Mijn levens... Bomen komen mekaar niet tegen,maar mensen wel.
02-04-2011
Terug van weg geweest...
Het is nu al een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb.Er zijn nochtans genoeg gebeurtenissen geweest om het niet zo lang uit te stellen.Na onze mislukte Spanjereis,hebben wij ons daar een beetje moeten overzetten,en een beetje geld moeten recupereren.Men spreekt dan toch direct van een kleine 1000euros verlies in het totaal.
Dan is november gepasseerd,en zo zijn we dan in december beginnen uit kijken voor de kerst- en nieuwjaarsdagen.Wij hadden dan voor kerstavond gepland dat mijn broer en vrouw gingen komen en overnachten.Uit eindelijk is die overnachting er dan niet van gekomen.Kerstdag is dan prima verlopen. Goed eten en drinken,en alles was in orde.De nieuwjaarsdagen zijn wij alleen gebleven,zoals reeds vele jaren.We hebben het ons zelf gezellig gemaakt,met alles erop en eraan.Er was buitengewoon veel vuurwerk op den dijk van verschillende mensen en uitbaters. Na de nieuwjaarsmaand begon men al uit te zien naar de 13de februari,mijn verjaardag. Onze staf en georgette trakteerden ons op een etentje in Eksaarde in het palingshuis "Het Scheepken". Perfekt verlopen.Voor mij natuurlijk paling in 't groen,en voor de rest paling in de room met garnaaltjes.Ook Els en Sander waren erbij,wat de ambiance nog beter maakte.Het was voor mij een goede verjaardag,men wordt maar eens 78j.Ik hoop er nog vele te mogen vieren,samen met denise en de familie.
geschreven joe 02 april 2011
Zoals we de laatste jaren gewoon waren onze grote reis te doen begin oktober,kwam er dit jaar niks van terecht.Mr Heering had ons nog steeds niks laten weten, en daarom beslisten wij dat we en trip zouden maken voor een 12-tal dagen naar Spanje(Play d'Aro), een stad die we goed kenden, beiden haden we daar toch al verscheidene jaren op vakantie geweest.Wij hadden gereserveerd in het hotel Aradi,dat we kenden. Wij vertrokken de 6e oktober richting Frankrijk,en in Moulins overnachten we in de Campanille aldaar,'s anderendaags kwamen we aan in Play. We zagen Mevr Carmen, de eigenares, in haar ander hotel de COSTA Brava op de rots,het onthaal was hartelijk en joviaal. De dag nadien was er marktdag op de grote markt aldaar en besloten we daar nog eens naartoe te gaan,we hadden dit toch jaren gedaan.Ik nam mijn portefeuille mee in mijn jaszak met gesloten rits. We bekeken rustig de verschillende kramen ,maar meestal deze met de truien en kledij,waar ik nogal lang vertoefde tussen het volk in.Uiteindelijk kwamen we terug voor het middagmaal in het hotel,en stelden we vast dat mijn portefeuille gestolen was uit mijn zak,de tirette stond ten ander open.Onmiddllijk liet ik mijn bankkaarten blokkeren en verwittigden wij de politie terplaatse.Deze stelde in het catalaans een PV op.Ik verwittigde mijn broer die mij geld opstuurde voor de terugreis.Wij besloten de dag nadien al terug te keren naar huis.Men kon onder die omstandigheden geen plezierig verlof doormaken.Ik verwittigde ook onze spaanse vriend Gabier in Barçelona,die ons eveneens wou helpen,maar ik had meer steun en hulp aan mijn broer.We keerden de dag nadien langs dezelfde weg terug via Moulins naar Knokke-Heist.Daar moest dan opnieuw alles aangevraagd worden:eenzelvigheidskaart,bankkaarten,rijbewijs,siskaart, enz..Alles moest nu een beetje meer verwerkt worden.Maar het geldverlies en de spanjereis was een ramp voor ons.Dit is dan eens iets anders als het gewone dagelijkse leventje,met al zijn gevolgen bovendien.Maar wij beiden zulen nog op reis gaan ,maar dan liefst weer naar ons geliefd Frankrijk.
geschreven joe 13 nov 2010
Xavier is toen vertrokken, en had bij toeval twee van mijn broeken mee in zijn koffer geladen,toen hij op het onverwachts wilde vertrekken.Intussen weten we dat alles in orde gekomen is met zijn oog,na dat kleine voorval met die druppeltjes.
