Onze afspraak was voorzien om 10 uur op parking
Middelheimlaan.
Weersomstandigheden waren perfect stralende
blauwe hemel en met de ochtend dauw een mooie start in het Middelheimpark.
Kregen eerst een beetje toelichting en warming-up oefeningen zodat onze
spiertjes klaar waren voor de trip doorheen die mooie parken. Hielden even een
stop met het beeld van de beeldhouwer Rodin waar Herman ons een korte
samenvatting gaf over het leven van deze kunstenaar. Verder stapten wij langs
de andere beelden en kunstwerken met hier en daar enkele mensen die ook de
kunstwerken kwamen bewonderen. Vervolgens gingen we verder langs lange
schitterende dreven richting park Den Brandt daar toegekomen aanschouwden wij
het mooie kasteel aldaar, verder liepen de joggers ons voorbij aan een goed
tempo. Maar plots kwam daar een vader met zijn zoontje van ongeveer 8 jaar aan
gelopen en die knaap begroete ons Goede morgen dames, wel dit komt men niet
vaak tegen .Door allerlei paadjes rond gedwaald en natuurlijk ook de kleine
heuveltjes gedaan waar je heel wat kan bij leren kwestie van opwaarts gaan met
uw poles, zodat je heupen, knieën en rug kunt ontlasten door het gebruik van de
poles.Onze tijd geraadpleegd en tjonge
oef het was al 12uur , dus moesten richting Nachtegaal park, maar trokken toch
eerst naar de Melkerij om iets te gaan drinken. Daar hebben wij een tijdje
vertoeft en lekker nagepraat over allerlei onderwerpen en onze fijne voormiddag
uitstap.
Het was wederom een geweldige samenkomst van
onze nordickers die op pad wwaren in de Antwerpse parken. Wij danken ook onze
goede begeleider: Herman Bosscher.
We waren allemaal op tijd om van deze dag iets
bijzonders te maken.
De zon scheen en met een zeer aangename
temperatuur vertrokken we voor onze ochtendwandeling.
Het gebied dat wij bezochten was met hoogten en
laagten, kleine bosschages en prachtige bloeiende hei.
Eerlijk gezegd mooier dan de Kalmthoutse heide.
Er ontbrak maar een ding, dieren.
Elke honderd meter was er een nieuw landschap
met vergezichten en met een natuur
die mooier en mooier werd.
De omgeving van DEN TEUT heeft ons op de rand
van vervoering gebracht.
Op de middag hebben wij ons twaalf uurtje
opgegeten met voor sommigen een lekker biertje.
Snamiddags gingen we onze verregende wandeling
overdoen met wederom natuur die aan
alle verwachtingen voldeed. Heide op zijn
mooist, bosschages die lieflijk in het landschap pasten.
Vennetjes met prachtige waterbloemen die niet
alleen mensen goeddeed maar ook onze
trouwe viervoeters. Het waren twee wandelingen
die het neusje van de zalm waren.
Bedankt provincie Limburg.
Er vroegen verschillende mensen hoe je een
wandelkaart moet interpreteren. Als ik nog een wandeling doe zullen we aan de
hand van de wandelkaart het landschap verklaren.
Bedankt allemaal voor het aangename gezelschap,
tot de volgende keer
Vandaag stond op het programma ;wandelen te Zoerselaan het Boshuisje.
De weergoden waren ons precies goed gezind, ja waddehet zonnetje scheen op ons bolleke.
Rond14 uur gingen we van start iedereen was compleet, op enkele na die dachten aan hevige regenbuien, wel die hadden het mis hoor. Door de hevige regenval van de laatste dagen was er nogal modderig op vele plekken ,men moest wel opletten waar je precies je voet ging zetten anders kon je weleens pardoes in zulke grote slijkerige plas terecht komen. Het was zeer rustig in het bos op enkele wandelaars en enkele fietsers buiten ons geen volk die het durfde wagen om de modderige wegen te bewandelen. Men had veel afwisseling van loofbomen, dennen, sparren en vooralenorm veel varens die soms de kleinere paadjes overwelfde. Op sommige plaatsen moest men erg opletten om te laveren langs die varens maar er stonden ook van die venijnige netels tussen, dus het beste was de handen ophoog houden. Het was O zo stil in het bos en dacht aan een film van vervlogen tijden Eeuwige Zingende Bossen ,daar kon ik het met vergelijken. Hier en daar werden wat fotos gemaakt, zeker als er modder met gemoeid was kwam dit op een plaatje.Het parcours was onverharde wegen met slijk, ja de bottinnen hingen volslijk, maar bij de volgende plas spoelde we de modder er terug af . Er waren ook enkele stukken verharde wegen bij , waar men langs enorme grootte villas liep, staat soms echt ervan versteld. Op de terug weg was het verharde wegen en er kwam precies geen eind aan bleven maar stappen van één en van à twee ..wij hebben dorst en wij gaan daar ene pakken hé . Keelgat stond droog en ons drinken was oep .nog wat geduld zenne hier nog dat lang stuk stappen en wij zijn dan aan dat Boshuisje.Uiteindelijk waren wij op onze bestemming was inmiddels half vijf, ons geïnstalleerd op terras , konden onze dranken bestellen met hier en daar een pannenkoekje en ijscrème ,dus we gingen ons eigen eens goed verwennen hadden dit toch verdient.
Het was een fijne slijkerige gezellige zondagnamiddag met onze gids: Eddy Linda die het voortreffelijk hebben gedaan, hartelijke dankvoor deze wandeling in het Zoerselbos.
Onze wandeling was vandaag in het mooie Limburgs landschap, namelijk De Teut.
