Allerheiligen, 11 november De feestdagen zijn weer voorbij; Nu in één lange trek naar Kerst en Nieuwjaar.
2006; De tijd vliegt voorbij! Misschien moet ik eens beginnen met goede voornemens bedenken. Of ik maak een Kerstlijst.
Ik had het nooit gedaan voor ik de film "The Christmaslist" zag. Toen ben ik eens een lijst gaan maken. Een blad papier, met daarop grote, en kleine dingen.; simpele eenvoudige wensen, en geschenken. Maar ook grote onmogelijke dingen. Zonder na te denken over de prijs, of de manier waarop een bepaalde wens in vervulling zou gaan. Maar ja, ik verwacht het dan ook niet van de kerstman.
Ja, ik maak een lijst; ik doe het weer. Het wordt dan wel hoog tijd om te beginnen Eerst in 't klad natuurlijk: Op een blad trek ik een lijn; aan de ene kant schrijf ik de materiële zaken, aan de andere kant, mijn wensen. Dag na dag, wanneer me iets te binnen schiet schrijf ik het erbij.
Dan tegen Kerstmis schrijf ik alles op een mooi blad, en bewaar het; niemand hoeft het te zien. In de loop van 2006 kan ik aantekenen wat ik heb ontvangen.
Eén grote 'onmogelijke' wens heb ik al; maar die gaat niet om mij. De tweede is materieel, en bijna even onmogelijk. Maar we zullen zien; Dit kleintje gelooft nu eenmaal in wonderen :))
Ik heb juist een fragment uit "terzake" bekeken, en ik zeg: NEEN!!!
NEEN tegen een bende snotnuizen, en opruiers, die door geweld, en door angst als wapen te gebruiken gaat eisen, wie er moet aftreden. Of anders revolutie, en Frankrijk gaat er aan.
Wie gaat de heropbouw betalen wie betaalt er belasting? Raad eens!
En dan; Na Frankrijk, België, en Duitsland en de rest van Europa? NEEN
Wat doen de autochtone kansarmen en minderbedeelden? Onze mensen. Dat mag je niet meer zeggen. Ik doe het toch!
Ik heb geen racistisch beentje in mijn lijf, en ik hou van mensen in het algemeen.
Maar ik zeg NEE- NEE En nog eens NEE!
Genoeg is genoeg.
Ik laat me niet intimideren manipuleren of in een hoekje duwen.
Het verhaal van de "arme" slachtoffers? Zo'n krant mag op de bodem van het vogelkotje!
Het is altijd een ander zijn schuld De politie provokeert. Ja 't zal wel. Een enkeling misschien. Al eens bedacht wat een frustratie het voor een eerlijke politieman moet zijn, om je werk voor niks te doen, en dan nog de schuld te krijgen?
Voila; ik heb het gezegd. Nog één ding; Ik begin stilaan te snappen waarom mensen op extreem rechts gaan stemmen.
Angst? Misschien; maar dat niet alleen. Al wat gebeurt raakt heel diep aan mijn rechtvaardigheidsgevoel; en ik denk dat dit bij anderen juist hetzelfde is.
Politieke interesse Ik??? Nee, maar ik verwacht wel van onze leiders, dat ze ook leiders zijn. Ten dienste van het volk; en de beslissingen nemen die nodig zijn.
Het is weer een mooie dag vandaag Fris ja, maar het is dan ook november. Als ik met de hond ga wandelen, staan de koeien in de wei nog lekker gras te happen, 's avonds als het héél stil is hoor je dat goed.
Toen ik klein was ging ik mee naar het kerkhof vóór allerheiligen om op te kuisen. Ik was altijd blij om weer lekker warm thuis te zijn. Het was toen ijzig, en koud écht koud!
Ik doe niet aan allerheiligen mijn ouders zijn sowieso in mijn gedachten. Zeker deze maand, want ze waren allebei jarig in november. Eén week, en één jaar verschil.
Nu moeten alle kippen binnen, of afgeschermd zitten. Ik zie niet in hoe we die zes beesten meer dan een maand in dat klein hok kunnen houden.
En wat met de mensen die ganzen of kalkoenen hebben die buiten lopen?
't Is weer knap;eerst maken ze iedereen bang; dan kloppen ze het op. Natuurlijk wil niemand de kop van jut zijn als er hier een stuk pluimvee die griep krijgt. Dus in bijna heel België alle pluimvee binnen.
