Toen ik in het begin van de week op wandel was, liep ik ergens voorbij een winkel waar de paashaas in chocolat stond uitgestald.
Paaseieren gelijk voetballen, en kleine eitjes lagen verspreid in de vitrine tussen chocolade konijnen, hazen, kiekens en zelfs treinen autos paarden, en zelfs een chocolade Sint die ze waarschijnlijk niet verkocht kregen verleden jaar.
De voorbijgangers werpen een blik op al het moois die er nog lekker uitziet ook.
Een moeder moet zelfs aan de arm van hare kleine snotter sleuren met de uitvlucht dat het nog veel te vroeg is voor Pasen, en dat het slecht is voor zijn tanden en zijne lever.
Ik stond daar plots voor die vitrine vol chocolat te denken hoe Pasen vroeger was.
Ja Pasen, waar is de tijd naartoe dat ik op Aswoensdag een zwart kruis op mijn voorhoofd kreeg.
Ik moest gaan biechten, en was in de kerk al vergeten waarom ik daar in dienen biechtstoel zat.
Potverdekke, ne mens was verplicht van iets uit zijnen duim te zuigen om toch maar niet te laten opvallen dat ge daar voor niets gekomen waart.
De kalender stond vol van die dagen waar er telkens wel iets gebeurd was, maar rond Pasen volgden de dagen elkaar op.
De woensdag was nog maar voorbij, als witte donderdag al voor de deur stond.
De dag van het laatste avondmaal, waar Jezus met zijn leerlingen aan tafel zat.
Niet zomaar een avondmaal zenne!
Nee nee, hij moet zelfs hun voeten gewassen hebben dienen avond.
Maar ge weet hoe het gaat als ge u zo ne keer laat gaan op nen avond, er zit daar altijd ne Judas tussen die t spel naar de vaantjes helpt hé.
Awel, Jezus had dat daar ook aan zijn been.
Hij had daar het brood verdeeld en een beker wijn uitgeschonken voor al die apostels, maar daarmee was de kous niet af zenne.
Er zat daar ne Judas tussen die hem toch wel verraden had zekerst!
Goede vrijdag is de dag dat Jezus aan het kruis sterft.
Eigenaardig dat ze juist die dag goede vrijdag noemen.
Ik zou dat zwarte of trieste vrijdag genoemd hebben, maar ja wie weet hadden ze in den tijd wel ne minister van kalendernamen, en met die mannen geraakt ge daar zeker niet aan uit hé.
De dag dat iemand onschuldig zijn kruis moet dragen, en dan nog sterft op dat zelfde kruis kunt ge toch een andere naam geven zekerst.
Goede vrijdag, is ook de dag dat men geen vlees mocht eten.
Jawadde zeg, bij ons was dat vroeger elke vrijdag goede vrijdag.
t Was elke vrijdag vis, en als er nu eens iets was waar ik geen graten in zag, dan was het toch wel de visdag zekerst.
t Is gezond had mijnen bompa gezegd, terwijl ik daar bijna blauw zag van mij juist te verslikken in zo ne graat.
En omdat mijn oma altijd zeer begaan was met mijn gezondheid, had ze wat citroen geperst over mijne vis om hem wat meer smaak te geven.
Ppffff jawadde, dan moest ik nog een zuurder gezicht trekken.
De zaterdag hadden ze stille zaterdag genoemd.
In stilte de dood van Christus herdenken die in zijn graf lag.
En nu nog, als we iets herdenken is het meestal in stilte.
Het is die stilte die mij zovel plaats geeft in mijne kop om na te denken.
En dan is er Pasen!
Hoeveel van die kleine snotters herdenken de verrijzenis van Jezus uit het graf?
Ze zijn zodanig verwend geweest met alles wat rond de herdenking plaatsvindt, dat ze de essentie vergeten zijn.
Ik zie ze op Pasen lopen zoeken tussen de struiken en de ornamenten in de tuin, achter een chocolatten ei, dat de klokken uit Rome zouden hebben gebracht0.
Ja, met al die fictiefilms die ze nu voorgeschoteld krijgen zouden ze het nog kunnen geloven ook.
Allé zeg, stel u voor dat ik hier een chocolatten ei in mijnen hof vind van een klok die overvliegt.
Of nog beter, van een paashaas die eieren legt.
Ze kunnen ne kleine toch nogal iets laten geloven hé.
Maar nu ik hier zo zit te denken, wat is er nu schoner dan in iets te geloven?
Geloven in . .
Ja, in wat moet een mens in feite geloven?
Wel gewoon geloven in wat ne mens sterkte geeft om door het leven te stappen.
En is dat een kieken in chocolat of een chocolatten paasei, dan mag dat gerust hoor.
Misschien zit men wel aan dienen chocolatten paashaas zijn oren te knabbelen, en tevens te denken waar die traditie vandaan komt
En als alles op is, dan blijft nog alleen Pasen over.
Een dag waar zelfs ongelovigen chocolat eten en eieren strooien.
Ja, soms is geloven veel meer dan we zelf wel willen geloven.
Ben ik nu te laat om ieder van u een zalige Pasen te wensen?
Nee hoor, want t is veel te vroeg voor mijn kerstwensen.
Toen ik enige tijd geleden mijne wekker van winter naar zomeruur had gedraaid, was dat zogezegd om een stap naar de lente te zetten.
Maar mijne wekker liep achter denk ik, want we kregen nog flinke vriestemperaturen en de keren dat de zon kwam piepen was het een regenzonnetje.
Maar toch kunnen we niet ontkennen dat als de zon komt piepen dat het dan serieus begint te kriebelen.
De mensen gaan plots anders leven.
De deuren vliegen open, en iedereen loopt naar buiten.
Meestal hebben ze dan geen paraplu meer in handen, maar een schop of een riek.
Snoeischaren coifferen de overwinterde struiken, en de groentetuin wordt klaargelegd om de eerste ajuinen of sjalotten onder de grond te steken.
Mijne pa had hier ondertussen, tussen twee vriesdagen het gras afgereden, en een heldergroen tapijt kwam tevoorschijn.
De omgeving kreeg terug kleur, terwijl grauwe en donkere akkers bemest werden met mest uit West- Vlaanderen.
Ja, het is een gevolg van dat fameuze mestactieplan.
Awel, het is al ver gekomen, dat we nu ook al de stront moeten invoeren.
Wat mij opviel, is dat zelfs de meeuwen uit West- Vlaanderen, nu over onze akkers komen gevlogen om een graantje van de mest terug te pikken.
Ondertussen hadden we in de vogelkooi een paar nesten gehangen voor de kanaries, en deze zaten blijkbaar ook met de lentekriebels.
Jawadde zeg, den eerste dag was hunne nest al gemaakt, en ondertussen zitten ze al te broeden, terwijl het spreekwoord zegt, dat het maar in mei is dat alle vogels een ei leggen.
Ja, de lente maakt wat los bij mens en dier.
Ook de haan kraaide zijn eerste lentedeuntje, en de kiekens keken opgehokt naar de lentestralen door het net.
De duiven kwamen zich laven en wassen aan de vijver, waar de vissen dan weer gapend naar keken.
Ja, de lente doet ons ontwaken.
De lentemaand, is in feite het begin van een plezante periode.
Meestal begint die periode met de lentekuis.
Awel, ge kunt niet geloven hoeveel stof er zo tijdens de winter kan vallen.
Ik maak dan meestal mijn kasten leeg, en hang mijn winterkleding op zolder om mijn lentekleren terug beneden te hangen.
Maar dit jaar heb ik dat moeten herzien zenne.
Ja, het was veel te fris om nu al in T shirt rond te lopen, temeer dat de mot in die kast had overwinterd, en dat mijn korte broek nog korter was dan verleden jaar.
Ja, en in korte broek lopen met ne pelsen frak over is ook geen zicht hé.
Maar de lente is veel meer dan dat hé.
De lentebode komt ons heel wat evenementen aankondigen, en daar behoren de paashaas en de paasklokken bij hé
Ja, verleden jaar vielen de paaseieren hier nog letterlijk uit de lucht.
Het modernisme had de paasklok vervangen door een paramotor, en boven de boomgaard hadden ze zie chocolatten eieren uit Rome met volle zakken gestrooid.
Maar ja, ge kunt het modernisme niet stoppen, en dit jaar rijd de paashaas rond met een limousine.
De boeren zijn ondertussen ook aan het ploegen en eggen gegaan, en het eerste vee komt terug in de weide gehuppeld.
Het is een dorps lentefeest die zich elk jaar herhaalt.
Als de lentezon komt stralen, lachen de mensen al eens rapper.
Ze kijken elkaar ook anders aan, gedaan met die koele winterse blik om rillingen van over uwe rug te krijgen.
Ik zie af en toe een paar vrouwen op wandel met de hond voorbij het huis stappen, en ik moet zeggen dat ze u kunnen aankijken met een blik gevuld met lenteboodschappen.
Vooral de hond kijkt me steeds met die blik aan, en dat als bescherming voor deze die de leiband in handen heeft.
Ja, de lente geeft een mens kriebels en vleugels hé.
Paasbloemen vormen een boeket in de tuin, en hoog in een lentelucht tekenen de eerste duiven hun vluchten.
Ja, ne mens zou voor minder jeuk en kriebels krijgen bij het aanschouwen van al dat moois.
Het is vooral mooi, als men de seizoenen in een dorp kan beleven.
Het is dat tintje dat nog iets meer kleur geeft.
De lente, in al zijn aspecten, ver van het stadsgewoel waar men nog vogels hoort fluiten.
Waar men de seizoenen kan ontdekken op autoloze veldwegen.
Leunend op het balkon, zie ik soms de stadsmens naar de verte kijken.
Turen naar de horizon, waar een dorpse lente aan andere betekenis krijgt.
Vandaag, kijk ik onder een lentezon naar het geluk.
Al weken draaide alles rond de Ronde van Vlaanderen.
Op 2 april zou ze in onze contreien komen, en was het de moment om onze kandidatuur aan te moedigen.
De Lierdenaars zouden afspreken onderaan de Parikberg .
Om een kandidatuur te staven, moet ge in de eerste plaats opvallen, en dat was zeker het geval.
Rond de middag ging ik naar café Marino, die voor éénmaal terug geopend was.
Er stond een tent, en een paar mannen waren druk bezig met een spandoek naar omhoog te hangen.
Al vlug herkende ik Ludwig DHose, en dat is de persoon waar ge u moet rond houden als ge iets wil beleven.
-Awel Ludwig, komt het in orde?
-Ja ja chauffeurke, t is gelijk of het al in orde is, nog juist nen draad of twee aan het spandoek knopen, en daarna het spandoek over de straat spannen aan twee elektriekpalen. Maar dat is een werk van niks mandal, en als Dhose dat zegt dan komt het in orde.
Hij was daar knopen aan het leggen, dat die ander mannen hun moesten wegtrekken, of ze lagen zelf in een knoop.
Hij vloog daar ladder op en ladder af, en binnen de kortste keren hing het doek met foto van Emiel Faignaert over t straat.
Maar toen de laatste knoop werd gelegd om het doek op te spannen, breekt daar toch wel een elektriekdraad af zekerst.
Normaal gezien, ziet ge dat juist in films.
De draden vlogen naar beneden, en wapperden in de wind tegen elkaar.
De vlammen en gensters vlogen in het rond, terwijl iedereen de benen nam.
Juist onze Ludwig bleef kalm roepen op zijn ladder No paniek.
Amai zeg, als dat geen publiciteit was.
Lierde had niet alleen voor een spandoek gezorgd, maar ook nog eens voor vuurwerk op klaarlichte dag.
Binnen de kortste keren vlogen er daar een paar deuren open, en kwamen de bewoners op straat.
Ze zaten zonder elektriek, en dus was het gedaan met naar de Ronde van Vlaanderen te kijken op tv.
Maar het was ook gedaan met koken voor sommigen, en in de frigo om het bier koel te houden tijdens de Ronde was het licht ook uitgevallen.
Dhose kroop van zijn ladder, met ne gekrulde kop haar, maar dat zou naar het schijnt niet van dienen elektriek geweest zijn .
De draden bleven ondertussen verder tegen elkaar waaien, en de gensters bleven voor vuurwerk zorgen.
Toen ik de draden goed bekeek, denk ik dat die daar al hingen van 1830.
Maar t wil natuurlijk altijd lukken dat het voorval zich voltrekt op een dag als deze van de Ronde waar niets mag misgaan hé.
Er werd naar Electrabel gebeld, en binnen de kortste keren stonden ze daar met een hoogtewerker.
De elektriciteit werd hersteld, en het spandoek werd terug vastgeknoopt.
Ondertussen kwam het volk stilletjes aangelopen, en een delegatie met gele borden en T shirts nam plaats langs de baan.
Niemand minder dan Krista, de dochter van Emiel Faignaert nam plaats als zwarte piet tussen de Lierdse delegatie, met een bord waar de naam van haar vader op stond.
Iets verder stond dan weer iemand met het jaartal 1947 om het jaar van zijn overwinning te herdenken, en nog iets verder het jaartal 2007, waar we hopen het dorp van de Ronde te mogen zijn.
Maar wat opviel, was dat de dochter van Emiel Faignaertin zwarte piet was verkleed.
Mij hadden ze altijd verteld, dat als ge een zwarte piet ziet, dat dan ook de Sint in het gebuurte is.
Awel potverdekke, een paar minuten later komt hij daar toch wel op een wit paard afgereden zekerst!
Ja, nu zouden we wel opvallen!
Normaal gezien gaat ge in april verkleed als paasklok langs de weg staan, maar omdat het ook juist één jaar geleden was dat de paus overleden was, waren die klokken uitverkocht hé.
Ondertussen was het gemeentebestuur, met onze burgemeester als grote wielerfan komen plaats vatten aan café Marino, en werd er uitgekeken naar de komst van de renners.
Motoren en officiële wagens wisselden elkaar af.