De gids had een gebroken been en had gezorgd voor een andere gids, maar kreeg een berichtje dat gids nr.:2 met migraine in bed lag en dat gids nr.3 het ging doen oké zegde ik. Maar luister ik kan geen kaart lezen, zijn er bij jullie die kaart kunnen lezen! Maar das zeker dat is geen probleem kom maar af, na een klein half uurtje was de gids nr.3 gearriveerd en voila konden vertrekken.
Ondanks het bar slecht weer en gewapend met paraplus trokken wij erop uit naar De Teut,een natuurreservaat. Zeer mooi gelegen met Vennen, heide, loofbomen en dennenbomen veel variatie,echt jammer dat het weer niet mee zat, anders hadden wij er zoveel meer van kunnen genieten en fotos kunnen nemen. Hadden al veel moeite met dien paraplu open te houden soms sloeg dien cadul(omhoog) en als je niet meteen dat spel terug klikte dan kreeg je een dres in auwe nek.
Als je gaat wandelen daar op De Teut, mag je gerust zich verwachten aan een flinke klim, en dat voel je in kuiten, zeker onze gids nr.3 er een flink tempo inzette. Dat ging van één à twee marcheren en er lag modder maar lap erdoor moesten volgen hé.
Het hoogste punt van De Teut ligt op 75,78m boven de zeespiegel. Ter vergelijking:de parking ligt aan de voet van de Teut ligt slechts 57,50m boven zeespiegel. Van op de Teutheuvel heb je bovendien een prachtig uitzicht over het westelijk deel van Midden- Limburg (bij goed weer).
Onderweg stonden prachtige exemplaren van Distels, maar door de regen waren die bloemen niet te zien ook met andere bloemsoorten.
Het gebied De Teut is een heel mooie gebied in betere weersomstandigheden, waar men een dagtocht kan ondernemen en optimaal genieten van dit wonder mooie natuur.
Rond 16 uur kwamen wij terug op ons vertrekpunt aan, daar even van ander schoeisel voorzien zo konden wij naar Camping Holsteenbron, taverne iets gaan drinken. Onze wandelaars hadden de interesse voor Verrassing koffie te bestellen, amaai dat was ook niet simpel, op dat plateaukedaar lag wat op zenne
Allemaal lekkere snoep, vraag me af is dat nu een wandelsnoep club! Acht ja het belangrijkste is, hebben ervan genoten en meer moet dat niet zijn.
Langs deze weg willen wij onze gids nr.3 hartelijk bedanken voor alles.
Door de slechte weersomstandigheden was de daguitstap af gelast naar Brugelette.
Dus werd het een wandeling naar de drie Antwerpse parken, er waren toch een klein gedeelte van leden die hadden ingeschreven.
Zondag morgen zulk slecht weer het bleef maar regenen,enkele telefoontjes ja..we gaan niet komen hoor want het giet pijpenstelen.
Er bleven nog 5 personen over die het wel wilde wagen om een wandeling te maken, en warempel om klokslag 13.30uur klaarde het op en geen regen meer.
Zijn dan het Middelheim park ingetrokken om de vernieuwingen te ontdekken waar wij van kunst in de natuur gingen genieten. Hebben volgens het plannetje dat gratis is de volgorde gevolgd.
Voor het kasteel hangt een bootje omhoog(speciale vorm) en is van Erwin Wurm.
Verder in het park ziet men een heel speciale brug ontworpen door een Japanner.
Ergens tussen twee bomen een verbinding met draden een fietser erop, eigenlijk moet men op alle verschillende hoogtes letten, want er kan steeds ergens een kunststuk hangen.
Vervolgens hetBraempaviljoen bezocht een tentoonstellingsruimte voor fragiel werk uit de museumcollectie, men was wel verplicht om plastieken overtrekjes over uw schoenen te doen in deze ruimte. Waren mooie stukken bij en was ook iets bijzonders bij,namelijk scheve stoelen..en heel raar als met links ervan ging staan stonden die stoelen recht de andere plaatsen met zicht erop was steeds scheef.
Na half uur hielden wij het voorbekeken en zette onze zwerftocht verder in dit mooi park.
Toch opvallend dat er vele bezoekers waren op een regenachtige dag, zelfs Nederlanders waren ook hun culturele toer door het Middelheim park aan het doen.
Nu is er ook een stuk bijgekomen aan overzijde namelijk deRozentuin dat hebben ze samen gevoegd met het park, er is: Het Huis Expo Thomas Schütte geopend en zeker een bezoek waard.
Na meer dan 2,30 uur in het park genoten van de mooie beelden en tentoonstellingsruimtes, zijn we naar deNachtegaal getrokken om iets te drinken. Nog wat na gebabbeld over al die kunst die wij hadden gezien, en dat we nog moeten terugkeren als het mooier weer is met ons fototoestel.
Toch hebben we heel veel fotos genomen maar geen blauwe lucht en geen fotogenieke wolkjes.
Alles bij alles is het droog gebleven tijdens onze uitstap.
Ditmaal was het wandelen op Nederlands grondgebied en het Kasteel Ravenhof op Belgisch grondgebied.
Ondanks de weersvoorspellingen was het droog met af en toe zonnestralen maar toch redelijk frisjes voor de maand mei.
Onze wandelaars waren toch talrijk komen afzakken naar dit mooie gebied, en om 14 uur konden wij starten met onze gids: Walter en Anny, die deze wandeling zeer goed hadden voorbereid en verkent.
Eerst gingen wij langs het kasteel Ravenhof
, dit liet de familie Moretus (drukkersgeslacht) uit Antwerpen in de zeventiende eeuw als zomerverblijf in rococostijl aanleggen. Toen heerste hongersnood in Putte, maar Moretus wou zo maar geld of eten geven. Daarom bood hij de gelegenheid om voor hem te werken, bij aanleg park bos. Momenteel noemen ze dit werkgelegenheid project. Niets is natuurlijk zelfs hoogteverschillen zijn kunstmatig aangelegd.
