Vandaag besluit ik  de levensloop van Frédéric Chopin of zoals hij in Polen gedoopt is : Fryderyk Franciszek Chopin.
In 1835 openbaarden zich bij hem de eerste verschijnselen van tuberculose. Vanaf dat jaar tot 1837 beleefde hij een liefdesaffaire met de Poolse Maria Wodzinska, een oud-leerling van hem,  doch zijn slechte gezondheidstoestand stond een huwelijk in de weg en Maria verliet hem en trad in het huwelijk met zijn peetoom.

In 1838 ontmoette hij op een feest de schrijfster George Sand, waarmee hij negen jaar lang een relatie zou hebben. Zij was niet mooi, verslaafd aan sigaretten en liep in mannenkleren door Parijs. Zij was gefascineerd door zijn genialiteit en Chopin voelde een ongekende passie voor haar. Ze brachten de winters meestal door in Parijs en verbleven 's zomers op haar landgoed in Nohant. Deze periode zou zijn productiefste periode worden, zowel kwantitatief als kwalitatief.

Teneinde te herstellen van zijn zwakke gezondheid besloten zij zich te vestigen op het eiland Mallorca met zijn ideale klimaat. Ze hadden echter nauwelijks een villa betrokken of ze moesten er al weer uit. Tot overmaat van ramp brak ook de regenperiode aan en Chopin begon hevig te hoesten en zelfs bloed over te geven. Drie doktoren stelden de diagnose, dat hij spoedig zou sterven.

Met veel moeite vonden zij onderdak in het vervallen klooster van Valldemossa en keerden in 1839 terug naar Frankrijk. Daar verklaarde een dokter, dat hij geen tuberculose had, maar een chronische aandoening aan het strottenhoofd. Chopin geloofde dat maar al te graag en voelde zich elke dag beter worden.

Zijn laatste concert in Parijs vond in 1848 plaats, waarna hij naar Londen ging om de revolutie te ontvluchten. Hij speelde o.a. voor Koningin Victoria en later in diverse steden in Engeland om in zijn onderhoud te voorzien. Hij bleef er echter niet lang en keerde terug naar Parijs, waar hij van zijn laatste geld een appartement inrichtte. Hij liet zijn zuster Louise over komen om hem te verzorgen.

Op 17 november 1849 overleed hij op 39-jarige leeftijd aan de gevolgen van tuberculose. Volgens zijn laatste wilsbeschikking werd zijn hart in een gouden urn overgebracht naar Polen en ingemetseld in een pilaar in de kerk van het Heilige Kruis in Warschau. Hij werd begraven op het kerkhof Père Lachaise in Parijs.

Een groot vertolker van Chopin's werken is Stefan Askenase (1896-1985), eveneens een Pool van geboorte.
Als je muziek van Chopin wilt beluisteren, tracht dan de uitvoering door Stefan Askenase te bemachtigen.

Op bijgaande foto: Het graf van Frédéric Chopin.

Ook al had hij zijn geboorteland verlaten, alles wat er in Polen gebeurde lag hem na aan het hart. Polen probeerde zich van het Russisch juk te bevrijden. In 1831 kwamen de Poolse nationalisten in opstand. Chopin schreef in zijn dagboek over zijn grootste angsten :"   De voorsteden worden verwoest. Misschien lijdt mijn vader wel honger en kan mijn moeder geen brood kopen, of heeft een Rus haar en mijn zusjes vermoord, terwijl ik hier met mijn wanhoop alleen bij de piano terecht kan."

Onbeheersbare wanhopige gedachten hoorden bij Chopin en zijn muziek. Hij verwerkte patriottische, volkse ritmes in de vorm van korte, zich herhalende frasen, maar al gauw steken angst en verwarring de kop op in die opgewekte melodieën.

In 1835 schreef Chopin de " Fantasie Impromptu". Zijn delicate muziek is vaak als 'vrouwelijk' omschreven.
De vriendelijke, zorgzame. maar ook kwetsbare Chopin had vaak last van depressies en al zijn emoties zijn in dit stuk terug te vinden. Hij bereikte dat door veranderingen in toonsoort en door tempowisselingen.
In deze prachtige melodie hoor je tegelijk verlangen, frustratie en kwelling, gevoelens die Chopin maar al te goed kende.
In contrast daarmee wordt zijn muziek aan het einde langzamer en kalmer: Er klinken teleurstelling en een sombere berusting in door.

