Fotografeer nu voor later, maar weet ook dat later NU is ! KLIK OP DE FOTO VOOR EEN VERGROTING
19-02-2006
TIVOLI- VILLA D'ESTE
Een belangrijke toeristische trekpleister is echter de Villa dEste, een buitenverblijf van kardinaal Ippolito dEste, die leefde van 1509-1572. Hij was de zoon van Lucrezia Borgia en Alfonso I.
De villa is gebouwd op de resten van een Benedictijns klooster, dat op zijn beurt weer gebouwd was op een Romeinse villa. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om dit complex te kunnen bouwen, want er moesten allerlei rotsen weggehaald worden en de afgronden moesten worden opgehoogd tot een mooie heuvel, waarover de riviertak van de Aniene geleid kon worden. Hiervoor moest de berg onder de stad worden doorboord om het water van de Aniene in een gecompliceerd en betrouwbaar functionerend systeem onderaards te laten stromen naar de vele waterwerken in de tuinen.
Daarbij werd handig gebruik gemaakt van het hoogteverschil en het water loopt nog steeds van het hoogste punt via vertakkende hoofdleidingen over het gehele terrein en voorziet de tientallen fonteinen en waterwerken doorlopend van water.
Na restauratie in de twintigste eeuw is Villa dEste met de prachtige tuinen en de vele fonteinen door Unesco uitgeroepen tot Cultureel Werelderfgoed.
Tot slot een afbeelding van 'Het Laatste Oordeel' , een fresco, die Michel Angelo schilderde op de wand achter het altaar in de Sixtijnse Kapel.
De verklarende tekst luidt:
De engelen in het midden blazen de hoorns om de doden tot leven te wekken. Eén van hen houdt het boek vast, waarin alles is opgetekend; op grond daarvan oordeelt Jezus.
Links zijn de uitverkorenen te zien, die door engelen naar de hemel worden gevoerd. Rechts de verdoemden, die in de hel belanden. Michel Angelo liet zich voor de hel inspireren door de Inferno van Dante Alighieri. Charon met roeispaan en zijn duivels leiden de verdoemden naar rechter Minos (met slang).
Jezus zit boven in het midden met zijn moeder Maria aan zijn zijde. De twee grote mannen zijn Paulus (links) en Petrus (rechts met in zijn handen sleutels).De figuur rechtsonder Jezus stelt de heilige Bartolomeus voor, maar is ook een zelfportret van Michel Angelo. In zijn hand zijn sterfelijke vel.
Boven, in de lunetten, symbolen uit de passie, zoals het kruis, de doornenkrans, de zuil waartegen Jezus gegeseld werd, de speer en de spons met azijn.
Eén van de meesterwerken van Michel Angelo is wel zijn bijdrage aan de Sixtijnse Kapel, die in 1481 werd opgeleverd door de architect Giovanni del Dolci. Deze kapel wordt nog steeds gebruikt door de paus, meestal voor plechtige ceremonies. Ook na de dood van een paus, komen de kardinalen hier bijeen om een nieuwe paus te kiezen, wat dan kenbaar wordt gemaakt door de bekende witte rook uit de schoorsteen.
Aan de buitenkant gezien is deze kapel een onaanzienlijk bakstenen gebouw met een tonvormig dakgewelf, maar eenmaal binnen, na lang in de rij te hebben gestaan, word je overweldigd door de vele schilderingen, die op de wanden en plafond zijn aangebracht.
We moesten al langzaam lopend alles in ogenschouw nemen,want er waren honderden mensen, die deze kapel wilden bezichtigen, zodat we lang niet alles in details hebben kunnen zien. Daar zou je minstens een dag voor moeten uittrekken.
Helaas mocht ik hier ook niet fotograferen en dat spijt me tot op de dag van vandaag. Daarom maar weer op ons aller internet gekeken en een deel van de plafondschildering van Michel Angelo gevonden. (zie foto)
Michel Angelo werd in 1508 door Julius II ingehuurd om dit plafond en de lunetten boven de ramen te beschilderen. Vier jaren lag hij op zijn rug te schilderen, waarna hij het werk, dat negen taferelen uit Genesis toont, opleverde. Liggend op zijn rug moet er wel veel verflucht in zijn longen terecht zijn gekomen
Erg bekend is de Schepping van Adam , waarvan de afbeelding in het midden van de bijgevoegde foto is te zien.