De wedstrijdwagen reed voorbij, gevolgd door de welgekende Rodania wagen, die al jaren het zelfde deuntje speelt.
In de lucht vier helikopters, en aan de laagst hangende konden we zien waar de renners zich bevonden.
En plots waren ze daar, Tom Boonen op kop met in zijn wiel Hoste.
Ne mens moet nog rap zijn om ze te zien, want hoewel er 50km op de baan geschilderd staat, trekken die mannen hun dat niet aan zenne.
Ongeveer 1 minuut later volgde een klein groepje met Van Peteghem.
In volle vaart ging het richting muur en bosberg, om de strijd in een duel te bevechten met een sprint.
Wat velen dachten is ook uitgekomen, Boonen reed met de armen in de lucht over de meet.
De ronde van Vlaanderen zat er weer op, en het was nu wachten tot volgend jaar.
Een jaar, waar de Lierdenaar hoopt het dorp van de Ronde te mogen zijn.
Ik denk dat we ons best gedaan hebben om het rondedorp 2007 te mogen zijn.
Temeer dat het dan juist 60 jaar geleden zou zijn dat onze Emiel Faignaert de overwinning behaalde, en dat kan men maar éénmaal vieren.
Het zou een teleurstelling zijn, mocht het niet zo zijn.
Maar dan ken ik wel iemand die het rondedorp 2007 eens zonder elektriek zou kunnen zetten.
Al weken draaide alles rond de Ronde van Vlaanderen.
Op 2 april zou ze in onze contreien komen, en was het de moment om onze kandidatuur aan te moedigen.
De Lierdenaars zouden afspreken onderaan de Parikberg .
Om een kandidatuur te staven, moet ge in de eerste plaats opvallen, en dat was zeker het geval.
Rond de middag ging ik naar café Marino, die voor éénmaal terug geopend was.
Er stond een tent, en een paar mannen waren druk bezig met een spandoek naar omhoog te hangen.
Al vlug herkende ik Ludwig DHose, en dat is de persoon waar ge u moet rond houden als ge iets wil beleven.
-Awel Ludwig, komt het in orde?
-Ja ja chauffeurke, t is gelijk of het al in orde is, nog juist nen draad of twee aan het spandoek knopen, en daarna het spandoek over de straat spannen aan twee elektriekpalen. Maar dat is een werk van niks mandal, en als Dhose dat zegt dan komt het in orde.
Hij was daar knopen aan het leggen, dat die ander mannen hun moesten wegtrekken, of ze lagen zelf in een knoop.
Hij vloog daar ladder op en ladder af, en binnen de kortste keren hing het doek met foto van Emiel Faignaert over t straat.
Maar toen de laatste knoop werd gelegd om het doek op te spannen, breekt daar toch wel een elektriekdraad af zekerst.
Normaal gezien, ziet ge dat juist in films.
De draden vlogen naar beneden, en wapperden in de wind tegen elkaar.
De vlammen en gensters vlogen in het rond, terwijl iedereen de benen nam.
Juist onze Ludwig bleef kalm roepen op zijn ladder No paniek.
Amai zeg, als dat geen publiciteit was.
Lierde had niet alleen voor een spandoek gezorgd, maar ook nog eens voor vuurwerk op klaarlichte dag.
Binnen de kortste keren vlogen er daar een paar deuren open, en kwamen de bewoners op straat.
Ze zaten zonder elektriek, en dus was het gedaan met naar de Ronde van Vlaanderen te kijken op tv.
Maar het was ook gedaan met koken voor sommigen, en in de frigo om het bier koel te houden tijdens de Ronde was het licht ook uitgevallen.
Dhose kroop van zijn ladder, met ne gekrulde kop haar, maar dat zou naar het schijnt niet van dienen elektriek geweest zijn .
De draden bleven ondertussen verder tegen elkaar waaien, en de gensters bleven voor vuurwerk zorgen.
Toen ik de draden goed bekeek, denk ik dat die daar al hingen van 1830.
Maar t wil natuurlijk altijd lukken dat het voorval zich voltrekt op een dag als deze van de Ronde waar niets mag misgaan hé.
Er werd naar Electrabel gebeld, en binnen de kortste keren stonden ze daar met een hoogtewerker.
De elektriciteit werd hersteld, en het spandoek werd terug vastgeknoopt.
Ondertussen kwam het volk stilletjes aangelopen, en een delegatie met gele borden en T shirts nam plaats langs de baan.
Niemand minder dan Krista, de dochter van Emiel Faignaert nam plaats als zwarte piet tussen de Lierdse delegatie, met een bord waar de naam van haar vader op stond.
Iets verder stond dan weer iemand met het jaartal 1947 om het jaar van zijn overwinning te herdenken, en nog iets verder het jaartal 2007, waar we hopen het dorp van de Ronde te mogen zijn.
Maar wat opviel, was dat de dochter van Emiel Faignaertin zwarte piet was verkleed.
Mij hadden ze altijd verteld, dat als ge een zwarte piet ziet, dat dan ook de Sint in het gebuurte is.
Awel potverdekke, een paar minuten later komt hij daar toch wel op een wit paard afgereden zekerst!
Ja, nu zouden we wel opvallen!
Normaal gezien gaat ge in april verkleed als paasklok langs de weg staan, maar omdat het ook juist één jaar geleden was dat de paus overleden was, waren die klokken uitverkocht hé.
Ondertussen was het gemeentebestuur, met onze burgemeester als grote wielerfan komen plaats vatten aan café Marino, en werd er uitgekeken naar de komst van de renners.
Motoren en officiële wagens wisselden elkaar af.
De wedstrijdwagen reed voorbij, gevolgd door de welgekende Rodania wagen, die al jaren het zelfde deuntje speelt.
In de lucht vier helikopters, en aan de laagst hangende konden we zien waar de renners zich bevonden.
En plots waren ze daar, Tom Boonen op kop met in zijn wiel Hoste.
Ne mens moet nog rap zijn om ze te zien, want hoewel er 50km op de baan geschilderd staat, trekken die mannen hun dat niet aan zenne.
Ongeveer 1 minuut later volgde een klein groepje met Van Peteghem.
In volle vaart ging het richting muur en bosberg, om de strijd in een duel te bevechten met een sprint.
Wat velen dachten is ook uitgekomen, Boonen reed met de armen in de lucht over de meet.
De ronde van Vlaanderen zat er weer op, en het was nu wachten tot volgend jaar.
Een jaar, waar de Lierdenaar hoopt het dorp van de Ronde te mogen zijn.
Ik denk dat we ons best gedaan hebben om het rondedorp 2007 te mogen zijn.
Temeer dat het dan juist 60 jaar geleden zou zijn dat onze Emiel Faignaert de overwinning behaalde, en dat kan men maar éénmaal vieren.
Het zou een teleurstelling zijn, mocht het niet zo zijn.
Maar dan ken ik wel iemand die het rondedorp 2007 eens zonder elektriek zou kunnen zetten.
Ja, er is sprake dat Lierde zijn kandidatuur zou zetten om dorp van de Ronde te zijn in 2007.
Euh .niet van de Ronde tafel hé, maar van de Ronde van Vlaanderen.
Awel dat is een goed gedacht zie, en ik ben zeker dat elke Lierdenaar zijn steentje zou bijdragen.
Onze burgemeester is zelf een wielerfanaat, en hoeveel coureurs hebben we hier al niet grootgebracht.
Ferdi Van den Haute en onze Koen Barbé hebben al genoeg gefinisht op een ander, dat ze nu die meet eens in Lierde mogen trekken hé.
Om nog maar te zwijgen van Emiel Faignaert die in 1947 met de palm ging lopen, euh .rijden!
Nee, nu rijden ze door dorpen waar er zelfs geen coureurs wonen, laat staan dat er ooit al ene zou gewonnen hebben.
Ja, waar is den tijd van Emiel Faignaert hé?
In 2007 zal het 50 jaar geleden zijn dat hij met zijn arms in de lucht over de meet reed.
t Was naar het schijnt juist kermis in St -Martens Lierde.
Ze hadden daar aan den horlogemaker een grote tent gezet, en t was precies of ze het wisten dat den Emiel dat jaar zou winnen.
Ja, als ge zo ne keer naar de beelden van vroeger kijkt, dan was dat toch een andere manier van koersen zenne.
Veel macadam lag er nog niet, en de kasseien werden nog eens extra opgeblonken voor de Ronde die toen al een evenement was.
Vandaag gaan ze eerst de kasseien goed leggen, en volgen ze met de volgwagens om de coureurs op hun wenken te bedienen.
Elke coureur heeft een paar soigneurs en mechaniekers, maar in 1947 was dat anders hé.
Nu krijgen die mannen s avonds een biefstuk en s morgens een ontbijt in een schoon hotel!
Maar vroeger konden ze dienen biefstuk in hun broek steken, en als uw vrouw u niet gesoigneerd had, kon ge zelf uw benen inwrijven met zalf tegen de wespen.
Ze droegen hun tuben op hunne rug, en plat rijden was zelf de band vervangen.
Briek Schotte zal het geweten hebben in 1947, want hij moest opgeven terwijl onze Emiel Faignaert met een leeglopende tube over de meet reed.
Potverdekke, als ik er zo zit over te denken dat was nog eens nostalgie.
Juist om die nostalgie eens terug te halen, mogen ze de Ronde toch eens door Lierde laten passeren hé.
Het zou niet alleen een eerbetoon zijn, maar ook een waardering voor de wielersport en alle wielerfanaten uit onze streek.
Elk weekend zien we honderden wielertoeristen die zich in de huid wanen van een Faignaert, Van den Haute of Barbé.
Er zitten potverdekke wielerterroristen tussen die beter uitgerust zijn dan sommige beroeprenners.
Ne vélo van over de 2500, met een verzet waar ze bijna zo rap bergop als bergaf mee kunnen rijden.
Hoesjes om hun schoenen warm te houden, en oortjes in hun oor waar ze zowel de reclame van de volgwagen als het nieuws op radio2 kunnen volgen.
Om nog maar te zwijgen van wat die mannen allemaal binnen spelen tijdens het rijden hé.
Als ze vroeger spraken van een gesneden brood, dan aten die mannen ook een gesneden brood op om op krachten te komen hé.
En als ze spraken over twee wespen, dan waren ze tijdens het rijden ook gestoken door die wespen.
De kever, dat was dan weer die oude Volkswagen die met ne vélo op de port- bagagereed achter de koers.
Ja, de nieuwe generatie coureurs verstaat dienen uitleg van vroeger niet, omdat ze vandaag in een andere context rijden.
Het modernisme is zodanig toegenomen dat er geen vergelijk meer is, en dat de wegen uit elkaar lopen hé.
Vroeger vertelden ze, dat een coureur een beestenstiel uitoefende.
Het zal daarmee zijn dat er nu een paar coureurs naar de veearts zijn gestapt zekerst.
In elk geval heeft men de wielersport in onze streek steeds hoog in het vaandel gedragen.
Persoonlijk leef ik met de Ronde mee.
De dag voor de echte Ronde, springen duizenden wielertoeristen op hun fiets om de dorpen op te warmen met hun doortocht.
Dienen dag is ook chauffeurke van de partij!
Euh .niet met mijne fiets hé, want dat is nog ene uit den tijd van Faignaert waar mijne pa zelf nog veel koersen mee heeft gewonnen.
Nee ik rij de Ronde met mijne moto hé.
Het is dan genieten van die mannen te zien zwoegen en zweten, en het is de dag waar prachtige fotos kunnen genomen worden.
Die dag in een tekst weergeven is moeilijker, omdat men het afzien niet echt kan verwoorden in gevoel.
De dag van de Ronde zelf, dan zit ik met mijn drinkbus voor de tv.
Met mijn koersbroek zit ik dan voorovergebogen in de zetel, en roep en tier ik zowel op de muur als op den bosberg.
Och wat zou het mooi zijn, moest de Ronde ook in Lierde voorbijrijden.
We kunnen maar hopen dat onze droom in 2007 mag uitkomen.
Waarom zouden we het niet eens laten zien hoeveel we naar de Ronde verlangen!
Laat ons eens afspreken aan de voet van de Parikberg op de dag van de Ronde.
Ik heb gehoord dat ze het oude café Marino voor één dag zouden openen, en dat er heel wat Lierdenaren zouden afzakken om te renners toe te juichen, maar ook om hun wens naar de Ronde 2007 kracht bij te zetten.
In elk geval wens ik ieder van u een mooi wielerfeest toe.
Na de gokchinees, was het de beurt aan Fehriye Erdal om in het nieuws te komen.
Ja mannekens, ons landje weet van wanten als het er op aankomt om ons in de belangstelling te werken hé.
De observatie van Erdal werd verscherpt in functie van de uitspraak die zou volgen in het justitiepaleis.
Awel, ge gaat mij niet geloven, maar ze is ribbedebie!
Daar kan mijn klein verstand niet meer bij zenne.
Ik heb ooit twee dagen voor observatie in de kliniek gelegen, en ik was daar beter bewaakt door de zusters, dan Erdal door 32 mannen van de staatveiligheid.
Ik moet gans alleen mijn tien kiekens bewaken en observeren, omdat ze niet zouden uitbreken van onder hun net, en in Brussel laten ze daar één kieken ontsnappen bewaakt door 32 gasten.
Ze waren beter achter een net gekomen bij mij, dan had ze ginder misschien nog gezeten.
Ondertussen is iedereen er hem gaan mee moeien hé!
De politiek, de staatsveiligheid en de ministers die daar op hun skilatten de commissiezaal kwamen binnen gevlogen.
Madam Erdal zal ondertussen wel ergens met een lach op haar gezicht voor de televisie zitten meegenieten hebben.
De politieke partijen zaten elkaar te observeren, om zeker niets te laten ontsnappen uit het dossier.
Eerlijk gezegd, ik kan niet meer volgen zenne.
Vroeger waren er partijen die de vreemdelingen liever zagen vertrekken, en nu er ééntje vrijwillig vertrekt is het weer niet goed.
