Wandelknooppunten: 170-171-177-176-175-174-173-172-171-170.

Maandag 30 april 2012. Een gewone werkdag in de week zoals zovele maandagen ervoor zijn geweest. Met dit verschil dat wij een brugdag hebben omdat het morgen een feestdag is. Morgen is het de 1ste mei. De dag van de arbeid. De dag van de socialisten die op verschillende locaties hun mei stoet houden. Maar dat is voor morgen.

Vandaag is het stralend weer, dus een schitterende dag om een wandeling te maken. Maar waar? Ons Rina wil buiten onze provincie een mooie en gezellige wandeling maken. Onze grenzen verleggen, zeg maar. Hier hebben we alles bijna platgelopen zegt ze en daar zit iets van waarheid in. Na een stevig uitgebreid ontbijt worden de wandelkaarten bovengehaald en uitgespreid op tafel gelegd. We kiezen voor de kaart van Oost-Vlaanderen "in het land van Stille Waters". Een wandelnetwerkkaart uit de regio Scheldeland met knooppunten naar aanleiding van de TV-reeks "Stille Waters". De wandelkaart staat vol van schilderachtige plaatsen. Maar we gaan voor het kunstig dorpje Vlassenbroek bij Dendermonde.

Een klein uurtje of 50km later parkeren we op het dorpspleintje voor het kerkje van Vlassenbroek. Het dorpje met zijn vele polders en een natuurreservaat ligt verscholen tussen de Schelde. Vlassenbroek is een gehucht sinds 1977 dat gefusioneerd is met de gemeente Baasrode, gelegen aan de beneden Schelde. Het kunstenaarsdorpje is een toeristische trekpleister voor fietsers en wandelaars. We verwisselen van schoenen en gespen de rugzak om. Daarna verkennen we het kerkje. De kleine Romaans-Gotische Sint-Gertrudiskerk is in kruisvorm gebouwd, centraal heeft ze een houten toren met een bronzen klok die net 13:00u slaat. Samen met het omringende kerkhof sinds 1956 een beschermd monument. Naast de kerk staat nog een arduinen waterpomp. Aan de overzijde een kleuterschooltje naast een aantrekkelijk terras van de plaatselijke horeca die hier zeker niet mag ontbreken. We zien ons eerste paaltje staan met wandelknooppunten die ons in de goede richting stuurt. Vanaf hier vertrekken we voor een wandeling van ongeveer 10 km.

Frank Deboosere voorspelde zwaar onweer voor vandaag. Plaatselijk natuurlijk. Gewoonlijk is dat boven Ekeren, dus maken we ons hier geen zorgen. Er zijn slechts sluier wolken met een blauwe achtergrond aan het firmament. We volgen de aangeduide richting en passeren het gezellig terrasje van restaurant ’t Ateljeeke. Langs een helling tot aan ons eerste knooppunt waar we rechts afslaan. Vanaf hier wandelen we 5400 meter op de dijk langs de Schelde. Het is nog niet echt druk al moeten we soms toch nog achter elkaar stappen om de fietsers te laten passeren. De wielertoeristen domineren de dijk. Maar het valt mee, het had erger gekund. We wandelen stroomafwaarts en staan even verder stil aan een trapje, links van onze wandelweg. Onderaan de trap hangt een Mariabeeldje aan een boom. Het is er mooi onderhouden, zelfs met een bankje om er te verpozen. Dat doet mij er aan herinneren dat vanaf morgen de Mariamaand begint. Mei is traditioneel de maand van bedevaarten, processies en het bidden van de rozenkrans aan de kapelletjes. Verderop worden de bomen grondig gesnoeid langs de kant van de Schelde. We kunnen het alleen maar toejuichen. Hoe meer er gesnoeid wordt, hoe beter het zicht over de rivier. Het zijn vooral knotwilgen- of eiken die gesnoeid worden. Af en toe zien we een schip dat onder de Franse vlag vaart en op weg is naar een haven om te lossen of te laden. Eens voorbij het dorpje Vlassenbroek wandelen we door een bos. Links en rechts van ons bomen. We worden vergezeld van vogelzang. Ook de koekoek houdt ons gezelschap. De vogel is bijna zo groot als de houtduif. De vrouwtjeskoekoek legt haar eieren in het nest van andere vogels en laat de verzorging van hun jongen over aan de "adoptie ouders". Daarom dat men de koekoek ook een parasiet noemt. We wandelen voorbij enkele waterplassen. Ik krijg de indruk dat het gaat over overstromingsgebied. Een paar honderd meter verder wordt mijn vermoeden sterker. Aan een houten zitbank waar we ons koffietje drinken, zien we een blauwe constructie met hendels en raderen, wat mij doet vermoeden dat dit mekanisme een soort ophaalklep is. Als het water in de Schelde te hoog komt, draait men deze klep open en het overtollige water stroomt aan de rechterkant van de wandeldijk over de polder. Na onze rustpauze wandelen we weer verder. We bevinden ons in het gebied "Wezenschoor" dat wat verder overgaat in de "Kattendijkse Polder". In de verte, op de linkeroever, zie we de kerktoren van Moerzeke, een dorpje van deelgemeente Hamme. Aan het gebied "Uiterdijk" draait de wandelweg scherp naar rechts, nog voor knooppunt 77. De Schelde maakt ook deze bocht, maar door de bomen kan je dat niet zien. Voorbij het knooppunt, een paar honderd meter verder, hebben we terug zicht op de rivier. Op de linkeroever, de kerktoren van Kastel. Een dorpje dat ligt in de bocht van de Schelde. Een dorp van dijken en polders.