Nu in de maand september hadden wij afgesproken met de duitse vrienden,MANFRED en INGRID.Die zijn dan gekomen op 11/9 en vertrokken de 14/9. Wij zijn dan met hen naar Brugge eens geweest,daar nog eens de winkels gedaan,en vandaar zijn we naar het B-park geweest.Daar in de lunchgarden van Carrefour een klenigheid gegeten met de koffie en dan naar Damme,een terrasje gedaan met een biertje.De dag nadien zijn we naar Sluis gereden,de winkels bekeken en doorgereden naar CADZAND naar het Strandhotel.Dat was er zo veranderd,maar het was ook een paar jaren geleden.In het afkomen hebben we dan het ZOUTE in KNOKKE een beetje bekeken en vandaar naar Heist terug. Ze hadden wel een doos duitse Frankenwijn meegebracht.De zondagmiddag zijn ze dan vertrokken richting EINDHOVEN
waar ze nog een tante een bezoek brachten,en vandaar uit richting WURZBURG terug naar huis in LENGFELD.Na de belofte dat wij hen volgend jaar zouden komen bezoeken.Maar zover zijn we nog niet.Alles hangt af van de geondheid van ons en de auto.geschreven joe 23/09/2010
Zoals in de vorige rubriek geschreven,komt onze vriend Xavier uit Spanje naar ons op O6 juli. Hij vertrekt in Barçelona de 5de om 17.00u met de autobuslijn Eurolines. Deze autobuslijn verzekert de reizen over gans Europa.Ik ga hem opwachten in Gent(Dampoort).De bus had een paar uur vertraging door motorpech. Ik had Xavier het laatst gezien toen wij in 2000 op vakantie waren in Playa de Aro in het hotel Costa Brava.Sinds dan werden er al afspraken gemaakt,maar door verschillende omstandigheden met de kinderen in Engeland en de pensionering werd de reis almaar uitgesteld.Maar nu is het toch zover.Wij kwamen in Heist aan rond 16.00u en de begroeting was geweldig emotioneel,zeker voor mij omdat ik hem toch reeds ken van de jaren 1974-75. Samen hebben we dan s' anderdaags uitgebreid Brugge bezocht,om dan af te zakken via Damme terug naar Heist. De dag erna richting Sluis uitgebreid fotograferen(wat zijn hobby is).en dan toevallig dezelfde avond was het avondmarkt bij ons op den dijk voor de deur.
De dag nadien was het Knokke centrum en zijn omliggende villas even bekijken.Het vertrek was voorzien de zondag 12 juli te 15.00u. Bij vertrek kwamen natuurlijk de waterlanders boven bij ons beiden,men weet nooit,of het niet de laatste keer geweest is....Afscheid nemen is altijd een beetje sterven.Maar wij hebben mekaar tochtot weerziens gewenst.Hoop doet leven.
geschreven joe 22 juli 2010
Sinds we reeds verscheidene jaren nu aan de kust wonen,beschouwen we ons nu toch al terecht als Kustbewoner in Heist aan zee,dat samen met Dudzele en Ramskapelle tot de stad Knokke-Heist behoort.Nu we hier al een 25j wonen hebben we opnieuw onze vriendenkring terug uitgebreid en weer kontakt op genomen met o.a vrienden uit ons jeugdjaren.Voor mij is dat mijn vriend den Diesen Pharasyn en Paul Veldeman.ik houd met hen redelijk veel kontakt, gedeeltelijk via de webcam met den diesen en wegens verlofperiodes aan de kust van Paul Veldeman en diens vrouw Agnes.Onlangs zijn we nog eens gaan eten in de DrieGoten in Hamme.Hoe ouder men wordt hoe meer men tracht mekaar zoveel mogelijk te kontakteren,men voelt dat men niet meer zoveel jongere kennissen heeft buiten de familiekring natuurlijk.Maar die ook hebben hun gezinnetje en denken niet zoveel meer aan de ouderen in hun familie.
Wij plannen dan ook meer ons eigen leventje.Rustige dagindeling,voor mij op de P.C. en voor denise TV kijken.Samen naar Sluis de vis kopen,boodschappen doen, en tussendoor de reisjes naar Frankrijk plannen,of de vrienden of familie hier thuis op bezoek ontvangen. Nu volgende maad rond 5 juli komt Gabier uit Spanje op bezoek.Onze spaanse vriend die we in de jaren '7O leerden kennen toen we zelf nog jaarlijk naar spanje reisden. De maand nadien augustus komen onze duitse vrienden Manfred en Ingrid. Maar dat is voor een volgende rubriekje.
geschreven joe 19 juni 2010
Doordat ik gekozen had mij defintief te vestigen in HEIST aan ZEE,is dit dan toch een ganse verandering geweest in iemands leven.Men beslist zomaar niet ineens om ergens te gaan verhuizen en zelfs te wonen.Doordat ik veel meer mogelijkheden had door mijn hulp bij het agentschap,kon ik gemakkelijker beslissen waar ik wilde wonen,of liever wij ...Denise gaf uiteindelijk de definitieve doorslag.Een vrouw is meer bezig met zulke zaken en heeft daar meer inzicht in.Uiteindelijk wilde ik weg uit de rompsleur van scheidingsproblemen,advocaterij,alimentatie,problemen met de kinderen enz.. Wij wilden op ons gemak kunnen genieten van het leven in een gezonde sfeer in een gans andere omgeving.Denise was door het gerecht eveneens toegewezen te wonen bij mij op hetzelfde adres,door verwikkelingen die ontstaan waren via het OCMW van Aalst. Toen ik haar daar eens ging ophalen met de auto,werd mijn plak van de wagen afgeschreven en doorgegeven aan de politie.Zodoende werd er bestatigd dat zij toch bij mij aan de kust verbleef en had zij geen recht meer op vergoedingen van het OCMW Aalst.Gezien wij beiden graag reisden,genoten wij van de verschillende uitstappen die wij deden richting Frankrijk en de ardennen.Denise durfde niet vliegen,en dus werd alles met de auto verkend en afgelegd.We namen opnieuw kontakt op met onze vroegere kenissenkring; Denise met haar vrienden uit Cergy-Pontoise en ik met mijn spaanse vriend Javier Bosch.Wij kenden ook onze duitse familie Manfred uit Wurtzburg,die we in Italie hadden leren kennen. In de jaren die daar opvolgden bezochten wij deze vrienden practisch ieder jaar en kwamen ook zij terug bij ons op bezoek.