In feite moeten we ons daar allemaal niet ongerust in maken hoor.
Erdal is veroordeeld voor vier jaar, dus zal ze na die vier jaar wel terugkomen hé.
Ja, de vraag is waar ze naartoe is hé?
Naar het schijnt heeft dienen boswachter die Dutroux gevonden heeft, ook nog niks gezien in de Ardennen.
Jamaar, we zitten er zo mee te lachen, maar die mannen kunnen overal zitten hé.
Als we de titels op het nieuws of in de krant lezen, dan is niks uitgesloten hé.
Wie weet lezen we weldra:
Zat Erdal in Deftinge?
Erdal gevonden in kippenhok
Erdal op Belbus in Lierde
Erdal verstopt in schuur
In plaats van één keer naar mijn kiekenkot te gaan per dag, ga ik nu zes maal en observeer ik van ver met mijne verrekijker.
Pas op, dat ze in Deftinge, laat staan in Lierde zou rondrijden dat geloof ik niet zenne.
Moest ze hier af en toe rondrijden, dan zou ze toch al lang moeten geflitst geweest zijn op den Hekkouter of op de steenweg hé.
Maar, ik zit zo te denken ..tot over drie weken had ik hier een Turkse kuisvrouw, en ik heb ze ook al een paar weken niet meer gezien.
Potverdekke, t zal toch geen waar zijn dat het dezelfde was zekerst?
Telkens ik vroeg of ze iets wou drinken of eten, stak ze telkens twee vingers op.
Ik dacht dat ze alles dubbel wou, omdat ze al wreed mager was van een vroegere hongerstaking, maar dat zal toch dat V teken niet geweest zijn dat we daar telkens op televisie zien.
Ne mens begint er over na te denken, en dan ziet ge plots van alles hé.
Ik zit zo te denken, of er hier op den hekkouter ook gene van de staatsveiligheid rondloopt ter observatie.
Al maanden zie ik daar dezelfde persoon alles in de gaten houden.
In elk geval, ik voel er mij veilig bij.
In feite, wat zou ze hier komen zoeken op den boerenbuiten?
Euh .misschien de rust opzoeken?
Naar het schijnt is ze een strijdlustige vrouw, en ook dan zit ze hier goed.
Zoals ze bij ons zeggen,
ze geeft er af en toe eens nen trip op. Ze wil zich vrij voelen als een vis, en dit alles in de omgevingwaar een Europees erfgoed symbool staat.
Awel, waar kan ze dan beter zijn, dan in de streek waar ze de beste trippen verkopen, en waar de vrijheid van de vis gedronken wordt met volle kelken.
En omdat de mattentaarten nu erkend zijn als Europees beschermd, kan ze daar ook nog een aanslag op plegen door er een paar keer haar tanden in te zetten.
Ja, als ze nog in ons landje zit, kijk dan maar uit uw doppen, want zo groot is ons land nu ook weer niet hé.
Euh ..in elk geval, moest ge ze zien laat mij dan ook iets weten hé.
Ze is haren dweil en emmer vergeten weg te zetten, en ook haar brooddoos staat hier nog.
In elk geval zaten er lekkere dingen in.
Ja ja, een boterham met Sis kebab en ééntje met kuzu pirzola.
Natuurlijk heb ik dat binnen gespeeld, want als het vier jaar duurt eer we haar terugzienis de vervaldatum verstreken hé.
Ondertussen zijn de weddenschappen bij de gokchinees begonnen, om te wedden of we haar ooit terugvinden of niet.
Maar ik zit hier ondertussen naar een reisbrochure over Turkije te kijken, en dan word ik plots ernstig.
Stel dat we haar ooit in België terugvinden, dan is mijn vraag :
, de laatste tijd smijten ze hier wat binnen hé! Valt het u ook op, dat er zoveel uit Azië komt de laatste tijd? De Chinese restaurants zijn al een vertrouwd beeld in de straat, maar nu staat er op alles en nog wat "made in China" Chinese wagens bollen weldra op Europees grondgebied, en veel textiel is met gele breiwol gemaakt. We moeten toegeven dat die mannekens van aanpakken weten hé. Ja, ge moet ze eens bezig zien in die restaurants, awel daar mag Piet Huizenpruik een puntje aan zuigen zenne. Ik was ooit in een Chinees restaurant, waar een wok-Chinees aan het werk was. Jawadde zeg, dat was niet alleen een restaurant, maar ook nog een deel circus. Ja ja, den dienen kon goochelen met mes en vork, dat er uwe mond van open viel. Awel op dat moment smeet hij met een palet een brok gelakte eend, recht in uwe opengesperde mond. Ja, er waren er altijd die niet konden blijven stilzitten, en waar de zoetzure saus van hun voorhoofd liep of waar de scampi's achter hun oren hingen. Maar het was een prachtig schouwspel dat alleen kon aangeboden worden door Chinezen of Japanners. Ja, ik moet zeggen dat die mannen veel verder staan dan wij. Allé, neem nu die gok-Chinees! Hoe er daar bij ons nog niemand is opgekomen, dat versta ik niet zenne. Hier bij ons geven ze miljoenen om ne speler te kopen, waarvan ze denken of hopen dat hij op nen bal kan shotten. Waarvan achteraf blijkt dat hij meer naast de goal schupt dan er in. Awel dienen gok-Chinees, den dienen had dat anders aangepakt! Hij betaalde veel geld aan de spelers om de wedstrijden te verliezen. In feite gaf hij miljoenen uit aan spelers om ze laten naast de bal te schuppen. Natuurlijk zitten er bij de voetbalbond ook van die gasten die ahter alles direct het verkeerde of het kwade zien hé. Hadden ze dienen Chinees nu eens laten doen, dan had dienen mens bij alle clubs kunnen aankloppen, en waren alle spelers uit China gesponsord. Temeer dat als hij alle ploegen zou omgekocht hebben, de competitie weer gelijk zou geweest zijn hé. De meesten zouden dan zoals ze al vaak doen naast de bal stampen, en de goede spelers waarvan de club's nu miljoenen investeren zouden dan nog eens op het voorplan kunnen treden. Maar ik peis dat die Chinezen veel slimmer zijn dan wij denken. In feite profiteren ze een beetje van onze goedgelovigheid. Wij maar denken dat alles eerlijk verloopt,terwijl we met onze ogen toe in de Chinese voetbalval lopen. Ge kunt nu toch zelf wel denken, dat het verdacht gaat lijken als een ploeg uit eerste devisie met vetbetaalde spelers teveel gaat verliezen hé. Natuurlijk komt dat bij grote club's vlug aan het licht als er zo iets gebeurd. Ik ken wel niets van voetbal, maar ben toch eens naar de uitslagen van de ploegen uit de streek gaan kijken. Awel, ge hebt hier in de streek ook een paar ploegen die af en toe eens verliezen zenne. Bij een klein ploeg kunt ge het verlies makkelijker verklaren, en valt dat zo niet op hé. Die grote ploegen zijn aan regels gebonden, en de spelers moeten fit en monter op het veld staan. Maar als ge hier in de streek een ploeg ziet verliezen, kunnen ze dat altijd steken op de mosselsoupé of de kaas en wijnavond van de dag ervoor hé. Ja, en voor wat die mannen betaald zijn in 3de provinciale, voor die prijs moogt ge al eens verliezen hé. Ik stond er niet echt bij stil, maar onlangs was ik naar 't stad eens gaan "Chinezen". Ja, dat is een ander woord om in een Chinees restaurant te gaan eten hé. Awel, ge gaat mij niet geloven, maar ik heb daar mijn ogen opengetrokken zenne. Ik trok die menukaart open, en wat zie ik daar staan.....allemaal nummers. Ja, dat waren waarschijnlijk de nummers van de spelers die al eens een "klapke" hadden gedaan mer Mr Ye hé. Onder elke nummer kon je lezen wat die mannen graag aten. Ik had daar de nummer 16 besteld. Awel merci, dienen zwaluwennest was precies gemaakt van veters uit die mannen hun voetbalschoenen. Jamaar, we kunnen er eens mee lachen, maar de laatste keer dat ik naar de voetbal hier ben gaan kijken, liepen er daar op het plein toch een paar rond met een zoetzuur gezicht, en dat valt enorm op. Och.....we maken ons druk om dienen gok-Chinees, en dat terwijl ze ons nu van ginder bestoken met de vogelgriep. Ja, stel dat ze de helft van de voetbalploegen hadden moeten schorsen, dan lagen al die voetbalpleinen daar voor niets hé. Awel, nu moeten we er zelfs geen kiekens meer laten op lopen, want die mannen hebben ginder een ganse kudde dode eenden naar Europa gestuurd met de vogelgriep. Ja ja, die Chinezen zijn ons aan het pluimen denk ik. In elk geval heb ik gehoord dat dienen Chinees zich gaat terugtrekken uit het voetbal, en hem gaat bezig houden met het wielrennen. Hij zou pakken geld beloofd hebben aan al die grote coureurs als ze niet bij de 50 eersten rijden. Ja, er zijn er zelfs die al jaren gepensioneerd zijn en die terug willen gaan koersen. Wedden dat Merckx misschien het record van Armstrong in de ronde van Frankrijk zal verbeteren. Ja, de dag van tegenwoordig moet ge van niets meer verwonderd zijn. Ik ga mij in elk geval haasten naar het gokkantoor, want misschien valt er toch nog iets te rapen voor alles opgedoekt is hé. Allé, als La Louviere zou zakken in de voetbalcompetitie dan doe ik volgende weddenschap. Eendracht Deftinge 2 - La Louviere 0
Ja, er was al sprake van dat de vuilzakken uit het straatbeeld van Lierde gingen verdwijnen.
In feite is dat een goede zaak.
Persoonlijk had ik met die vuilzakken niks dan last.
Het is meestal op het moment dat ge uwen brol moet wegsmijten, dat ge bemerkt dat ge zonder zakken zit.
Dus rap naar het gemeentehuis achter een rol vuilzakken.
-Dag chauffeurke, kunnen we u helpen?
-Euh .ja, ik moet een rol vuilzakken hebben.
-t Is bijna gedaan met de vuilzakken hé, weldra krijgt ge een container.
-Euh jamaar, moet ik dan nog een ganse rol nemen?
-Nee ge kunt ze per stuk kopen.
-Euh awel geef mij dan een halve.
-Jamaar .dat verkopen we niet zenne, t is een ganse of niks.
-Allé dan .euh hebt ge dat niet in een ander kleur, want in t bruin trekt dat op niet veel voor
mijn witte deur zenne.
-Zeg chauffeurke, die containers zijn ook zwart hé.
In feite ben ik wreed content dat we van die zakken gaan verlost zijn.
Ofwel zette ik mijne zak vol op t straat, en waren de katten hem gaan verdelen bij de buren.
Of anders was hij maar halfvol, en lag hij met een vlaag wind in mijne vijver.
Ik was verplicht van in een halve zak een kassei te steken om hem op zijn plaats te houden.
Den dienen van de vuilkar had hier al eens staan roepen en tieren omdat er zo een kasseisteen uit de zak gevallen was, juist op zijnen teen.
Maar allé we zijn er bijna vanaf.
De mannen van IVLA zijn aan mijn deur geweest, en ze zijn mij de verschillende modellen komen voorstellen.
We hebben keuze uit ene van 40L,120L of 240L.
Awel, ik heb de drie genomen.
De kleinste voor mijn visgerief in te steken, want dat zit nu in dienen milieubox dat ik al vijf jaar probeer open te krijgen.
De grootste ga ik gebruiken voor als ik mijn kiekens moet ophokken, en deze van 120L voor mijn huisvuil hé.
Volgens die mannen, gaat men betalen volgens gewicht.
Awel dat is een goed gedacht.
Het is de eerlijkste manier voor ieder van ons.
De vervuiler betaalt!
Ge moet uw ribbetjes en uw kippenboutjes maar wat meer afknagen, zo smijt ge minder weg hé.
Hoewel, ik ga die benen begraven hoor!
De archeologen zijn hier nog niet komen graven, en als ze binnen honderd jaar eens langskomen moeten ze toch iets vinden hé.
Mijn schillen vliegen op de composthoop, en de korsten van mijn boterhammen bij mijn kiekens.
Maar ik zit hier zo te denken, in feite ga ik daar niet veel moeten insteken.
Het papier zet men apart buiten, en ook het PMD gaat in een aparte zak.
Voor een container van 120L gaat men 0,25 betalen per aanbieding, en 0,2 per kg.
Ja, als daar niet veel inzit, is het ook onnozel van daar 0,25 voor te betalen hé.
Ik zal hier wel een buurman vinden waar er nog wat plaats is in zijnen bak, om mijnen brol bij te steken.
Wat mij juist een beetje tegensteekt, is de kleur van dienen container hé.
Maar ik ken daar wel een paar mannen in Brussel die schone graffiti kunnen spuiten.
Ik ga er lichtjes inbouwen zoals in t atomium, en schoon bloemen in planten.
Ja, mijne container zal dag en nacht buiten staan.
Euh t is juist te hopen dat de mannen van de vuilkar dat aanzien als een kunstwerk, want anders gaat mij dat een noot kosten zo een bak vol met aarde!
Ik hoor u al zeggen, ja van chauffeurke kunt ge dat verwachten.
Maar bah nee gij ik ga dienen vuilbak gebruiken zoals iedereen.
Gewoon mijn huisvuil in deponeren, zoals ik nu mijn vuilzakken vul.
Euh waar ze juist moeten opletten, is dat mijn kat uit de container is voor ze hem wegen, want ik ga het gewicht van die kat niet betalen die mijn buren vetmesten hé.
Och we kunnen er eens mee lachen, maar volgens mij gaat het straatbeeld al een stuk properder zijn.
Geen opengescheurde of op straat gewaaide vuilzakken meer, maar een stevige container voor de deur.
Allé, ik ga stoppen met schrijven, want ik moet nog een put graven om die konijnenvellen en die pluimen in te steken.
