Mijn levens... Bomen komen mekaar niet tegen,maar mensen wel.
30-06-2012
Tijd gaat snel...
Het is weeral een tijdje geleden om een nieuwsje te schrijven.De dagen vliegen voorbij,niettegenstaande er niiks te doen is.Er is nu wel een spijtige zaak die aan het evolueren is in de slechte zin van het woord.Mijn broer Staf zijn vrouw,Georgette,begint de verschijnselen te krijgen van de gekende ziekte en kwaal van Alzheimer.Een zeer slechte nieuwstijding.Ze is nu in een periode gekomen dat ze geen zinnige konversatie nog kan aangaan. Mijn broer moet alles al doen,haar aankleden,eten maken,de was,enz..nog al zulke zaken,die normaal de vrouw doet.Gelukkiglijk heeft hij een goede kuisvrouw,die al verscheidene jaren aan huis komt.Maar toch zien wij hem en haar achteruit gaan op fysieke vlak.Gelukkiglijk is mijn broer op verstandelijk vlak heel klever.Zij hebben ook veel hulp van de beide dochters Katy en Els,beiden hebben een fantastisch goede job,dat hen toelaat de mama en papa bij te staan waar het nodig is.Maar wij zien toch veranderingen telkens wanneer wij hen bezoeken of zij bij ons komen.
geschreven joe 30 juni 2012 17.00u
Na de verlofperiode werd het weer uitkijken naar het gewone doen in het dagelijks verloop.Oktober en november verliepen vrij rustig,in afwachting van de Kerst-en Nieuwjaarsperiode.Er werd afgesproken met mijn broer dat hij zou komen op Kerstdag.Dat paste hem beter omdat hij het niet meer zag zitten van te blijven slapen op Kerstavond.
Hij wachtte alles af wegens de gezondheidstoestand van zijn vrouw.Voor het ogenblik was alles vrij stabiel .Wij brachten samen een gezellige dag door met goed eten en een goede babbel,en rond 5u in de nammidag vertrokken ze dan naar Lokeren.
De volgende week was het dan Nieuwjaarsavond die wij met ons tweetjes gezellig doorbrachten.Genoeg proevertjes en drankjes en daarna goed eten.Op de zeedijk om klokslag Middernacht geweldig vuurwerk zoals we hier nog nooit zagen,duurde tot rond 02.30u. De schepen in de Zeebrugse haven loeiden oorverdovend. Het was een mooie avond geweest,en hoopten er nog verscheidene te mogen meemaken.
10-03-2012
Toen de tijd aangebroken was van het vertrekken,de 30ste September hadden we samen besloten van elk zijn gang te gaan,kwestie van het terugkeren.We hadden afgesproken in het hotelletje La Désirade te ST Désirat,een 10km van Tain Hermitage,afrit Chanas.Wij kwamen rond 1700u daar toe,de vrienden waren er voor ons al en waren te vinden in de terplaatse caveau van Saint Désirat.Wij hadden onder de baan nog eens gestopt om nog wat nougat te kopen in Montelimar.Ook hadden wij nog eens zoals altijd wijn Saint Joseph gekocht in de caveau te SARRAS. Wij hadden ook afspraak 's avonds in het restaurant,en spraken af te vertrekken de dag nadien richting Cergy-Pontoise bij de vrienden thuis.Het was ongeveer een 700km via LYON,AUXERRE,PARIJS tot CERGY-PONTOISE.Wij zijn daar dan bij hen nog een paar dagen gebleven,en zijn de maandagnammidag rond 1500u toegekomen bij ons thuis te Knokke-Heist.De verlofperiode was weer achter de rug,en kunnen nu weer plannen maken voor de toekomst.
geschreven joe 14 oct 2011
Na de operatie van de heup,werd de revalidatieperiode thuis aangevangen.Met behulp en kennis uit het voorschrijven van het AZ verliep alles naar wens. Er verliepen dus wel een paar weken met de dagelijkse oefeningen,die vlot verliepen.Er werd dus meer en meer uitgezien naar het geplande verlof naar het zuiden van Frankrijk,te La Ramatuelle,aan de Plage de Pamplonne.Ons vertrek was voorzien de 13de dept. Wij hadden op voorhand gereserveerd te Dijon in de Camponille,ongeveer een 600km vanuit Heist.Vandaar 's anderendaags naar Saint Rémy-de-Provence,zo'n 450km en vandaar dan de dag erop nog een 300km tot La Ramatuelle.Alles is met veel tussenpozen,en rustfazen goed gepasseerd.Terplaatse zelf hadden wij ons vlug ingeburgerd,het appartement zelf was een beetje klein,volgens wij het ons hadden voorgesteld;maar wij pasten ons vlug aan.Prachtig weder,de zee op 50m van ons,een prachtig strand,overdag steeds 28 of 29°,het kon niet beter.We hadden ons goed voorzien van eten en drinken,en dan maar luieren en genieten.
