Daantje                 H. Bruining

Daantje zou naar school toe gaan,

Maar hij bleef gedurig staan,

Hier te kijken , daar te turen,

En het kon niet lang meer duren

Dan zou ’t klokje negen slaan …

Jongen ! jongen ! stap toch aan .

Daantje bleef te lang op straat,

Daantje kwam in school te laat,

Daarom moest hij ’s middags blijven

En een hele lei vol schrijven;

And’ren speelden , Daantje niet …

Jongen,jongen ! wat verdriet .

Aan twee lieve kleine jongens

                                                                                                                                                 Mr. Hieronymus Van Alphen

Zie daar ; lieve wichtjes !

Een bundel gedichtjes ,

Vermaakt er u mee !

En springt naar uw woning ,

Maar … eerst ter beloning

Een kusje of twee .

Door liefde gedrongen

Heb ik ze gezongen ,

En wilt gij er meer ,

Ge moogt er om vragen .

Wanneer ze u behagen

Komt huppelend weer .

Ik heb je nodig                Al Galidi

Ik heb je nodig

Zoals de rivier haar oevers nodig heeft

En de vogel haar nest

Een land

Een hemel

Ik heb je nodig

Zoals de druppel een druppel nodig heeft

Om te kunnen stromen

Zoals het raam een muur nodig heeft

Zoals het hart niet zonder vergeving kan

Zoals geen wond zonder hand kan genezen

Zoals de vrucht de angst nodig heeft .

Zo heb ik je nodig

Een droom             William Blake

Slapend onder engelwacht ,

Droomd’ ik eens in stille nacht ,

Dat ik languit lag in ’t gras ,

Toen een mier zijn weg kwijt was .

Van de reis bekaf en stram ,

In de war en loom en lam

-want hoe lang al dwaald’ hij niet ?

-jammerde hij vol verdriet :

“Zijn mijn kindertjes beducht ?

Hoor je hoe je vader zucht ?

Kijken jullie uit misschien ,

Snikkend , of je mij kunt zien ?”

Zielig toch ! Ik liet een traan .

Maar daar kwam een glimworm aan ,

En die zei : “O welk geschrei !

Moet de nachtwacht er weer bij ?

Ik verlicht de buurt toch goed ,

Terwijl de tor z’n ronde doet .

Volg z’n gons maar , dat is pluis ,

En dan ben je zo weer thuis .”

Thuiskomst                      Bernard Dewulf

Ik heb je lief , al kan ik het niet weten .

Ik bedenk het als je thuiskomt van een dag

in je leven . Maar het is geen gedachte .

Je streelt mijn wang en wie weet ,

dat gebaar . Het wordt duizend keer gemaakt

voor het bestaat . Hangt je jas aan de kapstok ,

iets van niets , maar morgen ontbreekt het

misschien . Of schudt de dag uit je haar .

Wat ik dan daarin zie , is het begin .

Het huis ontstaat , de tafel neemt plaats ,

Wij veroorzaken elkaar . Het is toch niet

denkbaar dat iemand dit alles verzint .

Over de liefde              Rudger Kopland

Het is dus gezien alle voorafgaande

Argumenten onmogelijk zonder de

Liefde te kennen de liefde te

Herkennen als het over de

Liefde gaat tenminste

Zijn wij zo verdomd voorzichtig

En toch nog zijn er altijd wel

Beesten die toekijken als je

Dan eindelijk in het gras

Ligt is het dus gezien de

Donker is het in mijn hart                George Gordon Byron

Donker is het in mijn hart ,-

Stem de harp en streel mijn oren ;

Want ik wil , bij zoveel smart ,

Anders niet dan toonval horen .

Klinke uw speeltuig zacht en zoet !

Zo er dan in mijn gemoed

Nog één vonk van hoop mag blaken ,

O , gij zult die neer doen vloeien ,

Tot mijn pijn en leed vergaan .

Maar dat eerst uw melodie –

Wilt ge mij niet troostloos laten –

Droef en stroef en somber zij ,

O , geen vrolijk lied zou baten !