Ik dacht deze week een paar cartoons in De Beiaard te zetten om eens af te wisselen, maar wegens het overgrote succes de laatste weken, zal ik het maar bij schrijven houden.
Ja mannekens, er is al wat te doen geweest over die Deense tekeningen hé.
Waarschijnlijk is mijn verstand veel te klein om dit alles te verstaan, maar ik stel mij toch veel vragen zenne.
Naar ik altijd gezien heb, is een cartoon een afbeelding, tekening van een persoon of gebeurtenis die gehekeld wordt.
Allé, neem nu de nieuwjaarstoespraak van onze Koning.
Dienen mens wou daar ook eens zijn gedacht zeggen over zijn klein stuk grond, en hoe dat zou zijn als ze dat zouden in twee kappen.
Separatisme noemen ze dat in politieke termen.
Jawadde zeg, hij was nog niet uitgesproken, of hij stond al schoon te bibberen op een paar cartoons.
Ik moet zeggen, dat ze schoon getekend waren, en dat ik de boodschap begrepen had, zonder dat er maar één woord tekst bijgevoegd was.
Ongelooflijk hoe een tekening of een paar woorden een land op zijne kop kan zetten.
Ieder gaat voor zichzelf nadenken, en met een paar kronkels in onze hersenen laten we ons opzwepen met de grote massa.
Mijn verstand ligt al lang in een knoop, en ik bedenk me soms de zotste redenen.
Stel dat we het land in twee kappen, en dat Vlaanderen van Wallonië gescheiden wordt.
Ja, waar moet de koning dan zijnen troon zetten?
Stel dat hij naar Wallonië verhuist, dan zou hij misschien geen beschermde mattentaarten meer krijgen.
En zet hij den troon in Vlaanderen, dan zou hij misschien niet meer uitgenodigd worden op Francorchamps.
Op de cartoon kon men schoon de breuklijn zien, en men had al vlug een gedacht waar men gelogeerd zou zijn.
Een horizontale lijn van Ploegsteert naar Voeren.
Ja, de koning heeft misschien wel wat gelijk hoor in zijn toespraak.
Vooral voor deze die daar ergens op de taalgrens wonen hé.
Stel u voor dat uw kot op Vlaanderen staat, en uwe hof in Wallonië.
Ge kunt direct beginnen met uw geiten en schapen te naturaliseren, wilt ge geen illegalen in uw weide lopen hebben hé.
Och .het zijn van die zaken waar we al jaren over praten, en waar de cartoons ons af en toe een lach over brengen.
Eens goed lachen met wat in de ogen van sommigen zo ernstig lijkt.
Ja, moest ik kunnen tekenen, ik zou er ook lappen op geven zenne.
Dat dachten ze daar in Denemarken ook, ze hebben daar een paar maand terug ook een paar cartoons gemaakt om te lachen.
Jawadde zeg, in plaats van te lachen is er een bom ontploft.
Bagdad schoot uit zijn krammen, en de zeemeermin van Kopenhagen moest daar direct hare staart intrekken.
Op de televisie kwamen ze ons nog melden, dat het een minderheid was die op straat kwam om hun woede te uiten.
Amai .als 4000 man in Brussel een minderheid is, dan moeten de vakbonden volk gaan ronselen, want als er een paar ontslagen worden komt er zoveel volk niet op straat.
In Bagdad is de minderheid 100.000 man die op straat komt, en daar kunnen we ons toch al eens vragen bij stellen hé.
Vanaf nu mag cartoonist bij de gevaarlijk beroepen gerekend worden.
En als schrijvers of journalisten hun persvrijheid of meningsuiting niet wat aanpassen, komen ze ook in de problemen.
Natuurlijk probeert elke schrijver of cartoonist telkens zijn grenzen te verleggen.
Som op het randje af, en voor deze die het ondergaat zal het er zelfs over zijn.
Daar waar de grens van het aanvaardbare begint voor de ene, stopt ze voor de andere.
Sommige bevolkingsgroepen menen dat ze voortdurend gestigmatiseerd worden.
Ja, wie zal ooit de perfecte cartoon maken of tekst schrijven om dat uit te leggen?
Godsdienst en politiek zijn gevoelige onderwerpen hé.
Maar waarom liggen ze zo gevoelig?
Velen zeggen dat ze er niet mee bezig zijn, maar iedereen wil er toch graag zijn gedacht over zeggen.
Meestal willen we dan ook nog, dat ons gedacht aanvaard wordt.
En zo zal het overal wel zijn, iedereen heeft zijn visie over het wereldgebeuren, en dat moet kunnen besproken worden.
Maar ja, wie is chauffeurke om dat op de agenda van onze wereldleiders te kunnen zetten hé.
In elk geval, als er zoveel verschillen moeten zijn, is dat het zo gewild was hé.
Ze hadden in het begin toen ze de wereld in gang gedraaid hebben, toch iedereen gelijk kunnen maken hé.
Iedereen dezelfde God, en allemaal dezelfde kleur.
Iedereen dezelfde politieke overtuiging, en allemaal wonend in het zelfde land.
Euh .ja, hoe zou dat land of werelddeel dan moeten noemen?
Amerikazië, Eurabië, Amerabië, Fantasialand, of of .
Ik ben zeker dat ik het te ver gaan zoeken.
Ik noem het gewoon wereldbol, want dat is de plaats waar we allemaal wonen.
En als ik dan gewoon even op mijn gemak wil zijn, dan kan ik nog altijd even een rustig plaatsje opzoeken op deze grote wereldbol.
Dan ga ik gewoon naar Lierde, ver van de ingebeelde wereld waar Goden zeemeerminnen zien.
Bij kaarslicht kijken we ons lief dan nog eens schoon in de ogen, en halen onze zwoelste stem boven om de legendarische woorden te zeggen Bolleke ik zie je graag
Dan is ook het moment gekomen om elkaar in de armen te vliegen, en een traan weg te pinken.
Ja, het moet allemaal op Valentijn gebeuren hoor, want erna gaat het gewone leven terug zijn gang.
Dan moet men terug de ernst in zijn stem laten klinken als den afwas niet gedaan is, of als men de helft van de boodschappen vergeten is.
Ja mannekens, ik zit hier ook aan Valentijn te denken, maar stel mij de vraag aan wie ik een mooie Valentijnsdag moet wensen.
Mijn kiekens zitten soms wel verliefd naar mij te kijken, maar ik weet niet of ik wel genoeg kieken ben om het hun te wensen.
In plaats van een romantische kaars voor St-Valentijn te branden, zou ik er best één branden voor St-Antonius.
Ja, dienen mens helpt verloren zaken terug te vinden hé.
Och ..we kunnen er eens mee lachen, maar het zal een Valentijn worden zoals de voorbije jaren.
Ik roep dan heel hard ik hou van jou en denk dan heel hard aan mijn moeder.
Ondertussen galmen mijn woorden door het heelal, en komen ze misschien wel terecht bij een bolleke die ze wil aanhoren.
Hopelijk krijgen al de eenzamen ze ook te horen, zodat ook deze mensen een beetje een Valentijnsdag hebben.
Het is al maanden dat ze mij zeggen dat ik meer moet buiten komen.
Maar een mens blijft zodanig vasthouden aan zijn gewoontes, dat hij dikwijls een uitvlucht zoekt om naast zijn stoof te blijven zitten.
Maar toen ik dat onlangs vertelde, hadden ze mij gezegd dat in de zaal waar dat spel doorgaat ook een stoof staat.
Ja lap, nu had ik geen uitvlucht meer om thuis te blijven, en was ik wel verplicht van gaan.
Awel mannekens, ik kan maar één ding zeggen azo een schoon spel
Ik ben zeker dat er mannen zijn die er s morgens hun vrouw voor wakker maken om euh .
te vragen of ze ook naar t spelleke van Lierde mogen.
Vroeger ging ik al eens naar het poppentheater van Toone in Brussel, maar dat was soms moeilijk te verstaan.
En vaak waren het theaterstukken van scheek spier, of hoe noemt dienen ingewikkelde schrijver ook weer?
t Spelleke van Lierde is in feite een jaaroverzicht van de mens in de straat.
Als ge een gans jaar binnen zit, dan moet ge zeker naar dat spel gaan kijken om te weten wat er gebeurd is.
Op één, twee, drie zat die zaal daar overvol.
Een volle zaal die komt luisteren naar de roddels of cafépraat, omdat ze tijdens het jaar zelf geen tijd hebben van op café te gaan.
Awel, ik moet zeggen dat ik ook wreed curieus was.
Op zeker moment gaat dat gordijn open op het deuntje van man bijt hond, en wie zit er daar op een stier.
Onze burgemeester potverdekke!
t Spelleke was begonnen, en iedereen zat op het puntje van zijne stoel.
Rosten Tieste, Fluite, Pelagie, den navekaat, de sheriff, de velomoaker Dhose, de pijeremeester en skepeninneke Nadia ze waren weer allemaal op post.
Als ne mensch hier in de gemeente loopt, die vraagt hij zich soms af waarom de oude pastoor vertrokken is.
Ne mens vraagt zich dan ook af wat ze van de nieuwe vinden.
Hoe de verkiezingen zullen verlopen, en wanneer ons sportpaleis er komt?
Waarom ze af en toe eens een straatnaam veranderen in avenue Ketsman?
Awel, dat zijn allemaal vragen waarvoor ge naar t spelleke van Lierde moet gaan.
De personages geven u de antwoorden op al uw vragen.
Komt er nog bij dat alles in ons sappig dialect wordt gebracht.
Als toeschouwers ga je zodanig op in de poppenkast, dat je zou vergeten dat de poppen gemanipuleerd worden door mensenhanden.
Achter elke pop zit een levende ziel, die gedurende een gans jaar op zoek gaat naar de woorden van zijn personage.
Maanden voorbereiding met schrijven en gommen.
Keuzes maken voor een nieuwe pop.
De touwtjes goed in handen hebben, om het publiek te bekoren.
Zeven dagen spelen in een uitverkochte zaal.
Daarom wil ik iedereen feliciteren die zich inzet voor t spelleke van Lierde.
Ik kan dan ook niet anders dan de hoop uit te spreken dat we nog vele jaren mogen genieten van t spel.
Ja, ik begin mij thuis te voelen in dat spel dat Lierde is.
Verleden week, las ik in De Beiaard een artikeltje over het bestuur en diensten.
Het waren vooral cijfers die naar voor kwamen.
Curieus als ik ben, ga ik dan vlug alles ontleden en kijken of die cijfers wel kloppen hé.
Het ging over de voorstelling van de begroting!
Awel merci, ik was nog maar bij de eerste rubriek als ik al met een wreed serieuze vraag zat.
Ik zal even de rubrieken ontleden zodat iedereen kan volgen hé.
Personeelsleden:
-administratief 10,1
-technisch 14
-onderwijs 3deeltijdsen
-bibliotheek 3deeltijdsen
Het is vooral bij het administratieve personeel dat ik mij vragen stel.
Allé, ik zie daar staan 10,1.
Ik dacht altijd dat een mens uit één stuk was, en vooral als ge op de gemeente moet werken, maar nu zie ik hier ene achter de komma staan.
Die 1 na de komma, staat dat dan voor een halve of voor 1/10 van een persoon.
Euh als die mannen of vrouwen moeten aangenomen worden, gaat dat dan per examen?
En als dat het geval is, moet den dienen na de komma dan maar een half examen afleggen?
Ja, dat laatste zou wel kunnen, want ik heb ook maar een half examen afgelegd bij mijne werkgever.
Het zijn vooral die benamingen waar het gewone volk niet aan uitgeraakt hé.
Ze gingen alles versimpelen, maar ge moet studies gedaan hebben om uwe eigen titel te verstaan.
Als ik naar mijn eigen kijk, ben ik een halve, maar voltijds betaald.
Den titel die op mijn dossier staat klink wel anders hé.
Bediende, eerst aanwezend klerk, chauffeur van de kamer van volksvertegenwoordigers
Ik ben verplicht van al mijn brieven te schrijven op A4 formaat, of ik krijg er dienen titel niet op.
Het schoonste is dat er mijne naam dan nog niet opstaat.
Als ik dan nog even voorgaande rubriek onder ogen neem, dan lees ik dat er mensen zijn die deeltijds werken.
Dat is ook zon benaming die maar op het randje is hé.
Allé, wil dat dan zeggen dat die mensen maar een deel van den tijd werken?
Ja, dat zou kunnen hé.
Een uur werken, en een uur niet.
Jamaar, het zal daarmee zijn dat er uren opgesteld zijn hé, want ge zult daar maar staan als ze juist in dat deel zitten dat ze niet werken.
Bij de begroting ben ik ook eens gaan vergelijken.
28,76% gaat naar personeelskosten.
Euh ..als die 76 na de komma dient om dienen persoon die bij het personeel na de komma staat uit te betalen, dan is dienen wel goed betaald.
Allé, ik vergelijk maar met de studies die ik gedaan heb hé.
Wat de gemeenteschuld betreft, die moet ik zeggen dat het enorm meevalt.
De gemeenteschuld bedraagt 80,74 per inwoner.
Als we nu allemaal eens 100 euro geven is dat toch zo opgelost, en zitten we nog met een overschot.
Zeker als we weten, dat we zelf veel geld aan nutteloze dingen geven.
Ik heb zo in de solden een soepmixer gekocht met ingebouwde radio.
Dat spel koste mij 110 euro, en eens ge aan het mixen bent, hoort ge nog juist uwe mixer en wat "gebroebel" op de achtergrond.
Had ik dat nutteloze geld aan de gemeente geven, dan stonden we weer een stap verder.
Nee, nu heb ik kortsluiting in dat spel omdat er soep tussen de radiomixer is gelopen.
Ik kan mij nu een kaart gaan kopen voor het containerpark, en staan aanschuiven om dienen mixer in de container te zwieren.
Bij de cijfers van de burgerlijke stand stelde ik mij ook een paar vragen.
22 huwelijken en daar staan 17 echtscheidingen tegenover.