geschreven 11 april 2010
Nadat wij een paar keer rondgezworven hadden,van het ene studiootje naar een ander appartementje,huurden wij toch het best bij het agentschap op de Ursellaan.Wij hadden al een poosje verbleven in "Les Fauvettes",eens in een te dure studio boven het agentschap Abimo,om uitendelijk te beginnen huren in de "res.Balmoral" begin februari 1989.Wij verbleven daar op het 4de op de zeedijk in de goedkope maanden,maar eens de topmaanden Juli en Augustus,verhuisden wij naar de achterzijde op dezelfde verdiepng op de Elisabethlaan,boven de bakkerij van Geert den bakker.Ik werkte nog altijd in Nederland in Axel in het investeringsbureau op den dollar.Mijn kontrakt zou er einde van dit jaar in december verlopen.Een geluk,want in januari het jaar daarop werd gans het bureau opgepakt wegens wanpraktijken,op vervalsing van gelden.Doordat wij meer en meer in kontakt kwamen met het agentschap waar wij bij huurden,kreeg Denise de aanbieding om daar een beetje te helpen,om met mensen mee te gaan die wilden huren, dus om de appartementen te laten bezichtigen.Dat heeft ze een paar maanden gedaan,en toen vroeg het agentschap of ik ook een handje wou toesteken,met kleine werkjes,zoals de inventarissen kontroleren, de metertellers op te nemen van gas,elektriciteit en telefoons.Ook het helpen opstellen van de strandcabines in de voorziene perioden. Later kwam daar dan nog verven en behangen bij,controles van de kuisvrouwen,en tal van kleine klusjes.Ik moest natuurlijk opletten met mijn verdienste,want ik wou natuurlijk mijn staatspensioen niet zien verminderen door mijn bijverdienste.
Doordat wij beiden de appartementen op de zeedijk goed kenden door onze bezoeken,waren wij op de hoogte,op welk appartement wij zouden willen huren op jaarbasis.Het werd uiteindelijk de "res.Dolfijn" op het 5de verdiep. In Aalst was alles geregeld,wij hadden getracht het appartement daar te kunnen doorverhuren aan Denise haar dochter, Grietje,maar de eigenaar wou dit niet, en wij moesten daar het appartement opzeggen.Natuurlijk intussentijd liepen ons beider scheidingsperikkelen altijd maar verder en verder,en de advokaatskosten langs beide zijden bleven maar oplopen,en er kwam toch tot geen overeenkomst.Het zou uiteindelijk ook voor ons beiden op 5jaar uitlopen,met alle gevolgen vandien.Wij werden beiden in het ongelijk gesteld,wat te verwachten was,en verloren de processen.Denise was in die periode ingeschreven met een fiktief adres in de stationsstraat in Aalst,maar verbleef bij mij aan de kust.Maar ook daar is dan nog het laatste woordje nog niet over gezegd.
geschreven 14 feb 2010
0p 13 mei 1987 rond O9.00 's morgens werd ik verzocht het appartement boven Belgo-Metal in Dikkelvenne te verlaten.Een van de rijkswachters had ik de week ervoor nog een twaalftal rennerstruitjes bezorgd voor zijn wielerclub,die ik kado gekregen had voor de sportsektie van de brouwerij Roman. Natuurlijk die jongens moesten hun dienst doen.Ik had er geen probleem mee.Ik had al het een en ander klaar staan in valies en dozen op mijn kamer.Ik laadde mij auto, gaf mijn huissleutels en brievenbussleutel af zoals zo voorzien, en vertrok richting Aalst.Had intussentijd een vriendin gebeld dat ik het huis ontzet was,en of zij mijn vriendin(Denise) wou verwittigen.Aangekomen in Aalst werd er beslist dat ik zou overnachten in De Beurs op de markt,in afwachting van een oplossing.Ik heb toen nog een paar andere overnachtingen geboekt in Erembodegem.Intusen werd er gezocht naar een appartementje in Aalst centrum.Uiteindelijk vonden wij een gezellig appartement op st Job,3de verdiep op een hoek, met goed uitzicht in de Geeraardbergse straat.Er werd geverfd en behangen,en alles in orde gezet.Maakten het er gezellig met openhaard enz...Uiteindelijk heb ik daar nog zo een kleine drie jaar gehuurd en zelfs onderverhuurd,want wij waren toen naar iets op zoek aan de kust.Intussentijd had ik via een oud-speler van mij uit Eendracht Aalst(Luc van Hauwermeiren)een bijwerkje gevonden in de verkoop van ramen en deuren,via aanvraag langs de postkaarten. Dat liep goed,en zelfs na een paar weken,kon ik alleen mijn plan er mee trekken. Intussentijd had ik een aanbieding gekregen om in Axel(Nl) mee te werken in een investeringsbureau.Ik gaf toen het baanwerk op van ramen en deuren.Wij hadden een oplossing gevonden via een agentschap in Heist aan zee op de Ursellaan,daar zou ik voorlopig mijn adres laten vastleggen en zouden wij richting kust gaan wonen op zoek naar een appartementje,te huren op jaarbasis;want mijn vriendin Denise was intussentijd ook de woonst ontzet,gezien de woonst persoolijke eigendom was van haar echtgenoot,daarom moest zij binnen de 24u het huis verlaten.En ook tijdens ons afwezigheid was er op het appartement binnen gebroken door een deurwaarder en slotenmaker,en vonden wij de desbetreffende papieren van vastelling. Het werd er voor ons ,indien samen te moeilijk.Op die moment zijn wij vertrokken richting kust in Heist aan zee.
