Een appel, een snee brood

Nu de grote dingen verdwijnen

Worden de kleine groot:

Wat zonlicht op de gordijnen ,

Een appel , een snee vers brood .

Met hoeveel overbodigs

Maken we ons leven stuk :

Er is zo weinig nodig

Voor wat eenvoudig geluk .

Z’o zou ik oud willen worden ,

Klein en weltevree

Een boek om in te lezen ,

Een appel , een snee vers brood .

18-02-2006 om 14:43 geschreven door Joanna

Er waren twee kabouters , At en 0t ,zo klein dat zij niet in de mens geloofden , alleen een beetje in god .

0p een dag naar het leek als altijd kwam een prinsesje voorbij .

Ze zij kijk dat is aardig , bukte en alsof ze bloemetjes plukte , pakte ze Ot en At en stak zoals alle prinsesjes de hele zaak in haar zak . Zo kwamen ze in het paleis , de avond viel , dat hou je niet tegen , maar terstond ontstak het prinsesje opnieuw de zon , zodat Ot en At ineens wisten dat ze waren in het paradijs en god bestond . Dat was de eerste dag .

Zij sliepen die nacht in lucifersdoosjes van de koning onder zacht geurende zakdoekjes van de koningin .

En de volgende dag vroeg het prinsesje , wat zal ik eens voor jullie kopen , waarin hebben jullie nu de meeste zin .

En Ot en At wilden natuurlijk dat het kermis was met chocola , een reuzenrad , draaimolens en heel veel limonade .

Toen ging het prinsesje naar de stad en wat bracht ze mee ?

Vliegtuigjes , botsauto’tjes , geweertjes een draaiorgeltje met jesterdee , slagroomijs en mooie rode kleertjes .

En het werd alle dagen kermis in ’t paleis want At en Ot konden de trappen eerst niet op of af en nooit alleen naar de w.c. maar met het vliegtuig ging het één twee drie en was het prinsesje van de wijs dan draaiden zij het orgeltje van jesterdee .

Maar ook moesten de kabouters leren en Ot telde op en At trok af . Ze kregen boeken met gouden woorden , zo groot dat ze uren langs de bladzijden moesten lopen en ze zere voeten kregen van het leren begrijpen wat er stond , en de potloden waren zo zwaar dat ze alleen maar samen en dan nog heel korte brieven konden schrijven , bijvoorbeeld alleen hun namen .

En toen de dagen voorbij waren in het paleis gingen ze weer weg , het was een lange reis terug naar het bos en hun huisje stond er als altijd . Hoe het prinsesje dat wel vond ? Ze huilde zoals ze nog nooit had gehuild , tot ze op een dag aan het paleisraam stond en uit de bomen van het park een duif verscheen met een klein briefje in zijn mond , zo klein dat zij het haast niet lezen kon . Er stond ; Dag prinses (god) een zoen van At en Ot .

                                                                                    Rutger Kopland

17-02-2006 om 20:29 geschreven door Joanna

voor mensen die mij niet kennen
ben ik normaal
voor mensen die me lief hebben
ben ik speciaal
voor mensen die mij niet mogen
ben ik asociaal
maar voor mensen die mij goed kennen, mijn vrienden, familie
ben ik bijzonder
en dat komt doordat hun dat ook voor mij zijn

17-02-2006 om 19:52 geschreven door Joanna

                                                   Ik verlang zo naar een straaltje zon
                                                   en naar de eerste warme lentedagen, 
                                                    
                                                   naar witte wolken, die door    
                                                   't blauw  heen  jagen         
                                                   op weg naar iets, die ik niet vinden kon. 
                                                  
                                                   Ik wil de tulpen ruiken als ik ze pluk,
                                                   ik wil de kersenbloesem weer zien
                                                   zweven, 

                                                  magnolia's, de kelken opgeheven,
                                                  of ze een dronk uitbrengen op 't geluk. 


                                                  Ik wil de knoppen weer zien opengaan
                                                  van berken, mooiste onder alle bomen; 

                                                  Ik wil nu 'k de winter ben ontkomen,
                                                  met nieuwe ogen in de wereld staan!