Door het mooie park achter het kasteel treft men ook vijver aan en zeer oude bomen met kaarsrechte lanen.
Vervolgens gingen wij naar hetSterrenbos met vele nieuwe aanplantingen dennenbomen en rododendronstruiken maar helaas nog geen bloemen door de hevige koude van afgelopen winter is alles een beetje later. Nu naar het theehuisje (Gloriëtte) genaamd, ook in de rococostijl gebouwd met bakstenen muren met sierlijke ornamenten en een leistenen dak. Het hoogste punt van Gloriëtte is even hoog als het kasteel zelf. Na dit bezoek gingen langs de prachtige lanen richting Geldberg, deze kunstmatige heuvel is zeer mooi van op deze heuvel heeft men een wijds uitzicht over de verschillende gemeentes. Verder langs het fort (bos) waar een houtenafgebeelde soldaat stond. Zetten onze wandeling verder langs de statige lanen,waar ook een massa aan rododendronstruiken stonden met slechts één bloem open. Wat verder waren ook trappen dit leidde naar een panoramisch uitzicht, maar door vele bomen struiken had men geen goed uitzicht over dit gebied. Uiteindelijk liepen wij onze laatste kilometer richting kasteel Ravenhof en genoten nog van het zeer mooie aangelegd park (natuurgebied) Moretus.
Nu was de afspraak t Koetshuis,een tavernerestaurant wat op Belgisch grondgebied was
Dus tijd om iets te drinken den ene met verwen koffie en allerlei andere dranken, hebben wij nog extra genoten van de laatste zonnestralen in dit mooi domein.
Nog hartelijke dank aan onze gids: Walter en Anny voor de schitterende wandeling net over de grens bedankt.
Deze maal een wandeling te Koningshooikt een stukje onbekend gebied voor onze wandelaars.
Bijeenkomst om 14 uur aan het fort van Koningshooikt, ondanks de miezerige regen was de opkomst toch talrijk.
De meeste hadden paraplus open dit was al zeer lang geleden dat we regen hadden.
Langs buitenzijde vijver begaven we ons naar de Brede Zijp, even alles raadplegen wat op het bord stond vermeld over dit natuurgebied. Stapten verder in dit gebied waar het door de hevige regenval modderig was geworden. Dus je had al meteen prijs bottinnenkens zag je zo met de minuut vol modderig worden alsook het slijk hing ook hoog in de vaan.
Och ja..we hadden meer oog voor de mooie natuur en de bosanemoontjes, sleutelbloemen en hier en daar meiklokjes en er werden meteen al wat fotos ervan genomen.
De Brede Zijp is een productiebos, men vindt hier populieren, zomereik, lork, beuk, esdoorn en den.
Kamperfolie komt heel veel voor in den Brede Zijp. Het is een opvallende klimplant, die een groot gedeelte van het jaar bebladerd is en zeer geurige bloemen heeft.Deze plant is ook gekend onder de naamGeitenblad. De bosanemoon bloeit als een van de eerste bloemen.
Het was zeer mooi door de prachtige lange en kronkelde dreven te wandelen, en het jonge prille groen te zien schitteren met hier en daar een lichtinval op dit nieuwe groen.
Geregeld werd er gestopt en fotos genomen met soms acrobatische toeren om het object te kunnen fotograferen.Op het einde van dit gebied moesten we een stukje langs weilanden lopen,en wadde..ja het stikte daar van vliegen die ons echt lastig vielen en achter volgde, je kon een stapje rapper doen maar die vliegen waren ook rap zenne.
Nu gingen we terug het natuurgebied eindelijk verlost van die nijdige beesten,hier stonden veel sleutelbloemen, paardenbloemen, aan de zijde van de beek.
Nu een stukje lopen langs achterzijde van het fort waar heel wat schuilhuisje op het water lagen,de ene wat mooier dan de andere, ook zag men van die oude scharminkels dat ieder moment kon inzakken. Wat vissers of dat ze iets hadden gevangen dat laat ik in het midden!
Aan het laatste gedeelte van vijvers was een prachtige zwaan op haar broeinest en vader zwaan keek zeer oplettend toe, maar we zijn Natuurvrienden houden van natuur en respecteren die ook.
De wandeling zat erop en het parcours was onverharde wegen met hier en daar modder, afstand bedroeg 7 km. Danken ook onze gids Nicky die ons een nieuw stukje natuur heeft leren kennen.
Hebben afgesloten in taverneDe Seat waar we hadden gereserveerd voor onze groep,met een kopje koffie met taart of een fris pintje naar ieders smaak.
De wandeling op paaszondag was voorzien in Lichtaart.
De opkomst was talrijk, weersomstandigheden zeer redelijk zonder één druppeltje regen.
We starten onze wandeling aanFloreal, toch een van de mooiere boswandeling in de Witte Bergen en het Zwart Water.
Eerst kwamen we aan een herdenkingsteken van de tweede wereldoorlog waar Engelse parachutisten gesneuveld zijn, er lagen mooie bloemstukken op hun grafteken.
Verder langs paadjes die door de bossen slingerde konden we even een kijk nemen op een zeer stijle afgrond van bruin,steenhoudende Kasterliaanzand die een speciale kleur aan dit gebied geven.
Men kon ook genieten van gele en witte zandduinen en heidestruiken, zoals je ze alleen hier nog kan vinden. Gingen richting Zwart Water onderweg zijn er grote oppervlaktes bomen gekapt zodat men meer licht inval krijgt alsook terug een stuk heide gaat creëren op deze plaatsen.