Wordt vervolgd.

Bij de foto: Rond het klooster in Valldemossa is een prachtige tuin aangelegd, waarvan hier een gedeelte door mij is vastgelegd.

In 1830 ging Chopin weer naar Wenen met het idee daarna door te reizen naar Italië. Een aantal dagen na zijn aankomst bereikte hem echter het bericht, dat Polen in opstand was gekomen tegen de Russische overheersing. Een Pools-Russische oorlog volgde en Chopin kon niet terugkeren naar zijn vaderland. Hij componeerde toen de Etude in C, de zogenaamde Revolutie -etude. Chopin liet daarna zijn carriere-en tourneeplannen varen en vestigde zich in Parijs, waar hij dank zij zijn goede aanbevelingsbrieven uit Wenen werd opgenomen in de hoogste kringen.

In Parijs voegde Chopin zich bij een groep jonge kunstenaars, schrijvers en musici, die zich 'Kinderen van het land' noemde en binnen die kring hun werken creëerden. In die sfeer ging het hem ook financieel beter en vond hij bovendien meer inspiratie.
In die tijd was Polen in Parijs als het ware 'in de mode' , vanwege de Franse sympathie voor Polen na de inname van Warschau door de Russen. Chopin werd daardoor direct opgenomen in het literaire milieu.

Zijn eerste concert in Parijs werd een groot succes en hij werd daarna aan de Rothschilds voorgesteld. Daardoor kreeg hij toegang tot de chique salons, waar hij goed verdiende met spelen en nog beter met het lesgeven.

Door zijn enorme heimwee naar Polen, zijn zwakke gezondheid, het te hard werken en een mislukte liefde werd Chopin melancholisch en prikkelbaar. Met collega-componisten kon hij ook niet zo goed opschieten. Alleen Franz Liszt toonde zich in het begin erg geestdriftig over dit ware talent.
Chopin werd een veelgevraagd muziekleraar en schreef een stortvloed aan muziek. Als pianist en later ook als pedagoog genoot hij grote bewondering in de aristocratische kringen, waar hij in contact kwam met romantici als Heine, de Balzac, Delacroix, Victor Hugo, Franz Liszt, Hector Berlioz, Rossini en anderen en sloot zich aan bij het Pools literair gezelschap.

Wordt vervolgd.

Bij de foto: Hier heb ik het klooster in Valldemossa vanuit een andere invalshoek gefotografeerd.

Toen hij zeven jaar oud was, trad hij voor het eerst op voor publiek. Een jaar later werd zijn eerste polonaise uitgegeven. De kranten in Warschau stonden hier vol van en al gauw vormde hij een attractie voor de plaatselijke adel en gaf hij liefdadigheidsconcerten.

In de schoolvakanties verbleef Frédéric op de verschillende landgoederen van ouders van zijn rijke schoolvrienden en daar maakte hij kennis met de tradities van zijn land en met  Poolse volksmuziek, die een blijvende inspiratiebron voor zijn composities zou worden.Ook gebruikte hij de polonaise, een traditionele dansvorm aan het hof, en de mazurka, waarin hij met veel effect allerlei pianotechnieken introduceerde.
Chopin was trots op het feit, dat hij in Polen geboren en getogen was  in de 17e eeuw.

Op zijn twaalfde begon hij aan een compositiestudie. Als pianist was Chopin, die graag improviseerde, grotendeels een autodidact.
In 1829 had Chopin in Wenen, toentertijd de stad van Mozart, Haydn, Beethoven en Schubert, een succesvol debuut met een improvisatie over een Pools volkslied, wat hem tot een nationaal componist stempelde. Wenen was in die dagen een waar mekka voor jonge, ambitieuze componisten. Zijn concerten oogstten bewondering voor zijn pianospel en composities en het was de muziekstad der steden duidelijk, dat hier een muzikaal genie was opgestaan.

Op de foto het klooster in Valldemossa.

