Op oudejaarsavond is het in Spanje gebruikelijk om middernacht 12 druiven te eten, die geluk moeten brengen in het nieuwe jaar. Veel families komen bij elkaar om deze nacht samen door te brengen. Er wordt dan op tv gekeken naar de klok Puerta del Sol in Madrid en wanneer die begint te slaan wordt er bij elke klokslag één druif gegeten. Het eten van de druiven is bedacht toen er aan het begin van de twintigste eeuw in Spanje een erg goede druivenoogst was. Ze begonnen met het eten van de druiven en zo is de jaarlijkse traditie geboren. Na het eten van de druiven wordt er met Spaanse champagne genaamd Cava geproost op het nieuwe jaar.
In Napoli had je vroeger de Lo Sciuscio, een groepje zangers dat zingend van huis naar huis ging. Met hun liedjes zorgden ze voor geluk in het nieuwe jaar en als je de deur niet open deed voor de zangers, betekende dat een jaar ongeluk. In steden wordt deze traditie niet meer gevierd, maar in sommige kleine dorpjes wil het nog wel eens voorkomen dat een groepje kinderen de deuren langsgaat. Ook draagt de Italiaanse vrouw op oudejaarsavond rood ondergoed dat ze van haar partner heeft gekregen, dit zou geluk brengen in het nieuwe jaar.
In Schotland wordt oud en nieuw Hogmanay genoemd. Om 00:00 uur zingt iedereen het lied ‘Auld Lang Syne’ om het nieuwe jaar in te luiden. Bij het zingen van Auld Lang Syne gaat iedereen in een cirkel staan en houdt de handen vast van degene die naast je staat. Het is gebruikelijk om vrienden en vreemden een warm welkom te heten, om zo de restanten van het afgelopen jaar achter je te laten en het nieuwe jaar met een schone lij te beginnen. Ook wordt er gedacht dat de eerste persoon die na middernacht je huis binnenstapt, geluk brengt. Dit moet dan alleen wel een donkerharige man zijn die iets voor je mee heeft gebracht, anders wil het nog wel eens ongeluk brengen. Deze persoon wordt dan een First Footer genoemd.
De belangrijkste gewoonte in Ecuador is het verbranden van de poppen, een aantal dagen voor het nieuwe jaar begint. Deze poppen worden verbrand om de kwade energie van het oude jaar te verdrijven of juist goede dingen te verbranden die mee het nieuwe jaar in kunnen. Deze pop is meestal mannelijk, waardoor er dus zogenaamd een weduwe overblijft. De mannen hullen zich dan in vrouwelijke zwarte kleding, en gaan op oudejaarsdag als een hysterische weduwe de straat op. Het is in Ecuador traditie om een bepaalde kleur ondergoed aan te hebben met oud en nieuw, namelijk geel. Dit gele ondergoed wordt zowel door mannen als door vrouwen gedragen en zou zorgen voor financieel voorspoed. Ook zijn er mensen die met oud en nieuw met een koffer in de hand rondjes rennen over straat, in de hoop dat dit ze een mooie reis zal bezorgen in het nieuwe jaar.
Op oudejaarsavond wordt er eerst gedineerd met familie of vrienden, waarna er wordt gekeken naar de komische sketch Dinner for One, wat al vijftig jaar lang een traditioneel onderdeel is van de televisieprogrammering op oudejaarsavond. Ook wordt er heet lood in een pot water gegoten. Dit heet Bleigießen en uit de vormen die er dan ontstaan wordt de toekomst gelezen. Om te proosten op het nieuwe jaar wordt er vaak een fles Sekt opengetrokken, een Duitse drank die wordt gemaakt volgens de methode waarop Champagne ook wordt gemaakt.
In Rome werd in 153 v. Chr. het begin van het jaar op 1 januari gezet, maar aanvankelijk werd deze dag niet gevierd en had alleen een administratieve functie. Het Midwinterfeest vond plaats tijdens de laatste 12 of 13 dagen van het oude jaar. Pas in de vierde eeuw, nadat het christendom zijn intrede had gedaan, werd de Kalendae Januariae ingesteld, een vijfdaags feest om de geboorte van het kindje Jezus op 6 januari in te luiden. Nog in dezelfde eeuw ging de kerk ertoe over de geboorte van Jezus op 25 december te plaatsen en deed men al het mogelijke om de snel gegroeide populariteit van de Kalendae Januariae in te dammen. De eerste drie dagen van januari werden door de Synode van Tours uitgeroepen tot vastendagen en het werd op straffe van excommunicatie verboden aan de 'heidense' nieuwjaarsviering deel te nemen.