13 feb 2010
Nadat Arie Haan den Antwerp verlaten had en naar Anderlecht was vertrokken was het voor mij precies of ik viel in het zwarte gat. Ik bleef enkel nog alleen de scoutingsopdrachten doen tijdens de weekends voor de heer Kessler van den Antwerp. Ik had toen ik Eendracht Aalst trainde met G.Van der Elst, de vrouw van de afgevaardigde beter leren kennen,en toen die mij vroegen of ik hen niet een beetje wilde helpen bij het opstarten van hun nieuwe handelszaak had ik terug ietwat om handen.Bij mij thuis zagen ze dat soort zaken niet zomaar zitten, en wilde men dat ik dit opgaf en zodoende thuis zou blijven en niets meer doen.Maar dat was niet mijn bedoeling,en van het een kwam het ander.Mijn zoon Geert was intussen getrouwd in 1985 en woonde tevens in Gavere,in de militaire wijk, waar ik toendertijd voor gezorgd had.
De dochter ANN was ook aan het werken,en dus was er van daar uit geen hoofdbrekens meer.Op een dag kwam mijn zoon Geert in de Tea-room en vertelde mij dat zijn ma zinnens was de echtscheiding aan te vragen. Ik geloofde dit toen niet en bleef gewoon iedere dag helpen bij de Van Wilderodes in de Lange Zoutstraat.Ik vertrok 's morgens rond 10u en kwam 'savonds rond 10u terug. Wij sliepen toen al geruime tijd apart, dus vandaar uit was er ook geen probleem meer ,dacht ik.Ik had mij beter moeten voorbereiden,men had mij nochtans verwittigd;maar wie gaat er denken dat, als men meer dan dertig jaar getrouwd is, dat men dan nog kan scheiden.En toch zou het gebeuren.
12 feb 2010
Tijdens een van de rustpozen,tussen twee trainingen in,zei Arie Haan mij dat hij er aan dacht om FC Antwerp te verlaten,omdat hij een aanbieding gekregen had van RSC Anderlecht. Dit mocht op die periode nog niet openbaar gemaakt worden want er waren nog het een en ander op te lossen,zoals kontraktbreuk enz.. Het ging ook al geruime tijd niet meer met de winst van de ploeg en automatisch komt er dan kritiek op de resultaten en op de leiding,en de eersten zijn dan de trainers.
Maar de meeste kritiek was toch gericht op de voorzitter,de heer Wouters,die sinds jaren had moeten vervangen zijn,door andere bestuurders,die wel kandidaat waren.Maar doordat de voorzitter niet opstapte bleef Antwerp in het sukkelstraatje. In januari 1986 besliste HAAN om naar Anderlecht over te stappen,mits een overeenkomst met het bestuur en mij.Het bestuur besliste dat ik eveneens moest opstappen,aangezien Arie met mij gekomen was als team, en dus als team moest gaan.Maar...aangezien ik geen speler geweest was van Anderlecht,kon ik als trainer niet mee naar Anderlecht.Elke hulp-of jeugdtrainer moet ofwel speler geweest zijn van Anderlecht of speciaal aangenomen worden door het bestuur.Daardoor stond ik machteloos,de nieuwe trainer van Antwerp werd L.NOLLET, en had zijn eigen assistent gekozen.
Bij de aanvang van het nieuwe seizoen werd de heer KESSLER G. aangeworven als trainer van FC.Antwerp. Tijdens dit seizoen heb ik dan de scoutingsopdrachten voor hem gedaan tot het einde van het seizoen.