De laatste week van ons periode zijn dan de vrienden Chantal en Gérard toegekomen,die we gevraagd hadden voor de laatste week bij ons te blijven.Met hen hebben we dan verschillende uitstapjes gemaakt.(vervolgt)
Zoals vorige keer geschreven,was ik binnen gegaan in de kliniek op 03 juli en 's anderendaags om 08.00u verdoofd en geopereerd.Terug op de kamer rond 14.00u was ik blij er terug te zijn en het vrouwtje denise me al opwachtte.Ik heb niks maar dan ook niks gevoeld of geweten dat alles al achter de rug was.Ik voelde wel dat er links iets was,maar dat was het dan ook.De revalidatie begon al de dag nadien. Opstaan en met de krukken leren lopen in de gang,de kinesist begon direct met een paar bewegingen,en alles verliep naar wens.De verzorging in de volgende dagen was ook goed,evenals het eten.Ik had wel een liter bloed verloren in de operatie,daardoor moest ik bloed bijkrijgen(tweemaal halve liter). De bloedwaarde moest 10 zijn. De vrijdagnammidag mocht ik de kliniek verlaten.Ik had nog eerst afscheid genomen van dr Arnaud,die op rondgang was op de afdeling. Ik moest terug komen op onderzoek bij de chirurg dr Vanden Brouck op 02 augustus om 10.15u.Ik kon nu met de revalidatie thuis beginnen voor een 2 à 6 weken.
geschreven Joe 29 juli 2011
De laatste maanden had ik regelmatig last toen ik zoals iedere morgen mijn paar simpele turn-en bewegingsoefeningen deed.Ik kon nog met moeite de sit-ups doen zoals het moest;en ook het lateraal uitzwaaien van de benen,lukte niet zo goed meer.Alles ging nog vlot tot boven het middelste van de romp.Nu de laatste drie weken kreeg ik meer en meer last van mijn linkerheupgewricht. Op zekere morgen had ik zeer veel pijn toen ik mijn kousen wilde aandoen en mijn schoenveters wilde binden.
Toen heeft denise een afspraak gepland,zowel bij de huisdokter als in de kliniek in Knokke.Er moesten toen fotos genomen worden en met deze naar de specialist in de kliniek gaan. Het onderzoek wees uit dat de linkerheup versleten was en er maar een oplossing was:nieuwe heupprothese plaatsen.De afspraak werd gemaakt om binnen tekomen op 03 juli,en s'anderendaags de 4de operatie.De revalidatie zou een zes tot acht weken aanslepen,alles hangt af van persoon tot persoon.Ik nam mij voor er het beste van te maken,gezien wij toch gepland hadden in verlof te vertrekken de 13 september richting zuid-frankrijk.
