Tussen 1961 en 1974 werden vele oude gebouwen uit de Zaanstreek met diepladers naar de Zaanse Schans gebracht en in oude luister hersteld. De bestaande molens werden gerestaureerd. Ook later zijn regelmatig gebouwen naar de Zaanse Schans verhuisd.
Het is een bekende openluchtattractie met jaarlijks ongeveer 900.000 bezoekers.
Formeel is het geen museum, maar het is wel opgezet met de bedoeling om het historisch erfgoed te bewaren.

Een schans is een oud  militair verdedigingswerk, dat meestal gemaakt was van afgegraven aarde.
Schansen werden veel gebruikt tijdens de Tachtigjarige oorlog (1568-1648) als verdediging van strategische plekken, zoals riviermondingen, belangrijke aanvoerroutes over land of als extra verdediging van een stad.
Een mooi voorbeeld is de schans van Bourtange in onze provincie Groningen.

De naam Zaanse Schans is ontleend aan de schans die Willem van Oranje in 1574 liet bouwen om zo de Spaanse troepen tegen te houden.

Bijgaande foto toont de toegang tot de oudste wijk van de stad Groningen, nabij de spoorlijn Groningen - Assen - Randstad.
Er bestaan plannen om de spoorwegovergang af te sluiten in verband met de toename van het treinverkeer per uur, doch dit stuit begrijpelijk op protest van de middenstand in deze wijk.
Plannenmakers zitten achter een bureau en houden geen rekening met de belangen van de middenstand.............
Het laatste woord is dan ook nog niet gesproken!

DE GESCHIEDENIS VAN OLIE- EN KORENMOLEN WOLDZIGT( Klik op foto)

Volgens de gevelsteen werd molen Woldzigt in 1852 gebouwd als oliemolen, enkele jaren na de bouw werd een maalsteen geplaatst. Tegenover de molen ligt een haventje.

De molen en het haventje zijn erg belangrijk voor elkaar geweest, waarschijnlijk was de haven er eerder. Aanvoer van lijnzaad uit Groningen en levering van lijnolie voor de verf- en zeepindustrie in Groningen gebeurde via het water.

Koren- en oliemolen Woldzigt onderscheidt zich hierdoor van vele andere Drentse molens: het is een echte industriemolen, een late oliemolen. Allerlei vindingen, die eerder in andere molens gedaan zijn, werden in Woldzigt meteen toegepast.   

Om de productie van lijnolie te optimaliseren is het wieksysteem verbeterd, zijn er jalouziewieken aangebracht en is in het begin van de vorige eeuw een stoommachine geplaatst. Later zijn die veranderingen weer ongedaan gemaakt.   

De molen is enkele malen van eigenaar gewisseld, toen Rietema de molen in 1919 voor de prijs van de stenen wilde verkopen hebben de inwoners van Roderwolde de handen ineengeslagen en vormden zij een coöperatie zodat de molen voor Roderwolde behouden kon blijven. Later ging deze coöperatie op in de zuivelfabriek Roden-Zevenhuizen.

De molen was in die periode in gebruik als opslag en depot voor kunstmest en veevoer.   

Toen de molen begin jaren zeventig ernstig in verval dreigde te raken is de molen aangekocht door de gemeente Roden. Er is een uitgebreide restauratie geweest. Het beheer werd overgedragen aan de St. Olie- en korenmolen Woldzigt.

In de oostelijke vleugel wonen de vrijwillige molenaar en -molenaarsvrouw. In de westelijke vleugel is sinds 1974 het Nederlands Graanmuseum gevestigd.

Ik kwam al surfend op internet een slogan van mijn stad Groningen tegen uit de jaren dertig van de vorige eeuw.
De tekst is ontegenzeggelijk maar al te waar, doch het beeld is achterhaald door de tijd.
De huidige slogan - "Er gaat niets boven Groningen"- heb ik al prutsend in een nieuw jasje gestoken.
Op deze afbeelding heb ik naast het gebouw van de Gasunie beelden van mijn stad weergegeven. Je ziet van links naar rechts de universiteit, de Martinitoren met het Peerd van Ome Loeks,  het Gronings museum en de Stadsschouwburg. Op het dak van de Gasunie  het beeld van Wladimir de Vries, dat in de volksmond 'Blote Bet' wordt genoemd, maar de Groninger landbouw symboliseert.