Frédéric Chopin werd op 1 maart 1810 geboren in het plaatsje Zelazowa Wolan , niet ver van de Poolse hoofdstad Warschau. Zijn vader was een rasechte Fransman uit Lotharingen, die in 1787 naar Polen emigreerde en in Warschau eerst als privé-leraar Frans en later leraar Frans aan het stedelijk lyceum werkzaam was.
Zijn moeder Justine Kryzanowska was een echte Poolse, wat haar achternaam reeds verraadt. Zij behoorde tot een bekende familie van musici en speelde voortreffelijk piano.
Het huwelijk van Frédéric's ouders scheen zeer geslaagd te zijn en naast Frédéric kreeg het gezin nog drie dochters.
Binnen het gezin werd regelmatig gemusiceerd en al snel bleek de jonge Frédéric tot een wonderkind uit te groeien en dat niet alleen op muzikaal gebied. Hij blonk ook uit in pantomime, karikatuurtekenen en in het schrijven van brieven.
Als jongentje van vijf jaar sloop hij eens midden in de nacht naar beneden en ging tot verbazing van zijn ouders op de piano stukken spelen, die hij van zijn moeder gehoord had. Hij kreeg toen een tijdje les van zijn zuster Louise en maakte toen snel vorderingen.
Gelukkig voor hem had hij verstandige ouders, die zijn vroege begaafdheid niet exploiteerden en in de eerste plaats goede leraren voor hem zochten en die vonden in de persoon van Adalbert Zywny en Elsner.
Zij raakten zo weinig mogelijk aan de originele stijl van Frédéric en beseften al snel dat hun bijdrage bestond uit het meegeven van een technische en theoretische basis.

Vandaag een bericht met vertraging, want mijn antivirusprogramma van Kaspersky weigerde dienst, zodat ik deze eerst weer heb moeten herstellen en dat nam nogal veel tijd in beslag. Aan degenen, die 's morgens al op mijn blog komen kijken bied ik hierbij mijn excuses aan. Force Majeure moet je maar denken.
Op de volgende pagina begin ik met het eerste beloofde bericht over Frederic Chopin, die een jaar lang op Mallorca bivakkeerde.

Valldemossa is een plaatsje op Mallorca, dat eigenlijk geen toeristische plek op Mallorca is, ware het niet dat  het klooster in deze plaats gedurende een jaar een beroemde klassieke componist herbergde: Frederic Chopin. Hij leefde samen met de Franse schrijfster George Sand op dit eiland in de periode, dat Chopin aan tuberculose leed.
Wij hebben een bezoek gebracht aan dit klooster, waar de herinneringen aan het verblijf van Chopin zichtbaar aanwezig zijn van geschreven composities en foto's  tot zelfs aan de piano toe, waarop hij gespeeld heeft.
Vanuit het raam van zijn vertrek had hij een prachtig en rustgevend uitzicht, wat op bijgaande foto tot zijn recht komt.

Daar ik een bewonderaar ben van Chopin's muziek zal ik binnenkort een of meer bloggen wijden aan deze Poolse componist, die leefde van 1810 - 1849.

Het grootste gebied waar je in Marokko Romeinse ruïnes aantreft, ligt ongeveer 30 kilometer van de stad Meknes, namelijk Volubilis.
Ze zijn in redelijke staat weer blootgelegd. De stad telde in de 2e en 3e eeuw ongeveer 10.000 inwoners en was in die tijd de hoofdstad van Mauretanië. De Romeinse keizer Caracalla verminderde het goudgehalte van de munten met 50% om zijn bouwwerken te kunnen bekostigen. Hij wordt daarom ook wel de uitvinder van de inflatie genoemd!!
Op bijgaande foto zoals ik de kathedraal van Volubilis vastlegde. Klik voor vergroting.
Op onderstaande pagina's tref je meerdere foto's aan, o.a. van mozaïeken op de vloeren.

De Koutoubia moskee is het symbool van de Berberstad, Marrakech. Deze moskee doet tevens dienst als koranschool.
De 77 meter hoge minaret is opgetrokken uit roze steen en werd voltooid in 1199. De vier koperen bollen op de top zouden volgens de legende van puur goud zijn,  gemaakt uit de sieraden van de echtgenote van Yacoub el- Mansour, de sultan. Dit als boetedoening omdat zij tijdens de Ramadan het vasten drie uur had onderbroken.

Marrakech is 25 jaar lang de hoofdstad van Marokko geweest, doch toen Marokko onder Frans protectoraat werd gebracht verloor het deze status.
De vestingmuren van de stad met een hoogte van 8-10 meter hebben een totale lengte van tien kilometer. Deze werden gebouwd in de periode van de 12e eeuw - 18e eeuw. De muren bestaan uit leemmortel en kalk.