In 1536 kon Michel Angelo opnieuw aan de slag in de Sixtijnse Kapel om, in opdracht van paus Paulus III, op de wand achter het altaar een fresco te maken met het Laatste Oordeel, een opdracht die in 1541 gereed kwam.
In 1564 overleed deze veelzijdige kunstenaar, die ons zoveel moois heeft nagelaten, op 89-jarige leeftijd.
Als je de Sint-Pieter Basiliek bezoekt kun je niet om de naam heen van Michel Angelo, die zon groot stempel heeft gedrukt op de Sint-Pieter en de Sixtijnse Kapel.
Deze Italiaanse kunstenaar werd op 6 maart 1475 in Caprese, een kleine Toscaanse stad, geboren, maar het gezin verhuisde een jaar later naar Florence. Op zeer jonge leeftijd zwerft hij al rond in de ateliers van kunstenaars in Florence, zeer tegen de zin van zijn vader, maar op dertienjarige leeftijd wordt er toch een contract door zijn vader met twee kunstenaars ondertekend, die Michel Angelo gedurende drie jaar zullen opleiden in de teken- en schilderkunst.
Vervolgens studeert hij in de beeldhouwerschool van de Medici in Florence en bestudeert hij tevens de menselijke anatomie en mag hij zelfs lijken onderzoeken.
In 1496 gaat hij voor vijf jaar naar Rome, waar een bankier een tuinbeeld ,De Dronken Bacchus, bij hem bestelt en een Franse kardinaal hem de opdracht geeft voor de eerste Pietà.
Foto: Deze Pietà is zijn enige gesigneerde werk ( Michel Angelus Bonarotus Florent) en is ondergebracht in een nis in de Sint-Pieter.Dit prachtige marmeren beeld geeft de dode Christus weer in de schoot van de Madonna.
Wanneer je een bezoek brengt aan Rome, dan mag je vanzelfsprekend een kennismaking met de Sint- Pieters Basiliek in Vaticaanstad je niet laten ontgaan. (Sint-Pieter was de eerste paus.)
Hoewel we dit bouwwerk natuurlijk al lang van de buitenkant kenden van afbeeldingen en televisiebeelden, stonden we versteld van de grootsheid van het plein en natuurlijk de basiliek zelf, toen we er mee werden geconfronteerd.
Ons bleek, dat de bouw van de Sint-Pieter heeft heel wat voeten in de aarde heeft gehad. De eerste Sint-Pieter werd gebouwd in 324 onder Keizer Constantijn. Deze werd door de slechte staat van onderhoud in 1506 gesloopt, waarna diverse architecten zich hebben gebogen over nieuwe ontwerpen, die steeds weer door de volgende werden gewijzigd, totdat uiteindelijk Michel Angelo de bouw overnam en de basiliek haar huidig aanzien verschafte. Boven op de voorgevel staan de beelden van Jezus, Johannes de Doper en de Apostelen, met uitzondering van Judas.
Veel van de decoraties in de basiliek zijn gemaakt door de Italiaanse beeldhouwer Bernini, die ook de fonteinen op het Piazza realiseerde. Momenteel zijn er in de basiliek 395 beelden, 44 altaren en 135 mozaïeken. De oppervlakte van de Sint-Pieter is 23000 vierkante meter en biedt ruimte aan + 50.000 mensen.
Als je in deze immense kerk loopt, voel je je heel klein worden door de enorme afmetingen van dit bouwwerk, zeker als je onder de koepel staat en 137 meter omhoog kijkt !
Het plein voor de basiliek, de Piazza San Pietro, is door Bernini ontworpen evenals de zuilengalerijen, die de bemoederende armen van de katholieke kerk symboliseren. Het plein heeft een ovale vorm en op dit plein staan twee fonteinen van Bernini en een Egyptische obelisk. (zie de foto hieronder)
De Trevifontein of op zn Italiaans Fontana di Trevi is de grootste en ook meest bekende fontein van Rome. Deze fontein is ongeveer 26 meter hoog en + 22 meter breed en is gelegen aan het Piazza di Trevi, een druk bezocht pleintje.
De fontein staat aan de voorkant van het Palazzo Poli. In het toenmalige keizerrijk was het de gewoonte om een monument op te richten op plekken, waar water vanuit nieuwe bronnen Rome binnenkwam.
