Bijgaande afbeelding van de thans verdwenen St. Martinuskerk aan de Broerstraat in Groningen trof ik aan in de archieven van Groningen,

De Sint Martinuskerk was de eerste Katholieke parochiekerk na het schuilkerk-tijdperk in de stad Groningen. Het gebouw was de oude kloosterkerk van de paters Franciscanen, die hun klooster in 1580 hadden moeten verlaten. De parochie had de kerk in gebruik vanaf 1836. Als rond 1890 de bouwkundige staat van de oude middeleeuwse kerk dusdanig slecht blijkt dat nieuwbouw eigenlijk goedkoper is, wordt aan P.J.H. Cuypers opdracht gegeven om een nieuw kerkgebouw te ontwerpen. Cuypers levert op de fundamenten van de middeleeuwse voorganger een grootse kruiskerk, zonder toren maar met een forse dakruiter op de viering. Bij het oprichten van het bisdom Groningen in 1956 wordt deze kerk verheven tot kathedraal, een functie die zij behoudt tot de sluiting in 1970. Formeel was de kerk kathedraal tot 1982, waarna bij pauselijk besluit de zetel werd overgedragen aan de Sint Jozefkerk aan de Radesingel,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />waarover later meer. 

Naar aanleiding van het verheffen tot kathedraal wordt het interieur van de kerk rond 1960 gemoderniseerd en grotendeels ontdaan van zijn neogotische inrichting; in de koorafsluiting toen moderne, kleurrijke, glas-in-loodramen geplaatst.

De kerk bezat een tweeklaviers orgel van de bouwer Maarschalkerweerd te Utrecht. Het pijpwerk van dit instrument is bewaard gebleven en bevindt zich nu in de St. Martinskirche te Beckum (Duitsland).

Na het sluiten van de kerk is nog sprake geweest om het gebouw te behouden en om te bouwen tot universiteitsbibliotheek, maar in 1982 viel ze toch onder de slopershamer. Een gedenksteen bij de ingang van de moderne universiteitsbibliotheek die verrees op deze gewijde grond is het enige dat nog verwijst naar de Sint Martinuskerk van Groningen.