Marrakech was vroeger een pleisterplaats voor de karavanen. Vandaar dat de eerste soeks per gilde geordend waren opgesteld. Daar is nu niets meer van terug te vinden en vanaf het Jemaa-el-Fnaplein begint een wirwar van straatjes, die vaak overdekt zijn met riet ter bescherming tegen de zon. Je kunt geen ambacht opnoemen of er worden wel producten van te koop aangeboden: aardewerk, koperen voorwerpen, textiel, ijzeren voorwerpen etc.

Het Jemaa-el-Fna plein is van oudsher de plek, waar  de boeren en kooplieden uit de Hoge Atlas en het diepe zuiden elkaar ontmoeten.
's Morgens tref je er de fruit- en specerijenhandelaren aan en 's middags nemen dansers, muzikanten, slangenbezweerders, apentemmers en verhalenver-tellers het plein in bezit, die vele toeristen aantrekken. Maar wees er op bedacht, dat je niet zo maar kunt fotograferen of filmen. Zodra men je in de gaten krijgt komt er iemand op je af, die daarvoor een geldelijke vergoeding vraagt.

's Avonds zijn er heel veel verlichte eettentjes, waarvan de geuren je al van verre op je toe komen.

Ik ben begonnen met het scannen van de dia's, die ik in het verleden heb gemaakt met de bedoeling deze op schijfjes te branden en zo mogelijk te voorzien van een begeleidend muziekje.
Tijdens dit werk kwam ik een dia tegen met een avondopname uit de hand van de reclameverlichting op Piccadilly Circus in Londen.
Ik had in die tijd ( 1981) een niet al te dure kleinbeeldcamera en verbaas me er nu over, dat deze dia zo duidelijk is over gekomen.

De dia's liggen al jaren opgeborgen in diadozen en je kijkt er eigenlijk niet meer naar om, ook al omdat je dan je diaprojektor en  het scherm moet opstellen en de kamer donker moet maken om de dia's te bekijken.
Doodzonde toch ? Daarom nu maar eens aan de slag en de zaak gaan digitaliseren en je blijven verbazen, wat je in het verleden op de positieffilm hebt vastgelegd.

Fotografeer nu voor later, en dat later is nu aangebroken!

Mijn lijfspreuk is: "Fotografeer nu voor later". Wij bezochten Marokko in 2000 en nu - vijf jaar later- kan ik foto's in mijn blog opnemen, die mij naar de herinnering voeren  aan die vakantie en de emoties die ik daarbij onderging.
Bovendien blijken deze foto's van onschatbare waarde voor mijn nageslacht, als ik het tijdelijke voor het eeuwige zal hebben verwisseld. Mijn ouders fotografeerden maar weinig en ik vind het nog altijd spijtig, dat ik maar weinig foto's uit de beginjaren van mijn jeugd heb, maar ook van mijn ouders in die tijd. Door die ervaring heb ik van mijn kinderen in hun jeugdjaren veel foto's gemaakt , waarvoor zij me nu - maar vooral later - dankbaar zullen zijn.

Laat uw camera dus niet in de kast of in de fototas liggen, maar gebruik hem !

Op bijgaande foto: Het Atlasgebergte met de 'rode aarde'.

Het weekend is weer begonnen en misschien de beste gelegenheid om nu eens die persoon op te bellen, die je in lange tijd niet hebt gezien of  waarvan je in lange tijd niets hebt gehoord. Bijgaande dia uit 1981 , gemaakt op Piccadilly Circus in de wereldstad Londen, verwoordt deze gedachte uitnodigend in beeld.
Eén telefoontje kan zoveel goeds en warmte teweeg brengen in iemands leven ! Doen !
In die zin wens ik ieder dan ook een
GOED WEEKEND !

Waarom het nu wel mogelijk is, is me een raadsel, maar dan toch hier de mogelijkheid om de foto te vergroten en de geiten 'aan het werk' te zien.
Klik maar op de foto.

Het zal menigeen ook zijn opgevallen, dat ik de fotografie puur als fotografie opvat, zonder manipulatie of wat dan ook. Mijn foto's zijn zonder bewerkingen, alhoewel ik deze winterperiode wel aan de slag zal gaan met Paint Shop Pro. Ik hoop daarmee een nieuwe wereld te verkennen.