Het Zwart Water ligt op de Kempense heuvelrug,de lange landduinrug die zich vrijwel parallel langs de Kleine Nete uitstrekt. In de duinrug komen een aantal natuurlijke depressies voor zoals het Zwart Water.
Deze depressies zijn ontstaan door uitstuiving van duinzanden.
Fauna en flora; In het gebied kan je verschillende biotopen onderscheiden, ven, moeras, elzenbroek, wilgenbroek, naaldbos, heide en duinkam.
Na dit gebied via een observatiepost te hebben bezocht zetten we onze tocht verder door het prachtige rustig gebied.
Op een splitsing van verschillende wandelknooppunten was daar links hetHofke van Bayot.
Hier sneuvelde in 1914 de Waalse soldaatverkenner Nestor Bayot.
Nu zetten we onze laatste stuk van de wandeling in richting Floreal ongeveer 2km nog te gaan, men kon gewoon langs de dreef gaan, maar enkele verkozen om nog wat heuveltjes te doen.
De wandeling was mooi veel zanderige wegen en licht golvend terrein waar men helemaal tot rust kon komen ver weg van alle drukte.
Na de wandeling gingen we de Floreal binnen voor onze dorst te lessen en ook om te snoepen (allez niet allemaal zenne).
Het was wederom een geslaagde uitstap naar de Kempen.
Breng ook eens een bezoekje aan onze vernieuwde website.
In het hart van Edegem ligt een uniek stuk natuur, beter bekend als Hof Ter Linden, of het kasteel van de baron.
Hof Ter Linden strekt zich uit over 52 hectare met daarin onder andere het kasteel, de bijgebouwen het park, een boerderij en een aantal landbouwgronden.
Een plek waar rust, cultuur en natuur elkaar vinden.
Op 1 maart werden de gemeente Edegem, Kempens Landschap vzw met steun van provincie Antwerpen en het Agentschap voor Natuur en Bos de trotse eigenaars van het kasteeldomein Hof Ter Linden.
Een oude droom die voor de gemeente Edegem in vervulling ging.
Tijdens het eerste kasteelweekend op 31 maart en 1 april zwaaien de poorten van het domein voor de eerste keer open.
Op zondag 1 april was er een kasteelbrunch voorzien, stond in teken voor viering 20 jaar burgermeester Koen Snijders.
Men kon genieten van een kijkje te nemen binnen het kasteel wat gedeeltelijk te bezoeken was.
Ook kon men volgens de bewegwijzering een wandeling maken langs vijvers met afwisselend verschillende boomsoorten, met ergens een zeer oude Beuk waar de stam een zeer eigenaardige vorm vertoonde.
Verschillende kraampjes met hun interessante gegevens over natuur en aanverwante.
Er was ook een demonstratie met roofvogels met veel uitleg erover van valken, uilen, arend, havik wat heel wat mensen aansprak.
Er was ook veel variatie aan optredens van de verschillende muziekensembles uit Edegem, dit bracht een muzikale noot erin tijdens dit weekend.
Kasteelbrunch was super verzorgd, met overheerlijke gerechten en vooraf een glaasje Cava, vervolgens konden wij genieten van deze brunch en onze eigen keuzes maken. Een groot assortiment aan broodsoorten en pistolets, rozijnenbrood met veel krenten erin, croissants en ook nog croissants met veel chocolade.
Heerlijke slaatjes, gerookte zalm, vleesbeleg, kaas en vers fruit hum het was lekker.
Na deze kasteelbrunch gingen we onze horizonten verkennen, eerst het kasteel binnen gegaan waar men kon genieten van dit uniek decor. Vervolgens van op terras een wijd zicht over dit grote domein met vijvers.
Dan de wandelwegen gevolgd om overal optimaal te genieten van de mooie natuurgebied in dit domein.
Nadien was er de viering van de burgermeester met achteraf taart en koffie/thee voor iedere bezoeker voorzien.
Na deze prachtige zwerftocht in domein Hof Ter Linden, zijn wij opgewekt huiswaarts gekeerd.
Hier in Edegem vindt men nog een aardig stuk groene natuur waar iedere inwoner van Edegem in de toekomst kan van gaan genieten.
Ditmaal gingen wij wederom op wandel in een stuk onbekend gebied te Berchem.
Onze wandelaars waren present iets vóór 14 uur, opkomst was talrijk, een stralende blauwe hemel wat moet een mens nog meer hé!
Het natuurgebied Wolvenberg is gelegen tegenover het station van Berchem bij Antwerpen.
Het beslaat een gebied van ongeveer 11,5 ha dat grotendeels omsloten wordt door de Singel(of kleine Ring),de Grote Steenweg en de spoorlijn Antwerpen-Brussel (naast de Antwerpse Ring).
Het ligt midden in Groot Antwerpen, waar men nauwelijks een natuurlijke omgeving verwacht. Wolvenberg ligt in het Ringbos,waar vroeger de militaire complexen van Berchem in de Grote omwalling lagen,die de stad Antwerpen moesten beschermen tegen een militaire invasie.
Onze gids: Roger loodste ons door dit gebied met de nodige uitleg over dit gebied, men stond echt versteld van dit mooi natuurgebied dat tussen Singel en Autobaan gelegen is en hoe verder men in dit bos ging hoe minder geluid van alle verkeer. Ook treft men prachtige poelen, plassen aan en nu met het ontwakende groen gaf dit een mooi contrast en natuurlijk ook ideaal voor foto shots te nemen.
De vijver is een restant van grachten rond de vroegere vesten,in de heuvel zijn nog enkele muren van het 130 jaar oude vestingrestant zichtbaar.
