De Hervormde Kerk in Warffum stamt uit de middeleeuwen en ligt op de terp van het dorp. Het was oorspronkelijk een tufstenen kerk met inspringende halfronde absis uit het begin van de 12e eeuw. De kerk is in de tweede helft van de 16e eeuw  met bakstenen verhoogd. In de 19e eeuw zijn de kerk en het koor gepleisterd in neo-gotische stijl.
De toren is in de 17e eeuw gebouwd. Lange tijd stond aan de zuidkant ook een klokketoren maar die is later afgebroken. Onder in de toren bevond zich -tot een restauratie in 1972- een hok waarin dronkaards en landlopers konden worden opgesloten. Dit hok is nog qua ruimte nog steeds aanwezig en wordt door de koster nog steeds met veel verve toegelicht tijdens een rondleiding.

Onlangs lag de 'Norwegian Gem', een cruiseschip, gebouwd op de Meyer werf in Papenburg in de Eemshaven (nabij Delfzijl) , maar het bleek niet mogelijk vanwege scherpe veiligheidsmaatregelen dit schip goed in het vizier van de fotolens te krijgen.
Vandaar dat ik mijn heil gezocht heb op het internet om dit majestueuze schip op mijn blog te kunnen tonen.

Het schip is namelijk via de Eems naar de Eemshaven verplaatst voor een aantal proefvaarten. Het schip is meer dan 100 meter lang en wordt bemand door 1100 bemanningsleden. In totaal kunnen er 2400 passagiers worden vervoerd. Het schip vertrekt na de proefvaarten naar het Middellandse Zee gebied om daarna de oversteek te maken naar de Caribische eilanden.

De ‘Widde Meuln’ in Ten Boer is een in 1839 gebouwde korenmolen. Deze werd in 1978 erkend als Rijksmonument en is tussen 2001 en 2006 geheel gerestaureerd. De molen heeft nu de functie van molenmuseum.

In Ten Boer staan twee molens, namelijk de ‘Bovenrijge’ en de ‘Widde Meuln’.

Op bijgaande foto is de Bovenrijge te zien, die gebouwd werd in 1903 uit liefhebberij. Het is een zaag- en korenmolen. Deze molen raakte in verval en werd op dezelfde plaats in de jaren 1984/1985 herbouwd.

Morgen verschijnt de ‘Widde Meuln’ in beeld.

Akkrum neemt nog steeds een belangrijke plaats in in het watersportgebeuren in de provincie Friesland, mede door de ligging aan de rivier de Boorn.

Gezegend blijve beider aandenken
en gezegend de Stichting Coopersburg.
Zo lang de wind waait
de haan kraait
het gras groeit
en de boom bloeit.

Het mausoleum van F.H. Kuipers en zijn echtgenote in de tuin van Coopersburg.
Zie ook de foto's hieronder.
Door een extra klik worden de foto's  vergroot.

De marmeren graven  van F.H. Kuipers en zijn echtgenote Antoinette de Graaff bijgezet in het mausoleum in de tuin van Coopersburg. We mochten deze ruimte niet betreden, waardoor het niet mogelijk bleek om de tekst op de graven volledig te kunnen fotograferen,. maar desondanks krijgt de toeschouwer een beeld van het interieur.
Heel opmerkelijk is, dat zij beiden op 31 december zijn overleden, zij het niet in hetzelfde jaar,

Het centrale gedeelte van Coopersburg met daarin o.a. de Regentenkamer.

In de Regentenkamer hangt bijgaand schilderij van het warenhuis van F.H. Cooper (Kuipers) en Ziegler in New York.
Het bijzondere van dit schilderij is, dat het aan de binnenkant van het glas is geschilderd en door ouderdom aan slijtage onderhevig is. Of het daardoor ook minder scherp op de foto is gekomen, weet ik niet, ik heb het zonder flits uit de hand gefotografeerd, maar het geeft wel een idee van de grootte van dit warenhuis, dat opgericht is door een eenvoudige Akkrummer jongen.
Let ook op de vuurtoren op het gebouw.

 In 1866 emigreerde de jonge ondernemende  Folkert Harmens Kuipers (23 jaar oud) vanuit Akkrum naar de Verenigde Staten van Amerika . Na vele omzwervingen, o.a. langs steden als Buffalo en Chicago waar hij ondernemingen startte,  belandde hij tenslotte in New York, in welke stad hij samen met een compagnon een groot warenhuis oprichtte, dat thans nog steeds bestaat, vergelijkbaar met Harrods of La Fayette.

Op dit gebouw liet hij een vuurtoren aanleggen, die ’s avonds en ’s nachts zijn lichtbundel over New York liet schijnen om dit warenhuis in de belangstelling te plaatsen. In latere jaren is deze vuurtoren weer verwijderd door andere ondernemers.

Hij werd een vermogend zakenman , maar keerde toch jaarlijks  terug naar zijn geboortedorp om zijn ouders te bezoeken. Tijdens deze bezoeken viel hem de armoede onder de oude dorpsbevolking op en hij riep  een stichting in het leven, die tot doel had de armen onderdak en verzorging te geven in een verzorgingstehuis, dat in 1900 gereed kwam en  de naam van de weldoener eer aan deed met de naam Coopersburg. Kuipers had namelijk in de V.S. zijn naam om laten dopen in Cooper.