geschreven joe 29 juni 2011
Sinds 1995 rijd ik al met de mercedes 190D 2.5 en heeft ons zeer veel diensten en plezier gegeven in al die jaren.Wij hebben die indertijd heel toevallig kunnen kopen van de toenmalige bankdirecteur van de Fortis,Mr De Branbandere G.Wij hebben hem al die tijd goed onderhouden en uiteindelijk had hij op de km-teller toch 550.000km staan.Mijn garagist in Gottem verzekerde mij toch dat eens dezer dagen hij toch zijn kikker zou laten.Hopelijk was het dan niet, toen we ergens op reis in Frankrijk waren.Ik moest steeds ieder jaar rond de 15de mei naar de schouwing,daarom liet ik die steeds in orde zetten bij onze garagist.En daar bij toeval kwam een wagen binnen,mercedes C200 CDI, die mocht verkocht worden,de bezitter had zich een stationwagen van Volvo aangeschaft, en mocht dus die wagen verkocht worden.Ik was er als eerste getuige bij toen er van verkoop gesproken werd.Ik kwam thuis en sprak er met Denise over.Na een paar berekeningen en overeenkomsten besloten wij onze oudere mercedes te verkopen.Ik zette hem op internet en dezelfde week nog was hij verkocht.Hij werd verkocht aan iemand uit Antwerpen,die hem aankocht voor later als oldtimer te bewaren.Toen zijn we beiden naar de nieuwe gaan zien,en hebben daar beslist die dan ook aan te kopen.De nodige aanvragen voor nieuw autoplak en verzekeringen zijn intussen afgehandeld;en hebben we al een paar kleine ritjes er mee gemaakt.Het is een gans andere en betere belevenis en meer comfortabeler.Hopelijk kunnen we er nog lang van genieten.Wij hebben vast en zeker nooit kunen denken,dat wij dit op onze leeftijd nog konden waarmaken.Er zijn wel bij sommigen van de familie onwaardige woorden gevallen,die wel vroeg of laat een naklank zullen krijgen.Mijn moeder indertijd zei altijd:boontje komt wel om zijn loontje
geschreven joe op 12 juni 2011
Op een van de bezoeken van mijn broer Staf en zijn vrouw Georgette,was er al eens gesproken over de reizen.Wij hadden via een kennis van Denise, uit Aalst iemand ontmoet die al jaren naar het zuiden van Frankrijk reist. Daar wij de volgende reis niet meer naar Grimaud konden gaan op verlof,moesten wij iets anders vinden.En zo kwam dan het plaatsje La Ramatuelle uit de bus.Een domein aan het strand gelegen,genaamd "Plage de Pamplonne",mooiste strandje van de zuidkust frankrijk.Er was een domein met vier gebouwtjes op die appartementen genoemd waren.Wij konden een ervan snel op de kop tikken bij de eigenaar,reeds in de maand januari,want anders waren wij te laat.Mijn broer en ik moesten dus elk 500euros spenderen.Wij reserveerden gezamelijk nog dezelfde momment dus nog terwijl mijn boer erbij was..'s Anderdaags belde hij al af,dat hij niet meekon op reis in die periode .Spijtig voor hem en nog meer voor mij,nu was de prijs voor mij alleen,de eigenaar had nog dezelfde avond het kontrakt al verzonden.Er zullen buiten het finaciele wel andere drugredenen aangehaald geweest zijn ,die vroeg of laat toch het daglicht zien en horen.Meschien gaan ze liever met haar zuster op reis,dan dat hij met zijn broer op reis kan.Of gaan ze liever naar Marbella met vreemden? De tijd zal het wel uitwijzen.
geschreven joe 25 Mei 2011
Het is nu al een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb.Er zijn nochtans genoeg gebeurtenissen geweest om het niet zo lang uit te stellen.Na onze mislukte Spanjereis,hebben wij ons daar een beetje moeten overzetten,en een beetje geld moeten recupereren.Men spreekt dan toch direct van een kleine 1000euros verlies in het totaal.
Dan is november gepasseerd,en zo zijn we dan in december beginnen uit kijken voor de kerst- en nieuwjaarsdagen.Wij hadden dan voor kerstavond gepland dat mijn broer en vrouw gingen komen en overnachten.Uit eindelijk is die overnachting er dan niet van gekomen.Kerstdag is dan prima verlopen. Goed eten en drinken,en alles was in orde.De nieuwjaarsdagen zijn wij alleen gebleven,zoals reeds vele jaren.We hebben het ons zelf gezellig gemaakt,met alles erop en eraan.Er was buitengewoon veel vuurwerk op den dijk van verschillende mensen en uitbaters. Na de nieuwjaarsmaand begon men al uit te zien naar de 13de februari,mijn verjaardag. Onze staf en georgette trakteerden ons op een etentje in Eksaarde in het palingshuis "Het Scheepken". Perfekt verlopen.Voor mij natuurlijk paling in 't groen,en voor de rest paling in de room met garnaaltjes.Ook Els en Sander waren erbij,wat de ambiance nog beter maakte.Het was voor mij een goede verjaardag,men wordt maar eens 78j.Ik hoop er nog vele te mogen vieren,samen met denise en de familie.