Nu moesten wij over de voetgangersbrug gaan richting Brilschans, boven op deze brug was het oorverdovende geraas van autos dat onze trommelvliezen pijnigde.
Daar stonden wij ook te kijken van op de brug naar Brilschans,er waren heel wat mensen aan het picknicken ook kan men daar barbecue doen men heeft dit daar geïnstalleerd,de heerlijke geuren kwamen ons te gemoed. Dit park is ook licht golvend parcours waar de goed verzorgde paden wat langs de vijvers loopt ons telkens mooie plekjes aanbood. Op een gegeven moment kon men trappen naar onder gaan en ook nog de oude vestingmuren die zich daar bevonden, natuurlijk moesten ook alles bekijken.
Verder kwamen wij uit op Grote Steenweg om daar terug naar het Wolvenberg te gaan maar nu aan andere zijde van die poelen en vijvers waar we konden genieten van dit zeer mooie natuurgebied Wolvenberg nog wat fotos nemen, waar onze fotografen echt van genoten hebben alsook de wandelaars.
Na onze wandeling zijn wij gezamenlijk naarDe Kleine Wereld gegaan om daar onze dorstige kelen te verzachten. Er werd gezellig na gepraat over onze afgelopen wandeling.
Het was een super namiddag met temperaturen rond de 25 graden,zeer goed gezelschap en de gids die heeft ook een 10 op 10 verdiend. Bedankt Roger.
Ditmaal was onze wandeling in de Kempen meer bepaald in Stelen.
Opkomst was talrijk en het weer ja..de eerste schitterende lente dag was voor ons weggelegd.
Bijeenkomst aan de Sint-Apolloniakerk in Stelen.
Stelen is een kerkdorp in de gemeente Geel. De plaats is gelegen aan de zuidoever van het Albertkanaal, ingeklemd tussen dit kanaal en een autoweg.
Vanuit dit dorp vertrokken wij met even een klimpartij omhoog om daar de baan te passeren en wederom een afdaling tot aan het Albertkanaal te gaan,het was zalig de zonnestralen op ons snoetje te hebben, het was trouwens windstil dit maakte deze walk langs kanaal nog fijner.
Dan weer even een klauterpartij over oude spoorweg, wel opletten dat je niet op uwe tutter ging, vervolgens de berm omhoog klauteren. Daarna kwamen wij in Dennenbossen gebied daar heerste een rust ver weg van alle drukte. Verder kregen wij nog veel afwisselende landschappen te zien, er was ook ergens een grote oppervlakte gebied van moeras. Er waren talrijke vijvers en beken waar de eendjes genoten van mooie lente weer.
Onze eerste stopplaats was:Breugelhut,een uniek plekje omgeven met vijvers,en rondom voorzien van zonnen terrassen,dus met heel de bende gezellig neer gestreken op terras.
Men kon hier koffie met warme appeltaart plus een dot slagroom bestellen aan democratische prijs van 2,50 ,ja..wadde..dat sloegen we niet af zenne.
De eenden kwamen natuurlijk af voor ook een stuk van die lekkere koek te smullen,en ook wat fotokens genomen ervan. Na een klein half uurtje gingen wij terug op stap naar het eindpunt.
Ja..ja mannen oesjes ikke heb mijne pet vergeten oep dat terras doemen,ikke zal eens rap terug motte gaan zenne. De andere riepen in koor..en..wa..hedde..oep auwe..kop staan,en t is zo dat het begingt hé.
Na een klein half uurtje zagen wij de kerk van Stelen staan,het was inmiddels al 17 uur geworden, maar zijn daar nog even een dorps café binnen gegaan om onze droge kelen te voorzien van vocht.
Na nog een gezellige babbel hebben we afscheid genomen en terug huiswaarts gekeerd.
Op zondag 26 februari 2012 wandelden we in de relatief jongste wijken van Edegem: Elsdonk en Molenveld waar we de pleintjes bezochten en nadien wandelden we via het Klein Molenveld langs het domein Ter Linden terug naar Fort V.
Edegem is een rijke gemeente: staat voor in voor ongeveer 7,2 % van de personenbelasting en het gemiddelde inkomen ligt 33 % hoger dan het Belgische gemiddelde. De gemeente kent vele tekortkomingen: ontoereikende norm voor sociale woningen (slechts 3,41%) en sociale koopwoningen (0 %); geen aanbod van service flats; een onrustbarende prognose voor de vergrijzing in 2010 (23,50 %); vele jongeren verlaten de gemeente want een gewoon huis in de rij koop je hier niet onder de 250.000-.
Op de Elsdonk stond van de 14de tot de 17de eeuw een bos in bezit van de Antwerpse Sint-Michielsabdij. De wijk is genoemd naar de Elsdonkhoeve (1376) en groeide uit de verkaveling van1922. Vele straten dragen namen van patriotten die in de 1ste wereldoorlog gefusilleerd werden op Fort V.
Jacob de Roore naar wie de straat genoemd werd waar ons lokaal staat schilderde de panelen op het plafond van de Raadszaal van het Stadhuis van Antwerpen waar de verzuchtingen van de stad kenbaar gemaakt werden aan de toenmalige heersers tijdens de ondertekening op 15/11/1715 van het Barrière Tractaat.
Na de pittoreske Wattiez- en Parrantplaatsen en het leuke Armand Preudhommeplein verlieten we de Oude Elsdonk en begaven we ons naar de Ingenieur Haesaertslaan genoemd naar de man die zicht gaf aan de uitbreiding en urbanisering van Edegem.
Na de 2de wereldoorlog onstond de wijk Molenveld. Vele straten dragen hier de namen van kunstenaars of veldnamen die het oude cultuurgoed te bestendigen. De veldnamen geven meestal niet de juiste plaats aan van het historisch goed waar de straat naar genoemd werd.