De familiale problemen thuis stapelden zich op tot en met en ik kon deze toestanden niet meer aan,er moest iets veranderen.
geschreven 10 feb 2010 door joe
Ik had zoals ik al in een vorig bericht laten kennen had,zou ik beslissen om het leger te verlaten.Ik had namelijk genoeg dienstjaren om van een behoorlijk staatspensioen te genieten.ik moest natuurlijk mij houden aan zekere voorschriften qua inkomen,maar daar was intussentijd een degelijke oplossing voor gevonden.Ik zou op 02 Oktober 1985 op officiel pensioen gaan met 3 maanden verlof,zoals voorzien,en ik had nog voldoende jaarverlof staan om in de eerste week van juni dat jaar te beginnen met de trainingen op den Bosuil. Wij waren immers ook geplaatst om met de ploeg de Jaarbeurssteden- Beker te betwisten(de tegenwoordige UEFA-beker).Onze eerste verplaatsing was naar MALMO(Zweden)per vliegtuig,vertrek vanop Deurne.Wij konden ginder winnen,en de volgende ronde verder gaan,dus naar CARL SEIS JENA(Oost-Duitsland in die periode).Wij wonnen daar eveneens,en de volgende ronde was tegen WERDER BREMEN,waar wij een pandoering kregen van 4-1.De toenmalige trainer aldaar was de heer CAPELLO.Zodus konden wij ons nu toespitsen op de Belgische kompetitie.
De trainingen verliepen op zeer professionele wijze,opgesteld door ARIE HAAN,in samenspraak met mij.Wij trainden tweemaal daags.'s Morgens om 10u en 's namiddags om 14.40u. Wij bleven in het stadion over de middag terplaatse eten.
Na de training van de eerste ploeg had ik nog soms de bijtraingen te verzorgen van de beloftenploeg,samen, met de gekwetste spelers,terug in konditie te brengen.Dit leverde natuurlijk een zeer zwaar programma op, dat voor het familiale leven in het gezin voor ongenoegen zorgde.Er waren dan nog de verschillende oefenwedstrijden die er ook nog tussen vielen,die vooral 's avonds plaats hadden.Ik bleef dan overnachten bij HAAN,of bij de ploegafgevaardigde,of bij een vriend, de heer Johny VanderhAEGHEN.
Maar voor mij was dit een zeer mooie periode in mijn leven als voetbaltrainer op het hoge niveau.
geschreven joe 19 dec 2009
Op het einde van het seizoen in FC Ronse,had ik reeds kontakt gekregen van de heer Robert GOETHALS,om bij hem als scout te komen fungeren voor het eerste elftal(bekijken van de tegenstrever voor de volgende wedstrijd).Terzelfdertijd zou ik samen met het jeugdbestuur
een oogje toezien op de evolutie van de jeugdploegen,samen met de heer Roland DEMOL.Speciaal zou ik tweemaal in de week de provinciale kadetten trainen.Ik zou natuurlijk liever zelf terug in de nationale kompetitie starten,en terug op et veld staan met de groten. Ik zou mijn tik wel afwachten,en bleef zodoende toch in beweging in het nationaal voetbalgebeuren.
Op een van de scoutingsopdrachten op FC Brugge kwam ik toevallig naast de heer ARIE HAAN te zitten op de UEFA zitplaatsen. Hij was juist terug van CHINA waar hij de nationale ploeg getraind had.Hij was op zoek naar een belgische ploeg om te trainen. Daar vroeg hij mij wat ik voor het volgende seizoen zou doen.Hij vroeg mij daar of ik het zag zitten hem als assistent te vervoegen bij FC ANTWERP.Ik zei hem dat ik nog steeds in aktieve dienst was bij de Luchtmacht en het zou trachten te regelen.Toen stond mijn visie al vast.Het zou dus FC ANTWERP worden voor het volgende seizoen.
geschreven Joe 15 december 2009
Het seizoen 1982-83 werd er gestart bij FC Ronse.De mogelijkheden toen waren er zeer goed en samen met een collega-trainer,als assistent, werd er gestart in deze provinçiale reeks. Het begin was zeer lastig,doordat sommige spelers zich niet konden vrijmaken voor de 3 trainingsdagen in de week en de wedstrijd dan nog erbij,dat was voor sommigen teveel.Het speelplein en de accomodaties waren ideaal en de mentaliteit was soms moeilijk te verwerken.Toch behaalden wij er een gunstig resultaat.Onze sponser de heer EDDY MERCKX was in zijn nopjes met de gegeven reklame bovenop.Na het beeindigen van dit seizoen zou ik de scouting doen voor het KAA GENT voor de heer Robert GOETHALS.De scouting betrof het verslag uitbrengen van de tegenpartij voor de volgende wedstrijd van het eerste elftal. De nationale kompetitie lag mij beter,niet dat ik "naast mijn schoenen liep", maar het respekt en de eigen voldoening was groter op dit nationaal niveau. geschreven door joe 24 november 2009
Het was dus een tweede maal dat ik terecht kwam bij de Gantoise nu KAAGent.Ik werd er gebriefd door de heer Robert GOETHALS wat in feite mijn taken zouden zijn gedurende het seizoen.Er werd met Uefa's driemaal in de week getraind en dus op natioanaal niveau gespeeld. De zaterdagavond of zondagnamiddag werd de scouting uigevoerd door mij,wat dus niet mocht onderschat worden.De mogelijkheid bestond dat er een wedstrijd was de zaterdagavond in SERAING en de zondagnamiddag in FCLUIK,met alle gevolgen van dien qua verplaatsingen en wedstrijdverslagen die in dubbel moesten gemaakt worden, alles was toen nog zonder PC's en DVD mogelijkheden. Alles gebeurde nog schriftelijk en dan de voorbeschouwingen van de volgende te spelen wedstrijd analiseren bij de hoofdtrainer. Bij de Uefa's had ik het geluk een goede jongerenlichting te treffen qua spelersmateriaal. De resultaten waren ook voortreffelijk en een goed resultaat werd bereikt. Ik kon via het bestuur bekomen dat wij een wedstrijd konden meemaken in England van ARSENAL tegen LIVERPOOL. Dit was voor de spelertjes de kers op de taart van het seizoen,daar wordt nu nog altijd over gepraat wanneer ik spelers van toen tegenkom.De heer GOETHALS heb ik steeds erkentelijk gebleven en hem gewardeerd als voetbalkenner,zowel als lesgever aan de Heyselschool als trainer van KAA GENT. Wij hebben steeds later kontakt blijven houden.