De Trevifontein is gebouwd in opdracht van Paus Clemens XII en het thema van dit bouwwerk is de oceaan met de zeegod Neptunus op een schelpvormige strijdwagen, die door gevleugelde paarden en jonge tritons (=zeegoden) naar de oceaan wordt getrokken.
Het ene paard oogt rustig, terwijl de andere steigert. Dit symboliseert de twee gezichten van de zee.
In de nissen staan links en rechts de uitbeeldingen van Overvloed en Gezondheid. Rechts bovenaan is de afbeelding te zien van een maagd, die een soldaat de plek van de bron aangewezen zou hebben.
Een handeling, waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt, is twee muntjes over je linkerschouder in de fontein te werpen, terwijl je er met de rug naar toe staat. Als je tegelijkertijd je ogen sluit, aan Rome denkt en uitroept: Arrivederci Roma, dan kom je zeker een tweede keer in je leven in Rome. Toen wij er waren heeft mijn vrouw dit ritueel toegepast, dus ben ik benieuwd naar wat de toekomst ons brengen zal. Er lagen heel veel muntjes in de fontein, maar wie de schatgraver (of moet ik zeggen visser?) van Rome is , is mij niet bekend.
Het Pantheon werd in 27 v. Chr. Door Marcus Agrippa gebouwd en in zijn huidige vorm na een brand in 125 na Chr. opgetrokken onder Hadrianus. De naam Marcus Agrippa staat nog altijd te lezen op de fries van het bouwwerk.
Het is het enige antieke bouwwerk in Rome, dat geheel bewaard is gebleven. Paus Bonifacius IV nam het Pantheon in 609 als christelijke kerk in gebruik als de kerk van Maria en de martelaren.
Ondanks de plunderingen door de West-Goten en Vandalen leidden deze niet tot een verwoesting van het gebouw, wat wellicht is te danken aan de zes meter dikke muren, de grote koepel en de zestien uit één stuk gekapte Corintische zuilen, die meer dan 12 meter hoog zijn.
Vanaf de Renaissancetijd werd het Pantheon gebruikt als begraafplaats voor vooraanstaande Italianen, zoals o.a. Rafaël Santi en Koning Victor Emmanuel II, de Vader des Vaderlands.
Het ronde gebouw heeft een betonnen koepel met een diameter van 43 meter (!). De centrale opening in de koepel is de enige lichtbron en heeft een doorsnede van negen meter. Het is haast onvoorstelbaar dat de Romeinen met de materialen, die zij tot hun beschikking hadden, een dergelijk bouwwerk konden realiseren.
Het Forum Romanum is eigenlijk het oude centrum van de stad Rome. Van oudsher was het forum een moeras tussen een paar heuvels, maar het is door de Etrusken drooggelegd. Na die drooglegging diende dit gebied eerst als begraafplaats, maar rond 600 v. Chr. werd begonnen met de bouw van een markt, die uitgroeide tot de belangrijkste van de stad, zeker toen er geleidelijk ook basilieken, tempels en zuilengangen werden gebouwd. Het Forum werd daardoor zowel het commerciële, als ook het gerechtelijke, religieuze en politieke centrum van de stad en ontwikkelde zich hier de Romeinse beschaving, die zich zou verbreiden tot de uiterste grenzen van de toen bekende wereld.
Na de val van het Romeinse Rijk raakte het Forum Romanum vanaf de 7e eeuw na Chr. in verval, mede door aardbevingen. Het hele gebied werd daarna langzamerhand bedolven onder het zand en in 1871 is men begonnen met de opgravingen, waardoor dit gebied aan de vergetelheid is ontrukt en dagelijks veel bezoekers trekt.
Berucht waren destijds de kampgevechten tussen gladiatoren, die elkaar fel bestreden. Lag de verliezer op de grond dan dreigde de overwinnaar om hem te doden met zijn zwaard. Aan de Keizer werd gevraagd om toestemming. Deze besliste met zijn duim over leven of dood. Hield hij de duim omhoog dan betekende dat gebaar dolk uit de schede , het teken dat de winnaar de verliezer de genadesteek moest toedienen. Hield hij echter zijn duim in zijn vuist, wat zwaard in de schede betekende, dan was dat het teken om gratie aan de verliezer te verlenen.
