Mannen zonder gezicht is één van Heinz G. Konsaliks bekendste romans. Hij schreef vijf jaar aan dit meesterwerk, wat resulteerde in een zeer aangrijpend boek over de waanzin van oorlog.
Op kasteel Bernegg, dat tijdens de oorlog als veldhospitaal is ingericht, worden mannen verpleegd die allen dezelfde verwondingen hebben : een ernstig verminkt gezicht ...
In de winter van 1944 wordt de jonge sergeant-majoor Erich Schwabe binnengebracht, hij leeft ... maar zijn gezicht is gruwelijk verminkt. Erich wordt meerdere keren geopereerd en krijgt een compleet nieuw uiterlijk ... maar de terugkeer naar zijn eigen leven zal een lange en moeizame strijd worden.
In deze diepontroerende roman schets Konsalik het leven van mannen en vrouwen, in onvoorstelbaar moeilijke omstandigheden ...
Deze slagzin spookte door mijn hoofd vanmorgen ...want door mijn verkoudheid heb ik maar weinig eetlust.
Normaal eet ik enkel zacht fruit , zoals Druiven , Kiwi's , Bananen enz. maar door het lange weekend , hadden we enkel nog maar appels in huis .
Om toch de nodige energie binnen te hebben , dacht ik , ik neem dan maar een appeltje.
Nu was ik al meer dan een kwartier bezig met dat appeltje .... ik kreeg hem niet op !
Ik vond er maar weinig aan en met muizenbeetjes hapte ik er een stukje af om hem dan langs alle kanten te bekijken ... maar veel minderen van volume deed hij niet ...
Dan heb ik hem in de micro-oven geplaatst, bestrooid met wat kaneelpoeder en een minuutje later ... TING ... en ik had een warme appel .
Om alles nog compleet te maken ... een beetje slagroom erbij ... MMMMMMMMMMMMmmm ... lekker ... Toen gleed hij wél naar binnen en smaakte naar nog ...
Vandaag voel ik me niet zo lekker . Het ene moment lopen de rillingen door mijn lijf en een uur later breekt het zweet me uit ... ik heb waterige ogen en mijne neus wordt stilaan alsmaar roder en roder . Straks wanneer het donker is geeft hij misschien nog licht af ... zo rood is hij . Charmant is anders ...
Hopelijk gaat het snel weer over want ik haat het een beetje om ziek te zijn , maar ja , wie niet ...
Lang geleden toen deed ik mijn boodschappen altijd met de fiets .
Het gebeurde op een warme zonnige dag in het midden van de zomer . Ik kom de plaatselijke GB uit met twee plastieken tassen vol met winkelwaar en begaf me naar de fietsenstalling. Er stonden wel twintig of misschien wel dertig fietsen ... maar de mijne zag ik niet .. Ik kon mijn eigen ogen niet geloven ....
Ik heb er zeker vijf minuten "onnozel" staan kijken totdat het tot me doordrong ... mijne fiets was gepikt ... ! ! ! (In die tijd stonden op fietsen nog geen slot )
Ik, behoorlijk over mijn toeren ,en met mijn twee plastieken tassen met winkelwaar hup , naar het Politiekantoor aan de overkant van de parking .
Daar deed ik mijn verhaal en al vertellend werd ik steeds bozer over het feit dat ze " mijn gerief " zomaar hadden gestolen ... en het strafste van al vond ik , dat de dief er vandoor was met de fiets van een jonge moeder ... ! Dat kon je toch zien aan dat kinderzitje dat er op zat .! En ik had die fiets nodig om te gaan werken ...! En om mijn dochtertje naar school te brengen ... ! En om boodschappen te doen ... ! En om ... alles eigenlijk ... dat was toen immers mijn enige vervoermiddel !
Na de aangifte kon ik te voet naar huis . Nog steeds behoorlijk uit mijne hum deed ik de deur van de garagepoort open en wie stond daar binnen ... ??? Mijne fiets !