Ik heb er zo'n hekel aan als mensen uit angst op voorhand reageren.
Zoals gisteren die staker aan volvo. Vraag: Waarom staakt u, want in jullie bedrijf mag men toch op zestig jaar op pensioen?" Antwoord: "Ja maar wij zijn bang dat het bedrijf het later ook nog gaat veranderen"
Waarom zijn ze niet bang om in 't geheel geen werk meer te hebben als ze nog lang den ezel uithangen?
Omdat dit voor velen werkelijkheid is, dit gedicht
MOEDER
Zo lang zij rustig leeft kunnen wij haar vergeten, ze kost ons zorg noch geld, ze doet ons nimmer zeer; tweemaal in 't jaar, misschien, gaan wij nog bij haar eten en lachen als zij zegt: Het is de laatste keer.
Maar één kort spoedbericht maakt ons tot zonen, wat ons gewichtig werd valt plots en dwaas uiteen, wij dachten in onze eeuw en werk te wonen tot wij beschaamd en leeg haar kleine huis betreên.
Ze heeft op ons gewacht. Tenzij ze is gestorven. Daar ligt wie onze moeder was, het arm gezichtwaarin veel eenzaamheid berusting heeft gekorven beschenen voor het laatst in reeds vervreemdend licht.
Dat wij voorgoed alleen zijn thans, dat alle bronnen vervloeien in de tijd, bedroeft ons hart zo niet. Maar dat onze overmoed zich nimmer heeft bezonnen over haar eenzaamheid, dit wordt ons taaist verdriet
Temidden van de natuurrampen, en hun gevolgen horen we ook ander nieuws. Soms grotesk, soms ronduit belachelijk. Twee voorbeelden:
We vegen Israël van de kaart, pleeg meer aanslagen.
Men mag geen frans spreken op de markt van Merchtem.
Wat maakt het nu toch uit of er naast "gebraden kip" ook "poulet roti" staat. Mijn frans is ronduit slecht! Ik versta wel iets, spreken gaat moeilijker. Maar ik zou er niet opkomen om zoiets te doen. Wat meer is; als marktkramer bleef ik gewoon weg. Er is op ALLES controle tegenwoordig, is dit nu "big brother?"
O ja nog iets positief Een jonge moeder is bezorgd over sex en geweld op een vroeg uur op tv. Goed zo! Ik zag de dag ervoor een previeuw uit "Rome" Zomaar tussen "terzake" en "de grootste Belg" Dat was toch redelijk vroeg. Dit waren mijn bedenkingen.
Is het lente, vraag ik me af? De meeste bloemen zijn uitgebloeid Ook mijn hydrangea serrata bluebird; een hortensia met platte schermen. Maar ik heb nu een nieuwe bloem gezien en nog twee nieuwe knoppen die opengaan. Is het dan lente? Staat alles op zijn kop? Maar ik ben dankbaar voor het mooie weer het drukt de stookkosten.
Het is al een tijd gelezen dat ik nog iets aan mijn blog deed. Dat komt omdat het niet leuk is als de pc vastloopt. Maar vandaag doe ik het, en zet er zelfs weer een animatie bij. Terwijl het brooddeeg rijst; neem ik een koffiepauze.
Met veel spijt heb ik een hele resem berichten uit mijn gastenboek verwijderd.
Met dank voor de vele, en heel mooie animaties die erbij waren; Elke keer was ik blij om weer eens iets nieuws,en origineel te zien.
Maar zoals sommigen weten is mijn pc er niet op ingesteld.
Als ik op een zware blog kom chrashed het, en moet ik weer opstarten; ik denk dat men het niet "chrashen" noemt, maar "blue screen" Hoe dan ook, het resultaat is miserie!
Op mijn blog kan ik wel; maar het ging ook al zo traaaaaaaaaaaaag open. Daarom dus. Ik heb wel de meest recente berichten laten staan, en er op gelet dat wie berichtjes achter liet, er nog minstens één keer in staat; zodat men van daaruit toch naar jullie blog kan linken.
Ik moest zo nodig eens "kosher" intypen op google. Ik wou wat meer weten over gezond eten, nadat woensdag een dokter tegen een vriend zei:" Moslims eten gezond; Joden eten kosher; maar jullie Christenen slagen alles naar binnen! Ik kom terecht op "food-info.net/nl" en daar staan interessante dingen geloof het maar.