Tot morgen !

Tijdens onze rondreis in Marokko doorkruisten we ook het Atlas-gebergte en waar we ook stopten onderweg, steeds was er wel iets dat we wilden vastleggen, zowel op video als op de gevoelige plaat. Onderweg stopten we bij een paar Arganiabomen. Nu zijn die bomen niet zo interessant, maar wel de geiten, die de vruchten van deze boom graag lusten en daar zelfs klimpartijen in de bomen voor over hebben. heel bijzonder !
Van onze aanwezigheid trokken zij zich niets aan, de aantrekkingskracht van de vruchten was kennelijk groter dan de angst voor menselijke wezens..........
Helaas lukt het mij niet deze foto te doen vergroten, ondanks het feit, dat deze binnen het toegestane formaat is. Misschien later nog eens proberen, want het is wel de moeite waard om dit te aanschouwen.

Casablanca, oftewel de witte stad, herbergt de op één na de grootste moskee ter wereld.
 ( De grootste moskee staat in Mekka)
Koning Hassan II, die overleed in 1999, gaf de opdracht tot de bouw van deze moskee in het uiterste westen van de islamitische wereld. Het moest een symbolische waarde zijn voor Noord-Afrika, zoals het Vrijheidsbeeld dat is voor Noord-Amerika.
In 1980 werd met de bouw begonnen op een schiereiland voor de kust en deze werd in 1993 voltooid onder de architectuur van de Franse architect Michel Pinceau.
Voor de moskee ligt een esplanade, waar 80.000 mensen zich kunnen verzamelen.
In de moskee bevindt zich een marmeren vloer, waar tijdens de Ramadan zo'n 25.000 mannen en vrouwen neerknielen om tot Allah te bidden.
Alles aan deze moskee is vrijwel uitsluitend opgebouwd uit Marokkaanse natuurproducten met uitzondering van de gigantische kroonluchters voor de verlichting, die van Italiaanse origine zijn.
De minaret is 200 meter hoog, waar twee laserstralen met een bereik van dertig kilometer, de richting naar Mekka aangeven.

Marokko kent een aantal koningssteden, zoals Marrakech, Meknes, Rabat, Fes.
Fes is de oudste keizersstad van Marokko en wordt ook wel het "Athene van Afrika" genoemd. De stad is daarnaast bekend als een productiecentrum van kunstnijverheid, o.a. leerproducten, siervoorwerpen van aardewerk, koperbewerking in allerlei vormen, geweven tapijten enz.
De stad is gesticht in 789 door Idriss I en is verdeeld in twee delen:
Fes el-Jedid oftewel het nieuwe Fes, waar zich ook het koninklijk paleis bevindt,  en Fes el-Bali, het oude Fes.
Erg beroemd is de Blauwe Poort, die toegang biedt tot het oude Fes.(zie foto). Blauw is de kleur van Fes, terwijl de andere kant van de poort is versierd met groene tegels, de kleur van de Islam.
De medina is door de Unesco uitgeroepen tot cultureel erfgoed van de mensheid. Je kunt er heel gemakkelijk verdwalen, want daar zijn meer dan 1000 doodlopende straatjes. De straatjes bieden enkel doorgang aan ezels voor het vervoer van goederen. Als je hoort roepen: "ballach", wat opgepast betekent, dan nadert er een pak-ezel met zijn begeleider en dat hoor je reeds van verre.

Vandaag brengen Prins Willem Alexander en Prinses Maxima in het kader van 400 jaar betrekkingen tussen Nederland en Marokko een bezoek aan Koning Mohammed VI in het kader van hun officieel staatsbezoek aan Marokko. Prins Willem Alexan-der neemt tijdens dit bezoek aan Marokko o.a. het waterbeheer in ogenschouw. Tijdens het  bezoek aan Koning Mohammed VI zal Prinses Maxima zich onderhouden met de vrouw van de koning. Tijdens de regeerperiode van Hassan II ( en ook daarvoor) was dit onmogelijk, maar Mohammed VI is een moderne, vooruitstrevende koning en heeft met deze traditie gebroken.
Tijdens een van onze vakanties brachten wij een bezoek aan Rabat en fotografeerden  dit paleis.

