Het Graf van de Onbekende Soldaat onder de Arc de Triomph in Parijs is in 1921 aangelegd en een eeuwig brandende vlam is een eerbetoon aan alle strijders , die gevallen zijn voor de vrijheid van alle Fransen.
Vandaag geen actuele foto, daar ik andere bezigheden heb, die mijn aandacht vragen. Daarom in mijn archief gedoken en in de map Frankrijk deze foto van Versailles heb gevonden, die ik in 1984 maakte tijdens een bezoekje aan Parijs en omgeving.
Alhoewel de herfst de naderende winterperiode inluidt, is het toch wel het fotogeniekste jaargetijde. Gisteren fotografeerde ik deze wolkenlucht boven mijn woonbuurt en zag de vele kleurschakeringen en lichten en dus moest er een foto worden gemaakt. Bij deze!
Al fietsend in onze mooie stad kom je soms zo maar een plekje tegen, dat de moeite waard is om op de foto vast te leggen. Deze foto is genomen in het zuiden van de stad naast het Openluchtbad 'De Papiermolen', dat onlangs tot Rijksmonument is verheven.
Het is alsof je in het verleden dwaalt als je door Sloten loopt. Gisteren liet ik een paar trapgeveltjes de revue passeren, vandaag een paar klokgevels.
Op deze foto wordt door mijn echtgenote, die 1,68 meter groot is, aangetoond, dat de mensen in vroeger tijden in Sloten, maar ook daarbuiten, kleiner waren dan de huidige generatie. Zij kan nog maar nauwelijks zonder bukken door de deur!
In de 13de eeuw liet de machtige familie Van Harinxma op de plek waar nu het Friese stadje Sloten ligt, een versterkt onderkomen bouwen. Vanuit deze vesting kon de hele omgeving worden beheerst.
Die veiligheid had zowel positieve als negatieve aantrekkingskracht op mensen en de Harinxmas kregen het in begin van de 15de eeuw stevig aan de stok met de Vetkopers. De Hollandse graaf Johan van Beieren schoot de mensen van Sloten te hulp en de aanval werd afgewend. Ze betaalden echter een hoge prijs voor zijn hulp, namelijk de erkenning van Johan van Beieren als heer van Friesland. Zes jaar later, op 30 augustus 1426, wordt Sloten op een oorkonde voor het eerst als stad genoemd. Foto: Een streekje met oude huisjes.
Het was gisteren een uitgelezen dag voor de 4 Mijl loop van Haren naar Groningen.
Eliud Kipchoge nam in 2004 voor de eerste keer deel en won toen in een nieuw parcourstijd om in het jaar daarop de wereldbesttijd van Gebrselassie te verbeteren. Eliud Kipchoge , die ook wel 'Mister Groningen' wordt genoemd nam dit jaar voor de vierde keer deel aan dit grootste atletiekfestijn van Noord-Nederland. Op de persconferentie sprak hij deze woorden: "Groningen is my town and I will go for the worldrecord" en hij deed zijn woord gestand en verbeterde zijn eigen wereldrecord : 17 minuten en 6 seconden!!
In totaal namen dit jaar 144 wedstrijdlopers en 17000 recreatieve lopers deel.
Foto: Eliud Kipchoge (links) naast de als tweede geëindigde Wereldkampioen Steeple Brimin Kipruto op de Hereweg in Groningen.
Vandaag vindt de jaarlijkse 4-Mijlloop in Groningen plaats onder - naar het zich laat aanzien - goede weersomstandigheden. De start van deze wedstrijd met deelnemers van allerlei nationaliteiten vindt plaats in de gemeente Haren. Het eindpunt ligt in het centrum van de stad Groningen op de Vismarkt. Naast de wedstrijdlopers nemen duizenden recreanten van jong tot oud aan deze 4 Mijlloop deel. Ik hoop er morgen een paar beelden van te kunnen laten zien.
Foto: De Vondelvijver in de Wijert ( Groningen-Zuid) met het "Olifantje" - een beeldhouwwerk van de hand van Wladimir de Vries (1917)
In de nieuwbouw is ook een parkeergarage opgenomen en is deze week opengesteld voor de bezoekers en personeel. Met een oppervlakte van 34000 vierkante meter, verdeeld over vier etages, kunnen hier 1150 auto's een plaatsje vinden.
Gisteren plaatste ik een foto van het opengeslagen boek met de omschrijving dat dit beeldhouwwerk bij het ziekenhuis zou zijn geplaatst in het kader van de procentsregeling. Ik werd er in een reactie op attent gemaakt, dat dit niet het geval is.
Aan de hoofdtoegangswegen naar Groningen zijn ter gelegenheid van de viering van het 950-jarig bestaan van Groningen namelijk in 1990 negen stadsmarkeringen geplaatst en deze was er één van, die ik (nog)niet kende. Sinds die tijd zijn de stadsgrenzen in het zuiden van de stad door verdere verstedelijking verplaatst, maar niet dit beeld.
Foto: Een deel van de straatlange wand van het Martiniziekenhuis.
In de begroting van een omvangrijk bouwwerk is steeds een bedrag opgenomen voor een kunstwerk, dat vervolgens bij zo'n bouwwerk wordt geplaatst. Ook bij het Martiniziekenhuis is een kunstwerk opgericht, dat op de volgende pagina op een zuil van nadere uitleg is voorzien.
Wellicht heel toepasselijk deze foto met het oog op de komende verhuizing in de maand december, waarin Oud & Nieuw wordt gevierd. Hier komen het oude en het nieuwe ziekenhuis bij elkaar.