Ook werden er diverse pogingen gedaan een andere datum als nieuwjaar te bestempelen. In de oosterse kerk rekent men vanaf de Middeleeuwen 1 september als begin van het jaar. In de westerse wereld werden diverse nieuwjaarsdata na elkaar en soms tegelijkertijd gehanteerd: 1 september, 24 september, Kerstmis, 1 maart, 25 maart, Pasen.
Het kerkelijk nieuwjaar werd, zoals gezegd, in 480 n. Chr. vastgesteld op het begin van de advent.
Gedurende de gehele Middeleeuwen bleef de nieuwjaarsdag afhankelijk van regionale gebruiken, waarbij op één plaats vaak twee of meer data tegelijkertijd als nieuwjaar golden. In de vijftiende en zestiende eeuw gingen de meeste staten in Europa er toe over het nieuwjaar op de eerste januari te vieren, maar de verwarring bleef nog lang doorwerken. Tussen 1660 en 1669 veranderde Samuel Pepys, bijvoorbeeld, in zijn dagboeken het jaartal op 25 maart en zette toch 'New Year' bij de eerste januari.
Voorzover 1 januari als nieuwjaar gevierd werd, ontstonden op deze datum gebruiken die vergelijkbaar zijn met die van andere dagen in de heidense midwintertijd. Het feest begon, zoals alle Germaanse en Keltische feesten, op de vooravond, die in het Engels nog steeds New Year's Eve heet. Naar de heilige aan wie deze dag gewijd is werd vroeger ook wel van Silvesteravond gesproken, een naam die in Duitsland nog steeds gebruikt wordt. Sylvester was een paus uit de vierde eeuw; zijn feest valt op 31 december, vandaar.
Toen de heiligenverering tijdens de Reformatie werd afgeschaft ontstond de gewoonte van Oudejaarsavond te spreken. Het knallen van vuurwerk bij het begin van het nieuwe jaar en allerlei gebruiken om de gevestigde orde op haar kop te zetten zijn een algemeen verschijnsel tijdens de heidense joel (midwinter)tijd.
De Kerstman is weer in het land. Die lieve man heeft iets voor jullie in zijn hand. Het is niet zo groot maar ook niet al te klein. De Kerstman hoopt dat jullie er blij mee zullen zijn.
In de zestiende eeuw bracht een handelaar enkele kalkoenen mee uit Amerika. De vogels werden meteen populair. Het vlees was lekker en andere dieren, zoals kippen en koeien, waren levend veel nuttiger. Een kip was toen bovendien heel duur.
Ik had een droom, een vergezicht Gericht op wat komen gaat Een droom waarin deze wereld Is bevrijd van alle haat Ik had een droom van tederheid Van vrede overal Een droom waarin elk mensenkind In vrede leven zal.
In Polen wordt Kerstmis gezien als het belangrijkste feest van het jaar, een echt familiefeest. In Polen begint kerst op de avond van 24 december, deze avond heet Wigilia. Op deze avond wil iedereen thuis zijn met familie. Vanaf de ochtend wordt in vrijwel ieder huishouden gekookt en gebakken voor deze avond. Tijdens het diner, dat traditioneel uit 12 of 13 gerechten moet bestaan, wordt er vaak barszcz, pierogi, verschillende soorten vis en een compote van gedroogde vruchten gegeten. Vlees en alles wat onder de categorie "vette en zoete happen" valt, wordt de hele dag buiten beschouwing gelaten. Dit stamt af uit de tijd dat vlees een van de duurste broodbeleggen was en wordt dus, samen met vette en zoete happen, gezien als "te luxe" voor die dag. Onder het tafelkleed is het gebruikelijk om wat stro te leggen, als symbool voor de kribbe van Jezus. Zeer belangrijk is voor aanvang van het diner het uitdelen van opłatek, flinterdunne wafelbrood (vergelijkbaar met de hostie), waarvan iedereen een deel van elkaars opłatek opeet en het allerbeste wenst. Gebruikelijk is ook een extra plek met bord aan de tafel voor een onvoorziene gast, als symbool van gastvrijheid en als plek voor eventueel overleden familieleden.
Na het diner worden cadeaus uitgedeeld en gaan de meeste mensen naar de nachtmis (pasterka).