Het is al weer maandag..... Wat gaat de tijd toch snel als je wat ouder wordt. Als kind duurde een schooldag bijvoorbeeld erg lang, evenals de zomervakantie van vier weken, waaraan geen einde scheen te komen. En nu ? Voor je het weet is er weer een week voorbij !
Leven we te snel ??
Dan maar even in het foto-archief gedoken en even wegmijmeren naar onze vakantie op Mallorca. Wij zijn geen strandmensen, maar trekken er liever op uit om van de natuur te genieten. Bijgaande foto van een berggezicht straalt de rust uit, alsof de tijd even stil staat.....

Vervolg Anton Pieck: De Efteling

Anton Pieck begon zijn artistieke loopbaan als graficus en werd bekend door zijn etsen, gravures, houtsneden en lithografieën.
Daarnaast zijn de Pieck-kalenders met onderwerpen als stadsgezichten, oude gebouwen en fantasievolle taferelen uit een verbeeld verleden erg bekend geworden en waren een gewild geschenk.
Als illustrator van boeken als o.a. de 'Camera Obscura'. de feestelijke tiende druk van 'Pallieter' van Felix Timmermans, Vondel's 'Gysbrecht van Aemstel', de 'Sprookjes van Grimm' en de volledig uitgave van de 'Verhalen uit 1001 Nacht', die zestien delen in acht banden omvatte en waaraan hij van 1943 tot 1956 heeft gewerkt, toonde hij zijn kracht als tekenaar.

De kroon op zijn werk is tastbaar geworden in de verwezenlijking van het grootste recreatiepark van Nederland, de EFTELING. Vanaf 1951 heeft Pieck er meer dan dertig jaar aan meegewerkt en allerlei sprookjes van o.a. Grimm en Andersen, maar ook van Koningin Fabiola ( De Indische Waterlelies) zijn hier treffend uitgebeeld met groot raffinement. Meer dan duizend tekeningen en ontwerpen maken duidelijk dat hier een grondige voorbereiding aan vooraf is gegaan.
In het park staat een gedenkzuil, die in 1992 werd onthuld als een eerbetoon aan drie mensen van het eerste uur, waaronder Anton Pieck.
De inbreng van zijn hand en vorm gegeven in dit park houdt de herinnering aan een groot kunstenaar , die op 24 november 1987 in Overveen overleed, levend voor de bezoekers van dit unieke park.

Einde.

Afbeelding: Roodkapje

Naschrift: Ik hoop door deze vijfdelige serie de belangstelling te hebben gewekt voor het werk van Anton Pieck, dat ook in het Anton Pieckmuseum in Hattem (bij Zwolle) is te bezichtigen.  Meer informatie is te verkrijgen op de site:
http://www.antonpieckmuseum-hattem.nl/
Klik maar even op bovenstaande url.

Vervolg Anton Pieck: Ambacht of Kunst?

Waarschijnlijk ligt de belangrijkste oorzaak van de algemene waardering voor Anton Pieck in de sfeer van zijn werken. Een antwoord op een romantisch verlangen, dat bij veel mensen aanwezig is. Door zijn voorliefde voor de 19e eeuw is het stempel van een romantisch tekenaar aan zijn naam blijven kleven. Dat heeft ook de waardering ,die hij in de kunstwereld kreeg, beïnvloed.

Zelf heeft hij hierover gezegd: "De vraag wat kunst is en voor wie en voor wat men kunst 'maakt' houdt mij niet bezig. Ik vind het best als men argumenteert: Dit is géén kunst, dat is wél kunst, maar persoonlijk doet het mij niets. Ik wil mijn kunst best anders noemen. Met grote bewondering heb ik het ambacht bij anderen leren zien, laat mij maar zo'n ambacht beoefenen, maar dan wel met vakmanschap en liefde voor het werk".

Anton Pieck gaf een extra dimensie aan zijn werk, waardoor het zeker kunst genoemd mag worden. Een stijl, die hem geliefd maakte bij een miljoenenpubliek in binnen- en buitenland, zonder dat hij daarop uit was: hij tekende naar eigen inzicht en het heeft hem steeds verbaasd dat de belangstelling voor zijn werk zo groot was en met de dag groeide.

