Geloof het of niet maar er hangt hier een zwermke muggen te dansen voor het venster.
De voorlaatste week van november waren ze er ook; ze hingen boven de haag die toen nog wat bladeren had. En ze verwisselden van plaats, zodat ze steeds in de zon dansten.
Op dit moment is er geen zon muggen wel, zeker vijfentwintig en ze dansen.
De laatste maand van het jaar is ingezet Het begin van het einde. Nog dertig dagen en we zijn 2008 Dit jaar is voorbijgevlogen! Spannend was het moeilijk soms maar nooit vervelend.
Ik zal het hier ook maar eens zeggen met Gods woord:
Wij weten nu, dat [God] alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens zijn voornemen geroepenen zijn
ALLES maar dan ook ALLES werkt mee ten goede hoe onwaarschijnlijk het op het moment zelf ook lijkt!
Of het er nu aan ligt dat ik 60++++++ ben sinds verleden week weet ik niet. Maar dit vind ik een mooie
Als ik op de kalender kijk ben ik zowat versleten. Maar dat ik dat nog lang niet ben dat kan zo'n ding niet weten. Want zijn steriele cijfertaal geldt zeker niet voor allemaal. Dus kijk niet naar zo'n cijferding het leven is geen rekening.
Kuchen, snuffen, niezen hoesten, en proesten. Dat deed ik de voorbije dagen.
Ik voelde mij ziek! Dat wil zeggen; mijn lichaam wou niet zo mee, maar vanbinnen voel ik me prima! Ik kan nog zingen, al is het dan stillekes met een hese stem. Ik ben blij en dankbaar. Maar mijn dank en blijdschap groeit, nu ik wat minder zakdoekjes nodig heb!
Ik heb goed, en lang geslapen, en kan er weer tegenaan8
Ik werd gisteren zestig, daarom haal ik dit versje weer naar boven.
Nacht of avond, middag of morgen maak je om de tijd geen zorgen Kraaienpoten, grijze haren laat je drijven door de jaren En heb je lak aan de kalender als je maar kunt zeggen: Ik ben d'r
Binnenkort word ik zestig; niks speciaal. Maar toen ik op 2 december 2006 in het ziekenhuis naast mijn man zijn bed stond na het hartinfarct, raakte het mij hoe snel de jaren voorbij waren gevlogen.
Misschien was het dat, samen met mijn nakende verjaaardag wat me iets langer liet stilstaan bij onze tijd op aarde. ik weet het niet.
Eén ding weet ik wel; ik voel die (bijna) zestig jaren niet; maar zie ze wel in de spiegel.
Dit gezegd zijnde vraag ik me af, waarom we toch zo moeilijk doen over kleine, soms ook wel over grote dingen; Na verloop van een paar jaren , zijn die meestal niet zo belangrijk meer.
Wat belangrijk is zijn de beslissingen die we nemen voor onszelf. Welke dingen zijn écht belangrijk?
Misschien toch een bijbeltekst die me te binnen schiet:
Leer ons zó onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen. of Leer ons de vluchtigheid te zien van ons leven, laat die wijsheid doordringen tot ons hart.