De Valentina Le Delierstraat was tot voor kort de enige straat genoemd naar een vrouw. In de Koning Albertlei staat een villa De Nachtegaal die door een fan naar de beroemde concertzangeres genoemd werd. Op het Philips de Monteplein hadden we het over de grootse geschiedenis van de Nederlandse polyfonie. De veldnamen vonden we terug in de Elsenborghlaan, Ten Bogaerdeplein, Ter Borchtlaan, Ten Boschstraat, en vervolgens bezochten we op het Klein Molenveld het Noulaertsplein dat het laatste pleintje van de wandeling is.
Op het gaanpad aanschouwden wij de toren van de Sint-Anthoniuskerk en de mooie lindendreef die leidt naar het Kasteel Ter Linden en bewonderden het agrarische landschap en het bos toevluchtoord voor zeldzame dieren en planten. Thuisgekomen zullen velen Ferrariskaart gegoogled om het landschap van nu met dat van de 18de eeuw te vergelijken.
Gelukkig heeft de provincie Antwerpen samen met de Vlaamse Regering en de Gemeente Edegem de handen in mekaar geslagen en zal het Hof ter Linden openbaar domein worden en samen met Fort V een 80 ha groot groen gebied worden midden in onze gemeente.
Het Kasteel, de Koninklijke Handbooggilde Sint-Sebastiaan, en Immaculata trokken onze geïnteresseerde aandacht en zo ook de Patronaatstraat waar we kennis maakten met de Jongelingenkring gesticht in 1900 dat onder andere ten doel had de toenmalige jeugd in deugd en kuisheid op te voeden en te behoeden voor het verwerpelijke socialisme.
Via het Fort wandelden we terug naar het lokaal waar onze lieve dames met dampende schotels vol pannekoeken ons stonden op te wachten. Herman.
De Schorre is een enorme uitgegraven kleiput. Vijftig jaar geleden begon de teloorgang van de baksteennijverheid in de Rupelstreek en bleef er een desolaat landschap achter. De straten leken wel dijken met links en rechts een verlaten kleiput.Meerdere kleiputten werden gebruikt als stortplaats en in De Schorre werden duizenden tonnen gipsafval gestort door Prayon, een chemisch fabriek in Ruisbroek.De plaatselijke burgemeester Van Cleemput en milieugroeperingen ijverden om van de Rupelstreek geen stortplaats te maken en eisten dat de kleiputten in de onmiddellijke omgeving van de woonkernen zouden gedempt worden;
Door zijn omvang werd de Schorre niet gedempt.De gemeente Boom werd eigenaar van het grondgebied. Daar de gemeente niet over de financiële middelen beschikte om een recreatieve infrastructuur te verwezenlijken werd het eigendom overgemaakt aan de provincie Antwerpen.
Jaarlijks worden er nu verschillende festiviteiten ingericht zoals Mano Mundo, Tomorrow Land,
Putteke Winter enz.
Op 12 februari brachten we een bezoek aan het Provinciaal Domein De Schorre. Aanvankelijk was het plan om de wandeling doorheen De Schorre uit te breiden via een nieuw aangelegde wandelweg Reet - Terhagen naar het oostelijke gedeelte van De Schorre en via de Rupel oever terug naar de vertrekplaats te keren.
Wegens de weersomstandigheden, de koude, verwachte sneewval en ijzel, werd besloten de tocht te beperken. We gingen langs de dichtgevroren vijvers naar de Deltaweide waar de liefhebbers met hun parapente poogden enkele seconden hun voeten van de grond te houden.
Vanop het uitzichtpunt hadden we een prachtig overzicht van het gebied.We wandelden verder via een trap naar het vlonderpad. Verscholen tussen het struikgewas bemerkten we nog een verroeste bagger, een stukje industrieële archeologie.
Via de hockey terreinen van Braxgata wandelden we naar een gerenoveerde oude woonwijk "De Hoek" naar de Rupel oever. We zagen het "Steencaeycken", de oude meesterwoning van een steenbakkersbaas die omgevormd werd tot een eetcafé, en een ludiek kunstwerk op het rondpunt van het industrieterrein "Hoek 76"
De wandeling was wel wat al kort maar wegens de de niet zo aangename temperatuur lang genoeg om ons eindelijk wat te kunnen opwarmen met verwenkoffie in de "Smoutstoop"
Plotse weersveranderingen gooien plannen door elkaar en brengen onverwachte, maar lang gekoesterde mogelijkheden zoals . . . SNEEUWWANDELINGEN. Dat is niet te plannen en een mail duurt te lang, dus dan maar telefoneren om af te spreken. Uiteindelijk zijn er DRIE (Linda, Eddy en Roger) dappere, onverschrokken, koude bestendige en stoere 'DIE HARDS' op uit getrokken voor een onvergetelijke tocht van 12 km door de besneeuwde Kalmthoutse Heide.
Goed gekleed tegen de koude en voorzien van de nodige proviand EN fotomateriaal vertrokken we rond 11 uur om te genieten van het prachtige schouwspel van natuur en landschap. Na het bijkomen van de eerste overweldigende indrukken werden de fototoestellen klaar gemaakt voor de actie en kon de zoektocht naar mooie beelden beginnen. De zon was ook van de partij en dat kon alleen de pret nog maar verhogen.
Een rustig wandeltempo en goed rondkijken naar mogelijke 'shoots' deed ieder van ons zichtbaar deugd.
We hadden een rustige, afgelegen route gekozen zodat we maximaal konden genieten van de natuur en het witte landschap. Na enige tijd deed de zon zo fel haar warmte voelen dat de beschermende kleding 'iets' losser werd en de gevolgen van het stappen zich konden vermengen met de ijskoude buitenlucht. IJskoud is wel het goede woord want het vroor 14°C maar er was praktisch geen wind en een zeer aangename zon.