Als ik dus goed reken blijven er daar 5 getrouwden over.
Niet dat dit op zichzelf een probleem is, want we zitten nu in een generatie waar alles een andere toer opgaat en waar de mentaliteit ook iets anders ligt.
Maar als ik dan lees dat er toch nog 59 geboorten zijn, dan stel ik mij toch weer vragen.
Euh ..die geboorten liggen toch niet allemaal ten laste van die 5 die getrouwd gebleven zijn?
Moest het zo zijn, dan zitten we aan 11,8 kinderen per koppel dat nog overschiet van die getrouwden hé.
Awel ze moeten mij niet meer komen vertellen dat er geen grote gezinnen meer zijn hoor.
Bij die berekeningen, kunt ge goed zien, dat er inderdaad kinderen na de komma geboren worden, maar dat zullen dan waarschijnlijk die zijn, die later op de gemeente gaan werken hé.
Er zijn 6.388 inwoners, waarvan 3.175 mannen en 3.213 vrouwen.
Dat wil zeggen dat ik als vrijgezel meer mijn ogen moet opendoen, want dat er hier nog 38 vrouwen rondlopen omdat er mannen tekort zijn.
Ja, we kunnen eens lachen, maar we moeten toch zeggen dat we in een zalige gemeente wonen.
Een gemeente waar het nog dorps leven is en waar een mens een mens is.
Een gemeente waar de volksmens niet wakker ligt van cijfers, maar geniet van wat zijn of haar gemeente hen te bieden heeft.
En telkens ik naar het gemeentehuis stap, zie ik geen administratief loket met één of andere titel achter, maar wel bevolkt met een mens die ten onze dienst staat.
Een lach, een vriendelijk woord, een babbel en de hulp af antwoorden die je zoekt.
In ons landelijke Lierde zijn de boerenpaarden met afgeknotte staarten vervangen door stalen rossen.
Motorkappen herbergen de renpaarden die ronkend het gehinnik vervangen.
Ja, ik zie ze hier staan op de opritten of voor de deur.
t Is crisis zeggen ze dan.
De brandstofprijzen schieten de lucht in, de verzekeringen en de taksen zijn niet meer te betalen.
Maar als ik hier eens rond mij kijk, hebben sommigen hunnen oprit al moeten vergroten om hun stalen ros te parkeren.
De rug tegen het leder gedrukt en de armen gestrekt paraderen we dan door de straat.
Ondertussen is het autosalon terug van start gegaan, en kunnen we terug beginnen met dromen.
We zoeken dan vlug een reden om van onze oude wagen vanaf te geraken.
- Hij is vier jaar, en nu krijg ik er nog iets van.
- Er is een nieuw model uit.
- Hij rammelt een beetje, of ik ben al een paar stukken verloren.
- Hij past niet bij het kleur van de garagepoort.
Een reden vinden om ons trouw vervoermiddel van de hand te doen, is tevens beginnen aan een droom.
En hoewel sommigen geen nieuwe wagen nodig hebben, gaan we toch maar eens kijken, want ge kunt maar nooit weten.
Ge zult dan maar als chauffeur door het leven gaan, en u dagelijks moeten mengen tussen al dat blinkend schoon.
Ja, dan mag ik toch ook wel eens kijken naar iets nieuw hé.
Ik was zo een keer aan het kijken wat de criteria is voor een nieuwe wagen te kopen.
Awel volgens mij, de veiligheid en liefst een model dat ge zelf graag ziet, en waar ge zoveel mogelijk kunt mee stoefen bij uwe gebuur.
Omdat ik niet echt een auto nodig had, was ik zoals velen naar het autosalon getrokken.
In de schaduw van de bollen van het vernieuwde atomium, is het eerst te voet aanschuiven om binnen te geraken hé.
Jawadde, dat moest ge zien!
Dat was daar gene kak zenne.
Alles wat ge op de weg ziet door elkaar rijden, staat daar schoon bij elkaar.
Potverdekke zeg, zo blinken dat die autos doen.
Ik was verplicht van daar het eerste half uur met een zonnebril rond te lopen.
De spots zetten het koetswerk in het licht, en doet het zweet parelen op de voorhoofden van de verkopers.
Maar zo een autosalon is veel meer dan dat zenne.
Op elke stand lopen er van die schaars geklede hostesses die nog meer in uw ogen blinken dan die carrosserie en die u met een zwoele stem aanspreken zonder iets van mechaniek te kennen.
Ja ja, het vrouwelijk schoon moet weer helpen verkopen.
Maar ge moet niet peinzen als ge daar een wagen koopt, dat ge zo een hostess mee naar huis krijgt hé.
Ik was daar tussen de verschillende modellen aan het slenteren, en af en toe blijft ge wat meer aandacht schenken aan één of ander model hé.
Maar is het u al opgevallen, dat we meestal blijven staan bij modellen die we niet kunnen kopen!
Ja, ik ben daar ook bij Ferrari en Porsche blijven staan koekeloeren, maar het was maar even dromen.
Als ge dan bij een wagen komt die in de prijsklasse van uw budget ligt, dan staat er natuurlijk 70 man naar te kijken.
Ze wringen hun zo dicht mogelijk tot bij de wagen om toch maar even plaats te kunnen nemen, en hun een idee te vormen van hoe het zou zijn als hij vroeg of laat voor de garagepoort zou staan.
Na een paar stands gedaan te hebben, had ik mij daar tussen twee zalen twee hotdogs met choucroute gekocht om mijn honger wat te stillen.
Toen ik daar wat verder weer aan een schoon model kwam te staan, had ik toch ook eens goesting om plaats te nemen achter het stuur.
Potverdekke zeg, azo een geduw en getrek.
Na enige tijd kon ik eindelijk achter het stuur kruipen, met mijn drie plastiek zakken met folders en mijn twee hotdogs.
Ik wou daar eerst nog een beet nemen voor in de wagen te stappen, maar ik krijg daar toch wel een duw in mijne rug, dat mijn saucisse van tussen mijne pistolet schoof.
Jawadde, het volk rond mij hing vol zuurkool, en mijn saucisse kon ik tussen de zetels in de wagen gaan zoeken.
Toen ik daar eindelijk achter het stuur zat, kon ik mij eindelijk een beeld vormen van hoe het zou zijn.
Ik was aan het wegdromen, en was in gedachten al op de Lierdse wegen aan het bollen.
Ik reed achter mijn trippen en mijn mattentaarten.
Ik was in feite zodanig aan het wegdromen dat ik niet meer aan het volk dacht die stond te wachten.
-Zeg manneke, gaat ge nog lang blijven zitten?
-Euh .jamaar ik was juist achter mijn trippen aan het rijden.
-We zullen u straks eens een trip geven, als ge u niet haast.
Ppfff jawadde zeg, de mensen zijn hun zelfs op het autosalon al aan het oefenen op de verkeersagressiviteit .
Toen ik er bijna was uitgesleurd, hoorde ik ze nog vloeken, maar dat was omdat het stuur vol mosterd hing van mijnen pistolet hé.
Toen ik daar bijna twee uur had rondgelopen, wist ik niet meer waar kijken.
Ja, een mens ziet zoveel dat ge op den duur niet meer wat te kiezen.
Ze zouden veel beter twee modellen zetten.
Een goedkoop en een duur model, en daarmee gedaan.
Zoveel keus is voor niets goed hé.
Integendeel, ge moest eens horen hoeveel ambras dat het salon teweeg brengt.
Madam wil een kleintje en meneer dan weer t model groter.
Madam wil een schoon kleurtje voor het interieur, en meneer wil zwart leder van een albino buffel.
De verkopers die u daar te woord staan, zijn denk ik speciaal opgeleid om u niet zonder iets te laten vertrekken.
-Dag meneer
-Euh ..de goedendag
-Is meneer op zoek naar een wagen.
-Nee nee, ik heb alles wat ik moet hebben.
-Hoe oud is de wagen van meneer?
-Euh .awel vier jaar.
-Ja, dan zou ik toch maar eens nadenken hoor.
Vier jaar is de geschikte tijd om uw wagen te verkopen aan een interessante prijs.
Het is ook de periode waar de garantie verlopen is, en waar er al wat meer kosten komen hé meneer.
-Euh ..ja maar de mijne rijd nog goed.
-Nu nog wel, maar hoe zal het zijn binnen een jaar, en nu kan u speciale voorwaarden genieten, en kortingen, en afslag, en salonprijzen, en speciale promoties.
Maar als uw wagen volgend jaar in panne staat, die krijgt ge er geen geld meer voor en zijn ook alle voordelige tarieven de deur uit hé.
-Euh .ja ge doet mij twijfelen!
-Kom we zullen ons eens aan tafel zetten en eens bekijken wat de beste oplossing is.
Awel merci, na een uurtje babbelen stonden alle salonvoorwaarden op papier, en moest ik nog juist mijn handtekening zetten.
Komt dat tegen zeg, een mens gaat naar het autosalon uit nieuwsgierigheid en om zijnen tijd te passeren en ge komt naar huis met een nieuwe auto.
Maar toen ik naar huis reed zat ik zo te denken wat het autosalon juist inhoud.
Het is een beurs waar luxeartikelen aan de man worden gepraat.
Maar waar ook een beetje leed schuil gaat achter elke aankoop voor sommigen.
Soms ziet men de luxe boven de financiële problemen die een aankoop teweeg brengt.
Om nog maar te zwijgen van het leed en verdriet van verwrongen staal bij een ongeluk.
Ja, eens men het autosalon verlaat is de koper verantwoordelijk voor zijn daden met het nieuwe speelgoed.
De verkopers wijzen op de luxe en het zitcomfort.
Ze vertellen ons hoeveel kracht en vermogen onder de motorkap schuilt.
Alle merken vertellen ons hun beste prestaties en prijzen.
Maar waar er te weinig nadruk wordt op gelegd, is dat men met meer pks minder snel mag rijden volgens de verkeersreglementen.
Wagens zien op hun teller de zone 30 en 50 in het niets verdwijnen bij kilometertellers over de 200.
Wagens zijn robuuster, maar de zwakke weggebruiker nog steeds even zwak.
En als ik door mijn beroep af en toe het verwrongen staal langs de weg zie staan met loeiende sirénes .
Dan denk ik vaak terug aan het autosalon.
Aan de mens die zoveel verwachte van zijn blinkend ros.
Aan dat autosalon die de eerste stap is naar het verkeer die elke dag moeilijker en gevaarlijker wordt.
Ik denk dan aan die mens, die met een schitterende carrosserie over onze wegen laveerde.
Maar ook aan die mens die soms verblind is door het staal, en de weg met verkeersreglementen en gevaren maar wazig ziet.
