Jaren geleden heb ik eens een liedje gehoord van Will Tura, waarin hij het leven van een kantwerkster bezong. Ik heb toen dat bandje gekocht, heb het grijsgedraaid maar daarna uit het oog verloren.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nu was ik er al een tijdje naar op zoek maar helaas
het was verdwenen!!! Tot deze morgen, ik deed mijn beklag bij mijn echtgenoot en wat kwam er te voorschijn? Inderdaad
het bandje met het betreffende liedje.
Ik heb de tekst nu genoteerd en geef hem jullie graag mee.
M. Goth(1873-1944) Kantklosster bij venster, Olieverf op doek, 60 x 50 cm.
De kantwerkster
De zon ontwaakt, een klokje slaat
t Is nog maar half zeven
En t vrouwtje zit al voor het raam
ijverig kant te weven.
Dat doet ze nu al 50 jaar
Zonder het op te geven
Van s morgens vroeg tot s avonds laat
Iedre dag van haar leven!
Klosjes vliegen door elkaar
Vlugge vingers weven.
Het oudje laat van hier naar daar
Haar gedachten zweven
Ze denkt terug aan de tijd
Aan haar kinderjaren
Toen ze hier op moeders schoot
Kantjes leerde maken.
Als speelgoed heeft ze niets gekend
Dan draad en schaar
Werken was ze al gewend
Vanaf haar 13 jaar !
Zonnetje straalt, de klok slaat 12
Tijd om wat te rusten.
De klosjes liggen naast elkaar
Op het speldenkussen (dichterlijke vrijheid)
En gans alleen zit t vrouwtje daar
Stil haar brood te eten
Een kort gebed en t is al tijd
Om haar werk te hernemen!
Klosjes vliegen door elkaar
Vlugge vingers weven.
Het oudje laat van hier naar daar
Haar gedachten zweven.
Ze denkt terug aan vroeger tijd
Aan die blijde jaren
Toen man en kinderen elke dag
Aan haar zijde waren.
Maar de jongens gingen weg van huis
Één voor één
En vader is er ook niet meer
Moeke zit alleen!
Zonnetje daalt, t klokje slaat
En wekt haar uit haar dromen
De klosjes rusten naast elkaar
De avond is gekomen.
Morgen wordt weer kant gemaakt
Al doen haar vingers pijn.
Tot haar lange levensdraad
Zal afgesponnen zijn!
(J.Kluger/N.Byl)
|