Het is ondertussen 14:00u geworden. De zon verdwijnt achter de wolken en er steekt een windje op. We trekken onze truien terug aan. We houden even halt aan knooppunt 176 om eens te drinken. Hier maakt de Schelde een bocht van ongeveer 180°. Ze draait als het ware rond het natuurreservaat de "Kramp".

We stappen verder na onze rustpauze langs een afspanning, rechts van ons. Over een lengte van bijna 200 meter staan schapen te grazen. Er lopen verschillende lammeren bij. Met bruine snoet en bruine pootjes. Nu wordt het drukker op onze wandelweg. Niet met wandelaars maar met fietsers.

Om 14:40u, na knooppunt 175 komen we terug in de bewoonde wereld. Broekkant. Een gehucht van Baasrode. Hier word het even opletten. Er zijn werken aan de gang en je bent een bordje voorbij zonder het te zien. We lopen door hele smalle straatjes terwijl de eerste regendruppels vallen. Onder de paraplu wandelen we voorbij een 15 tal visputten van evenveel visclubs. Goed voor honderden sportvissers. Ik denk dat het seizoen pas begonnen is want het is tamelijk druk aan de vijvers. Links van ons kijken we in de achtertuinen van de omwonenden. Hier wordt nog massaal aan wildbouw gedaan. Met alles wat er gevonden word, of gratis gekregen, wordt een hok gebouwd of een plaats aan de woning bijgebouwd. Dat dan weer dienst doet om nieuwe rommel in te steken. We gaan nu voor een afstand van 1,9 kilometer tot aan knooppunt 174. We wandelen door de Broekkantstraat. Gelukkig is het gestopt met regenen. We verlaten het centrum en dat is duidelijk te merken. De rijhuisjes maken plaats voor ruime villa’s. We houden halt aan het" Toeristische" kruispunt met zitbank. Tijd voor een stukje fruit, koffie of water. Daarna duiken we terug de natuur in. De "Vlassenbroekse polders". We worden terug één met de stilte van de natuur. De zon is ondertussen ook weer doorgebroken. We wandelen langs een smal wegeltje slechts vergezeld van vogelzang met nog steeds in de verte de koekoek.

Aan knooppunt 174 kan je de verkorting nemen naar het centrum van Vlassenbroek. Wij gaan echter rechtdoor naar knooppunt 173. Even verder wordt dat 172. Het laatste stukje bos tot aan 171 is het zwaarste van heel onze tocht. Grote plassen water en modderpoelen versperren ons de weg. Komt er dan nog eens bij dat het pad licht glooiend is. We moeten nieuwe paden maken om niet in de plassen te verdrinken of in de modder weg te zakken. In plaats van een pad dat 500 meter lang is maken we er zo 1000 meter van. Zo leek het mij toch.

Dus, ongeveer 1000m. verder staan we terug op de dijk naast de Schelde. Nu slaan we links af om stroomopwaarts naast de rivier te stappen. Af en toe moeten we de graskant in om de fietsers te laten passeren. Het is behoorlijk druk. Voorbij het kerkje van Vlassenbroek dalen we via een trap naar het centrum. We gaan eerst langs de auto om van schoeisel te verwisselen. Dan wandelen we naar het terras van ’t Ateljeeke. Het voormalig vissershuisje werd omgetoverd tot een restaurant met kunstwerken van Jozefa van Damme. Vooraan staan enkele tafeltjes maar wij gaan links van het huisje om aan de achterzijde op het terras plaats te nemen. Het gezellig terrasje is ook bereikbaar vanaf de wandeldijk. Het personeel is heel professioneel ingesteld. Vriendelijk en hulpvaardig. Hier drinken we iets koels en besluit ons Rina om de dag af te sluiten in Dendermonde.

Dendermond is een toeristisch stadje aan de Dender. De stad werd tijdens de Eerste Wereldoorlog zwaar geteisterd door branden. Na de wederopbouw in de jaren dertig brak Wereldoorlog Twee uit. De wagen parkeren we buiten het centrum op de baan naar Sint-Gillis aan de rotonde met het bronzen Ros Beiaard. Het onovertroffen symbool van Dendermonde waar elke inwoner trots op is. De geschiedenis gaat terug tot in de 15de- eeuw. De stad wordt beheerst door enkele bronzen Ros Beiaardbeelden, bereden door de vier Heemskinderen. Langs de talloze winkeltjes gaan we naar het centrum tot aan de Sint-Gillis-Binnenkerk die gebouwd is in de late 18de-eeuw. De toren is nog van de vroegere parochiekerk uit de 15de-eeuw. Opvallend zijn de kleurrijke glasramen. Naast de kerk een monument van de gesneuvelden uit de beide Wereldoorlogen. We komen op de Vlasmarkt aan het standbeeld van de bekende dichter Prudens van Duyse. De Sint-Pieter- en- Paulusabdij prijkt hoog boven de dichter uit. De abdij van de benedictijnen, een voormalig kapucijnenklooster werd tijdens WOI grotendeels verwoest door brand. De abdij is sinds 1939 tot basiliek verheven. Slechts op pinkstermaandag zet de abdij haar deuren open voor het publiek.