Toen ik zelf nog een kleine snotter was, hadden ze nieuwjaar ook al uitgevonden. In t school was dat een ganse voorbereiding. De juffrouw schreef een tekst op het bord, en wij mochten hem overschrijven op onze nieuwjaarsbrief. De kleinste snotters werden door de juf geholpen, maar de grote euh ..gelijk ik konden dat al zelf schrijven met een doktersgeschrift hé. Nieuwjaaravond verliep meestal ook op dezelfde manier. Iedereen was opgetipt en had zijn schoonste pull-over aangetrokken. Het was dan bij één of ander tante verzamelen om de avond door te brengen. Eerst was er de verkenningsronde. Ja, als ge uw familie zo maar ene keer ziet op een jaar, dan hebben ze nogal wat commentaar zenne. Awel chauffeurke ge zijt precies gegroeid! Vaneigens was ik gegroeid, t zou nog mankeren dat ik daar tot mijn tiende in mijn wieg zou liggen. Toen iedereen aanwezig was, was dat daar een getetter van jewelste. De vrouwen over de aankoop van hun nieuwste voorschoot, en de mannen, de die waren bezig aan het stoefen over hun duiven en hun vinken, dat de pluimen in het rond vlogen. En af en toe werd er ook tegen ons iets gezegd van zeg zijt ne keer stil als de grote menschken klappen! Toen we dan buiten gingen spelen, die konden we ons eens uitleven. Soms hadden we al ne keer geluk dat het gesneeuwd had, en dan werd er duchtig met sneeuwballen geworpen. Als er dan ene uitgeslibberd was, en daar met zijn zondagskostuum op de koer tussen de mesthoop lag, die was het pas plezant. Allé, t was plezant tot we binnen moesten om aan tafel te gaan, en dat ze merkten dat ons zondagskostuum al een beetje gespikkeld was van de kiekenstront. Het jaar was nog niet gans uit, of we kregen onze laatste oorvegen op onze kop. Toen de nieuwjaarsmenu naar binnen was geslokt, gingen de vrouwen weer aan den tetter, en begonnen de mannen te kaarten. Wij probeerden van ons wakker te houden, en af en toe was het nieuwe jaar al ingezet in onze slaap. Deze die om middernacht nog wakker waren, kregen de gekende nieuwjaarskussen. Drie van de moeders,drie van de grootmoeders,drie van de tantes drie van de nichten drie van .. Ppfffffff amai mijn voeten, daar kwam geen einde aan. Als da spel daar afgelopen was, stond ik zodanig vol met lippenstift dat ze nen neusdoek met white spirit moesten pakken om al die verf van mijn schoon gewassen gezicht te krijgen. s Anderdaags was het nieuwe jaar al goed ingezet. Terug onze neus wassen aan de lavabo, en ons haar kammen met een streep, om daarna terug ons schoonste kleren aan te doen. En omdat ik maar één zondagskostuum had op mijn maat, die kon ik dezelfde kleren aantrekken waarmee ik den dag ervoor naast de mesthoop was gaan spelen. Dan was het bij meter en peter,marraine en bompa nieuwjaar wensen. Terwijl we als jonge snotter nog niet echt de waarde van het geld kenden, keken we toch uit naar wie het schoonst gekleurde briefje zou krijgen. Ja, ik moet zeggen dat er in dienen tijd niet met geld gesmeten werd zenne. Van mijn tante Amandine kreeg ik 20fr, met de belofte dat als ik een gans jaar braaf was, volgend jaar misschien 25fr zou krijgen. Er was dan ook het moment suprème, waar we als kleine snotter onze nieuwjaarsbrief moesten voorlezen. Soms waren er zoveel kinderen, dat het per anciënniteit ging. Omdat ik de jongste was, mocht ik als laatste mijnen brief lezen, als iedereen het al moe gehoord was. Ja, als ge met zeven naar dezelfde school ging, had ge kans dat er een paar met dezelfde nieuwjaarswensen tussen zaten hé. Toen we van peter of meter ne schonen enveloppe kregen, moesten we na ons dankwoord nog ne ganse preek verwerken hé. -chauffeurke, steek dat maar bij uw ander centen, en zie dat ge het geld niet verliest. -euh .nee nee. -Ge zijt misschien best van het aan uw ma of uwe pa te geven voor op uwe spaarboek te zetten. Lap, in feite was ik juist tussenpersoon tussen mijn meter en de bank. En zo ging het jaar na jaar. De tijden veranderen, en na meer dan 40j te zijn gegroeid staat nu 2006 voor de deur. De feestdagen verlopen nu anders dan vroeger hé. Amai mijne frak, azo ne sleur. Ne mens krijgt een week verlof voor kerst en Nieuwjaar,maar nu begin ik pas goed te begrijpen waarom. Om te beginnen, koopt men elk jaar nieuwe kaarten om te versturen, en elk jaar blijven er van over. Awel, dit jaar ging het geen waar zijn zie. Er lagen hier nog wenskaarten van 2000 tot 2004. Ik heb al die datums aangepast met tipex, en al de kaarten geschreven om ze te versturen. 486 kaarten heb ik moeten schrijven om er vanaf te zijn. Het enigste probleem is dat ik maar hoop en al 10 mensen ken. Ja, er zijn er die een kaart in hun bus gehad hebben, die ik nog van haar of pluimen ken. En toen ik het moe was van met mijn véloke telkens van bus tot bus te slibberen, die zijn er zelfs een paar waar ik direct 10 kaarten in één bus gestoken heb. Ja, de die moeten de eerste vijf jaar geen kaart meer verwachten zenne. Ik had er zeer van aan mijne pols, van al dat schrijven ppfffff. Om nog maar te zwijgen van al dat werk dat ne mens heeft op de feestdagen zelf hé. Mijne kleinste snotter wou ne keer iets anders eten dan altijd die kartonnen hamburgers van de mac donalds, en dus koos hij voor ne kreeft op oudejaar. Awel, ik ben nooit gene straffe geweest om krabben te vangen in Blankenberge, maar als ge zo ne kreeft in uwe kom moet steken is dat ook geen lachen zenne. In feite zouden ze daar beter een handleiding bij geven om dat beest dood te doen hé. Ik heb hem eerst proberen te verdrinken, maar dat duurt een tijdje, en hoe langer hij onder water bleef, hoe beter hij eruit zag. Toen we daar vanonder den douche kwamen, had hij mij toch wel gebeten zekerst! Ik kon dan op oudejaar nog den doktor roepen om een inenting te krijgen tegen de dolle kreeften ziekte. Allemaal van die speciale zaken die een mens tegenkomt op feestdagen en waar ge niks van weer trekt van de ziekenkas. In feite had den dag van oud naar nieuw ons zodanig uitgeput, dat ik met mijn twee snotters in slaap was gevallen op een bedje van zeewier aan tafel. t Was om middernacht dat we wakker geschoten zijn, van mijne koekoek die van schrik uit zijn kot gesprongen was. Op de achtergrond hoorden we vuurwerk, en dat was het teken dat we van oud naar nieuw overstapten.
-Zeg papa, waar zou het vuurwerk zijn? -Och .dat is in het dorp hé ventje. -Ik zou ook graag ne keer vuurwerk zien. -Euh awel ik peis dat er in de garage nog een paar vuurwerkpijlen liggen. -Joepiiiiie ..kunnen we dan ook vuurwerk maken pa? -Euh ..vaneigens, kom we zullen ne keer gaan zoeken.
Na een beetje zoeken, hadden we die pijlen gevonden. -Is dat niet gevaarlijk pa? -Euh .nee nee, ge moet weten hoe ge dat moet doen hé. Ze hadden mij gezegd, dat ge die pijlen met de stok in een fles vol zand moest steken, zodat ze recht bleven. Het was dan gewoon de lont aansteken en genieten van het vuurwerk. Jawadde, moest het allemaal zo gemakkelijk zijn hé! Ik steek daar die lonten aan, en die fles waait daar toch om door ne windstoot zekerst. De vuurpijl schiet daar ineens uit die fles, recht mijn kiekenkot binnen. Amai, dat had ge moeten zien hoe schoon! Dat was daar kip aan t spit, maar dan in alle kleuren en gensters hé. De tweede pijl,deze was wel recht naar omhoog gegaan, maar daar was toch wel die fles blijven aanhangen zekerst. Ja, als het tegenzit dan is het voor een ganse avond hé. Ze zal wel ergens bij mijn geburen gevallen zijn,maar omdat het geen leeggoed is ga ik schoon zwijgen. Ja de eindejaarsfeesten, een geluk dat het niet alle weken Nieuwjaar is zenne. In feite zit er van het begin tot het einde van dit verhaaltje 40j verschil. Het is en blijft Nieuwjaar, maar och zo verschillend.
Mijnen Bompa was hier schrijnwerker in het dorp,en als er zo een paar planken aan elkaar genageld moesten worden,dan kwamen ze bij ons kloppen. Op nen dag stond de pastoor daar ook voor ons deur! -Zeg Gaston kunde gij ne keer geen kerststal in elkaar zetten tegen kerstdag. -Ba ja meneer pastoor. -Dat is vriendelijk Gaston,ik zal u en uw gezin dan ne keer extra de zegen geven. -Dank u meneer pastoor. Mijnen bompa daar rap ne kerststal voor de kerk getimmerd,dat de meid van de pastoor al gaan zeggen was,dat er daar weer ene een bouwovertreding begaan had door zo ne villa op de grond van de kerkfabriek te zetten. Toen de pastoor ons kwam betalen met zijnen emmer wijwater,zat hij nog met een vraagske. -Zeg.....Gaston,ik heb zo ne keer zitten nadenken,we zouden dit jaar eens een levende kerststal kunnen zetten. Ene met levende figuren. -Euh......ja meneer pastoor? -Allee dat is dan geregeld Gaston,gijle moogt met gans de famillie de hoofdrol spelen,ge moet zelf maar beslissen wie wie is. -Euh......jamaar meneer pastoor we.....we.... -Ge gaat gij da zeer goed doen Gaston,en God zal het u lonen. -Euh......allee dan.... Ja als ge zo nen bompa hebt die geen nee kan zeggen,dan is dat ook wreed zenne. We moesten thuis de rollen verdelen,om te weten wie Maria en Jozef ging spelen. Er moesten nog drie koningen gevonden worden,waaronder ene zwarte,en dat was 40j geleden niet zo gemakkelijk zenne. En dan nog ne kleine die in dienen bak stro moest gaan liggen in zijnen blote flikker! Voor den os en den ezel die als verwarming moest dienen,was het ook al ambras. Ja den os was zo geen probleem,omdat er zo maar ene in de famille zat,maar voor den ezel kwamen er dan weeral ne ganse hoop in aanmerking. Tante Maria dacht de maagd Maria te spelen omdat ze al dezelfde naam had. Maar omdat ze dan weer 7 kinderen op de wereld had gezet,kon da ook niet hé. Ja de Heilige geest zou daar niet blijven over en weer vliegen hé. De keuze viel uiteindelijk op mijn moeke,en Jozef zou mijnen bompa spelen omdat hij toch als schrijnwerker al zijn gerief had hé. Om de drie koningen te kiezen was dat ook weeral een spel ppffff. Mijne pa wilde hem daar niet belachelijk maken met een gouden kroon van echte plastiek op zijne kop. Maar ze hadden hem wijsgemaakt dat als hij zich zwart zou verven,hem niemand zou herkennen. Jawadde zeg,dat had ge moeten zien. Ze hadden zijn vel gezwart met dat zwart waar ze de stoof mee inwrijven. Toen de rollen bijna waren verdeeld,vroegen ze zich af of ze niemand vergeten waren. Vaneigens! De voornaamste waren ze vergeten. Jezus moest nog gekozen worden. Ineens keken ze daar allemaal naar mij. -Euh.......jamaar da wil ik niet spelen zenne. -Gij gaat spelen wat wij zeggen ,en daarmee uit! -Jamaar ik moet daar in mijne blote flikker in dat stro tussen die luizen liggen en ik doe dat niet graag. -Wij moeten daar ook tegen ons goesting staan,en gij gaat meedoen! -Jamaar ik kan Jezus niet spelen,want ik ben niet Heilig! -Awel ge moet dan maar den Heilige spelen zoals ge gewoon zijt! ppfffffffffff jawadde! Terwijl de andere kindjes de kans kregen om eens goed iemand uit te lachen voor de stal,moest ik daar de geborene uithangen,stil blijven liggen,en dan nog Heilig zijn ook! Toen de dag van de middernachtmis was aangebroken,was iedereen bezig met de gevulde kalkoen en de lekkere kerstmaaltijd naar binnen te spelen. En wij stonden daar met gans de famille blauw van de kou in diene stal. Dienen os en den ezel stonden daar met hunnen stinkende asem in mijn gezicht te blazen,dat ik bijna de dolle koeienziekte had opgedaan. Mijne pa had ondertussen ook al een valling opgescheerd,en telkens hij zijne neus moest snuiten hing er meer zwart aan zijne neusdoek dan op zijn gezicht. Toen de mensen voor de stal kwamen staan, kwam de lach op hun gezicht."Zie ne keer wat een schoon kindje Jezus,'t is precies chauffeurke". -En zie ne keer wat een schone Jozef,hij kan ook goed zagen. -En zie ne keer wat voor ne schonen ezel,ik ken hem precies van ergens.
ppffffffff precies of ze hadden ons niet herkend!
Toen we weer thuis waren wou niemand nog iets horen over kerstmis! Juist den os en den ezel, die hadden hun goed geamuseerd omdat ze tussen twee beuh....boeh en ia's telkens van die fles jenever dronken.
Kerstmis,de periode van vrede? Amai mijne frak! Toen we in de badkamer stonden was het bijna oorlog! Mijne pa had zijn zwart gezicht aan onze nieuw witte handdoeken gewreven die we onder de kerstboom hadden gelegd als cadeau. Mijnen bompa die kreeg daar ook onder zijn schrijnwerkersvijs omdat hij niet had durven nee zeggen tegen de pastoor. Bij mij kregen ze die taloor (bord) die als oreool had gediend niet meer van mijne kop,omdat ze achter mijn oren in mijn engelenhaar was gevrozen! En één van die drie koningen had de mire en de wierook bij de doos sigaren gezet in de kast,zodat de mensen dachten dat we aan de drugs zaten telkens er gerookt werd.
Als ik nu per ongeluk nog eens voor ne kerststal loop,denk ik ook altijd van ne keer goed te kunnen lachen met een ander zijn heilige miserie!
Maar er viel juist niks te lachen! De mensen zijn slimmer geworden,en er staan terug van die plaaster beelden. De mensen staan terug met enige ernst voor de stal te denken aan de nostalgie van vroeger. Waarom willen de mensen daar altijd iets aan veranderen? Ik vind zelfs dat de pastoor het ons nooit had moeten vragen,want die wist goed genoeg dat geen van ons een Heilige kon vervangen.
