Toen ik deze foto maakte van de shovel, die het puin vervoerde naar de top om dit daarna uit te storten over de berghelling, riep dat bij mij de vergelijking op met een .maanvoertuig

In de bergen bij Carrara worden verschillende soorten marmer gewonnen. De waardevolste, die wel statuario wordt genoemd, is een zeldzame zuiver witte tot ivoorkleurig marmer, dat al in de Oudheid voor stastandbeelden werd gebruikt, maar dit wordt nog in zeer kleine hoeveelheden aangetroffen.
Erg bekend is het gebruik van het witte marmer met grijze aders en het ivoorkleurige marmer met crèmegele aders in de oude statige herenhuizen in de verschillende steden in ons land .

In de drie berginkepingen, Colonata, Miseglia en Torano, die zich boven de plaats Carrara bevinden, liggen tot op een hoogte van 1400 meter zo’n 190 groeven met een productie op jaarbasis van 11 miljoen ton ! Men denkt hier nog zo’n 1000 jaar marmer te kunnen delven.

Het risicovolle transport van de blokken gebeurt nu uitsluitend met vrachtauto’s, die de marmerblokken van duizelingwekkende hoogte naar beneden vervoeren. Vaak kunnen deze auto’s niet keren en moeten de chauffeurs met hun auto achteruit naar beneden rijden, wat al vaak tot ongelukken heeft geleid………….

Wordt vervolgd.

Ten noorden van de stad Lucca ligt de stad Carrara.
In de bergen rond de stad Carrara bevinden zich de grootste hoeveelheden marmer ter wereld. De bergketen begint in het noorden en strekt zich vervolgens zo’n 1000 km² in zuidoostelijke richting uit.

Het waren echter de Romeinen die met een systematische exploitatie begonnen Tienduizenden gevangenen en slaven werden tot deze zware arbeid gedwongen: ijzeren wiggen moesten met grote hamers in de voorgebeitelde voegen gedreven worden tot het blok losliet.

Het zware blok, dat tussen 15 en 20 ton woog, werd verder getransporteerd op een soort houten slee, die over ingezeepte, beweeglijke houten liggers naar beneden gleed. Aan de voet van de helling ging het transport verder met ossenkarren ( zie foto) naar de haven van de Romeinse stad Luni en vandaar per zeilschip naar Rome.

(Wordt vervolgd)

Lucca (zie kaartje 21-02-2006) is de geboortestad van de componist Puccini en in één van de paleizen is een museum ingericht, die de herinnering aan deze componist levend houdt. Rond het stadje ligt nog steeds de vestingmuur, die het moest beschermen tegen de vijanden en waar je vanaf deze muur een mooi uitzicht hebt op de stad. Op de muur zijn bomen geplant, waardoor deze ook uitnodigt voor een wandeling.
Tijdens een rondleiding door Lucca worden we ook nog gewezen op het huis van Niccollo Paganini. Een plaquette siert de voorgevel van het huis van de zuster van Napoleon Bonaparte, bij wie hij gedurende een viertal jaren verbleef.(zie de foto hieronder.)

In deze woning verbleefNiccollo Paganini een viertal jaren bij de zuster van Napoleon Bonaparte.

In het hart van de stad vind je de prachtige San Michelle in Foro in Pisaans-Romaanse stijl. Als het je lukt om lang genoeg je hoofd in je nek te houden, kun je de voorgevel bestuderen en zie je dat er enorm veel te ontdekken valt. Een keur van beelden, onder arcades in verschillende uitvoeringen en pilaren in even zoveel vormen en kleuren marmer.

Dit plein achter de toegangspoort heeft een ovale vorm en was vroeger een amphitheater. Wekelijks vindt er een markt plaats  en wordt het ook gebruikt voor allerlei activiteiten . De stenen van dit amphitheater zijn in de loop der eeuwen weer hergebruikt voor de diverse paleizen en kerken, maar je ziet duidelijk de ronde vorm van het oorspronkelijke bouwwerk, als je door een van de lage doorgangen, die destijds gebruikt werden door dieren en gladiatoren,  het 'strijdperk' betreedt.

De enige toren die Lucca rijk is.

Volterra is een oude stad, die door de Etrusken al bewoond werd in de 10^e eeuw v. Chr. Delen van de stadsmuren uit die tijd zijn nog steeds zichtbaar. Het Piazza dei Priori was in de Middeleeuwen het centrum van de politieke macht en geldt nu als een van de mooiste Toscaanse pleinen . Het plein wordt omzoomd door zowel privé- als openbare paleizen.

Het Palazzo del Priori is het oudste Toscaanse gemeentelijke paleis. Aan de wapens op de voorgevel kan men de geschiedenis van de stad aflezen.

Het Piazza dei Priori was in de Middeleeuwen het centrum van de politieke macht. Nu geldt dit plein, dat omzoomd wordt door zowel privé- als openbare paleizen als een van de mooiste pleinen van deze tijd.

Teatro Romano.

Toen men in 1950 een voetbalveld wilde aanleggen, kwam men tijdens de grondwerkzaamheden op deze plek restanten tegen van een aan de godin Bona gewijde tempel. Men besloot daarom met de aanleg van een voetbalveld te stoppen en werd er begonnen met de opgravingen, die behalve de tempel ook een theater en een thermencomplex bloot legden.

De steil aflopende halve cirkel van de toeschouwerstribune lag op de heuvel en er kwamen negentien rijen stenen zitplaatsen tevoorschijn. Aan de voet van de tribune ligt de halfronde orchestra, waarin hooggeplaatste personen een zitplaats hadden.

Achter de diepte voor het toneelgordijn ligt het gereconstrueerde toneel en toneelwand.

Daarachter liggen de thermen uit de eerste helft van de 4^e eeuw na Chr.

Met onze reisgroep aan de wandel in Volterra.

De Duomo Santa Maria Assunta ligt wat verscholen op een binnenpleintje. De kerk dateert uit 1120, maar tijdens een verbouwing in de dertiende eeuw werd de voorgevel veranderd. De basiliek bestaat uit twee verdiepingen. De klokkentoren werd in de 15e eeuw toegevoegd.

Een blik over de oude daken van Volterra naar het glooiende landschap van Toscane.

Albast.

Reeds in de Oudheid begonnen de Etrusken met het winnen van albast in de omgeving van Volterra en er ontstond een bloeiende handel in kunstvoorwerpen van albast. Tot op de dag van vandaag tref je in Volterra werkplaatsen aan, waar albast wordt verwerkt en veel winkels, waar de kunstvoorwerpen als vazen, urnen, schalen en beelden te koop worden aangeboden.

Doorkijkje op toren