Het klikken van de camera's was hoorbaar aanwezig en tips werden uitgewisseld.
Rond 12u30 vonden we dat het tijd was om dat hongergevoel te stillen door onze picknick aan te spreken. Dat was tevens een gelegenheid om de schaarse wandelaars te begroeten en er een babbeltje mee te doen. Na dit korte oponthoud kuierden we verder door dit overweldigend mooie landschap.
We naderden stilaan de gevarenzone van de drukte die deze winteropstoot meebracht en vele mensen naar de verschillende bevroren vennen lokt om te schaatsen of te spelen. We wandelden langs de uitgestrekte ijsvlakte waar honderden mensen veel ijspret beleefden maar lieten dit aan ons voorbijgaan om terug stillere en gladdere oorden op te zoeken. We liepen ook nog langs de gekende Molensteen om zo terug bij de auto's aan te komen na een zeer verkwikkende, deugddoende en gezonde wandeling van ruim 4 uren.
Dan bleek dat de mens een 'gewoontedier' is en werd er afgesproken om nog wat te gaan 'snoepen'.
Om iets te vinden aan de grote parking van De Vroente was onbegonnen werk want die was meer dan stampvol. De auto's stonden tot enkele honderden meters ver in de Heibloemlaan en zijstraten. Dat was echter geen probleem om onze plannen uit te voeren en dus trokken we verder richting Heide waar Roger wel een adresje kende.Toen er gevraagd werd wat we zouden drinken, klonk er plots een ietwat verwonderde opmerking van:
" We zijn toch niet speciaal naar hier gekomen om alleen maar iets te drinken hé." Dus hebben we er maar 'wat' meer van gemaakt om deze onvergetelijke dag af te sluiten. De opmerkingen die er gemaakt zijn, die zijn niet voor publicatie vatbaar, maar we hebben er wel mee gelachen.
Virussen hebben verslaggeefster Mariette en haar entourage buiten strijd gezet en we wensen hun langs deze weg een spoedig herstel toe. Er kwamen 15 gezonde wandelaars naar het afgesproken vertrekpunt.
Gids ad interim Ria nam de hele bende op sleeptouw.
Iedereen was goed ingepakt tegen de koude wind en voorzien voor eventuele regen. We gingen eerst door het kleine, rustige bosgedeelte richting E313. Deze rustige bospaden brachten ons naar het 'Sterckshof' met het Zilvermuseum. Gelukkig staan hier verkeerslichten om de drukke baan over te steken.
Dit 130 Ha groot bos heeft enorm veel te bieden aan wandelaars, sporters allerhande, vissers maar ook op cultureel gebied en dan natuurlijk vooral de natuur.
Even verder waren we getuige van het enorme verschil in waterstand tussen 'Het Schijn' en de aanpalende vijvers, tot wel twee meter toe. Diverse vogelsoorten genoten met ons van het winterzonnetje.
Het voorziene 'avontuurlijke deel' was, bij gebrek aan water, een minder spectaculair pad van smalle plankjes dat zich over een drassig perceel kronkelde.
Bijna aan de Oostelijke grens van het Rivierenhof zagen we de sportterreinen en dito accommodatie waarbij de skipiste van Zondal direct in het oog sprong. Ondertussen konden we genieten van het winterse zicht op de vijver aan het kasteel en het afgesloten Provinciaal Openlucht Theater.
Het laatste stuk was de 'Rozentuin' met in de winter vooral de Rozenbottel die voor een beetje kleur zorgt.
Na een kleine 7 km wandelen is het tijd om te pauzeren met een drankje. Voor sommigen was het 'iets meer' en een 'beetje later' en zo hebben we een prachtige dag aangenaam mogen afsluiten.
Zondag 15/01/12, hadden we onze eerste wandeling van het nieuwe jaar en meer bepaald inHoboken.
De opkomst was talrijk, weersomstandigheden prachtige blauwe hemel wel wat frisjes, maar heerlijk om in deze sfeer te wandelen.
Onze start was aan kasteelSorghvliedt, momenteel het districtshuis van gemeente Hoboken. De oudste vermelding van de naamHoburechen dateert uit 1135 en betekent:Hoge Beuken,waarvoor het toen zuiver landelijke tot het hertogdom Brabant behorende dorp blijkbaar bekend stond. We aanschouwden het kasteel Sorghvliedt in Rococo stijl, vroeger behoorde dit aan de familie Moretus, nu is het sinds 1937 van het gemeentebestuur Hoboken. Via een bruggentje verder langs de vijver en dan recht voor ons stond daar boven een Prieel wat dringend moet gerenoveerd worden. De steile klim naar boven wat ons een mooi uitzicht gaf,wel even puf..puf amaai ,dan terug afdalen en toch even opletten dat men niet naar beneden schoof over de beukennootjes.
Vervolgens gingen we richting fort 8 dit beslaat een groot gedeelte op de zuidrand van deze gemeente, men staat echt versteld van de grote oppervlakte dit heeft.
Langs de waterkant is een mooie wandelweg voorzien voor wandelaars, joggers etc.
Deze omloop is ruim voldoende mits koppeling met het park komt men toch rond de 6 à7 km ruim voldoende voor een namiddag wandeling.
We danken onze wandelaars voor hun talrijke opkomst,ook de gids:José die ons heeft rond geleid te Hoboken.
Een samenwerking tussen Kajak en Wandelclub, was onze eerste geleid bezoek aan Instituut Ursulinen te O.L.V Waver met een talrijke opkomst langs beide zijde.