Ik wens via deze weg ieder van u een prettig kerstfeest
Toen de vorige pastoor is vertrokken, moest er natuurlijk een nieuwe pastoor zijn intrede doen in onze gemeente. Ze hadden mij gezegd, chauffeurke daar moet ge zeker eens naartoe gaan. Ik had er in feite een beetje schrik van, want de laatste keer dat ze mij opgeroepen hadden om een pastoor te verwelkomen, die hadden ze mij een paar vleugels op mijne rug gebonden om in een processie te lopen. Ja, in dienen tijd waren dat nogal tradities zenne. Als het dan slecht weer was en er schoot een vlaag wind onder uw vleugels, dan konden ze u daar uit nen boom of ne struik komen trekken. Maar naar het schijnt is dat regelmatig eens slecht weer als er een nieuwe pastoor aankomt in onze gemeente. Pastoor André was ook aangekomen in het oog van een storm, en op 4 december jongstleden was het niet veel beter. Bij zon inhuldiging maakt de pastoor een rondrit door de gemeente, en dus was ik naar de vertrekplaats afgezakt. Amai mijne frak, het wijwater viel daar met bakken uit de lucht! De burgemeester en de schepenen waren verplicht om onder een paraplu te duiken om hunnen tricolore sjaal waterdicht te houden. Het gemeentebestuur verwelkomde pastoor Maarten, en het is dan vaak met zon slecht weer dat een warme handdruk of glimlach wonderen kan doen. Naar het schijnt zou onze nieuwe pastoor een Hollander zijn. Awel ik heb dienen mens eens goed bekeken, en ge kunt dat daar niet aan zien. Toen we daar allemaal aan het uitregenen waren, horen we daar plots hoefgetrappel. Ge gaat mij niet geloven, maar voor pastoor Maarten was Sint-Maarten toch wel afgekomen zekerst. Ja, wij kennen hem onder de naam van Sinterklaas, maar Sint-Maarten klinkt Hollandser hé. We weten dat de Sint al vele waters doorzwommen heeft, maar hier wast ook de moeite zenne. Zijn zwarte pieten moesten het water van hun voorhoofd vegen, en hoe langer ze daar stonden, hoe blanker ze werden. Na de begroeting zette een stoet van een tiental wagens zich in beweging om de vier kerken aan te doen. Een delegatie stond er onder moeders paraplu te wachten om de sleutel te overhandigen van deze mooie kerken.Het viel mij op hoeveel schoonheid ons patrimonium bezit. Pastoor Maarten deed niet alleen zijn intrede in de 4 kerkengemeenschap, maar stapte ook een deel geschiedenis binnen. Wat mij ook opviel, waren de vele Belgische tricolore vlaggen die aan de huisgevels hingen. Ja, t was geleden van de voetbalmatch België Holland dat de Belgische driekleur nog voor een Hollander werd gehesen hé. Het ging van Martenslierde naar Dieftinge over Sejans tot Melierde Aan elke kerk werden de sleutels overhandigd door een delegatie waarna er kennis werd gemaakt en even een gebed werd gezegd. In Melierde zou de mis worden opgedragen, en dus reden we in colonne naar de kerk. Jawadde zeg, toen we daar aankwamen was er geen parkeerplaats meer te bespeuren. Azo een pak volk! Ruud Van Nistelrooy of Johan Kruyf zouden hier zoveel volk niet gelokt hebben. Toen ik daar met mijn kodakske de kerk binnen stapte zat ze overladen vol, geen plaats meer te bespeuren. Awel merci, mij hadden ze wijsgemaakt dat de kerken aan het leeglopen waren, maar dat blijkt niet te kloppen zenne. De kerkvoorzitter van Sint Martinus (E.Van der Eecken) begon met het welkomstwoord, en dat was de start van het aanstellingsritueel. Tijdens de mis vertelde onze nieuwe pastoor ook iets over zichzelf, en dat zijn de dingen die chauffeurke vaak bijblijven. De pastoor leeft met het volk, en chauffeurke leeft door het volk, dus staan we niet zover van elkaar hé. In onze gemeente is het volkse en het dorpse behouden, en zo zijn onze mensen ook gebleven. We klappen over koetjes en kalfjes, over de menschken en de gebuuren. We klappen over hoe het thuis is, en over wat we doen. Awel, de pastoor deed juist hetzelfde tijdens de mis. Hij wist ons te vertellen dat de pastorij terug schoon in orde stond en dat er een nieuw behangpapierke tegen de muur hing. Hij vertelde dat zijn deur altijd zou open staan (als hij thuis is), voor een gesprek of een bezoek. Awel meneer pastoor, chauffeurke gaat ge zeker eens over de vloer krijgen. Niet omdat ik curieus ben naar dat behangpapier, maar eerder om de mens te ontdekken. Maar hij vertelde ook dat hij wreed sportief is. Fietsen, lopen en zwemmen! Amai, ik peis dat de gelovigen van onze gemeente hun tenen gaan mogen uitkuisen en aan hunne fysiek gaan mogen werken,misschien zou het wel best zijn van in training naar de mis te gaan. De meeste hebben dat ook direct gedaan, door na de mis naar de receptie te gaan in het klooster van Deftinge. Er werd geklonken op onze nieuwe pastoor, maar er werd ook heel wat gepraat. En dat is waar het mij in feite om te doen is. Naar woorden luisteren, om ze verder onder de mensen te brengen. Naar mensen luisteren en proberen te begrijpen. Op de receptie liep de herder tussen zijn schapen, en ik zag dat het goed was. Potverdikke, ik ben hier al precies gelijk een pastoor aan het praten! Ja, dat zijn de restanten van mijn drie jaar misdienaarschap hé. Toen ze daar met een glas wijn in mijn richting kwamen, riep ik plots Och Heer laat deze kelk aan mij niet voorbijgaan. Ja, er zijn zo van die zaken die bijblijven hé. Toen ik zag dat de pastoor zijn weg gevonden had tussen het volk, ging ik wat afstand nemen van de receptie. Ik wandelde even buiten de grote zaal, en kwam er oog in oog te staan met de zusters van St-Vincensius . Mijn moeder was hier nog naar t school geweest, en ook hier hing heel wat nostalgie en geschiedenis in de gangen. De belevenissen van vandaag brengen chauffeurke vaak terug naar de tijd van toen. Vandaag beleven met beelden van vroeger. Maar chauffeurke in het klooster is een ander verhaal. Ja, een klooster heeft zoveel deuren waar herinneringen achter verscholen zitten hé. Maar eerst en vooral wil ik pastoor Maarten van harte welkom heten, en weet dat ook mijn deur altijd open staat. Euh .als ik thuis ben hé.
Toen ik hier terug naar Lierde ben komen wonen, heb ik terug een stap naar het verleden gezet.
Dus ook een stap naar mijn kindertijd.
Ik had terug een beetje hoop gekregen, dat na 40j de Sint eindelijk mijne elektrieken trein zou brengen.
Ja, toen ik naar Brussel ben verhuisd, was mijne schoen met wortel in Deftinge blijven staan hé.
Deze week had ik terug een brief geschreven naar Sinterklaas, om te zeggen dat mijn lijst van over 40j nog geldig was en dat ik terug naar Deftinge komen wonen was.
Ik had mijn schouw laten kuisen, en was naar t stad achter een paar grotere schoenen geweest.
Ik had er zelfs de schoendoos naast gezet, want ge kon maar nooit weten dat het er allemaal niet zou in kunnen hé.
Ik had mijne pa nog eens het dak opgestuurd, om een anti sliplaag te laten leggen, want stel u voor dat de Sint daar met zijne piet naar beneden slibbert!
De vissen zouden nogal verschieten in de vijver.
En ik had hem ook de schouw nog eens laten stofzuigen.
Maar toen ik mijnen brief nog eens aan het nalezen was, kwamen mijn twee snotters daar toch wel over mijne schouder afkijken zekerst!
- Zeg pa, uw lijst voor Sinterklaas is maar ouderwets zenne.
- Hela, ge moet hier niet komen afkijken hé.
- Allé wie vraagt er nu in 2005 nog een houten blokkendoos.
- Euh ..ja maar mijn lijst is wel van 1965 hé.
- Maar dat bestaat allemaal niet meer pa.
- Ha nee , en wat zou ik dan wel moeten bestellen ?
- Vandaag bestellen ze een Mp3 speler of een dvd of een playstation.
Een computer met internetaansluiting of een televisie met plat scherm.
- Euh zeg mannekens, het is wel een briefje voor Sinterklaas, en niet voor een elektricien hé.
Den avond voor de 6e december was ik altijd wreed nerveus.
Mijnen bompa kwam mij dan altijd een schoon verhaaltje vertellen over de Sint en zijn zwarte pieten.
Hij zei dat ik maar best direct kon slapen, want dat de Sint dat anders zou zien en dan zou hij zeker niks brengen.
Amai mijne frak, dat moest hij juist aan mij vertellen.
Ik was nog nerveuzer, en ik moest al echt mijn wenkbrauwen toe nijpen om te doen alsof.
Normaal gezien, kon ik s morgens nooit uit mijne nest en dan moesten ze steeds onderaan de trap staan roepen om naar t school te gaan.
Maar de 6e december, dan was ik altijd neig vroeg wakker.
Awel ge gaat mij niet geloven, maar dienen dag mocht ik niet te vroeg beneden zijn.
Ge kon maar nooit weten dat de Sint nog niet weg was.
Ja, een heilige van meer dan 700 jaar kan ook zo rap niet meer stappen hé.
Ik moet zeggen dat hij waarschijnlijk op dienen ouderdom ook niet goed meer kon lezen.
Ja, ik vroeg chocolat en ik kreeg mandarijntjes.
Ik vroeg een wagen met afstandsbediening en ik kreeg een kar met een koord aan.
Ik vroeg een schilderpalet, penselen en doek, en ik kreeg een kleurboek van niks mandal .
En dat terwijl hij wel weg was met mijne wortel en mijn rapen.
Er was zelfs een jaar, dat hij met de helft van onze fles jenever weg was.
Mijnen bompa had mij wel verteld dat het wreed koud was buiten, en dat met al dat roet op zijn longen hij toch ook eens mocht drinken hé.
Ik zette dan elk jaar een fles groene limonade bij mijn schoenen, maar dat moest hij niet hebben zenne!
40 jaar later laat je dan ook niets meer aan het toeval over hé
Dus had ik dit jaar had ik mijn beste beentje voorgezet!
Mijn grote schoenen stonden schoon geblonken, zodat hij er zekerst niet kon naast kijken.
Het blik met 250gr wortels had ik al open gedaan, zodat zijne zwarte piet daar geen werk meer aan had en zeker in zijne vinger niet zou snijden.
Mijn rapen lagen naast een fles jenever, en ik had er een kartonnen pijl naast gezet die naar mijn bewijs van goed gedrag en zeden wees, want ge weet maar nooit dat dienen zwarte piet mijn fouten van vroeger is vergeten door te krabben in het grote Sinterklaasboek.
De 5e december was ik in mijn bedde gekropen met twee slaappillekes, om zeker te zijn dat ik zou slapen om de Sint zijn werk te laten doen, zonder hem te storen.
Ik droomde van vroeger, en van alles wat aan het Sinterklaasfeest vooraf ging.
De week voor de 6e december was ik nog braver dan anders, en ook in t school schoten mijn resultaten voor één week de lucht in.
Ja, ik droomde van de jaren 60, maar werd wakker in 2005.
Toen ik de trap naar beneden liep, keek ik naast de schouw.
Awel merci!
Mijn wortels en mijn rapen waren weg, maar ook de fles jenever en mijn schoenen!
En wat denkt ge dat de Sint mij gebracht heeft?
Awel, juist niks!
Potverdekke, zelfs mijn laatste geloof hebben ze mij ontnomen!
Ppfffffff er was niks veranderd met vroeger.
Ne mens hoopt als kind, en door de jaren blijft ge de hoop koesteren.
En het is met een leegte naast de schouw, dat ge beseft dat het verdriet van de jaren 60 gelijk is aan dat van 2005.
Toen ik s anderdaags mijne pa zag binnen komen, was er precies iets veranderd.
-Euh .pa, ge ziet er precies anders uit.
-Vaneigens zie ik er anders uit,gisteren was ik binnen geweest, maar ge sliep nog.
-Ja maar t is toch niet omdat ik langer slaap dat ge er anders uitziet.
-Nee, maar naast uw schouw stonden de schoenen dat ik 60j geleden aan Sinterklaas gevraagd had.
Ik keek naar zijn voeten, en daar blonken mijn schoenen waar tussen het leder en zijn kousen nog een stuk groen van de rapen hing.
Maar wat veel voornamer was, is van een lach en zijn geluk te zien.
Ja, de tijden zijn veranderd en nooit zou ik hem kunnen geven wat hij mij vroeger gaf.
Ik zag in hem de Sint van vroeger.
-Chauffeurke, ge kunt komen eten deze middag, want het is hutsepot.
De Sint had er ook een paar rapen en een doos wortels bijgezet.
Ja, wie weet moet ik maar eens de ezel spelen, en van mijn eigen rapen proeven.
Maar de wortels daar blijf ik af, want mijn wortels liggen in Lierde, en daar zullen ze ook blijven!
Awel, tussen Geraardsbergen en Wetteren, daar moet Lierde ergens liggen.
Ja, vroeger kon men dat met zekerheid zeggen hé, maar nu ze ginder aan den afrit diene wegwijzer verwijdert hebben, moet ne mens al ne keer zoeken hé.
Het was zodanig een gewoonte geworden van diene wegwijzer in wetteren te zien, dat men blindelings naar Geraardsbergen en omstreken reed.
Ja, want zo ne wegwijzer heeft niet alleen belang voor Geraardsbergen hé !
Als ze mij vragen :
-chauffeurke waar woont gij ergens ?
Dan zeg ik altijd :
-In Deftinge, tegen Geraardsbergen.
Ja Geraadsbergen is groter en dus ook beter gekend hé.
Onlangs reed ik van de kust naar huis, en in wetteren zag ik plots Geraardsbergen niet meer staan.
Potverdekke,hoe kon dat ?
Omdat ik bijna zeker was dat het vroeger diene afrit was, ben ik er toch maar afgereden.
Op het rond punt zag ik Wetteren en Zottegem staan, maar Geraardsbergen was van de kaart geveegd.
Jawadde zeg, na 16 toerkes op dat rond punt zat ik bijna zonder naft.
Ik moest dan weer de autostrade op om naft te pakken.
Ik dacht eerst dat ze diene wegwijzer hadden weggenomen tegen de vogelgriep, om niet teveel kiekens in onze richting te sturen, maar die andere rare vogels vliegen daarboven hé.
Toen ik met nen volle naftenbak terug richting kust reed om te kijken in de andere richting, ontbrak diene pijl daar toch ook zekerst !
Amai, komt dat tegen !
Ge gaat mij niet geloven hé, maar ik heb er twee dagen over gedaan eer ik thuis was.
Allé, als ge zo ne keer bezoek krijgt van mensen die totaal niet uit de streek zijn, kunt ge moeilijk afspreken op de grote markt van Gemeldorp of in de winkelstraat van Hemelveerdegem hé.
Dus spreek ik meestal af op de markt van Geraardsbergen.
Dus nu gaat dat wel een stuk moeilijker worden, en ga ik naar de markt van Wetteren of Zottegem moeten rijden ppfffffffff.
Den diene die de wegwijzer ontvreemd heeft, zal dat toch niet uit besparingen gedaan hebben zekerst.
Ja, dat verlicht plakaat boven de weg duide drie namen aan.
Wetteren, Zottegem en Geraardsbergen.
Men zou kunnen denken dat het om te besparen is, en dat men dus een paar letters minder zet, en een kleiner plakaat neemt hé.
Maar nee nee !
Ze hebben er de naam afgedaan, maar het plakaat is even groot, en er zitten nog evenveel lampen in.
Het wit van de letters is verdwenen, en er is dus meer blauw te zien.
Ja, dat zal nog zijn van in den tijd dat ze meer blauw op straat wilden hé .
Ik denk dat we de handen maar eens moeten in elkaar slaan, en onze dorpen terug op de kaart zetten.
Deftinge doet ook zijn bijdrage om mattetaarten te leveren hé.
