Via trappen en onderdoorgangen kun je het Vissersbastion in zijn totaliteit bekijken. De open vensters bieden je telkens een andere aanblik van de omgeving.
Op het plein treffen we straatmuzikanten aan, die echter geen vergunning hebben van de stad en daarom extra op hun hoede zijn voor controleurs. Deze man bespeelde een bijzonder instrument en was daarin erg vaardig.
Ook deze straatmuzikant trok onze aandacht doordat hij een piepklein orgeltje bespeelde. Vlak na het nemen van deze foto kwan de vorige muzikant naar hem toe en verdwenen zij schielijk in de menigte van toeristen.
Op de burchtheuvel vind je in deze wijk ook de Matthiaskerk (Matyas templom). Het was eerst een 13e eeuwse kerk, maar na de verovering door de Turken werd het een moskee. Na grondige verbouwingen werd het later opnieuw een kerk, maar pas in de 19e eeuw kreeg deze katholieke kerk haar huidige naam Matthiaskerk, zo genoemd naar de voormalige koning. Het is wel de meest bezienswaardige kerk van Budapest en herbergt ook een museum met kerkschatten. Ook de straten in de burchtwijk zijn een wandeling waard.
Achter de Matthiaskerk ligt het Hilton-hotel van Budapest. De weerspiegeling in de ruiten van dit hotel, biedt een speciaal effect aan de foto, waar geen fotoprogramma aan te pas is gekomen.
Om de Burcht, die op een hoogte van vijftig meter ligt, te bereiken kun je kiezen uit twee mogelijkheden: Of je loopt via een stenen trap naar boven of je verkiest de tandradbaan, die je zonder spierpijn naar boven brengt. Lui als we zijn, kozen we voor de laatste mogelijkheid. Elk treintje heeft drie compartimenten, die elk vijf personen kunnen vervoeren. Door de schuine ligging biedt elk compartiment uitzicht op de omgeving tijdens de rit.
Het uitzicht op de bruggen over de Donau is prachtig. Vooral de kettingbrug, die geconstrueerd is door de Brit Adam Clark, is een juweeltje. Deze oudste brug stamt uit het jaar 1849 .
