Lentekriebels,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Toen ik enige tijd geleden mijne wekker van winter naar zomeruur had gedraaid, was dat zogezegd om een stap naar de lente te zetten.

Maar mijne wekker liep achter denk ik, want we kregen nog flinke vriestemperaturen en de keren dat de zon kwam piepen was het een regenzonnetje.

Maar toch kunnen we niet ontkennen dat als de zon komt piepen dat het dan serieus begint te kriebelen.

De mensen gaan plots anders leven.

De deuren vliegen open, en iedereen loopt naar buiten.

Meestal hebben ze dan geen paraplu meer in handen, maar een schop of een riek.

Snoeischaren coifferen de overwinterde struiken, en de groentetuin wordt klaargelegd om de eerste ajuinen of sjalotten onder de grond te steken.

Mijne pa had hier ondertussen, tussen twee vriesdagen het gras afgereden, en een heldergroen tapijt kwam tevoorschijn.

De omgeving kreeg terug kleur, terwijl grauwe en donkere akkers bemest werden met mest uit West- Vlaanderen.

Ja, het is een gevolg van dat fameuze mestactieplan.

Awel, het is al ver gekomen, dat we nu ook al de “stront” moeten invoeren.

Wat mij opviel, is dat zelfs de meeuwen uit West- Vlaanderen, nu over onze akkers komen gevlogen om een graantje van de mest terug te pikken.

Ondertussen hadden we in de vogelkooi een paar nesten gehangen voor de kanaries, en deze zaten blijkbaar ook met de lentekriebels.

Jawadde zeg, den eerste dag was hunne nest al gemaakt, en ondertussen zitten ze al te broeden, terwijl het spreekwoord zegt, dat het maar in mei is dat alle vogels een ei leggen.

Ja, de lente maakt wat los bij mens en dier.

Ook de haan kraaide zijn eerste lentedeuntje, en de kiekens keken opgehokt naar de lentestralen door het net.

De duiven kwamen zich laven en wassen aan de vijver, waar de vissen dan weer gapend naar keken.

Ja, de lente doet ons ontwaken.

De lentemaand, is in feite het begin van een plezante periode.

Meestal begint die periode met de lentekuis.

Awel, ge kunt niet geloven hoeveel stof er zo tijdens de winter kan vallen.

Ik maak dan meestal mijn kasten leeg, en hang mijn winterkleding op zolder om mijn lentekleren terug beneden te hangen.

Maar dit jaar heb ik dat moeten herzien zenne.

Ja, het was veel te fris om nu al in T shirt rond te lopen, temeer dat de mot in die kast had overwinterd, en dat mijn korte broek nog korter was dan verleden jaar.

Ja, en in korte broek lopen met ne pelsen frak over is ook geen zicht hé.

Maar de lente is veel meer dan dat hé.

De lentebode komt ons heel wat evenementen aankondigen, en daar behoren de paashaas en de paasklokken bij hé

Ja, verleden jaar vielen de paaseieren hier nog letterlijk uit de lucht.

Het modernisme had de paasklok vervangen door een paramotor, en boven de boomgaard hadden ze zie chocolatten eieren uit Rome met volle zakken gestrooid.

Maar ja, ge kunt het modernisme niet stoppen, en dit jaar rijd de paashaas rond met een limousine.

De boeren zijn ondertussen ook aan het ploegen en eggen gegaan, en het eerste vee komt terug in de weide gehuppeld.

Het is een dorps lentefeest die zich elk jaar herhaalt.

Als de lentezon komt stralen, lachen de mensen al eens rapper.

Ze kijken elkaar ook anders aan, gedaan met die koele winterse blik om rillingen van over uwe rug te krijgen.

Ik zie af en toe een paar vrouwen op wandel met de hond voorbij het huis stappen, en ik moet zeggen dat ze u kunnen aankijken met een blik gevuld met lenteboodschappen.

Vooral de hond kijkt me steeds met die blik aan, en dat als bescherming voor deze die de leiband in handen heeft.

Ja, de lente geeft een mens kriebels en vleugels hé.

Paasbloemen vormen een boeket in de tuin, en hoog in een lentelucht tekenen de eerste duiven hun vluchten.

Ja, ne mens zou voor minder jeuk en kriebels krijgen bij het aanschouwen van al dat moois.

Het is vooral mooi, als men de seizoenen in een dorp kan beleven.

Het is dat tintje dat nog iets meer kleur geeft.

De lente, in al zijn aspecten, ver van het stadsgewoel waar men nog vogels hoort fluiten.

Waar men de seizoenen kan ontdekken op autoloze veldwegen.

Leunend op het balkon, zie ik soms de stadsmens naar de verte kijken.

Turen naar de horizon, waar een dorpse lente aan andere betekenis krijgt.

Vandaag, kijk ik onder een lentezon naar het geluk.

Het geluk in Lierde te wonen op een lentedag.

Groetjes chauffeurke