Zonder te vergeten dat Lierde de boorden en kanten van Geraardsbergen schoon groen en landelijk houdt.
Zolang er geen wegwijzer staat met de vermelding Geraardsbergen, zou ik elke dag met een delegatie aan de afrit van Wetteren gaan staan.
Ja, een kraam met mattetaarten, en de afrit aanleggen met kasseistenen om een beeld te scheppen van de zaken die onze streek en omgeving vertegenwoordigen.
De muur staat symbool voor één van de grootste sportmanifestaties van het land « De Ronde van Vlaanderen »
Allé, als ge ziet dat de friet en manneke pis de emblemen van ons land zijn, dan is het toch normaal dat er daar ne wegwijzer staat om dat aan te duiden hé.
Ja ja, van in Oostende staat er ne wegwijzer naar Brussel, terwijl dat manneke pis daar maar ne jonge snotter is.
Ik zal mij de volgende weken ne keer verkleed als manneke pis op de brug van den afrit gaan zetten zie.
Ze zullen dan wel rap een wegwijzerke zetten !
Geraardsbergen, Lierde en omstreken voorbijrijden, is ook een deel geschiedenis en natuurpracht achter de berm laten liggen.
Om nog maar te zwijgen dat straks Sinterklaas en de kerstman hunne weg gaan moeten zoeken om onze schoen te vinden.
Potverdekke, dat is een gedacht !
Ik ga aan de Sint ne wegwijzer vragen.
Omdat ik de laatste jaren wreed braaf geweest ben, zal ik er misschien meer dan ene krijgen.
Ik ga er ook eentje vragen voor Lierde !
Ja, we zitten zo just in een periode waar er veel volk naar onze streek komt hé.
De vrienden komen met kerst en Nieuwjaar,maar tegen dat ze hunne weg gevonden hebben zou het al januari kunnen zijn.
Om nog maar te zwijgen dat we ook onze nieuwe pastoor verwachten.
Voor dezelfde prijs zal diene mens daar ook aan het rondtoeren zijn.
Nee nee, we moeten ons niet laten doen zenne !
Onze streek heeft zoveel te bieden dat we toch een wegwijzerke van niemendal mogen hebben hé.
Maar het is nogal dikwijls zo, dat deze die de wegwijzers laten wegnemen, een functie hebben met chauffeur,of dat ze den trein nemen hé.
Ja, in het eerste geval is het de chauffeur die zoekt, en in het tweede geval moeten ze maar kijken naar de verwijzingen in het station hé.
Awel, weet ge wat !
We zullen de verwijzingen in het station met de voorname steden ook ne keer verwijderen.
Ja ja, stel u voor dat ge in Geraardsbergen den trein neemt, en dat er niet staat waar ge naartoe moet.
Ne mens zou daar schoon staan hé.
Nee nee, we kunnen er ne keer mee lachen, maar in feite is onze streek zeker het bezoeken waard.
De geschiedenis is er langs gekomen en zijn sporen nagelaten.
Onze streek moet niet alleen op de landkaart staan, ze moet ook makkelijk te vinden zijn zonder omwegen hé.
De enigste compagnie die ik heb, zijn mijn kiekens.
Thuis noemde ze mij al wel eens een kieken, en daarom kom ik zo goed overeen met die beesten hé.
We kunnen zelfs praten met elkaar!
Maar nu de vogelgriep boven onze kop hangt, is er paniek in t kot.
Een paar weken geleden, moesten we onze kiekens apart zetten.
Dan moesten we de scharrelplaats overdekken, en nu moeten we ze ophokken.
Maar eerst moet ge ne keer een gezond kieken proberen te vangen!
Ik zit met een tiental kiekens, en na twee uur lopen had ik er nog maar twee gevangen.
We stonden daar allemaal nat in t zweet, dat de druppels van tussen onze pluimen liepen.
Ja, hoe zou ge willen dat ge zo geen valling opdoet?
Ik had ze in een ren gezet en overdekt met een reclame zeil van den boerenbond.
Maar die kiekens liepen nog onrustiger.
Toen ik hier in t café mijne warme chocomelk ging drinken, wisten de boeren mij te zeggen dat ik mijn kiekens moest ophokken.
-Chauffeurke, ge gaat uw kiekens in uw kiekekot moeten ophokken.
-Euh ..ophokken, wat wil dat zeggen?
-Euh .awel dat ge ze euh op uw hok gaat moeten zetten zoals het woord het zegt hé.
-Jamaar, dan moet ik er een verdiep op bouwen!
Potverdekke, azo ne vogelgriep brengt nogal wat werk mee zenne.
Ik moest naar de gemeente voor een bouwvergunning, en daar bekeken ze mij maar ne keer scheef.
-Wat komt gij hier doen chauffeurke?
-Euh .awel mamaselleke ik kom een bouwvergunning vragen om een verdiep op mijn kiekekot te zetten tegen de vogelgriep.
-Zeg manneke, we hebben hier wel serieuzer zaken te doen, dan verdiepingen op uw kot toe te laten hé.
-Jamaar, die boeren in t café hebben mij gezegd dat ik mijn kiekens moest
-Steek die beesten in uwe kom, dan zitten ze ook binnen, en ik heb nog niets gehoord dat ge in een risicogebied zou zitten.
Toen ik terug naar huis reed, zag ik in elk geval nog weinig kiekens buiten lopen.
Ik besloot ze maar in het kleine kiekenkot te zetten.
Van scharrelen kwam er natuurlijk niks meer in huis, want ze zaten op elkaar geplakt.
Ze zaten zodanig tegen elkaar te duwen, dat zelfs de eieren van vorm veranderden.
Ja, ge gaat mij zeggen dat een vierkant ei makkelijker stapelt, maar ge moet dat ne keer in zon kartonnen doosje zien te krijgen hé.
Nu ze binnen zaten, moest ik elke keer die deur opentrekken.
Deur open om eten te geven,deur open om drinken te geven,deur open om eieren te rapen.
Allé, deur open en deur toe, dat ze daar na twee dagen nen trek hadden opgedaan.
Ze zaten daar te niezen en te hoesten dat de pluimen in het rond vlogen.
Miljaar, t zal toch geen waar zijn zekerst dat ik het zitten heb.
Ik had gehoord dat we de kiekens konden laten inenten,en dus ben ik maar rap bij mijnen huisdokter gereden.
De mensen bekeken mij wel raar met mijn kiekens in de wachtzaal, maar de volksgezondheid gaat voor hé!
Tegen de vogelgriep had hij niets, maar ze zijn ondertussen toch ingeënt tegen de tetanos en de mazelen.
Ja, ne mens kan niet voorzichtig genoeg zijn hé.
In feite hadden we beter die dioxinekiekens van vroeger laten leven, dan hadden ze nu bestand geweest tegen de vogelgriep.
Ha ja, een geolied kieken piept minder dan een kieken met vogelgriep hé.
Ze hadden mij wel verteld dat het gevaar vooral kwam van overvliegende vogels, en vooral van deze die landen in mijnen hof.
Awel daar moet ge ne keer een oplossing proberen voor te vinden zie!
De reigers landen hier aan de vijver, de eksters zitten mij hier uit te lachen, de kraaien die .euh kraaien.
En de mussen die hebben er totaal niets van te sussen.
Om nog maar te zwijgen van de meeuwen die van ver zitten te geeuwen.
Maar ik denk dat ik de oplossing gevonden heb!
Ik heb gezien dat er de laatste tijd niet veel vogels meer boven Parijs vliegen.
Ja, ne vogel heeft schrik van vuur hé!
Ik denk dat ik deze avond mijnen auto ne keer in brand ga steken naast mijn kiekekot.
Ik hoop maar just dat de wind goed zit, want moesten de vlammen overslaan naar het kiekekot, dan zit ik wel met gebakken kiekens.
Hoewel, volgens de gemeentereglementen mag men geen afval meer verbranden hé.
Ja, echt afval is het niet want hij is nog bijna nieuw.
Potverdekke, ne mens moet nogal zijn hersens breken zenne om de vogelgriep tegen te gaan.
Awel ik denk dat ik het gevonden heb!
Ik ga ze bij mijn ander pluimen steken in mijn donsdeken.
Zo zitten de beesten niet alleen binnen, maar zitten ze nog warm ook.
Ik hoop maar juist dat ze s nachts gaan kunnen stilzitten .
Ze moeten daar niet beginnen pikken, dat ik zelf met geen ei zit hé.
Ja, het is allemaal een beetje onduidelijk wat er moet gebeuren hé.
En wat onduidelijk is brengt vaak enige paniek teweeg.
Ja, wat verstaat men onder pluimvee?
Is ne struisvogel ook pluimvee, want als ge dat in een kot gaat moeten ophokken, zijt ge t eerste half uur niet klaar met bouwen hé.
Ja, en soms laat ik mijn klein verstand zodanig werken dat ik rondloop gelijk een kieken zonder kop.
Zo stel ik mij bv de vraag waarom we alle pluimvee moeten ophokken, en dat de jagers,eenden,fazanten,en andere gepluimde soorten schieten voor consumptie.
Ja, chauffeurkes verstand is gepluimd, ik kan niet meer volgen.
Weet ge wat, als iemand de oplossing heeft, mag hij mij gerust een mailtje sturen naar:
De laatste tijd is er weer heel wat te doen rond de verkeersreglementen hé. Na de veiligheidsgordel,de flitspalen en het hands-free bellen, hebben we nu de zone 30. Ja, ne mens staat daar niet bij stil als hij zo een plakaat ziet hé. Hoewel ge tegen die snelheid bijna stilstaat. Ik bedoel maar dat het een zone is met veel vragen rond. Gans in het begin, toen ze die plakaten van 30 hadden gezet, was ik aan het rijden met mijne vélo. Toen ik daar op een zeker moment op volle toeren draaide aan de school van St-Martens Lierde, springt er daar toch wel ne police voor mijne neus zekerst. Ik kon nog just mijn freins toenijpen,terwijl mijn voorwiel al tussen zijn twee knieën stond.
-Awel awel chauffeurke ! -Euh ..watte ? -Ge zijt just geflitst geweest. -Wablieft ..geflitst, met mijne vélo ? -Ja ja,te rap is te rap ook met ne vélo. -Euh ..jamaar ik .. -Niks te jamaren, geef maar ne keer uwe pasport en uw groene kaart, en uw inschrijvingsbewijs,uw verzekering en uw keuringsbewijs. -Euh ..dat ligt in mijnen auto. -Allé t is goed voor ene keer.
Ppfffffffff jawadde zeg,ne mens rijd dan ne keer 32 omdat het bergaf is ! Toen ik daarna met mijn politiekers op stap moest, deed ik natuurlijk wreed attentie . Maar in feite valt dat naar het schijnt ook teveel op. Ja, zo een BMWke 730 die maar 30 rijd,dat is precies of er aan dienen auto iets scheelt hé.
-Zeg chauffeurke zijt ge aan het stilvallen ? -Euh ..nee meneer de politieke députe, maar we rijden voorbij een school en t is hier 30 hé. -Maar manneke t is zondag, wie gaat er nu naar t school ? -Euh ..misschien die zondagsleerlingen van in mijnen tijd hé. -Zeg kieken, geef maar wat gas want straks ben ik te laat op mijn recep ..euh recessieve vergadering.
Toen ik zo wat aan het babbelen was, kreeg ik te horen dat ze weldra een mouw zouden passen aan het zone 30 probleem. Ze zouden er zone 30 van maken tijdens bepaalde uren. Normaal gezien, van 7u s morgens tot 19u s avonds. Awel, t is daar dat ik mij vragen beginnen stellen ben. De zones 30 liggen aan scholen, of in wijken waar kinderen spelen. Dus als ik het goed versta, gaat ge moeten 30 rijden tijdens den dag als het klaar is en iedereen op de schoolbanken zit. En als het donker is dan moogt ge weer 50 of 70. Temeer dat die kleine snotters goed te been zijn, en meestal rap kunnen lopen om de straat over te steken als ze weten dat de school gedaan is. Maar aan een home of een hospitaal, daar is het af en toe nog 50 of rapper. Ja, ge zult daar maar just op uw krukken of in uwe rolstoel met uwen baxter moeten oversteken. Pas op, ge kunt niet zeggen dat ze er in bepaalde gemeenten niks aan doen om de snelheid te minderen hé. Eerst hadden ze een zebrapad geverfd, dan een verkeersdrempel er boven op. Daarna nog wat bloembakken om tussen te slalommen, en af en toe een paal met knipperlichten. Tegen dat ge daar allemaal op gelet hebt om nergens tegen te rijden, moet ge nog wreed opletten voor diene snotter die daar naar al uw maneuvers staat te kijken hé. Nee nee mannekes, ik denk dat het aan de mentaliteit van de mens ligt. Allé, onlangs moest ik voor euh ..zaken .in de rosse buurt zijn. Dat is zo een buurt waar de vrouwen van plezier voor het raam zitten hé. Awel, ge gaat mij niet geloven, ge moogt er 50 rijden, maar iedereen rijd er maar 20. Dat is de oplossing zie ! Die dames vragen ondertussen erkenning voor hun werk, en aan den andere kant roepen ze van meer blauw op straat. Moesten ze nu ne keer die vrouwen een sexy blauw uniformke aantrekken en ze op de gevaarlijke punten laten lopen, zou dat geen goed gedacht zijn. Aan stations en vlieghavens, staan er nu al plakaten met de vermelding « kiss en go ». Dus is er al iets voorzien hé. We kunnen er eens mee lachen maar .. Nee nee mannekes, we moeten onze mentaliteit veranderen ! Hoe vaak zitten we ons niet nerveus te maken op andere bestuurders ? Maar hebben we ons zelf al eens de vraag gesteld hoeveel overtredingen we maken ? De agressiviteit omzetten in verstand. Gewoon eens denken dat een wagen niet alleen onze vrijheid is. Gewoon eens denken aan ons eigen kinderen of kleinkinderen. Gewoon eens denken aan het leed van een verlies. Gewoon eens denken !
