In het Openluchtmuseum treffen we ook de beroemde Zaanse Schans aan, zij het in beperkte vorm, maar wel authentiek.
De Zaanse Schans is gesitueerd in de omgeving van Zaandam en is een unieke woon- en werkbuurt met verschillende musea, molens, ambachten, restaurants. Ook is er een bezoekerscentrum en gelegenheid tot een rondvaart. Het geeft een uitstekende indruk hoe de Zaanstreek er in de 17e en 18e eeuw uit heeft gezien en is ook één van de topattracties in Nederland.

In 1912 richtten een aantal  bezorgde' particulieren in Arnhem een openluchtmuseum op. Ze vonden dat door de toenemende industrialisatie en verstedelijking een grote rijkdom aan Nederlandse tradities en regionale verscheidenheid verloren dreigde te gaan. De stichters pachtten het landgoed Waterberg van de gemeente Arnhem. Een zestal gebouwen werd naar het terrein overgebracht en zo opende het Nederlands Openluchtmuseum op 13 juli 1918 zijn poorten. In 1941 werd het Openluchtmuseum 'Rijksmuseum voor Volkskunde', waarna enkele moeilijke oorlogsjaren zouden volgen. Sinds 1 januari 1991 is de stichting 'Het Nederlands Openluchtmuseum' verantwoordelijk voor het voortbestaan. De gebouwen en voorwerpen bleven echter eigendom van het Rijk. Voor het beheer en onderhoud ontvangt deze stichting jaarlijks een bijdrage van het Rijk: het museum is zelf verantwoordelijk voor de exploitatie. Oude beroepen en bezigheden worden hier nog steeds uitgeoefend om de bezoeker een idee te geven hoe het er in het verleden aan toeging. Bijgaande foto illustreert dit.
 

Als het ware ingeklemd tussen twee grotere gebouwen treffen we dit pareltje van bijna twee eeuwen oud aan in de 19e eeuwse wijk Oosterpoort in Groningen.

Groningen is een oude Hanzestad en kent daardoor nog vele historische plekjes, ook al is er door Wereldoorlog 2 veel verloren gegaan. Aan dit plekje bewaar ik prettige herinneringen, daar schuin tegenover de Gardepoort de Prinsenhof ULO was gevestigd. Via dit straatje bereikte ik vier jaren lang deze school. De school is inmiddels afgebroken, maar het straatje heeft nog steeds zijn karakter behouden. Een schoolplein had de school niet en in de pauzes werd daarom via de Gardepoort uitgeweken naar het Martinikerkhof. In mijn schooltijd werden de jongens en de meisjes hier gescheiden. Er liep namelijk een weg door het Martinikerkhof en de meisjes liepen in de pauze aan de ene kant van de weg en de jongens aan de andere kant. In deze tijd is zoiets ondenkbaar en ik begrijp nog steeds niet waar die schoolregel destijds op gebaseerd was.

.... een foto van een kale boom, die op mijn weg kwam. De kale takken tegen de blauwe lucht intrigeerden me en dan is een foto ook gauw gemaakt.
In de zomer zijn de takken onzichtbaar, maar nu, in de winter, vallen zelfs de kleinste twijgjes op.
Daarom zo maar een foto gemaakt!

Tot onze verrassing kwam er nog een tweede stengel uit de 'kerstbol' omhoog en toont ons van bovenaf zijn kleurenpracht.

Het prachtige tuindorp "Het Blauwe Dorp' bestaat uit een zevental straten, die alle genoemd zijn naar struiken etc. , zoals Heesterpoort, Meidoornpad, Klaverpad, Distelpad, Graspad, Lindenhof en zoals bijgaand straatnaambordje aangeeft: Wingerdhoek.

In de jaren zeventig werd dit stukje stad al bedreigd door sloop, maar dank zij wethouder Max v.d. Berg ( thans Europarlementariër) werd dit voorkomen en vond renovatie plaats evenals eind jaren negentig van de vorige eeuw.De boerderijwoningen kwamen zelfs op de monumentenlijst te staan en de randwoningen kwamen onder beschermd stadsgebied te vallen. Deze laatste zouden worden vergroot door van vier woningen twee te maken, zodat ze geschikt werden voor gezinnen. Een aantal woningen aan de Wingerdhoek werd samengevoegd en als modelwoningen  in 2004 opgeleverd (zie foto  op de vorige pagina), maar nu worden de randwoningen al weer  bedreigd met sloop, al heeft de monumentencommissie het advies gegeven de randwoningen monumentwaardig te vinden. Het laatste woord is nu aan de Gemeenteraad.

In de Oosterparkwijk ligt het zgn. Blauwe Dorp, dat nu na meer dan 80 jaar door de bewoners 'De parel van de Oosterparkwijk' wordt genoemd. Dit gedeelte van de wijk ligt momenteel onder vuur, daar de woningbouwvereniging woningen wil slopen om plaats te maken voor nieuwbouw. De bewoners voeren al jarenlang actie tegen deze plannen.