Toén viel mijne frank pas ... Omdat het goed weer was , en helemaal tegen mijn gewoonte in , had ik mijn boodschappen eens te voet gedaan .
Helemaal van mijn melk ben ik vlug terug naar het Politiekantoor gegaan om daar met rode kaken mijn stommiteit op te biechten .
BLUNDERS ... die hebben we allemaal en sommige zijn daar echt goed in . Wil je graag jouw blunder voor altijd kwijt ...? Laat hem hier achter via Reageer .
Genietend van het voorjaar liep ik vanmorgen door de tuin . De geur van de Viburnum lokte me naar hem toe ... ik begroef mijn neus in een tros bloemen en besloot prompt om zo voor altijd te blijven staan .
Toen ging de bel ... wég was ik met mijn goede voornemen .
Aprilse grillen. Meestal lijken die grillen erger dan de Maartse buien die ons nog een afwachtende houding doen aannemen in de tuin. Maart heeft het voordeel om ontluikend te mogen zijn. Maart is als het eerste zaadje dat in het kweekteiltje de kop opsteekt en nog alle kanten uit kan het eerste kiemplantje dat ondergronds naar boven friemelt en de grond met een groen stipje kleurt. Maart is het probeerseltje, de oefening naar de grote triomf. Maart schetst met schuchtere potloodveegjes de eerste contouren en zet hier en daar een accentje neer: klinkt het niet, dan botst het maar. Diegene die na mij komt zal wel de brokken lijmen, zo meent Maart terwijl hij met een stevige nachtelijke vrieskou alle nieuwe rozenscheutjes in de tuin velt. Maart mag de eerste wankele stapjes zetten, mag oefenen in ontwikkeling.
April mag niet meer oefenen. Hij moet zich reppen, want alles moet tijdig klaar zijn om de feestmaand Mei te verwelkomen. April kán niet talmen. Hij moet resultaat boeken, het goede voorbeeld geven, en hoge verwachtingen inlossen. April moet kleur bekennen in de tuin en hij heeft het er zwaar mee. Het ene moment zucht en kreunt April onder een bulderende wind met striemende regen en felle hagelbuien. Een tel later straalt hij in een weldoend zonnetje en loopt hij met flinke groene passen in het rond. April lengt de dagen in sneltreinvaart en laat de roep van de koekoek halverwege de maand horen. Hij wrijft de slaperige ogen uit van alle winterslapers die nog rustig bleven doordutten. Hij wenkt naar de trekvogels die volgens de biologische klok, instinctief, terug de oude vertrouwde plek opzoeken. April levert primeur met de onovertroffen bloesem van rijke boomgaarden en bloeiende krentenstruiken. April heeft het ontzettend druk en kan niet rekenen op bestendig mooi weer. Hij loopt nerveus heen en weer zoals een overactieve jongeling die duizend en één dingen tegelijk wil doen en niets afwerkt. Hij doet het allemaal in zijn eentje en krijgt de schuld wanneer het spaak loopt door tegenslag. Er wordt beschuldigend naar hem gewezen wanneer zijn dagen gevuld zijn met slecht weer en vrieskou, als waren het verdorven kameraden waar hij steeds mee optrekt. Hij heeft het ongeluk niet te beschikken over ijsheiligen zoals in Mei, die samen broederlijk op pad gaan en daardoor Mei onbezoedeld laten.
Mei werkt af waar april zo druk mee bezig was. Mei zet de puntjes op de i en wordt met lof en eer onthaald. Mei wordt de hemel in geprezen. Groeizame buien zegt de tuinier in Mei, en wanneer die groeizame buien te lang duren wordt weer een verwijtende vinger naar April opgestoken: " verschaft April mooie dagen, dan pleegt de Mei de last te dragen " zegt een oud spreekwoord dat de schuld legt bij April wanneer Mei somber is en kil.
April Of hoe steeds weer dezelfde de pineut is ...