Ik kwam bij Harelbeke dank zij ANDRE Van MALDEGHEM,omdat hij reeds goed wist wat ik tot nu toe al gepresteerd had,en mede ook wat ik al niet gedaan had voor hem.Ik had gemaakt dat hij zijn voetballersloopbaan verder heeft kunnen uitbouwen door hem naar Gavere te helpen posteren i.p.v. in Aarlen waar hij toendertijd geposteerd was.Hij langs zijn kant bewerkte het via de politieke kant, maar de doorslag kwam er toe er een plaats vrij kwam als monitor Lich.Opv. in mijn sportsektie te Gavere.Onder inpuls van Cdt Lippens en Gen.Ververcken was de kogel door de kerk, en kon André verder zijn loopbaan als speler en later als trainer uitbouwen.Maar toe straken we nog van de jaren '60 en '70. Bref ,ik werd aangenomen in Harelbeke,waar ik assistent werd. Het voetbalcomplex was splinternieuw,er werd nog getraind in het oude kleiner pleintje in Deerlijk,en er werden in de beginfazen zelfs enkele competitiesmatchen nog gespeeld in het eerste seizoen. Er werd op professioneel vlak gewerkt,enkel de trainingen vonden nog 's avonds plaats met aanvang 19.00u.Maar de zondag werd er reeds verzameld in de voormiddag bij thuiswedstrijden en een licht middagmaal om 11.00u;en bij uitwedstrijden vroeg vertrokken en ook in gekende restaurants afgehuurd voor de maaltijd.Van Maldeghem kende het reilen en zeilen van het proffesionalisme in het voetbal. Had jaren lang gespeel in KV Kortrijk en SV Waregem en tevens met Waregem op internationaal niveau. Ons eerste jaar verliep uitstekend, bestuur en supporters waren in een euforie voor hun KRC Harelbeke in 2eNat.Een inpuls steeds van een optimistische voorzitter de heer Pierre LANOO. Wij eindigden eervol het eerste jaar,en startten opnieuw voor een nieuw seizoen. Het tweede jaar was minder,er waren toen meer gekwetste spelers en ook door tegenslagen bij de seizoenaanhef qua rangschikking die niet meer kon overbrugd worden. Wij eindigden dit jaar in de lagere rangschikking.Mijn kontrakt werd niet verlengd,maar ik had reeds kontakten gelegd en bekomen bij KAA GENT(1eNat) bij ROBERT GOETHALS als UEFA's trainer en scout voor het eerste elftal. Het volgend seizoen 1981-82 kon aanvangen.
