Door ziekte maak ik even pas op de plaats
Ik wens al mijn bezoekers Prettige Kerstdagen
en een gelukkig en gezond 2008 toe.

Het Mendini-paviljoen van een andere kant bekeken.

Het Starckpaviljoen.

Bovenop het bakstenen deel ligt een cirkelvormig paviljoen waarin voorwerpen op het gebied van Kunstnijverheid te zien zijn. De buitenkant is bekleed met aluminium platen, waarop in reliëf vaasvormen te zien zijn. De buitenkant verwijst naar de inhoud van dit gedeelte. De vormgeving heeft de Franse ontwerper Philippe Starck (1949), in nauwe samenwerking met de vormgever Albert Geertjes, voor zijn rekening genomen.

Voor deze ruimte ontwierp Starck een verlichte cirkelvormige vitrine, helemaal rondom tegen de schuine binnenmuur. Hierin staat de internationaal belangrijke collectie Oosters keramiek centraal, met het accent op de Oost- West relatie. Het Groninger Museum heeft met het Rijksmuseum in Amsterdam, het Princessehof te Leeuwarden en het Gemeentemuseum in Den Haag de rijkste collectie Aziatische keramiek.

Deelopname van het Groninger Museum.

Mendini Paviljoen

Het kleurrijke Mendini paviljoen wordt bekroond met een wirwar van staalplaten en glas. Deze schijnbare chaos van Coop Himmelb(l)au vormt een fraai contrast met de rest van het gebouw. Het Mendini paviljoen en het Himmelb(l)au paviljoen vormen de ruimtes voor eigen collectie beeldende kunst en tijdelijke tentoonstellingen.

Na meer dan tien jaren overleg en onderzoeksrapporten is de zo vurig begeerde Zuiderzeelijn door de regering naar de prullenbak verwezen.
De regering van ons land heeft met dit besluit een grote kans laten liggen om zowel het noorden van ons land, als ook het noorden van ons buurland Duitsland een snelle verbinding te geven met de randstad van ons land en de buurlanden België en Frankrijk. Er wordt zo vaak gezegd, dat we Europees moeten denken, nou die kans hebben ze in mijn ogen in Den Haag laten liggen. Ik zal het misschien niet meer meemaken, maar ik verwacht binnen de komende decennia, dat de snelle verbinding er alsnog zal komen in welke vorm dan ook.

Foto uit archief 1989.
Vanuit Groningen rijden de treinen naar Leeuwarden , Roodeschool, Delfzijl, Nieuweschans - noord-Duitsland (Bremen)  en de Randstad.

Gezicht op Turfsingel.

De 'koffiejuffrouw' had het op de Open Dag wel héél erg druk in de ruime restauratieruimte! Meer dan 5000 (!) belangstellenden bezochten het nieuwste ziekenhuis van Groningen, waarin de patiënten na 1 januari 2008 worden ondergebracht.

Nog een paar voorbeelden van kleurgebruik

Als eerste ziekenhuis in Nederland heeft het Martini-ziekenhuis bij elk bed een multifunctionele monitor geplaatst.
De patiënt kan o.a. via het indrukken van toetsen luisteren naar de radio, een TVprogramma bekijken, telefoneren via een virtueel telefoondisplay en heeft toegang tot internet. Uiteraard wel tegen een geringe vergoeding, maar toch...
Zo wordt een noodzakelijk verblijf toch verlicht!

Het Martini-ziekenhuis in Groningen hield gisteren 'Open Dag' ter gelegenheid van het gereed komen van de nieuwbouw.
Eind december vindt de grote verhuizing plaats, waarover ik eerder al heb geschreven.
Het is een indrukwekkend gebouw geworden, waarin veel met kleuren is gewerkt. De steriele witte muren, vroeger zo kenmerkend voor een ziekenhuis, zijn nu voorzien van pastelkleuren, afgewisseld met vrij harde kleuren.

Vanuit de hal heb je een fraai uitzicht naar de bovenliggende verdiepingen wat een prachtig lijnenspel oplevert.

De Goedheilig Man is nog maar nauwelijks uit ons land, of de mensen storten zich al weer op het volgende feest, Kerstmis.
Ik was gisteren eventjes op bezoek in Tuinland in onze stad om een paar winterviooltjes te kopen voor onze bloembak voor ons huis.  Met verbazing zie je dan wat er zoal voor de Kerst wordt aangeboden. Natuurlijk nemen de kerstballen in vele, vele kleuren een belangrijke plaats in. Wat is tenslotte een kerstboom zonder ballen nietwaar? Vandaar deze foto van een klein assortiment.

Het is de grootindustrieel Jan Evert Scholten (1849 -1918) geweest, die de aanzet  gaf om een sport- en natuurpark voor de stadsbevolking, voor jong en oud te realiseren. De vereniging 'Het Stadspark' zette er vanaf 1909 onder zijn voorzitterschap de schouders onder en kreeg een paar jaar later de beschikking over een royaal grondstuk ten zuidwesten van de stad. Na zijn dood in 1918 bleek hij de vereniging bij het testament nog goed bedacht te hebben: liefst 40.000 gulden vermaakte hij voor de bouw van een paviljoen en een harddraverijbaan.

Het monument, dat ter ere van hem werd opgericht, heeft de vorm van een geleed bouwwerk, uitgevoerd in Beiers graniet, als drager van gevarieerd beeldhouwwerk. Ervoor ligt een halfrond bassin met een overloop, waarin nu bloemen staan. Oorspronkelijk klaterde water neer uit de 'muur' - de pompinstallatie stond in een binnenruimte, te betreden via een trap en een deur in de noordelijke zijwand van het monument. Rond het bassin staat een afscheiding van eenvoudige smeedijzeren hekjes tussen granieten pijlers. Het monument bestaat uit een forse, driedelige middenpartij en twee armen die eindigen in een hoekpenant. In het centrum van de compositie staat hoog boven alles uitrijzend het bronzen portret van Scholten. Hij wordt geflankeerd door twee in halfreliëf uit Franse kalksteen gehouwen kinderfiguren in sporttenue: de jongen met een discus en het meisje met knotsen. De naastliggende muren dragen bronzen plaquettes met voorstellingen in vlak reliëf, gewijd aan de harddraverij en de fokkerij, namelijk een paard met een sulky en een paard met een veulen.