Kregen eerst een grondige uitleg over dit imposant gebouwencomplex, vervolgens splitsen wij in twee groepen om met gids verder alles te kunnen gaan bewonderen.
De elegante wintertuin biedt een betoverend spel van lichten en kleur. Door de glaskoepel vallen goudgele stralen die net een lentesfeer creëren, ook in donkere dagen.
Het veelkleurige glas-in-lood van de koepel tekent de Morgen,Dagen Avond,een populair thema in de Art noveau.
De Flora is prominent aanwezig in de decoratie. DE natuur is ooklevendin de wintertuin aanwezig met exotische palmen, varens, planten en bloemen. Een gecultiveerde natuur, die nauw aansluit bij het pedagogisch concept van rond de eeuwwisseling. Verder brachten wij een bezoek aan Sint-Ursulazaal, de Empiregang, Alpenzaal. Het Oratorium, is een voormalige kapel met schitterende akoestiek voor intieme concerten. Ook de Eretrap echt voor stijlvolle fotosessies te maken.
Hebben ook dePiano ruimten gezien, ieder kamer met piano is zo gemaakt dat men geen hinder heeft van elkaar er zijn ongeveer 30 kamers voorzien en iedere kamer draagt een naam van bekende componist zoals,Bach-Chopin, Beethoven, Mozart.
Uiteindelijk was het rondgeleide rond, het was een schitterend bezoek aan ditInstituut Ursulinen.Hebben ervan genoten en vele mooie fotos gemaakt in een uniek decor.
Zijn met ons allen naar onze volgende afspraak gegaan, namelijk eenCremerie aan overzijde. Lekkere pannenkoeken geflambeerd of niet geflambeerde met ijs erbij, ook crème glacé lag in de smaak van velen.
Het was een zeer aangename namiddag, samen op stap met Kajak voor herhaling
26 november met een etentje en op de achtergrond de beelden van ons afgelopen jaar waar wij hebben gewandeld
Het gezellig samenzijn hielden we op zaterdag in natuurgebieden en stadbezoek hadden gedaan.
Een welkoms drink werd aangeboden door onze club,glaasje Cava met de nodige lekkere hapjes zoals,Gazpacho met scampibrochette,Wraps met kruidenkaas en zalm en de Quesadillas met kip
, salsa en guacamole.
Gingen nu aan onze mooie versierde tafels zitten om het warme buffet te proeven,het was prachtig gepresenteerd. De volgende gerechten waren,Marokkanse gehakballentjes met kruidige tomatensaus,Tabouleh en geitenkaas,Zeevruchtenpaella,Pasta met zelfgemaakte pesto,zongedroogde tomaten,gegrilde kip,rucola en pijnboompitjes en gegrild brood.
Het was muisstil ieder genoot met volle teugen van deze hemelse gerechten.
Na dit warme buffet kwam uiteindelijk de voorstelling van de vakantie 2012 naar voren, voor iedereen was het na zeer lang wachten, gissen welke locatie zou het worden.
Toen de mededeling kwam wij gaan naar wel dat is kei tof..ikke ga mee en wij ook.
Er kwam ook nog een film tevoorschijn over onze reis in Kaunertal, daar hebben wij enorm veel plezier aan beleefd met sommige komische momenten.
Nu was het dessert klaar,Tarte Tatin met overheerlijke vanillesaus, Chocoladetaart met grote aardbeien erop daarbij een taske koffie konden wij genieten van al die lekkere taarten.
Het was:Caroline die het fantastisch menu heeft bereid en voorgeschoteld met allemaal verse producten, bedankt namens onze wandelclub.
Het was wederom een succesvolle avond met alles erop en aan.
Vandaag stond erop het programma een wandeling te Heindonk(Willebroek).Met als vertrekpunt Bloso parking. Ook een prachtige zonnige namiddag met een herfst tintje erin konden wij starten om 13.50uur met de wandeling. Waar wij eerst de Olympische Watersportbaan Hazenwinkel kan bekijken en de nodige informatie kregen van Roger. Het symbool van deze is het Broekventje, een soort speculaas in de vorm van een ventje. Het Broek is een natuurpark met een vijftigtal vijvers en vierhonderd plantensoorten.
Over een beek en door een bosje verlaat je Hazenwinkel en ga je verder langs smalle paden, verder kom je langs een kapel Bunder 14 en rechts heb je een zeer mooie vijver liggen met mooi zichten. Er kwam een voorstel kunnen hier langs de vijvers gaan avontuurlijke tocht of gewoon het normale pad volgen. Natuurlijk kozen wij voor avontuurlijke belevenis, het was zeer smalle weg met links en rechts water. Toch kregen wij mooie uitzichten te zien die je gewoon anders niet kunt zien.
Verder brachten wij een kort bezoek aanOnthaalcentrum aan het Scheyvaertshof,men krijgt een volledig overzicht van Fauna en Flora in dit gebied. Gingen verder langs de zoveel vijvers dat dit gebied rijk is, waar eenden reigers en aalscholvers zeer talrijk aanwezig waren en werd dan ook gebruik gemaakt om de nodige fotos te maken.
Soms moest men wel opletten voor de fietsers die overal langs vlogen, houden geen rekening met wandelaars. Verder waren er vele eendaags wandelaars op pad door het goede weer vandaag. Na een wandeling van pak weg 7,5 km zat de tocht erop en gingen nadien nog onze dorst lessenThe Boathouse vlak aan Hazenwinkel gelegen.
Hebben ook daar iets gegeten maar moesten redelijk lang wachten voordat er iets op ons bord kwam.
De opkomst was talrijk, het gezelschap zeer aangenaam, onze gids Roger heeft het voortreffelijk gedaan en zijn goed gemutst huiswaarts gekeerd.
