een pakje caramellen om de eerste dagen onze heimwee te 'versnoepen' en 2 tot 4 brieven van 'ma'. > > Niettegenstaande hun ongezien gevaarlijke jeugd, hebben bovenvermelde generaties de beste risiconemers, probleemoplossers en ontdekkers ooit voortgebracht. De voorbije 50 jaar heeft een explosie gekend aan innovaties en nieuwe ideeën. We kenden vrijheid, mislukking, succes en verantwoordelijkheid, en leerden hiermee om te gaan. > > Indien jij één van hen bent ; gefeliciteerd ! En geef dit door aan anderen die eveneens het geluk hadden op te groeien als een kind, nog voor advocaten en overheidsinstanties ons leven conditioneerden.
It was lovely to hear something from you I am pleased to hear Duxan is getting more and more work as a dentist.Greet,Ithink you also have a lot of work with your husband and four lovely children,especially with the little twins Clara and Todor.
We are all well and enjoying our retirement.I still help where I can with our farmer Frank;it is a question keeping fit.My wife,your loving aunt,has also a lot of work you know:six children and ten grandchildren.
The weather here is always very bad,cold and rainy,and there hasn't been sowed or planted on the fields get.
It has been some time yet since we visited you in Belgrado together with Greet's parents,Then there was no war.We truly had a wonderful time.
Your hospitality and all the places youtook us to see.They were most interesting.I remember:the trips we made in busy Belgrado in the hot evenings ;the baptism of Jana and Duxan's friendly family and friends;the luxurious grave of Tito;the mount Avalo;the boatexursion on the blue Donau;the beau-tiful cities Dubrovnic and Mostar;pelgrimage-place of Metjogornië;the plidvice-waterfalls and so on ....
The pity of the war,who has divided your beautiful country.
Maybe this summer you spend your holidays in Belgium at uour parents then we going invite all of you to a magnificent summerparty!
We are really looking forward to seeing you and your children again.
Give our regards to Duxan's parents Milan and Liliane and on his
I started of the farm with the tractor and a scattermachine filled with fertilizer towards a distant meadow for to manure it.
Arrived there I got off the tractor, and was between the tractor and the machine because to adjust the height of the machine,that I could make by put my hand in a opening.I pushed the button on high,but too much.The hydraulic arm came onhigh and my hand set firm vast in the opening and between the hydraulic arm.I hadnt so much pain but I didnt manage to deliver with my left hand my right hand; and what now?I watched round over the fields,but nobody to see.It is a strange feeling to be alone and helpless.I tried again an attempt to deliver my right hand,and with an extreme effort I could push down the button and I was saved.But what would be happened if I didnt managed to deliver myself?It would be lasted hours before anyone came to me.
Years later came the second time.
The same case in the same opening behind the tractor,but nowI had pushed the handle higher and my right wrist was pinched between the sharp edge of the sheet iron opening and the hydraulic arm;I had a lot of pain.I thought if I now came unconscious my arm will be broken.This time I was close by the farm,about 50 m and also close by the way.With somewhat difficulty I could beckon with my left hand to the passed cars,but seeming nobody saw it.A neighbour had marked something and had returned with her car.At last saving of two sides.My son Frank had also heard my cry for help,and came fast.Now was my greatest worry,Frank would push the button of the hydraulic lift in the good direction,to below.I called to him the button on below!.A secnd later my arm was rescued and not broken.I massaged my wrist because to abate the pain.I thanked the neighbour for her return with the car.she asked if she should inform a doctor,butI assured her it wasnt need. Thus Icould again drive the tractor.Frank said he should one day weld this opening,but it is not still happened.I need this opening still always,but I am very prudent when I use it.
It is now 12-4-2000 ,but the first time happened 11 years ago and the second time 3years ago.
On the 28 september 1918 at 5,30 u.,after some hours firing cannonades of the artillery,the Belgian army started the offensive of liberation. The first German position succumbed after two hours of fight.In the evening the Flandern ||-Stellung was pushed in here and there,the wood of Houthulst captured and the castle and the lake of the Blankaart invested.The first division of infantry(second,third and twenty-second lineregiment)was departed on De Kippe on the way Diksmuide-Ieper.The twenty-second line had already gone at quarter before ten,across the Klerken-Riegel and captured Houthulst.The quick march forward has been stopped by violent fire of machine-gunners from the height Terrest.
Soldiers of the third line reached at half past ten the way Klerken-Houthulst.They also have been stopped by machine-gunners that came from
the hill top Klerken-Smisse-Terrest.
Here I want to bring in a tragic detail:
The brother of my mother,Omer DeJonckheere was present by these attack and has been killed in the battle.
On his dead-print is to read:
Omer DeJonckheere son of Jules and(then already)deceased maria-Theresia Hoflack--soldier by the third lineregiment--born at Boesinghe the 5 juli 1890 and has been killed in battle in Clerken the 28 September 1918 and ceremonial buried at Oostvleteren on the 5 October 1918.
My Mother always told:"Us omer has been hit by mitrailleuse-bullets.She had sewed in 20 fr.pieces of money in a band around his middle, so that he was able to cut each piece of money when he had need it.Somebody was in the know where Omer was situated and informed his Father and family.Omer's brother Louis fetched him at Clerken with horse and cart to Oostvleteren.