Na het beeindigen van de specialisatie periode Voetbal onder leiding van de heer HELMUT SCHON te GENK,had ik mij kandidaat gesteld om hulptrainer te worden in II Nat bij EENDRACHT AALST. In het seizoen 1977-78 werd ik aangenomen om er de nationale UEFA's van Aalst te trainen en terzelfdertijd aasistent-trainer te zijn van het eerste elftal dat geleid werd door de heer GASTON VAN DER ELST.Samen met hem werd er driemaal in de week getraind zowel de Uefa's als de 1steploeg. Gedurende de W.Ends nam ik dan nog de scouting erbij voor mijn rekening,dat was ofwel de zaterdagavond of naargelang de zondagnamiddag. Alles was goed gecoordineerd en verliep feilloos,zoals wij het hadden gepland. Ik werd gewaardeerd door de spelers om mijn inzet en vakkennis en routine.Wij behaalden voor het eerste seizoen in de Nationale reeks een zeer mooi resultaat bij het afsluiten van het seizoen. Er deden toen al geruchten de ronde dat mijn kontrakt niet zou verlengd worden,omdat ik zekere zaken zou willen vernieuwen,en dat er zekere misnoegde spelers zich zouden gaan beklaagd hebben over de harde trainingen bij het oudere bestuur. De ouders van de Uefa's hadden een petitie opgesteld voor mij,en hadden het zelfs zover gedreven dat er een vliegtuigje over de stad AALST vloog met een spandoek met: "LAUWAERT MOET BLIJVEN..." Dit was voor het kleinschalig bestuur iets te ver gegrepen,en mijn kontrakt werd niet verlengd,met de misnoegdheid van alle spelers,ook die van het fanionelftal. Toen ik jaren later een uitnodiging kreeg van alle spelers van de Uefa's om een reunie te willen bijwonen ter mijner eer,was dit voormij een hartelijk weerzien en een beloning van mijn verdienst. Sommige van mijn Uefa's haden het zelfs tot de 1ste ploeg geschopt zoals ERIC VERHOEVEN,LUC Van HAUWERMEIREN,BAETEN e;a.. Ik had toen al kontakten gelegd met het bestuur en hoofdtrainer van KRC HARELBEKE en zou de seizoenen 1979-80 en 1980-81 als assistent-trainer en scout voor het eerste elftal aanvangen. geschreven JOE 09 September 2009
Trainersloopbaan. Nadat er kampioen gespeeld werd in 4de Prov. bij FC DIKKELVENNE,vroeg men mij nog een jaartje te blijven om de eventuele versterkingen die aangekocht werden, in de ploeg te integreren. Dat jaar werd er zelfs in de eindronden meegespeeld in de beker voor de kampioenen van de verschillende provinciale reeksen.We verloren toen enkel tegen een ploeg uit 1ste provinciale(Ganda Gent). In 1972 werd me gevraagd door de heer GOETHALS,Robert hem op te volgen als lesgever aan de Heyselschool,afdeling Westvlaanderen te ROESELAERE. Die lessen vonden plaats de zaterdagvoormiddag.Ik gaf daar gedurende 2jaar de kursusen Lichamelijke Voorbereidingen.Daarna vroeg men mij deze kursussen te willen geven in Oostvlaanderen te LOVENDEGEM. Onderandere een van die leerlingen was de huidige manager van Sporting Lokeren,Patrick Orlans,toen speler van Gantoise en later Racing Heirnis.Nog andere gekende spelers zoals Eric Delmulle,Aad Koudijzer,Jaak Dresen,Norbert Deviaene enz..waren indertijd toegewijde leerlingen. In 1974 werd ik oefenmeester te StMartens-Latem dat toen in 2de Prov.speelde,mijn assistent was toen de gekende oudspeler Philip Lejour(oudspeler Brugge) Toen de jeugselekties in de provincies zijn uitbreiding kreeg,had deze selektie ook plaats in die periode in Latem.Toen kwam ik in kontakt met bestuursleden van AAGent.En in 1975-76 werd ik jeugdtrainer en terzelfdertijd scout voor AA GENT.De hoofdtrainer was toen Rich.ORLANS. Ik trainde toen de provinciale juniors,waar ik de eindronde meespeelde tegen Beerschot. In het seizoen 1976-77 werd ik oefenmeester bij 1ste Prov.Sparta PETEGEM, daar had ik de heer D'Haenens als speler ,die later manager zou worden van SV Waregem en Zulte-Waregem . In Mei 1977 volgde ik de Specialisatieperiode Voetbal te GENK onder leiding van de Nationale Duitse Bondscoach de heer HELMUT SCHON.
Doordat ik het voetballen nooit had opgegeven,en men toen de ouderdom van 35j moest zijn om de kursus van Gediplomeerd Voetbaloefenmeester te volgen,had ik mij voorgenomen om deze kursus te volgen en ook, op aanraden van mijn vriend André,die toen nog voetbalde in SV Waregem..Hij zei:"daar kun je nog iets mee bij verdienen als alles goed gaat". Samen met de toenmalige sportofficier de Cdt Jacobs,T.had ik een afspraak met Burgemeester DE ROUCK,A. van Dikkelvenne. Men stelde mij daar voor om de nieuw gestichte voetbalploeg FC.Dikkelvenne te trainen. Een van mijn voorwaarden was dat ik een woonst moest hebben in de omgeving;maar dat leek geen enkel probleem te zijn voor de burgemeester.Hij liet mij 's anderendaags een appartement optrekken boven een van zijn bestaande firmas aldaar.Finantieel kwam mij dat toen ook zeer goed uit, geen verplaatsingen meer heen en terug Lokeren.Ik had toen wel het lesgeven in de turnkring op gegeven. Ik werd aangenomen om de kursussen te volgen, iedere zaterdagmorgen gedurende twee jaar.Samen met F.DenBlauwen van Deinze maakte ik de verplaatsing richting Brussel(Heyselstadion)met de wagen.Veel gekende spelers uit de hogere klassen waren mijn medeleerlingen o.a.Rik Coppens,Richard Orlans,Jean Claes,Firmin De Coster enz.. Ik was toen reeds aan de slag als trainer in Dikkelvenne,en werd na twee jaar met het lukken van de tests en eksamens Gediplomeerd Voetbaloefenmeester.Mijn loopbaan als voetlaltrainer was begonnen. Na drie jaar werden wij kampioen met de club,en was het tijd op iets hoger te mikken.Ik kreeg een aanbod van de toenmalige trainer van AA.Gent om de provinciale junioren te trainen van de "Gantoise". Later zou ik dan de Uefa's jongeren onder mijn hoede krijgen,en dit was dan al op nationaal niveau.En het was nog niet gedaan ermee...