16-02-2006 om 19:19 geschreven door Joanna

16-02-2006 om 19:03 geschreven door Joanna

’t Is nacht . De torenklok slaat vijf

Er daalt een diepe stilte in de stad

En in mezelf . En ik bezie

Het slapend silhouet dat naast me ligt

Zijn ademhalen klinkt met zacht gefluit

En op zijn lippen is een stil bewegen

De onrust is nog steeds niet uit zijn lijf –

Ik zie hem aan , en niets is mij meer zeker

Voor alles is een eerste keer , maar dit

Dit moet het eind van alles zijn ;

Een ongemerkt verglijden in de dood

Een mooiere bekroning is er niet

Ik voel een lichte trilling in mijn handen

Er komt weer langzaam leven in de stad

En hij slaapt door , zo schijnbaar ongerept

Het onafwendbaar lot nog net ontsnapt .

                                     Cees van der Pluijm

15-02-2006 om 00:00 geschreven door Joanna

Liefde van later

Als liefde zoveel jaar kan duren

Dan moet het echt wel liefde zijn

Ondanks de vele kille uren

Om domme fouten en de pijn

Heel deze kamer om ons heen

Waar ons bed steeds heeft gestaan

Draagt sporen van een fel verleden

Die wilde hartstocht lijkt nu heen

Die zoete razernij vergaan

De wapen waar we toen mee streden

Ik hou van jou

Met heel m’n hart en ziel hou ik van jou

Langs zon en maan tot aan het ochtendblauw

Ik hou nog steeds van jou

Je kent nu al mijn slimme streken

Ik ken al lang jou heksenspel

Ik hoef niet meer om jou te smeken

Jij kent m’n zwakke plekken wel

Soms liet ik jou te lang alleen

Misschien was wat je deed verkeerd

Maar ik had ook wel eens vriendinnen

We waren jong en niet van steen

Zo hebben we dan toch geleerd

Je kunt altijd opnieuw beginnen

Ik hou van jou

Met heel m’n hart en ziel hou ik van jou

Langs zon en maan tot aan het ochtendblauw

Ik hou nog steeds van jou

We hebben zoveel jaar gestreden

Tegen elkaar en met elkaar

Maar rustig leven en tevreden

Is voor de liefde een gevaar

Jij huilt allang niet meer zo snel

Ik laat me niet zo vlug meer gaan

We houden onze woorden binnen

Maar al beheersen we het spel

Een ding blijft toch altijd bestaan

De zoete oorlog van het minnen

Ik hou van jou

Met heel m’n hart en ziel hou ik van jou

Langs zon en maan tor aan het ochtendblauw

Ik hou nog steeds van jou

                            Jacques Brel / Lennaert Nijgh

14-02-2006 om 20:41 geschreven door Joanna

Ik heb je nodig

Ik heb je nodig

Zoals de rivier haar oevers nodig heeft

En de vogel haar nest

Een land een hemel .

Ik heb je nodig

Zoals de druppel een druppel nodig

Heeft om te kunnen stromen

Zoals het raam een muur nodig heeft

Zoals het hart niet zonder vergeving kan

Zoals geen wond zonder hand kan genezen

Zoals de vrucht de angst nodig heeft .

Zo heb ik je nodig

                                     Al Galidi

11-02-2006 om 17:23 geschreven door Joanna

Een klein beetje plezier

Opgesloten in het oude huis

Leven zij een klein beetje

Wijzend naar de zon door de vensters

Lachen zij , hun thee drinkend

Wanen zij zich in Egypte

In de schaduw van deze middag

Heb ik geen stoel ; waar ik hen

Hoor praten is een heldere vlek

En ik ben bang dat ik ziek word

Een klein beetje

Lawaai zoek ik ernstig , ergens

In een oud bovenhuis waar een oud

Moedertje mij thee brengt op het

Gestreepte divankleed

Een klein beetje plezier

09-02-2006 om 22:33 geschreven door Joanna

09-02-2006 om 00:00 geschreven door Joanna

Het ik heel klein, maar heel apart
Het kan dansen, lachen en zingen
Heb je verdriet en moet je wenen.