geschreven joe 02 april 2011
Zoals we de laatste jaren gewoon waren onze grote reis te doen begin oktober,kwam er dit jaar niks van terecht.Mr Heering had ons nog steeds niks laten weten, en daarom beslisten wij dat we en trip zouden maken voor een 12-tal dagen naar Spanje(Play d'Aro), een stad die we goed kenden, beiden haden we daar toch al verscheidene jaren op vakantie geweest.Wij hadden gereserveerd in het hotel Aradi,dat we kenden. Wij vertrokken de 6e oktober richting Frankrijk,en in Moulins overnachten we in de Campanille aldaar,'s anderendaags kwamen we aan in Play. We zagen Mevr Carmen, de eigenares, in haar ander hotel de COSTA Brava op de rots,het onthaal was hartelijk en joviaal. De dag nadien was er marktdag op de grote markt aldaar en besloten we daar nog eens naartoe te gaan,we hadden dit toch jaren gedaan.Ik nam mijn portefeuille mee in mijn jaszak met gesloten rits. We bekeken rustig de verschillende kramen ,maar meestal deze met de truien en kledij,waar ik nogal lang vertoefde tussen het volk in.Uiteindelijk kwamen we terug voor het middagmaal in het hotel,en stelden we vast dat mijn portefeuille gestolen was uit mijn zak,de tirette stond ten ander open.Onmiddllijk liet ik mijn bankkaarten blokkeren en verwittigden wij de politie terplaatse.Deze stelde in het catalaans een PV op.Ik verwittigde mijn broer die mij geld opstuurde voor de terugreis.Wij besloten de dag nadien al terug te keren naar huis.Men kon onder die omstandigheden geen plezierig verlof doormaken.Ik verwittigde ook onze spaanse vriend Gabier in Barçelona,die ons eveneens wou helpen,maar ik had meer steun en hulp aan mijn broer.We keerden de dag nadien langs dezelfde weg terug via Moulins naar Knokke-Heist.Daar moest dan opnieuw alles aangevraagd worden:eenzelvigheidskaart,bankkaarten,rijbewijs,siskaart, enz..Alles moest nu een beetje meer verwerkt worden.Maar het geldverlies en de spanjereis was een ramp voor ons.Dit is dan eens iets anders als het gewone dagelijkse leventje,met al zijn gevolgen bovendien.Maar wij beiden zulen nog op reis gaan ,maar dan liefst weer naar ons geliefd Frankrijk.
geschreven joe 13 nov 2010
Xavier is toen vertrokken, en had bij toeval twee van mijn broeken mee in zijn koffer geladen,toen hij op het onverwachts wilde vertrekken.Intussen weten we dat alles in orde gekomen is met zijn oog,na dat kleine voorval met die druppeltjes.
Nu in de maand september hadden wij afgesproken met de duitse vrienden,MANFRED en INGRID.Die zijn dan gekomen op 11/9 en vertrokken de 14/9. Wij zijn dan met hen naar Brugge eens geweest,daar nog eens de winkels gedaan,en vandaar zijn we naar het B-park geweest.Daar in de lunchgarden van Carrefour een klenigheid gegeten met de koffie en dan naar Damme,een terrasje gedaan met een biertje.De dag nadien zijn we naar Sluis gereden,de winkels bekeken en doorgereden naar CADZAND naar het Strandhotel.Dat was er zo veranderd,maar het was ook een paar jaren geleden.In het afkomen hebben we dan het ZOUTE in KNOKKE een beetje bekeken en vandaar naar Heist terug. Ze hadden wel een doos duitse Frankenwijn meegebracht.De zondagmiddag zijn ze dan vertrokken richting EINDHOVEN
waar ze nog een tante een bezoek brachten,en vandaar uit richting WURZBURG terug naar huis in LENGFELD.Na de belofte dat wij hen volgend jaar zouden komen bezoeken.Maar zover zijn we nog niet.Alles hangt af van de geondheid van ons en de auto.geschreven joe 23/09/2010
Zoals in de vorige rubriek geschreven,komt onze vriend Xavier uit Spanje naar ons op O6 juli. Hij vertrekt in Barçelona de 5de om 17.00u met de autobuslijn Eurolines. Deze autobuslijn verzekert de reizen over gans Europa.Ik ga hem opwachten in Gent(Dampoort).De bus had een paar uur vertraging door motorpech. Ik had Xavier het laatst gezien toen wij in 2000 op vakantie waren in Playa de Aro in het hotel Costa Brava.Sinds dan werden er al afspraken gemaakt,maar door verschillende omstandigheden met de kinderen in Engeland en de pensionering werd de reis almaar uitgesteld.Maar nu is het toch zover.Wij kwamen in Heist aan rond 16.00u en de begroeting was geweldig emotioneel,zeker voor mij omdat ik hem toch reeds ken van de jaren 1974-75. Samen hebben we dan s' anderdaags uitgebreid Brugge bezocht,om dan af te zakken via Damme terug naar Heist. De dag erna richting Sluis uitgebreid fotograferen(wat zijn hobby is).en dan toevallig dezelfde avond was het avondmarkt bij ons op den dijk voor de deur.