Een van de vele taken die bij onze funktie van LOS bestond er in, de vervolmaking in de kursus van "SURVIVAL-INSTRUCTOR"(overlevingsonderrichter). Wij dienden die kursus te volgen die bestond uit verscheidene proeven waar wij dienden in te lukken. Zoals het behalen van het Para-brevet, de overlevingsstages te CORSICA of in het Noorden op een basis te SYLT. Wij beiden,ik en André Van Maldeghem hebben die proeven en testen glansrijk doorstaan en kregen als thesis te verwerken: het overleven op een plek in een bos in het noordelijk halfrond. Met onze ondervindingen en ons opzoekingswerk dat wij beiden bundelden tot een thesiswerk van verscheidene bladzijden,met fotos, verdedigden wij ons werk tegenover de jury op het hoger echelon van Comdo TAF en VDI(E),dat bestond uit de hogere officieren zowel piloten als niet-varend personeel.Uiteindelijk zijn wij daar uit gekomen met grote onderscheiding,en werden ons werken doorgespeeld naar de verschillende luchtmachteenheden,waar er vliegbassisen waren en sekties LOS. Wij zijn daarna, na het behalen van het parabrevet,benoemd tot Overlevingsinstructeurs, waarna wij nog verscheidene malen naar Corsica gedetacheerd werden in de franse basis van SOLENZARA. Daar werd er gewerkt hetzij als overlevingsonderrichter bij het smaldeel piloten of als zwem-en reddersopdracht op de basis. Persoonlijk heb ik die opdrachten een 14-tal keren uitgevoerd in mijn laatste dienstjaren.Ik nam verschillende keren de taak over van André ,die toen al verplichtingen had als voetbaltrainer in de hogere afdelingen. Daardoor kwam ik in kontakten met verscheidene piloot-vliegers en franse collegas. Wij werden ook ingewijd in het afdalen langs de kabel vanuit de helikopter. Deze bijscholing volgden we te KOKSIJDE,waar de Heli-Fligt gestationeerd was. Wij hebben daar ook het ongeval meegemaakt,zeer driestig en fataal ongeluk, van de collega PIEDSEL Victor,die van een hoogte van 90m zijn greep loste op de kabel,en naar beneden stortte met alle gevolgen vandien. De jongen is toen nog overgebracht naar het AZ van Gent,waar hij enkele weken later overleden is aan zijn verschillende breuken en inwendige verwondingen.. Dit zijn dan een van de weinige slechte beelden die je overhoud in je leven. 26 mei 2009
Doordat wij (André en ik) gekozen hadden voor de funktie van Onderrichter Lichamelijk Opvoeding en Sport;waren wij ook verplicht van ons steeds op de hoogte te houden van de evolutie in de sporttakken en zijn aanverwanten.Daarom moesten wij ons toeleggen op het halen van het Reddersbrevet in de discipline "zwemmend redden".Daarvoor moesten wij gedurende een jaar de wekelijkse maandagkursussen volgen in het Stedelijk Zwembad te Schaerbeek.Wij verplaatsten ons samen per voertuig vanuit Gavere.De lessen werden gegeven door de ervaren en gediplomeerde lesgever BOCQUET,Marc, die aangeduid was van de KBZRB van Belgie om de lessen te geven. Deze bestonden natuurlijk voornamelijk uit de verscheidene zwemstijlen die moesten kunnen toegepast worden.Het aanleren van de duiksprongen,voornamijk de redderssprong, en dan het moeilijkste van al, het bovenbrengen van de loodzware houten pop,waar loodjes konden bij gedaan worden om deze te verzwaren. beginnend oplage dieptes, om de speciale handelingen aan te leren van het vastgrijpen van de pop; om later naar het diepere gedeelte van het zwembad over te gaan. Het lukte niet altijd dat men in zijn dagje was, hetzij om lange baantjes af te leggen,of om verscheidene malen kopje onder te gaan, of als het niet lukte dat de pop uit je handen glipte. Het is in dit jaar dat wij beiden de perfekte zwemstijl van het streekzwemmen geleerd hebben,dat ons later, toen wij begonnen met de zwemlesen te geven aan al ons personeel; dat uiteindelijk verplicht was ieder jaar 25m te kunnen lukken in zijn zwemproef.Het ligt ook aan de basis van de verschillende deelnames van de Militaire Zwemkampioenschappen waaraan de eenheid ieder jaar aan deelnam. Uiteindelijk zijn wij beiden dan met onderscheiding beloond bij het halen van ons Reddersbrevet van de KBZRB. .Maar daar bleef het ook allemaal niet bij,wij schakelden de zwemlessen in aan ons wekelijks programma, de maandagmorgen en de vrijdagnammidag. Het kende een enorm succes,omdat velen in de eenheid niet konden zwemmen,en of niet goed genoeg om hun Zwemproef af te leggen. Tientallen zoniet honderden collega's miitairen hebben wij ooit leren zwemmen 07/12/2008