Onder latere keizers liet men tijdens de christenenvervolging zelfs roofdieren op christenen los, maar daartegen kwam men steeds meer in verzet en uiteindelijk werd dit volksvermaak afgeschaft. Er zijn schattingen, dat er in de loop der eeuwen meer dan 300.000 mensen in het Colloseum zijn gestorven
Desondanks trekt het Colloseum dagelijks duizenden toeristen, die hierbij zeker niet zullen stilstaan...........
Wij wel na de uitleg van onze reisleider, die, zoals blijkt uit deze foto, alle aandacht van ons gezelschap kreeg.
Slot.
Als ik deze regels aan mijn blog toevertrouw, realiseer ik me, dat, na meer dan veertig jaar werkzaam te zijn geweest in het onderwijs, de teacher in mij nog steeds leeft: het overbrengen van kennis. Niet dat dit nu in de eerste plaats mijn bedoeling is, maar na mijn pensionering in 1995 zijn wij pas echt gaan reizen en met een hobby als foto- en videografie leg je dan alles vast, maar tegelijkertijd wil je toch ook weten wát je vastlegt. Ik hoop, dat mijn bezoekers, die alleen fotos willen zien in de categorie fotografie, mij dit willen vergeven.
In de eeuwen daarna onderging het Colloseum een aantal wijzigingen en restauraties. De laatste restauratie vond plaats in 500 na Chr., waar na het gebouw in verval raakte en ook enkele aardbevingen hadden tot resultaat, dat men het materiaal voor andere constructies ging gebruiken.
Het gebouw heeft een elliptische vorm en meet 188 x 156 meter aan de buitenkant en 86 x 54 meter aan de binnenkant. De hoogte is bijna 49 meter !
Het bouwwerk heeft vier verdiepingen. De eerst drie bestaan elk uit tachtig bogen, omsloten door pilasters en halfzuilen, die van onder naar boven Dorisch, Ionisch en Korintisch zijn.
Organiseren kon men ook vroeger al, want de ingangen op de begane grond waren genummerd, zodat men gemakkelijk de toegang kon vinden, welke naar je plaats leidde.
De arena was oorspronkelijk in het midden overdekt met houten panelen, die konden worden verwijderd als dat voor een voorstelling nodig was. In het sous-terrain bevonden zich kooien voor de dieren, décorstukken, wapenopslagplaatsen voor de gladiatoren, werktuigen etc.
In het Colloseum vonden verschillende voorstellingen plaats, zoals gladiatorengevechten, wilde dierenjachten en zelfs scheepsslagen, die een reconstructie waren van beroemde zeegevechten. Het Colloseum werd daartoe met miljoenen liters onder water gezet via een ingenieus kanalenstelsel. Dit was mogelijk doordat de bodem om die reden voorzien was van een waterdichte laag.
Op de foto is de binnenzijde van het Colloseum te zien. Onderaan de foto is nog juist het ondergrondse gangenstelsel zichtbaar. Door de hoogstaande zon ligt er een zweem over deze foto.
ROME kent als hoofdstad van het vroegere Romeinse Rijk vanzelfsprekend veel restanten van het grote rijk, dat het eens was. Op de lagere school (nu basisschool) werden we er als kind al mee geconfronteerd en maakten ook in ons land enkele gewesten deel uit van dat uitgestrekte rijk.
Plaatsnamen als Novio Magum (Nijmegen) en Mosa Trajectum (Maastricht) liggen mij tenminste nog steeds vers in het geheugen. Een kennismaking met Rome vulde de legpuzzel van mijn kennis verder in.
Het Colloseum mag toch wel tot een van de bekendste oude bouwwerken in Rome worden genoemd. Het werd gebouwd in opdracht van de Flavische keizers en werd daarom in het begin ook het Amfiteatrum Flavium genoemd. Pas in de Middeleeuwen werd de naam Colloseum aan dit theater gegeven.
Het werd gebouwd op de plek waar een meer lag, dat voor de bouw werd drooggelegd. Keizer Vespasianus wilde met de bouw van het Colloseum Rome een groot amfitheater verschaffen omdat het bestaande Amfitheater Taurus te klein was geworden. Er werd met de bouw begonnen in 79 na Chr. En de opening vond plaats in 80 na Chr. De geschiedenis verhaalt, dat de openingsfeesten en voorstellingen honderd dagen duurden.
