Vandaag even pas op de plaats, want het is feest in onze stad Groningen. Elk jaar wordt op 28 augustus feestelijk herdacht, dat Groningen in 1672 ( het rampjaar, waarin de regering radeloos, het volk redeloos en het land reddeloos was)werd ontzet.
Vanaf april 1672 wordt de Republiek der Verenigde Nederlanden vrijwel tegelijkertijd aangevallen door Frankrijk, Engeland, het bisdom Münster en het keurvorstendom Keulen. De Hollandse oorlog is begonnen. Het bondgenootschap staat onder leiding van de Franse koning die op economische gronden alle gebieden ten zuiden van de Rijn onder zijn invloedssfeer wil brengen. Ook het bisdom Münster heeft gebiedsaanspraken, o.m. in Westerwolde (Oost-Groningen)
De stad Groningen wordt vanaf 21 juli 1672 belegerd door het leger van de prins-bisschop van Münster, Christoph Bernard von Galen, in Groningen bekend als Bommen Berend . De stad weerstaat het beleg onder leiding van de veldheer Carl von Rabenhaupt, baron van Sucha (1602 - 1675), die daartoe speciaal is aangetrokken.
Tegen 28 augustus trekken de belegeraars zich terug na een vier weken durend artillerieduel. Groningen is 'ontzet', na 'constant' te zijn gebleven. Het land is 'behouden'.
De 85-jarige Joost van den Vondel schreef in een gedicht: 'O Groninge, uit het puin en asch en stof verrezen, vergeet de weldaet niet, die Godt u heeft bewezen'.
Naast de vele feestelijkheden in de stad vindt elk jaar in het Stadspark ook een concours hippique en andere disciplines plaats, voorafgegaan door de paardenkeuring( op bijgaande afbeelding weergegeven door de schilder Otto Eerelman.) Dit jaar zal dit CH ook worden bijgewoond door onze Koningin Beatrix, daar dit evenement voor de 150-ste keer wordt georganiseerd.
Eén van de twee toegangspoorten hier in beeld. Het is aan het verkeersbord duidelijk te zien, dat de toegang voor alle voertuigen verboden is. Het is daardoor mogelijk om erg relaxed door dit stadsdeel te zwerven. Dat het een schier onneembare vesting was kun je zien aan de hoogte van de stadsmuur in vergelijking met de mensen voor de poort.
Budva ligt op een schiereiland en is één van de oudste nederzettingen aan de Adriatische kust. De oude stadskern wordt nog steeds omringd door een stadsmuur, die gebouwd is door de Venetianen in de 15e eeuw. Deze stadsmuur kent slechts twee toegangspoorten, die alleen toegankelijk zijn voor voetgangers. Autos zul je er dan ook niet aantreffen.
Budva werd in 1979 getroffen door een aardbeving en het heeft acht jaar geduurd, eer de stad weer volledig herbouwd was.
Montenegro betekent eigenlijk 'Zwarte Berg'. Dit land ligt aan de Adriatische Zee tegenover Italië en grenst aan Kroatië, Bosnië-Herzegowina, Servië en Albanië. De hoofdstad is Podgorica.
Tot 1878 was Montenegro een onafhankelijk prinsbisdom, waarbij de prinselijke opvolging overging van oom op neef. In 1910 werd het een koninkrijk met Nicolaas I als eerste koning. In 1915 werd het land bezet door Oostenrijk-Hongarije en Nicolaas vluchtte naar Frankrijk. De Geallieerden verklaarden zich solidair met de Montegrijnse zaak, maar herstelden na de oorlog de onafhankelijkheid van het land niet. Later werd Montenegro bij Servië gevoegd en werd een onderdeel van het koninkrijk Joegoslavië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Montenegro bezet door Italiè en later door Duitsland. In 1945 werd het land een deelrepubliek van het federale Joegoslavie met de hoofdstad Titograd. Toen in de jaren negentig van de vorige eeuw Slovenie, Kroatie, Macedonie en Bosnie/Herzegowina zich losmaakten uit de federatie, deed Montenegro als enige deelstaat dit naast Servie niet, al nam de Montegrijnse regering echter wel steeds meer afstand van Servie, vooral sinds de NAVO aanvallen tegen Servie.
Na een referendum in 2006 riep het parlement de onafhankelijkheid uit en werd Montenegro weer een zelfstandige staat.
Herinneringen aan de bloedige oorlog treffen we ook aan bij de souvenirwinkels, zoals deze foto helaas toont: helmen en bajonetten. Wie koopt deze toch........ ???