De dag nadien was het Knokke centrum en zijn omliggende villas even bekijken.Het vertrek was voorzien de zondag 12 juli te 15.00u. Bij vertrek kwamen natuurlijk de waterlanders boven bij ons beiden,men weet nooit,of het niet de laatste keer geweest is....Afscheid nemen is altijd een beetje sterven.Maar wij hebben mekaar tochtot weerziens gewenst.Hoop doet leven.
geschreven joe 22 juli 2010
Sinds we reeds verscheidene jaren nu aan de kust wonen,beschouwen we ons nu toch al terecht als Kustbewoner in Heist aan zee,dat samen met Dudzele en Ramskapelle tot de stad Knokke-Heist behoort.Nu we hier al een 25j wonen hebben we opnieuw onze vriendenkring terug uitgebreid en weer kontakt op genomen met o.a vrienden uit ons jeugdjaren.Voor mij is dat mijn vriend den Diesen Pharasyn en Paul Veldeman.ik houd met hen redelijk veel kontakt, gedeeltelijk via de webcam met den diesen en wegens verlofperiodes aan de kust van Paul Veldeman en diens vrouw Agnes.Onlangs zijn we nog eens gaan eten in de DrieGoten in Hamme.Hoe ouder men wordt hoe meer men tracht mekaar zoveel mogelijk te kontakteren,men voelt dat men niet meer zoveel jongere kennissen heeft buiten de familiekring natuurlijk.Maar die ook hebben hun gezinnetje en denken niet zoveel meer aan de ouderen in hun familie.
Wij plannen dan ook meer ons eigen leventje.Rustige dagindeling,voor mij op de P.C. en voor denise TV kijken.Samen naar Sluis de vis kopen,boodschappen doen, en tussendoor de reisjes naar Frankrijk plannen,of de vrienden of familie hier thuis op bezoek ontvangen. Nu volgende maad rond 5 juli komt Gabier uit Spanje op bezoek.Onze spaanse vriend die we in de jaren '7O leerden kennen toen we zelf nog jaarlijk naar spanje reisden. De maand nadien augustus komen onze duitse vrienden Manfred en Ingrid. Maar dat is voor een volgende rubriekje.
geschreven joe 19 juni 2010
Doordat ik gekozen had mij defintief te vestigen in HEIST aan ZEE,is dit dan toch een ganse verandering geweest in iemands leven.Men beslist zomaar niet ineens om ergens te gaan verhuizen en zelfs te wonen.Doordat ik veel meer mogelijkheden had door mijn hulp bij het agentschap,kon ik gemakkelijker beslissen waar ik wilde wonen,of liever wij ...Denise gaf uiteindelijk de definitieve doorslag.Een vrouw is meer bezig met zulke zaken en heeft daar meer inzicht in.Uiteindelijk wilde ik weg uit de rompsleur van scheidingsproblemen,advocaterij,alimentatie,problemen met de kinderen enz.. Wij wilden op ons gemak kunnen genieten van het leven in een gezonde sfeer in een gans andere omgeving.Denise was door het gerecht eveneens toegewezen te wonen bij mij op hetzelfde adres,door verwikkelingen die ontstaan waren via het OCMW van Aalst. Toen ik haar daar eens ging ophalen met de auto,werd mijn plak van de wagen afgeschreven en doorgegeven aan de politie.Zodoende werd er bestatigd dat zij toch bij mij aan de kust verbleef en had zij geen recht meer op vergoedingen van het OCMW Aalst.Gezien wij beiden graag reisden,genoten wij van de verschillende uitstappen die wij deden richting Frankrijk en de ardennen.Denise durfde niet vliegen,en dus werd alles met de auto verkend en afgelegd.We namen opnieuw kontakt op met onze vroegere kenissenkring; Denise met haar vrienden uit Cergy-Pontoise en ik met mijn spaanse vriend Javier Bosch.Wij kenden ook onze duitse familie Manfred uit Wurtzburg,die we in Italie hadden leren kennen. In de jaren die daar opvolgden bezochten wij deze vrienden practisch ieder jaar en kwamen ook zij terug bij ons op bezoek.