In 1979 werd het oude Rooms Katholiek Ziekenhuis verlaten om het spiksplinternieuwe Martiniziekenhuis in gebruik te nemen. Op deze luchtfoto is duidelijk te zien, dat het gebouwencomplex nog temidden van braakliggende grond in het zuiden van de stad Groningen ligt. Op de foto hieronder uit 2007 is duidelijk te zien dat de ontwikkeling van dit gedeelte van de stad niet heeft stilgestaan.
Op deze foto, die onlangs in het Dagblad van het Noorden stond afgebeeld, is duidelijk waarneembaar wat er in de afgelopen twee jaren is gerealiseerd. Aan de onderzijde van de foto strekt het nieuwe Martiniziekenhuis zich over een straatlengte in twee delen uit. Op het middenterrein dat daardoor is ontstaan zal tuinaanleg plaatsvinden, een ruimte waar 'lopende patiënten' kunnen recreëren. Het nieuwe Martiniziekenhuis zal in december a.s. door de beide ziekenhuizen in gebruik worden genomen.
De begroting van het Rooms Katholiek Ziekenhuis op de volgende twee pagina's uit 1899 geeft een tijdsbeeld weer uit een computerloos tijdperk toen de gulden nog een gulden was! Vergeljk de bedragen maar eens met de huidige.
Hoewel het nieuwe ziekenhuis veel groter was dan het oude, vonden er ook in Helpman spoedig uitbreidingen plaats, maar zelfs dat bleek niet voldoende.
In 1979 werd daarom verhuisd naar een nieuw complex in Groningen-Zuid.
Doordat het Oude RKZ op de nominatie stond om gesloopt te worden, dreigde er van het gebouw weinig meer over te blijven dan de uit de voorgevel gehaalde eerste steen. Krakers wisten dit echter te voorkomen ( het is het grootste bestaande krakerspand van ons land) en zo is er aan de Verlengde Hereweg nog steeds een herinnering aan de vroegere Rooms Katholieke Ziekenverpleging. Foto: De centrale gevelpartij met de hoofdingang. Helaas stond er een auto voor de deur, die ik er beslist niet bij wilde hebben.
Het initiatief tot een Rooms Katholieke Ziekenverpleging wordt genomen door deken W.F.A. Elsen en pastoor M. Glaudemans. Het vinden van verplegend personeel heeft wat meer voeten in de aarde, maarElsen slaagter in zes zusters van de Tilburgse Congregatie der Zusters van Liefde van O.L.V. Moeder van Bramhartigheid te strikken en op 28 januari 1898 gaat de Instelling van Weldadigheid onder den naam van Onze Lieve Vrouwe Behoudenis der Kranken, zoals het RKZ officieel heet, van start.
Vier jaar later besluit het bestuur van de Rooms Katholieke Ziekenverpleging met algemene stemmen een bouwplan van een pand voor betalende patiënten, lijdende aan tijphus, wondroos en kroep aan te nemen.
De nieuwe ziekenhuisafdeling dreigt in 1916 alweer plaats te moeten maken. Eerst denkt men dit op te lossen door nieuwbouw te plegen op de oude locatie.
Pastoor Eppink is het daarmee niet eens. Hij vindt het beter om in Helpman in het zuiden van de stad een geheel nieuw ziekenhuis te bouwen. Daar op de Hondsrug is volgens hem goedkoop te bouwen omdat geen fundering nodig is en het is met de tram maar tien minuten vanaf de Grote Markt..
De officiële opening van dit nieuwe ziekenhuis vindt plaats in 1925.
Foto: Het Rooms Katholiek Ziekenhuis in de wijk Helpman.
Het centrale deel van de voorgevel heeft een monumentaal karakter met een natuursteenomlijsting bij de ingang en twee koperen glas-in-lood lampen in Art Déco-stijl.
De ontvangsthal met de balie voor opname en informatie. Op de onderstaande foto is de camera 180 graden gedraaid om het restauratiegedeelte in de hal in beeld te brengen.
Het Diakonessenhuis, gezien vanaf het terrein, dat thans in gereedheid wordt gemaakt voor de aanleg van een nieuwe wijk in het zuiden van de stad Groningen. Aan de omgeving is al wel te zien, dat men doende is om het terrein bouwrijp te maken.
De stad Groningen kende in het verleden een drietal ziekenhuizen, namelijk het Algemeen Stads en Provinciaal Groninger Ziekenhuis (ASPGZ) , het Rooms Katholiek Ziekenhuis (RKZ) en het Diakonessenhuis. Het ASPGZ werd in de volksmond het 'Grote Ziekenhuis' genoemd en was gelieerd aan de Rijksuniversiteit. Na een jarenlange, grondige ver- en nieuwbouw kreeg dit ziekenhuis de moderne naam van Universitair Medisch Centrum Groningen.
Het RKZ opende haar deuren in 1897 aan de Hereweg en betrok in 1979 een compleet nieuw ziekenhuis onder de nieuwe naam 'Martini-ziekenhuis'. Het Diakonessenhuis vestigde zich aan het eind van de 19e eeuw in een gebouw aan de Praediniussingel en betrok later een nieuw ziekenhuis in het zuiden van de stad Groningen.
In 1991 fuseerden deze twee ziekenhuizen met de bedoeling om gezamenlijk in een nieuw te bouwen ziekenhuis op het grondgebied van het Martiniziekenhuis de fusie gestalte te geven. In december van dit jaar zal de grote verhuizing plaats vinden en zal het Diakonessenhuis worden afgebroken. Op het immense terrein verrijst daarna een nieuwe stadswijk in het zuiden van de stad. De eerste werkzaamheden vinden hier inmiddels plaats. Wij wonen in een straat met uitzicht op het Diakonessenhuis en vanuit het raam van de bovenverdieping meende ik deze foto voor het nageslacht te moeten bewaren.