Reizende door Bosnië-Herzegowina op weg naar Mostar zagen we nog vele resten van de oorlog in de negentiger jaren. Waar Kroatië de meeste herinneringen aan deze oorlog heeft weten weg te wissen, mede door de inkomsten uit de toeristenindustrie, heeft Bosnië-Herzegowina niet voldoende financiën om de geleden schade volledig te herstellen. In Mostar treffen we buiten het oude stadsgedeelte naast nieuwbouw nog veel beschadigde gebouwen aan, zoals op deze en volgende foto's is te zien.
Geldgebrek wordt op deze foto in beeld gebracht. Eén helft van dit flatgebouw is opnieuw bepleisterd, terwijl op de andere helft de vele kogelinslagen nog steeds zichtbaar zijn.
Het oude stadsdeel van Mostar is geheel geplaveid met keien, wat het lopen er niet gemakkelijker op maakt. Als je in gedachten teruggaat naar vroeger tijden, hoor je als het ware het geratel van de wielen van de wagens, die op weg zijn om hun vracht ergens af te leveren.
De Neretva stroomt door Bosnië en Herzegovina en Kroatië en is 223 kilometer lang. De Neretva ontspringt op de berg Lebrnik en stroomt naar het noordwesten langs Konjic naar het Meer van Jablanica, vervolgens buigt de rivier naar het zuidwesten richting Mostar om uit te komen in de Adriatische Zee.
Foto:
Vanaf de brug ontvouwt zich naar beide kanten een mooi panorama.
Stari Most ("Oude Brug") is een brug over de rivier de Neretva, in Mostar, Bosnië en Herzegovina.
De stad Mostar werd gesticht in de 13e eeuw, en functioneerde als het handelscentrum van de regio door de strategische ligging tussen de zee en het binnenland. De enige brug over de rivier de Neretva was in Mostar. Dit was een houten brug, die regelmatig de geest gaf en opnieuw moest worden aangelegd.
In de 16e eeuw gaf Sultan Süleyman daarom opdracht tot de bouw van een stenen brug in Mostar. Het werk aan deze brug begon omstreeks 1557 en in 1566 werd het werk voltooid. In de loop der jaren werd de brug herhaaldelijk gerestaureerd en veranderd door opeenvolgende Ottomaanse heersers.
De brug, die na enige tijd de huidige naam kreeg, had een enkele boog van 29 meter lang, die op een hoogte van 19 meter de Neretva overspande. Op beide oevers stond een toren.
Gedurende de Tweede Wereldoorlog bestonden er plannen om de Stari Most te vernietigen. Dit plan is niet uitgevoerd, maar de brug liep tijdens de Tweede Wereldoorlog wel schade op. In 1993 werd de brug verwoest tijdens de oorlog op de Balkan.
De herbouw van de stenen brug nam in 2001 een aanvang onder supervisie van UNESCO. De renovatie heeft bijna 13 miljoen Euro gekost, waarvan het merendeel door de Europese Unie betaald is. Op 23 juli 2004 werd de brug feestelijk heropend en op de UNESCO-lijst als Werelderfgoed geplaatst.
Met een laatste blik op het Sponzapaleis, nemen we afscheid van deze mooie gerestaureerde oude stad in het zuiden van Kroatië, die terecht op de Werelderfgoedlijst van de Unesco is geplaatst. Hiermee nemen we ook afscheid van Kroatië om nog een tweetal korte excursies naar Bosnië-Herzegowina en Montenegro te maken. Daarover morgen meer.
De ingang van de haven van Dubrovnik wordt beheerst door het Fort Revelin,dat in 1462 werd gebouwd om de stad te beschermen tegen de Turken en Venetianen. De constructie van dit fort mag perfect worden genoemd, daar het zelfs de aardbeving van 1667 heeft doorstaan.
Als je de beelden van de bosbranden in Kroatië op de TV ziet en bovendien hoort dat de oude ommuurde stad bedreigd werd, dan moet je er toch niet aan denken dat deze prachtig gerestaureerde stad een prooi van de vlammen zou worden. Gelukkig draaide de wind, waardoor het gevaar in eerste instantie is geweken.
Op bijgaande foto zie je de poort onder de klokkentoren, die toegang geeft tot de haven van Dubrovnik, waarvan ik morgen foto's zal laten zien.
We zijn weer terug in de Martinistad na een mooie vakantie op 'ons' eiland Terschelling. De kennismaking was weer prettig na onze zes en veertigste achtereenvolgende overtocht. Waar blijft de tijd..........