Wenen wil ik in mijn smart ,

Harpnaar ! anders breekt mijn ’t hart ;

Lang verdriet verteert mijn krachten ,

Zorg en slapeloze nachten

Ondermijnen mij sinds lang,-

Kom en klinke uwe snarenklang !

Laat mij ’t hart op eenmaal breken ,

Of mijn trage tranen leken ,

En ‘k hersteld zijn door uw zang .

Het zelfde anders                           J Bernlef 1988

In het vruchtvlees van het vergeten

Rust de pit van de herinnering

Een harde kern die eenmaal zelf

Op het dode punt in aarde teruggevallen

Ongeweten al het vergetene naar

Boven roept totdat opnieuw

Wortel geschoten , tak vertakt

Het blad zich aarzelend openvouwt

Waarop hetzelfde anders staat geschreven .

Cinque                   Anna Achmatova

Autant que toi ,il te sera fidéle

Et constant jusques à la mort . Baudelaire

Als vanachter een wolk staan mij

Jouw woorden en spreekwijze bij .

En de mijne hebben jou nacht

Feller licht dan de dag gebracht .

Zo , ontrukt aan het aards bestaan ,

Zijn wij hoog , als sterren , gegaan ,

Hebben wanhoop noch schaamte gekend ,

Die noch dat , noch enig moment .

Maar mijn roep wordt door jou gehoord

Die de droom noch de dood behoord

En de deur op een kier liet staan –

‘k Ben te zwak om hen dicht te slaan .

De kinimatopuk        c.buddingh

Als maart zijn staart roert en april

Wenkt met zijn witte hoed ,

Dan krijgt de kinimatopuk 

de kriebels in zijn bloed .

Vier maanden lang was hij gedoemd

Tot doffe hibernatie ,

Maar nu daagt weer een blij seizoen

Van re_en procreatie .

Zo valt in ieders aards bestaan

Wel een een muf hiaat ,

Zo’n tijd dat lijkt of het geluk

Jou deur steeds overslaat .

Maar als je maar blijft denken aan

Het Grieks beleg van Troje ,

Moet je , als de kinimatopuk

(en wens jezelf daarmee geluk !)

Het leven kunnen rooien .

Vrouwenliefde            Adelbert von Chamisso

Sinds ik hem gezien heb ,weet ik niet waarheen ;

Waar mijn blikken waren zie ik hem alleen .

Of ik wakend droomde , zweeft zijn beeld mij voor ,

Uit de donker straalt het met te heller gloor .

Zonder dat is alles kleurloos als weleer ,

Naar der zustren spelen taalt mijn hart niet meer .

‘k Zoek een eenzaam plekje waar ik zit en ween
Sinds ik hem gezien heb zie ik hem alleen

Een aardig ventje                   J. Van Lennep

Daar ging eens een ventje al over de straat ,

En hij droeg op zijn borst een ruiker .

Hij had er een hoedje van chocolade ,

En zijn haar was gespoten suiker .

En zijn wangen die waren van appelmoes ,

Zijn lippen morellen , zijn neus een soes ,

Elke tand een pepermuntje .

Zijn ogen sukaden , in ijs gevat .

O ! wat een aardig ventje was dat ,

O ! wat een aardig ventje .

Wel kinderen ! was ‘t niet de pijne waard,

Dat ventje eens op te zoeken ?

Zijn hals was een abrikozentaart ,

Zijn armen twee deventerkoeken .

En halletjes waren zijn handjes zo fraai ,

En hij liep op twee benen van taai , taai .

Voorzeker ik wed om een centje ,

Je mocht er om lopen door dorp of stad ,

Nooit zag je zo’n aardig ventje als dat ,

Nooit zag je zo’n aardig ventje .

Hij wandelde voort op zijn dooie gemak ,

Al met zijn bijzondere gratie :

Hij droeg een rokje van wafelgebak ,

Met knopen van speculaas .

Zijn schoenen die waren van witte drop ,

En er blonken zwarte knoopjes op ,

En elke knoop was een krentje .

‘k Wou , ik zijn adres maar geweten had .

Want nooit zag ik ’n aardiger ventje dan dat ,

Neen , nooit zag ik ’n aardiger ventje .