geschreven 11 april 2010
Nadat wij een paar keer rondgezworven hadden,van het ene studiootje naar een ander appartementje,huurden wij toch het best bij het agentschap op de Ursellaan.Wij hadden al een poosje verbleven in "Les Fauvettes",eens in een te dure studio boven het agentschap Abimo,om uitendelijk te beginnen huren in de "res.Balmoral" begin februari 1989.Wij verbleven daar op het 4de op de zeedijk in de goedkope maanden,maar eens de topmaanden Juli en Augustus,verhuisden wij naar de achterzijde op dezelfde verdiepng op de Elisabethlaan,boven de bakkerij van Geert den bakker.Ik werkte nog altijd in Nederland in Axel in het investeringsbureau op den dollar.Mijn kontrakt zou er einde van dit jaar in december verlopen.Een geluk,want in januari het jaar daarop werd gans het bureau opgepakt wegens wanpraktijken,op vervalsing van gelden.Doordat wij meer en meer in kontakt kwamen met het agentschap waar wij bij huurden,kreeg Denise de aanbieding om daar een beetje te helpen,om met mensen mee te gaan die wilden huren, dus om de appartementen te laten bezichtigen.Dat heeft ze een paar maanden gedaan,en toen vroeg het agentschap of ik ook een handje wou toesteken,met kleine werkjes,zoals de inventarissen kontroleren, de metertellers op te nemen van gas,elektriciteit en telefoons.Ook het helpen opstellen van de strandcabines in de voorziene perioden. Later kwam daar dan nog verven en behangen bij,controles van de kuisvrouwen,en tal van kleine klusjes.Ik moest natuurlijk opletten met mijn verdienste,want ik wou natuurlijk mijn staatspensioen niet zien verminderen door mijn bijverdienste.
Doordat wij beiden de appartementen op de zeedijk goed kenden door onze bezoeken,waren wij op de hoogte,op welk appartement wij zouden willen huren op jaarbasis.Het werd uiteindelijk de "res.Dolfijn" op het 5de verdiep. In Aalst was alles geregeld,wij hadden getracht het appartement daar te kunnen doorverhuren aan Denise haar dochter, Grietje,maar de eigenaar wou dit niet, en wij moesten daar het appartement opzeggen.Natuurlijk intussentijd liepen ons beider scheidingsperikkelen altijd maar verder en verder,en de advokaatskosten langs beide zijden bleven maar oplopen,en er kwam toch tot geen overeenkomst.Het zou uiteindelijk ook voor ons beiden op 5jaar uitlopen,met alle gevolgen vandien.Wij werden beiden in het ongelijk gesteld,wat te verwachten was,en verloren de processen.Denise was in die periode ingeschreven met een fiktief adres in de stationsstraat in Aalst,maar verbleef bij mij aan de kust.Maar ook daar is dan nog het laatste woordje nog niet over gezegd.
geschreven 14 feb 2010
0p 13 mei 1987 rond O9.00 's morgens werd ik verzocht het appartement boven Belgo-Metal in Dikkelvenne te verlaten.Een van de rijkswachters had ik de week ervoor nog een twaalftal rennerstruitjes bezorgd voor zijn wielerclub,die ik kado gekregen had voor de sportsektie van de brouwerij Roman. Natuurlijk die jongens moesten hun dienst doen.Ik had er geen probleem mee.Ik had al het een en ander klaar staan in valies en dozen op mijn kamer.Ik laadde mij auto, gaf mijn huissleutels en brievenbussleutel af zoals zo voorzien, en vertrok richting Aalst.Had intussentijd een vriendin gebeld dat ik het huis ontzet was,en of zij mijn vriendin(Denise) wou verwittigen.Aangekomen in Aalst werd er beslist dat ik zou overnachten in De Beurs op de markt,in afwachting van een oplossing.Ik heb toen nog een paar andere overnachtingen geboekt in Erembodegem.Intusen werd er gezocht naar een appartementje in Aalst centrum.Uiteindelijk vonden wij een gezellig appartement op st Job,3de verdiep op een hoek, met goed uitzicht in de Geeraardbergse straat.Er werd geverfd en behangen,en alles in orde gezet.Maakten het er gezellig met openhaard enz...Uiteindelijk heb ik daar nog zo een kleine drie jaar gehuurd en zelfs onderverhuurd,want wij waren toen naar iets op zoek aan de kust.Intussentijd