Illustratie: In de bakkerswinkel

(wordt vervolgd: De Efteling)

Vervolg Anton Pieck

Het verleden en daarin vooral de negentiende eeuw inspireerde Anton Pieck. Met de wereld, waarin hij leefde,  heeft hij zich nooit ingelaten. Als een romantische eenling in een jachtige wereld stond hij buiten zijn tijd. Enerzijds kenmerkt zijn werk zich door een geïdealiseerd verleden, anderzijds leefde hij zich uit in de wereld van sprookjes en sagen. Zijn werk zit- als je zijn tekeningen en aquarellen goed bekijkt- vol humor. Romantische ironie en humoristische taferelen leken bij hem op het lijf geschreven. Anton Pieck bezat een onuitputtelijke bron van ideeën en hij had oog voor detail en nuances. Het is indrukwekkend om te zien hoeveel werken deze kunstenaar heeft nagelaten.
Vrije weekenden kende hij nauwelijks. Pieck werkte zeven dagen per week , zowel 's morgens, 's middags als 's avonds. Dat hij daardoor nauwelijks tijd had om een krant te lezen, naar de radio te luisteren of naar de televisie te kijken, zal wel duidelijk zijn.

Illustratie: Vergadering der dieren

(Wordt vervolgd: Ambacht of kunst ?)

Deze maand is het achttien jaren geleden, dat de tekenaar-schilder Anton Pieck overleed op 92-jarige leeftijd. Als fervent liefhebber van zijn tekenkunst breng ik op dit blok een hommage aan een bijzonder man.

Anton Pieck werd op 19 april 1895 geboren in Den Helder. Toen hij zes jaar was kreeg hij met zijn tweelingbroer Henri les in tekenen bij J.B. Mulders in Den Helder. De tekenlessen wierpen snel vruchten af`. Anton Pieck won in 1906 - hij was toen tien jaar - een prijs op een tentoonstelling van huisvlijt. Als beloning voor zijn stilleven ontving hij vijf tubes waterverf en een fixeerspuitje.

In 1906 verhuisde het gezin Pieck naar Den Haag en daar werd het tekenonderwijs voortgezet. Toen Anton veertien jaar was behaalde hij zijn eerste acte en op zijn zeventiende zijn tweede en werd leraar tekenen op het instituut Bik en Vaandrager , waar hij zelf in de leer was geweest.
(wordt vervolgd)

Op bijgaande afbeelding: Gezicht op Dordrecht.

In vervolg op hetgeen ik gisteren op mijn blog publiceerde, neem ik er vandaag een foto in op van een straatje in Pompeï. Het is een wonderlijke ervaring door zo'n eeuwenoud straatje te lopen, dat honderden jaren verborgen bleef voor onze ogen. Let ook even op de verhoogde stoepen, die voorkwamen dat je natte voeten kreeg als de aflopende straat vol water liep tijdens een hevige regenbui. Om het mogelijk te maken de straat over te steken naar de stoep aan de overkant werden hier en daar verhogingen in het wegdek gemaakt, waardoor je met droge voeten aan de andere kant kwam.

Vandaag vindt op het Waddeneiland Schiermonnikoog de Waddenconferentie plaats, waarop beslist zal moeten worden of Nederland, Duitsland en Denemarken het eens worden, dat het Waddengebied  een werelderfgoed van de Unesco wordt. De Nederlandse regering is hiervan een voorstander, al wordt dat niet gedragen door de eilanders zelf. Of Duitsland en Denemarken eenzelfde gedachte zijn toegedaan is twijfelachtig.  Laten we hopen, dat het gezonde verstand zal zegevieren, opdat het Waddengebied als uniek natuurgebied zal voortbestaan.
Deze bewoner van het Wad wil het wel uitschreeuwen!

Vandaag een stadsgezicht op de stad, waar ik woon, Groningen. Dit stadsgezicht is de Oosterhaven, waar vroeger o.a. veel graan werd gelost uit schepen. Op de kade stond een aantal kranen, waarmee het graan uit de schepen werd gezogen en in de pakhuizen werd opgeslagen. Die functie hebben de pakhuizen nu niet meer. Ook voeren de coasters door tot in de stad en losten hier hun lading hout, dat uit de Skandinavische landen kwam.Teneinde dit toch als een beschermd stadsgezicht te bewaren, zijn de pakhuizen verbouwd tot wooneenheden en voor de loskade liggen nu de pleziervaartuigen aan aangelegde steigers.
Links op de achtergrond de trots van Groningen, de Martinitoren. Deze toren is de op een na hoogste van Nederland en is 96 meter hoog. Daarover misschien later nog meer.