Een stukje geschiedenis.

Door de Eerste Wereldoorlog was er in Groningen veel woningnood en de gemeente besloot daarom zelf woningen te gaan bouwen in Plan Oost, dat later bekend werd als de Oosterparkwijk. De directeur van Gemeentewerken - Mulock Houwer - ontwierp 'het Blauwe Dorp' volgens de tuindorpgedachte: In het midden zogeheten boerderijtjes met daar om heen de randwoningen.
Deze boerderijtjes werden in 1919 gebouwd met rode bakstenen en rode dakpannen. De vier onder één kapwoningen, ook wel rug-aan-rug woningen genoemd,  hebben een landelijke uitstraling. Vandaar dat deze woningen nog steeds boerderijtjes worden genoemd.

(wordt vervolgd)

Vandaag is een bijzondere dag!
De vlag kan uit want op mijn eerste blog - http://blog.seniorennet.be/Kes - (klik maar eens) zal vandaag de 10.000-ste unieke bezoeker ongetwijfeld zijn of haar opwachting maken en daar mag ik dan echt wel de vlag voor uitsteken, vind ik.
Het is toch wel heel bijzonder als zoveel mensen jouw blog met een bezoek vereren, dat had ik zeker niet verwacht toen ik van de gelegenheid gebruik maakte om een eigen blog te creëren via het seniorennet van onze zuiderburen !

Ik hoop, dat ook mijn vervolgblogs - http://blog.seniorennet.be/Kes_2  en dit blog dit aantal bezoekers in de toekomst mogen verwelkomen.
Aan mij zal het niet liggen, want ik hoop elke dag mijn foto's uit het heden en verleden op mijn blog te kunnen plaatsen, met dank aan Pascal Vincke.

Ik denk dat er in iedere stad of dorp in ons landje wel een straat zal zijn , die die naam 'Kerkstraat' of 'Kerklaan' draagt. Ook Groningen ontkomt hier niet aan. In de wijk Helpman in het zuiden van de stad Groningen ligt de Kerkstraat en de foto zegt in dit opzicht alles, want deze biedt uitzicht op de Hervormde kerk in deze wijk.

Zo heeft onze stad ook nog een Kerklaan, een Zuider Kerkstraat en een Noorder Kerkstraat. Gebrek aan fantasie of creativiteit ?

Vele jaren was dit stukje Groningen in het Verbindingskanaal tegenover het Hoofdstation een bekend beeld. Het gebouw links was de vestiging van de Koninklijke Roeivereniging 'De Hunze' en rechts op de foto lag het onderkomen van de Groninger Motorboten Club. Beide verenigingen hebben voor nieuwe stadsplannen het veld moeten ruimen.
Dit brede gedeelte in het Verbindingskanaal werd ook wel de zwaaikom genoemd, een plek in het kanaal waar de binnenvaartschepen konden draaien.
De foto dateert uit het jaar 1989.

Op de volgende foto is het huidige beeld te zien.

In een stad als Groningen vinden bijna dagelijks veranderingen plaats, doordat gebouwen worden afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw. De kerk op de foto ligt aan de Kraneweg in mijn stad en door het verminderde kerkbezoek werd het voor het kerkbestuur moeilijk om deze kerk te onderhouden, waardoor deze aan de gemeente werd verkocht, die dankbaar gebruik maakte van de gelegenheid om op deze plek een flatgebouw te laten bouwen, zoals op de volgende foto is te zien. Een stad die leeft bouwt aan zijn toekomst, om Ir. Lely's gezegde te interpreteren.

Na afbraak van de kerk is er een flatgebouw verrezen op de plek, waar vele gelovigen voorheen hun voetstappen hadden liggen.

De inwoners van het Friese stadje Sloten zullen zich deze winter anders hebben voorgesteld, als zij in gedachten teruggaan naar januari 1997 toen de laatste Elfstedentocht in Friesland werd verreden. Door het smalle kanaaltje dat deze plaats doorsnijdt reden de schaatsers, toegejuicht door honderden toeschouwers, naar de controle postvoor een stempel.
Uiteindelijk werd Henk Angenent de winnaar van deze historische schaatswedstrijd. Hoe lang zal het duren eer er een nieuwe winnaar in de boeken kan worden bijgeschreven....... ??

In de wijk Oosterpoort, waar ik vele jaren werkzaam ben geweest als directeur Basisonderwijs, was naast de school aan de Parklaan een gebouw, waarin een gymnastieklokaal was ondergebracht. Dit gebouw is in latere jaren afgebroken om samen met de kerk, die aan dit gebouw grensde en een aantal oude woningen plaats te maken voor nieuw-bouwwoningen voor senioren.
Op de gevel boven de toegangsdeur was een  versiering aangebracht, die duidelijk de functie van dit gebouw aangaf.
Deze foto maakte ik in 1989 om het vooral voor het nageslacht te bewaren.