Ik eerst kijken naar de bewaarmiddelen; had ik het maar niet gedaan.
Jakkes eeeykes vies bahh; Twee nummers bestaan uit; schildluizen, en uitwerpselen; van die beestjes. BAH BAH Geloof je het niet? Kijk dan zelf maar op die site hé. SMAKELIJK!!!
Oktober is voor mij een beetje het begin van het einde. Aftellen naar een nieuw jaar. De kleuren zijn anders, de temperaturen dalen Het is ook gezellig; knus. Anders dan de zomerdrukte, die op zich ook gezellig is; meer uitbundig. Nu mogen we al beginnen met voorbereiden op de lentekriebels. De tuin in orde maken, planten kiezen Mooi seizoen is dit; gewoon genieten!
Dit lijkt weer een mooie dag te worden. Wel wat wind maar binnen nog effe genieten van de zon. Toch fantastisch dat het zo lang mooi blijft. Al was augustus minder goed nu zijn er dan toch maar minder stookkosten bij deze temperaturen. En daar geniet ik ook van.
Wij waren op de bakkersbeurs; of zoals het mooier klinkt "bakery event" We hebben onze ogen uitgekeken, genoten, geproefd. Eén vraag blijft hangen bij mij: Vroeger leerde men de stiel, men kende zijn vak, en kon een bakkerij beginnen. Maar nu kun je alles kant en klaar kopen en is er zoiets als een vestigingswet. Ik snap dat dus niet hé! Wat niet wil zeggen dat de bakkers van tegenwoordig hun stiel niet kennen.
Ik las juist over de incidenten tijdens de oranjemars in Noord Ierland. Het brengt tranen in mijn ogen. Katholiek en Protestant; gewoon een naam waarachter geweld en terreur schuilgaan. Is het uit angst dat de controle te verliezen dat de protestanten zo nodig elk jaar opnieuw die mars moeten houden? Is het uit angst dat de katholieken zich verweren? Dit heeft niets met God te maken, maar met machtswellust. Als er al een god mee gemoeid is, dan is het wel de god van deze wereld: degene die komt om te stelen, te vernietigen, en te doden!
Het erge is dat alles gebeurt in naam van God, die liefde is. De Vredevorst Mag ik dan tranen krijgen, wanneer de Naam van Hem die me lief is weer eens door het slijk wordt gehaald.
Hij is de God van herstel, en Hij antwoordt als we vragen Maar waarom zou men vragen, als men toch zijn eigen zin wil doen. Men zegt gauw een gebedje, aan elke kant van de lijn, en doet verder met wat men bezig is.
Toch zijn er aan beide zijden vredestichters, die met gevaar voor eigen leven samenkomen in Naam en tot eer van Hem die het waard is!
Verleden week zo tussen waken en slapen Het wordt later licht, en vroeger donker; was er ineens een herinnering aan vroeger.
Het licht van de etalage verlicht het stukje straat; maar lang van tevoren trok de geur van brood en koeken je aandacht. Binnen, de verse pistolets, brood, koeken; en in het najaar de grote en kleine speculaas mannen; chocolade en marsepeinen figuurtjes van "de sint" Weer naar huis en dan; op zondagmorgen; een pistoleke "soppen" in de chocomelk die ons vader had gemaakt; wij noemden het "cacao" Die koffiekoek was pure luxe, en o zo lekker. Er was niet zoveel keuze als nu, maar meer sfeer.
Zomaar in de vroege morgen dacht ik deze week over gezelligheid
Zij was de oudst levende mens ter wereld,en is gestorven op de leeftijd van 115 jaar. Haar lichaam liet ze na aan de wetenschap; en die kunnen nu gaan kijken en leren.
Toen ik daar over nadacht kreeg ik het idee dat ze nooit volledig onderzoek kunnen doen. Want Hendrikje is niet meer; en wie kan de invloed van de geest op ons lichaam meten, zonder zijn aanwezigheid?
Dit zijn de eieren van een marans kip. Als het goed is linkt het naar een site die daarover gaat. De eitjes die onze kippen leggen verschillen nogal; We hebben één heel donker , de rest is lichter van kleur.
Al zien de eitjes er niet zo zwaar, uit toch wegen ze tussen de 58 en 72 gram We hebben nu ook één kuikentje uit zo'n donker ei, en ik hoop dat het een hen wordt. Spannend wachten.