De ouderen kregen zelfs wekelijks zakgeld uitgekeerd, een unicum in die tijd.

Coopersburg heeft een fraai aangelegde tuin met karpervijver en een heel bijzondere zonnewijzer.

Vele Akkrummers hebben aan deze tuin met de bankjes in priëlen dierbare herinneringen aan vrijages in hun jeugdjaren.

Daarnaast is er een mausoleum, waarin de beide lichamen van Kuipers en zijn echtgenote zijn bijgezet en een regentenkamer, die nog steeds in de originele oude staat is blijven bestaan..

Thans worden de huisjes niet meer alleen door ouderen bewoond, zoals het ook elders in  gasthuizen in Nederland veelal het geval is.

Foto: Coopersburg  aan de Leeuwarderstraat in Akkrum.

Onlangs was er een familiereünie van mijn moeders kant in het Friese dorpje Akkrum. Vroeger was dit dorp bekend door de schaatsenfabriek van De Ruiter en U.Twijnstra's veevoederbedrijf.
Dit dorp was door ons uitverkoren doordat de grootouders in dit dorp woonden, leefden en kinderen kregen en waar onze levensgeschiedenis dus eigenlijk zijn wortels heeft.
Tijdens deze reünie bezochten we een voormalig bejaardentehuis met de naam Coopersburg, waarover ik een volgend keer op mijn blog meer informatie hoop te verstrekken.
In de Regentenkamer kregen we uitleg over de historie en op de tafel stond dit antieke inktstelletje. Ik kon het niet nalaten er een foto van te maken.

Vandaag besluit ik de fotoreeks over Kroatië, Bosnië-Herzegowina en Montenegro met een beeld in helikopterperspectief van de stad Kotor. Heel specifiek is de driehoekige vorm van de oude stad van Kotor.

Wellicht zijn bezoekers van mijn blog geïnspireerd om ook eens een bezoek aan dit deel van Europa te brengen. Het is in elk geval de moeite waard om zowel met de historie als met het vele natuurschoon van dit gebied kennis te maken.

 Vanaf morgen ga ik over op de orde van de dag met foto's uit het heden en verleden.

In vergelijking met de balkons, die wij aan onze huizen hebben, doet deze wel heel speciaal aan. Zó kan het dus ook !

Dit plateau trof ik aan op de buitenkant van de stadsmuur van Kotor.
Helaas weet ik niet wat het voorstelt, maar het was een foto waard in ieder geval.

Licht en schaduw in een nauwe straat.

De gegoede burgerij versierde haar huis vaak met prachtige geveltableaus, zoals op deze foto duidelijk is te zien.
Door perspectiefcorrectie toe te passen kreeg ik deze afbeelding recht in beeld.

De andere zijde van het plein,

KOTOR

De oude stad van Kotor schijnt een van de best bewaarde middeleeuwse steden van zuidelijk Europa te zijn. Het heeft altijd zijn originele vorm van een stad uit de 12e  tot 14e eeuw weten te behouden. De asymmetrische structuur van de talloze smalle straten en pleinen, gecombineerd met talloze waardevolle monumenten van middeleeuwse structuur, hebben er voor gezorgd dat Kotor werd geplaatst op de werelderfgoedlijst van Unesco.

De culturele erfenis van de stad is verrijkt met unieke architectstijlen. Ook Kotor heeft een stadsmuur, die ongeveer vier en een halve kilometer lang is , op sommige plaatsen 20 meter hoog en 15 meter breed !

Aan de bouw van de stadsmuren werd begonnen door de Illyriers en men bleef eraan werken tot de 18e eeuw.  De oudste van de 3 stadspoorten van de oude stad, is de zogenaamde “Zuidpoort” die gedeeltelijk gebouwd werd in de 9de eeuw. De “ Noordpoort” en de “Hoofdpoort” werden gebouwd in Renaissance stijl in de eerste helft van de 16de eeuw. Het meest representatieve gebouw van Romeinse architectuur is de St. Tryphon’s kathedraal, gebouwd in 1166 met behulp van  de restanten van een tempel uit de negende eeuw.

In deze kathedraal zijn nog fresco’s uit de 14e eeuw te bewonderen naast waardevolle Venetiaanse schatten .

Foto: St. Tryphon’s  kathedraal.

Wij maakten een rondreis per bus en dan is het niet altijd mogelijk om overal maar te stoppen voor een fotoshoot en dus ben je dan aangewezen op het maken van een foto door een van de zijramen van de bus. Ruiten, die niet altijd geheel schoon zijn, maar desondanks heb ik toch enkele foto's van het landschap vanuit de bus genomen op het gevaar af, dat ze niet allemaal zouden gelukken.
Op bijgaande foto zijn een paar haarspeldbochten te zien, die de vorm van de letter 'M' hebben. Er wordt beweerd, dat de vorst, die opdracht gaf tot de aanleg van deze weg deze lettervorm als een hommage aan zijn echtgenote liet aanleggen.