had ik via een oud-speler van mij uit Eendracht Aalst(Luc van Hauwermeiren)een bijwerkje gevonden in de verkoop van ramen en deuren,via aanvraag langs de postkaarten. Dat liep goed,en zelfs na een paar weken,kon ik alleen mijn plan er mee trekken. Intussentijd had ik een aanbieding gekregen om in Axel(Nl) mee te werken in een investeringsbureau.Ik gaf toen het baanwerk op van ramen en deuren.Wij hadden een oplossing gevonden via een agentschap in Heist aan zee op de Ursellaan,daar zou ik voorlopig mijn adres laten vastleggen en zouden wij richting kust gaan wonen op zoek naar een appartementje,te huren op jaarbasis;want mijn vriendin Denise was intussentijd ook de woonst ontzet,gezien de woonst persoolijke eigendom was van haar echtgenoot,daarom moest zij binnen de 24u het huis verlaten.En ook tijdens ons afwezigheid was er op het appartement binnen gebroken door een deurwaarder en slotenmaker,en vonden wij de desbetreffende papieren van vastelling. Het werd er voor ons ,indien samen te moeilijk.Op die moment zijn wij vertrokken richting kust in Heist aan zee.
13 feb 2010
Nadat Arie Haan den Antwerp verlaten had en naar Anderlecht was vertrokken was het voor mij precies of ik viel in het zwarte gat. Ik bleef enkel nog alleen de scoutingsopdrachten doen tijdens de weekends voor de heer Kessler van den Antwerp. Ik had toen ik Eendracht Aalst trainde met G.Van der Elst, de vrouw van de afgevaardigde beter leren kennen,en toen die mij vroegen of ik hen niet een beetje wilde helpen bij het opstarten van hun nieuwe handelszaak had ik terug ietwat om handen.Bij mij thuis zagen ze dat soort zaken niet zomaar zitten, en wilde men dat ik dit opgaf en zodoende thuis zou blijven en niets meer doen.Maar dat was niet mijn bedoeling,en van het een kwam het ander.Mijn zoon Geert was intussen getrouwd in 1985 en woonde tevens in Gavere,in de militaire wijk, waar ik toendertijd voor gezorgd had.
De dochter ANN was ook aan het werken,en dus was er van daar uit geen hoofdbrekens meer.Op een dag kwam mijn zoon Geert in de Tea-room en vertelde mij dat zijn ma zinnens was de echtscheiding aan te vragen. Ik geloofde dit toen niet en bleef gewoon iedere dag helpen bij de Van Wilderodes in de Lange Zoutstraat.Ik vertrok 's morgens rond 10u en kwam 'savonds rond 10u terug. Wij sliepen toen al geruime tijd apart, dus vandaar uit was er ook geen probleem meer ,dacht ik.Ik had mij beter moeten voorbereiden,men had mij nochtans verwittigd;maar wie gaat er denken dat, als men meer dan dertig jaar getrouwd is, dat men dan nog kan scheiden.En toch zou het gebeuren.
12 feb 2010
Tijdens een van de rustpozen,tussen twee trainingen in,zei Arie Haan mij dat hij er aan dacht om FC Antwerp te verlaten,omdat hij een aanbieding gekregen had van RSC Anderlecht. Dit mocht op die periode nog niet openbaar gemaakt worden want er waren nog het een en ander op te lossen,zoals kontraktbreuk enz.. Het ging ook al geruime tijd niet meer met de winst van de ploeg en automatisch komt er dan kritiek op de resultaten en op de leiding,en de eersten zijn dan de trainers.
Maar de meeste kritiek was toch gericht op de voorzitter,de heer Wouters,die sinds jaren had moeten vervangen zijn,door andere bestuurders,die wel kandidaat waren.Maar doordat de voorzitter niet opstapte bleef Antwerp in het sukkelstraatje. In januari 1986 besliste HAAN om naar Anderlecht over te stappen,mits een overeenkomst met het bestuur en mij.Het bestuur besliste dat ik eveneens moest opstappen,aangezien Arie met mij gekomen was als team, en dus als team moest gaan.Maar...aangezien ik geen speler geweest was van Anderlecht,kon ik als trainer niet mee naar Anderlecht.Elke hulp-of jeugdtrainer moet ofwel speler geweest zijn van Anderlecht of speciaal aangenomen worden door het bestuur.Daardoor stond ik machteloos,de nieuwe trainer van Antwerp werd L.NOLLET, en had zijn eigen assistent gekozen.