Dan mag je het altijd lenen

08-02-2006 om 21:27 geschreven door Joanna

Sterk om lief te hebben             Hans Lodeizen

Neen ik heb niet veel

Plezier gekend alleen maar

Veel ellende

In de nacht van de wereld

Ben ik een droom geweest

Niet licht niet blij lachend

Maar donker en angstig als een tunnel

In de ochtend van het leven

Zal ik een droom worden

Van bloemen en meteoren

In de ochtend van de dag

Zal ik een hand hebben

Klaar om te handelen

Sterk om lief te hebben .

07-02-2006 om 18:43 geschreven door Joanna

        Huiswerk                 

Die nare sommen ,wat verdriet !

Ik kan ze niet en ‘k maak ze niet !

Ze denken maar dat je alles weet

En nooit een snars vergeet .

Je hebt tienduizend kapitaal …

Dat lees ik nu al twintig maal .

Tienduizend gulden ik ?...dat is lak

Ik heb geen duit op zak .

Laat A. maar zoeken zijn procent ,

Scheelt jou het , als je platzak bent ?

’t Zijn goocheltoeren met een breuk ,

Nooit vind je eens : die is leuk .

Die nare sommen wat verdriet !

Ik kan ze niet en ‘k maak ze niet !

En buiten schijnt de zon zo blij …

Is dat geen plagerij ?

02-02-2006 om 19:28 geschreven door Joanna

01-02-2006 om 18:08 geschreven door Joanna

26-01-2006 om 13:26 geschreven door Joanna

*

Allemaal kerstbomen ,dan heb je het

Gehad en verdomd weinig te lachen .

Maar in de ruisende zomernacht staat

De rozerode tent van Van der Belgen .

De Parel der Kempen , maantje er boven ,

Beetje glim glim op het grint , geweldig .

Pilsje , praatje , van het een komt het ander ,

Leven en dood ,tijd en eeuwigheid , de

Liefde ,de definitie van kunst , van jij

Ziet het zus en een ander ziet het anders ,

Dus .Maar je kunt niet altijd alles

Relatief zien , er zijn ook de grote ,

Regelrechte gevoelens waar het om gaat .

Dan valt er xeinig te lachen , al uit het

Kerkorgel-chroom van de jukebox het lied

Klinkt van de blinde soldaat . Ik zie hem

Voor mij , de arme kerel , in ieder blind

Oog blinkt een traan als hij eindelijk

Terugkeert in zijn geliefde Kempen

En tast naar      zijn pilsje

24-01-2006 om 21:44 geschreven door Joanna

Iederen dag wordt de wereld kleiner ,

Kleiner het eiland waar wij ons bevinden ,

Kleiner het aantal van de beminden ,

Iederen dag .

Dieper wordt iederen dag de klove ,

Dieper de afkeer , de trieste gedachte

Hoe weinig van mensen valt te verwachten .

De een na de ander vermindert , wordt dof .

Ik denk aan mezelf , ik wil weten of

Het verval al iets van de kracht ontnam

Waarmee ik mij voornam dat ik een vlam

Zou blijven , iederen dag .

23-01-2006 om 14:13 geschreven door Joanna

Vriendschap

 Dat is voor iedereen

 heel belangrijk in je leven.
Zonder vriendschap kun je niet leven.
Als je pijn hebt kan niemand je troosten.
Je durft het aan niemand te vertellen.
Ik kan je troosten ook zonder dat ik je ken.

     Vertrouw mij!!!!!

22-01-2006 om 14:34 geschreven door Joanna

21-01-2006 om 21:26 geschreven door Joanna

Hoe lieflijk is de russische dame
En luister naar wat ze zegt :

Ik ben maar een gewone dame
Geen dame van het russisch hof

Ik heb lang aan slapeloosheid geleden
Maar gelukkig dat is nu voorbij

Mijn geliefkoosde voedsel dat is slakken
Mijn geliefkoosde man een matroos

's Nachts kijk ik graag naar de sterren
En gelukkig gaan we nog dood

Als de wereld één enkel bed was
Dan bleef ik er altijd in

Hoe lieflijk is de russische dame
En luister naar wat ze zegt .

                Hans Lodeizen

21-01-2006 om 21:15 geschreven door Joanna