Meimaand is communiemaand,
Tradities zijn vaak aan seizoenen gebonden, en zo is het ook zeer zelden dat ge in december ne kleine zijn communie ziet doen.
Vaak denk ik daar nog aan terug, hoe het vroeger was.
Amai mijne frak, ik was een jaar of zeven toen ze mij daar ineens komen vertellen dat ik voor de eerste keer van het heilige brood zou mogen proeven.
Gans de klas mocht mee, en ze zouden ons daar ne keer optippen op zijn zondags.
Jawadde zeg als kleine snotter moet ge toch nogal wat ondergaan hé.
Het was allemaal begonnen met mijnen doop, waar ik daar met mijnen duikbril en mijn zwemvliezen boven het doopfont hing te spartelen.
Dat was de eerste stap van de verschillende etappes als ge in een katholieke familie bent geboren.
Voor mijn eerste communie kreeg ik een schoon kostuum, en dat was al een soort competitie om daar het schoonst gekleed te staan voor het altaar.
Mijn wenkbrauwen schoon gekamd, en proberen van niet teveel te lachen tegen de fotograaf van dienst, om uw verloren melktanden niet teveel bloot te lachen.
Om u wat moed in te spreken, komen ze u dan vertellen dat ge voor uw communie veel geschenken gaat krijgen van al deze die naar het feest komen.
Het kwam er dus op aan, om veel volk uit te nodigen.
Jawadde zeg, mij hadden ze daar weer goed liggen!
Er was inderdaad veel volk, maar aan de geschenken te zien hadden ze meer aandacht voor het eten en den drank na de mis, dan om af te spreken voor mijn geschenken.
Potverdekke zeg, zes keren moest ik merci zeggen voor ne stylo in een plastieken doos, en vier maal voor een vulpen.
En dat terwijl ze ondertussen toch al moesten weten dat ik niet graag schreef in t school.
Mijn meter die was veel slimmer, want die had mij ne schonen armband gekocht met mijne naam en mijnen geboortedatum op.
Ja, ge kunt maar nooit weten dat ik vergeet op jonge leeftijd wie ik was en wanneer ik geboren was hé.
Maar het was het soort armband, dat ge in de week in de la moest laten liggen om hem niet te verliezen.
Ja, wij hadden thuis een speciale schuif om alle schone geschenken in te leggen.
De eerste communie is nog maar achter de rug, of de plechtige communie staat al voor de deur.
Rond mijn twaalfde, mocht ik terug naar het altaar, maar daar kwam meer bij kijken zenne.
Ik moest niet alleen naar de catechismusles, maar ik kreeg ook nog een nieuwe outfit omdat het kostuum van mijn eerste communie wat klein geworden was met al mijn spieren.
Omdat er daar met mijn eerste communie teveel naar een ander zijn kleren werd gekeken, hadden ze er niet beter op gevonden van ons allemaal het zelfde aan te trekken.
Awel ge gaat lachen hé, maar we kregen allemaal een wit kleed, en een groot kruis rond onze nek.
Ja, in dienen tijd konden ze er wat van, om mij nog heiliger te laten lijken dan dat ik al was.
De dag van de communie, moest ik mij twee keer wassen, omzeker te zijn dat ik ook proper zou zijn achter mijn oren.
Awel, t was nogal veel avance dat ik mij daar zo proper gewassen had, want in de kerk kwamen ze daar toch wel wat zalf of olie op mijn voorhoofd wrijven zekerst.
t Was nog niet genoeg dat mijn vingers vol kaarsvet zaten van die grote kaars die ik moest dragen, ik kreeg ook nog ne keer uitslag van die olijfolie op mijn voorhoofd.
Na de mis mochten we nog allemaal eens lachen naar de fotograaf met onze nieuwe tanden, en dan was het terug feest.
Allé, feest voor de genodigden hé.
Ja, want het feestvarken mocht zich natuurlijk niet vuil maken, en om de vijf minuten moest ge paraat staan om op de foto te staan met Tantes en nonkels.
En dan was terug het grote moment aangebroken van de geschenken.
Potverdekke zeg, er zaten er tussen die dachten dat ik al die stylos en vulpennen had leeg geschreven ondertussen, en ze stonden daar weer met ne parker ppffffff.
Strafste was dat ik een nieuwe armband kreeg met dezelfde naam en dezelfde geboortedatum op.
Onze schuif was bijna te klein geworden.
Ik kreeg ook nog een horloge, maar dat was meer omdat ik op tijd thuis zou komen.
En dan waren er nog al die omslagen met centen.
Ik deed de omhaling, en mocht alles direct afgeven, want t was niet omdat ik mijn plechtige communie had gedaan, en gevormd was dat ik hier t zotteke moest uithangen met de centen hé.
Dus alles direct de spaarboek op.
Ja, de communietradities zullen door de jaren wel behouden gebleven zijn, maar ik zag toch al dat het vestimentaire verandert is zenne.
Ook voor de geschenken heeft de jeugd al wat meer inspraak gekregen.
Ja, het is een schone tijd voor de familie, voor iets wat die klein snotters maar later begrijpen hé.
Het doet mij in elk geval terugdenken aan vroeger, en het is waarschijnlijk een hulp geweest in mijn heilig bestaan.
Groetjes chauffeurke
|