Bij de aanvang van het nieuwe seizoen werd de heer KESSLER G. aangeworven als trainer van FC.Antwerp. Tijdens dit seizoen heb ik dan de scoutingsopdrachten voor hem gedaan tot het einde van het seizoen.
De familiale problemen thuis stapelden zich op tot en met en ik kon deze toestanden niet meer aan,er moest iets veranderen.
geschreven 10 feb 2010 door joe
Ik had zoals ik al in een vorig bericht laten kennen had,zou ik beslissen om het leger te verlaten.Ik had namelijk genoeg dienstjaren om van een behoorlijk staatspensioen te genieten.ik moest natuurlijk mij houden aan zekere voorschriften qua inkomen,maar daar was intussentijd een degelijke oplossing voor gevonden.Ik zou op 02 Oktober 1985 op officiel pensioen gaan met 3 maanden verlof,zoals voorzien,en ik had nog voldoende jaarverlof staan om in de eerste week van juni dat jaar te beginnen met de trainingen op den Bosuil. Wij waren immers ook geplaatst om met de ploeg de Jaarbeurssteden- Beker te betwisten(de tegenwoordige UEFA-beker).Onze eerste verplaatsing was naar MALMO(Zweden)per vliegtuig,vertrek vanop Deurne.Wij konden ginder winnen,en de volgende ronde verder gaan,dus naar CARL SEIS JENA(Oost-Duitsland in die periode).Wij wonnen daar eveneens,en de volgende ronde was tegen WERDER BREMEN,waar wij een pandoering kregen van 4-1.De toenmalige trainer aldaar was de heer CAPELLO.Zodus konden wij ons nu toespitsen op de Belgische kompetitie.
De trainingen verliepen op zeer professionele wijze,opgesteld door ARIE HAAN,in samenspraak met mij.Wij trainden tweemaal daags.'s Morgens om 10u en 's namiddags om 14.40u. Wij bleven in het stadion over de middag terplaatse eten.
Na de training van de eerste ploeg had ik nog soms de bijtraingen te verzorgen van de beloftenploeg,samen, met de gekwetste spelers,terug in konditie te brengen.Dit leverde natuurlijk een zeer zwaar programma op, dat voor het familiale leven in het gezin voor ongenoegen zorgde.Er waren dan nog de verschillende oefenwedstrijden die er ook nog tussen vielen,die vooral 's avonds plaats hadden.Ik bleef dan overnachten bij HAAN,of bij de ploegafgevaardigde,of bij een vriend, de heer Johny VanderhAEGHEN.
Maar voor mij was dit een zeer mooie periode in mijn leven als voetbaltrainer op het hoge niveau.
geschreven joe 19 dec 2009
Op het einde van het seizoen in FC Ronse,had ik reeds kontakt gekregen van de heer Robert GOETHALS,om bij hem als scout te komen fungeren voor het eerste elftal(bekijken van de tegenstrever voor de volgende wedstrijd).Terzelfdertijd zou ik samen met het jeugdbestuur
een oogje toezien op de evolutie van de jeugdploegen,samen met de heer Roland DEMOL.Speciaal zou ik tweemaal in de week de provinciale kadetten trainen.Ik zou natuurlijk liever zelf terug in de nationale kompetitie starten,en terug op et veld staan met de groten. Ik zou mijn tik wel afwachten,en bleef zodoende toch in beweging in het nationaal voetbalgebeuren.
Op een van de scoutingsopdrachten op FC Brugge kwam ik toevallig naast de heer ARIE HAAN te zitten op de UEFA zitplaatsen. Hij was juist terug van CHINA waar hij de nationale ploeg getraind had.Hij was op zoek naar een belgische ploeg om te trainen. Daar vroeg hij mij wat ik voor het volgende seizoen zou doen.Hij vroeg mij daar of ik het zag zitten hem als assistent te vervoegen bij FC ANTWERP.Ik zei hem dat ik nog steeds in aktieve dienst was bij de Luchtmacht en het zou trachten te regelen.Toen stond mijn visie al vast.Het zou dus FC ANTWERP worden voor het volgende seizoen.
geschreven Joe 15 december 2009