Mijn Moeder heeft ons dikwijls verteld over haar broer Omer,die wij nooit gekend hebben,omdat hij gesneuveld is op het laatste van de oorlog '14 -'18.Hij was van de klas 1910,en was nog niet lang af van zijn legerdienst toen hij tterug werdt opgeroepen in 1914.Destrijd tegen de duitsers begon in hetoosten van het land:Luik,Antwerpen enz...Het werdt steeds maar een terugtrekken na hevige strijd tegen een overmacht.Omer,zegde mijn Moeder,heeft nog thuisgekomen in verlof,en we moesten zijn onderkleeren verbranden:zo vuil enluizen.
Na heel België te hebben doorkruist belanden de soldaten dan in stellingen achter de IJzer.Ook drie andere broers van Omer:Cyriel,Camiel en Louis moesten het leger vervoegen in de volgende jaren.De grote leiding, of Moeder noemde het den Etat-Major van het leger of toch een deel ervan was gevestigd op de hofstede van mijn
Moeders Vader,Jules De jonckheere in Oostvleteren.Deze hofstede is nu bewoond door Gilbert Fortry.Jules De jonckheere was gehuwd met Maria-Theresia Hoflack en hun kinderen waren dus:Omer,Cyriel,Camiel,Irma(mijn Moeder),Rachel en Louis.Maria-Theresia Hoflack is gestoven in1917.De familie De jonckheereheeft gedurende die oorlogsjaren niet moeten vluchten en op hun hofstede kunnen blijven.Ze waren dus nogal goed op de hoogte van de toestand op het IJzerfront door liks en rechts nieuws te vernemen van soldaten op rust.Boodschappen kwamen van en gingen naar het front vanuit de hofstede.Vele groepen soldaten kwamen toe en vertrokken van hieruit naar het front,ook vele kwamen daar voor enkele dagen verlof na op het front geweest te zijn.Het front zelf was toch ook niet ver af:de drie grachten,steenstrate,diksmuide enz...
1918: In de tweede helft van dit jaar werden grote voorbereidingen getroffen voor een algemeen offensief der geallieerden tegen de Duitsers.Moeder vertelde ons dat het toen heel druk werdt op hun hof;Zeer veel aktiviteit van gaan en komen van soldaten.Hun hofstede werdt soms beschoten door Duitse kanonnen en er vielen soms gekwetsten.Op een keer waren ze aan het noenmalen en vluchtelingen werden gekwetst,een van hen is later aan zijn verwondingen overleden. Moeder zegde tegen haar broer Omer,toen hij na enkele dagen verlof terug naar het front moest fietsen:"Omer,ik zie en gij ook dat er een groot offensief op til is,ik zou als ik u was in Reninge mij van mijn fiets laten vallen en zo gekwetst raken en intussentijd zou misschien het ergste gepasseerd zijn".Waarop Omer antwoorde:"Ba nondequ,ik heb er mij nu al vier jaar dooreengesleept;het zal nu ook wel gaan".
De gote aanval werdt ingezet en de duitsers trokken zich hevig vechtend terug;ook de Belgische soldaten trokken vooruit, gebied veroverend.Omer en een Kameraad moesten eten aanbrengen voor de voouitgeschoven soldaten.En toen gebeurde het in Klerken bij Diksmuide.Met hun tweëen dwarsten ze een weg, een mitrailleursalvo en Omer en zijn kameraad lagen neergeveld.Een duits die achtergebleven was en zich schuil hield in struikgewas.Het droevig nieuws werdt overgebracht aan de familie DeJonckheere door soldaten.Omer's broers Cyriel en Louis hebben hun dode broer naar Oostvleteren gehaald met paard en kar.Een soldaat,die wist waar Omer in een obusput gelegd werdt,ging mee naar het front.Het eerste wat ze met een schop blootgraafden was zijn voet.Omer werdt in Oostvleteren begraven;Dit alles gebeurde op het laatste van de eerste wereldoorlog1914-1918.Vervolgens trokken de Duitsers overal terug en op 11 November werdt de wapenstilstand gesloten.
Tijdens een wandeling met mijn 5-jarige kleindochter stelde zij een vraag.Nadat ik uitgebreid antwoord had gegeven,keek ze me vol ontzag aan en vroeg hoe ik dat toch allemaal wist. Met een wijze blik in mijn ogen zei ik :"Heeft mama je dan nooit verteld dat ik alles weet?" "Nee,"zei ze,"maar wel dat je altijd alles vergeet!".
Uitkijk
Leyza,mijn petekind,vertelde dat haar klasgenootjes heel stout waren geweest.Iedereen had op zijn stoel staan schreeuwen en dansen.
"En wat deed jij?" vroeg haar moeder.
"Ik stond bij de deur om te kijken of er geen leraar aankwam".
Aan de ontbijttafel zit een man de krant te lezen als zijn vrouw achter hem komt staan en hem een enorme dreun met een koekepan geeft."Waar was dat goed voor?"vraagt hij,terwijl hij over zijn pijnlijke achterhoofd wrijft.
"Dat was voor dat briefje dat ik in je zak vond met de naam Marylou erop,"antwoordt ze.
"Maar schat,"zegt hij,"ik ben twee weken geleden naar de renbaan geweest en Marylou was de naam van het paard waarop ik heb gewed."
Zijn vrouw kan zich wel vinden in zijn verklaring en biedt vol schaamte haar verontschuldiging aan.
Drie dagen later zit de man wederom aan de ontbijttafel als zijn vrouw hem een geweldige slag met een nog grotere pan verkoopt.Bewusteloos smakt hij tegen de tafel.Als hij bijkomt, vraagt hij:"Waar was dit nu weer goed voor?"