Als je die op 1 Mei krijgt , dan brengt het geluk , zo zei mijn buurvrouw altijd .
Ieder jaar schonk ze me trouw een boeketje , vers geplukt uit haar tuin . Met hun stengeltjes verpakt in een stukje huishoudfolie, werden ze me met een brede glimlach overhandigd . Dankbaar zette ik de bloemen in een vaas met water en terwijl wij wat aan het keuvelen waren ,vervulde hun geur bijna de helehuiskamer .
Ieder jaar ook was ik er door gecharmeerd , zowel van het gebaar , als van de Meiklokjes zelf . Dat zijn immers één van mijn lievelingsbloemetjes ... Niet alleen omdat ze zo lekker geuren , maar omdat ze, zo lijkt het me toch , helemaal geen moeite doen om op te vallen . Bescheiden zitten ze tussen hun grote groene blaadjes en voelen zich daar waarschijnlijk héél veilig . Wantzien er op hun dunne stengeltje niet teer en breekbaar uit ... ? Eigenlijk verbaasd het me, dat er uit zo een fragiel lijkend bloempje, zo een sterke , welriekende geur kan komen ...
Wanneer in mijn tuin de witte seringen bloeien , waar buurvrouw dan weer zo van houdt , schenk ik haar een geurig boeketje terug .
Al lachendzeiden we soms dat we al méér dan 10 jaarde verkeerde bloemen in onze eigen tuin hadden staan .
Ditjaar ging de bel niet op 1 Mei ...of hoorde ik geen koekoeeeeeeek ofeenJoehoeee ...ik ben het ...! door de keuken galmen .
Mijn buurvrouw is namelijkhals over kop verhuisd naar andere oorden en hun huis werd nog maar net verkocht .De nieuwe eigenaars wonen er nog niet en ik heb ze nog niet gezien .
Vandaag staan er dus alleen seringen in ons huis ...
Wat raar toch dat een mens pas de volle waarde van een klein gebaar gaat beseffen als het er niet meer is ... en het dan ook nog mist .
Denk dat ik eerst maar eens even ga telefoneren nu ...
Een Tweeling is pienter , sportief en levendig en kan in de regel uitstekend met mensen opschieten . Tweelingen hebben dan ook meestal een grote vrienden en kennissenkring om zich heen .Maar hun intieme vriend - vriendinnen zijn doorgaans op de vingers van één hand te tellen .Hoe dat komt ... ?Omdat veel mensen niet het geduld kunnen opbrengen om een Tweeling goed te leren kennen . Echte tweelingen zijn namelijk vrij moeilijk te doorgronden .
Zo laten ze nauwelijks merken , dat ze vanbinnen soms behoorlijk zenuwachtig zijn .Dat vinden ze helemaal niet nodig .Ze lossen liever hun eigen problemen op en slagen daar meestal ook zélf in . Tweelingen zijn namelijk uiterst soepel van geest en redden zich daardoor moeiteloos uit de meest netelige situaties. Eigenlijk is dat maar goed ook , want een Tweeling wil gewoon genieten , nieuwe dingen ontdekken , reizen ... leven ! Ze houden beslist niet van gezapigheid en sleur , dat betekent , dat je leven nooit saai zal zijn met een tweeling in de buurt .
Als je een andere site wil bezoeken raad ik aan om deze muziek uit te zetten anders hoor je steeds de muziek van het blog en NIET van de WEBSITE . Hoe zet je de muziek juist af ??? Klik op de eerste knop ( met twee streepjes) in onderstaande balk om te onderbreken en dan op de tweede knop ( vierkantje ) om volledig te stoppen ! Veel surf plezier !
KLIK op de AFBEELDING hieronder om naar KLAVERKE' S WEBSITE te gaan . VERGEET NIET om de MUZIEK UIT TE ZETTEN anders hoor je steeds de muziek van het blog EN NIET VAN DE WEBSITE ! ! !