Na de abdij steken we de oude Dender over via een moderne brug. De Dender wordt vooral nog gebruikt voor recreatieve doeleinden. De rivier mondt hier in Dendermonde uit op de rechteroever in de Schelde. We staan even stil op de Grote Markt die in 2004 een grondige vernieuwing kreeg en daardoor zonder twijfel het uithangbord van de stad is geworden. De palmboom in rood brons, de "Coconut voor Dendermonde" is een kunstwerk dat de Markt opfleurt. We wandelen langs de verschillende trapgevelhuisjes en de talrijke horeca zaken die elke stad eigen is. We zetten ons neer op het terras van café Tijl, met het zicht op het stadhuis met Belfort. Het stadhuis, de voormalige Lakenhalle, is een middeleeuws bouwwerk. Een prachtig bouwwerk. Vooral nu het getooid is met de elf heraldische vlaggen. Het stadhuis viel op 17 september 1914 ten prooi aan de verwoesting van de stad. Alleen de gevels bleven gespaard. Het Belfort herbergt sinds de 16de-eeuw een beiaard met 49 klokken. Het gebouw werd heropgebouwd tussen 1920 en 1924. Links van het stadhuis staat de rechtbank van eerste aanleg. De voorloper van de huidige rechtbank werd opgericht in 1787. Tijdens de oorlog van 1914 werd het gebouw totaal verwoest en men begon aan de wederopbouw nadat het stadhuis terug opgericht was. Tussen 1923 en 1927. Op de voorgevel bemerken we de wapenschilden van de verschillende kantonhoofdplaatsen. De vergulde uilen op de versierde kolommen zijn het symbool van de wijsheid. We genieten nog een tijdje na van onze wandeling op het terras. Als de laatste zonnestralen verdwenen zijn wordt het echter te fris en we besluiten om terug te vertrekken. We wandelen om het stadhuis en de rechtbank tot aan de Oude Dender. Volgens mij hoort het standbeeld "Knaap met vis" op de Grote Markt te staan. Het zou beter tot zijn recht komen dan achter het stadhuis. Het fonteinbeeld werd in het begin van 1994 op zijn sokkel geplaatst. Langs de Dender stappen we terug richting nieuwe brug. We maken een praatje met een plaatselijke bewoonster die net op haar terrasje de bloempjes kwam gieten. Ze vertelde ons dat ze hier al bijna heel haar leven woont en hoe mooi het uitzicht was van op haar terrasje. We stappen net over de brug en kijken naar links waar ik iets bekends zie. Het grote gebouw op de splitsing van de Koningin Astridlaan en de Dijkstraat. Het is of was het restaurant "Art Kwizien" van het VTM-programma "Mijn Restaurant". We wandelen er naartoe en kijken nieuwsgierig door de ramen en de inkomdeur. Het etablissement staat nog steeds leeg. Een groot bord van een immobiliënkantoor biedt het pand te huur aan. We gaan verder via de Vlasmarkt. Een recent breed gebouw trekt mijn aandacht. Mijn eerste indruk was dat dit een gewezen station was. Niets blijkt minder waar. Op de gevel staat "De Oude Vismijn". Het was oorspronkelijk een overdekte groentenmarkt, vismijn, een badinrichting en stadsmagazijn. De vismijn werd eind 1970 definitief gesloten. In 1987 besliste men om er een winkelgalerij van te maken met exclusieve kledingmerken. We wandelen er rustig door. De winkeltjes waren gelukkig gesloten. Langs de Brusselsestraat staan we plots voor de poort van het Sint-Alexiusbegijnhof. Het is ongeveer een 100 meter tot aan het binnenhof. Onmiddellijk rechts staat het kapelletje van de Heilige Antonius. In het midden van het grote plein staat de kerk, met achteraan de Mariagrot. De begijnhofkerk werd in 1914 vernield en in 1927 door de huidige kerk vervangen. De huisjes aan weerskanten van het plein dateren van de 17de- eeuw. Op de groen geschilderde deuren hangen verschillende naambordjes van heiligen. Huisje nummer 11 werd ingericht als begijnwoning. In 1975 is het laatste begijntje gestorven en haar huisje werd als museum ingericht. Voor de kapel een spierwit standbeeld van een volwassen Jezus met kind. Het word laat en we keren terug naar de straat. Even later verlaten we het centrum van Dendermonde. Een gezellige wandeling in een rustige stad aan de Dender. We hebben er met volle teugen van genoten. Tot schrijfs. Tekst: Luc Verschooten   Foto’s: Rina Meurs.