Een weekend weg in eigen land. Het is een tijd geleden. Een lang en veelzijdig weekend ontspannen in de natuur. Leven als God in Frankrijk. Een wandeling door bos en hei. Een rustig dorpje of een bruisende stad bezoeken. Alle bezienswaardigheden bekijken. Op een terrasje genieten van een streekbiertje. En om de dag af te sluiten, een diner bij kaarslicht met een zachte zoete witte wijn. Meer moet dat eigenlijk niet zijn. Ik vind dat genoeg om onze batterijen op te laden. Het probleem is echter het weer. Dat kan je niet bestellen. Enkele maanden geleden boekten we een kamer in een klein familiaal hotelletje in Lommel. Voor twee nachten. En vandaag is het zover.

Vrijdag 17 augustus 2012. Het is stralend weer. Het wordt trouwens heel het weekend zonnig. Te, eigenlijk. Er worden temperaturen voorspeld van boven de dertig graden. Dat wordt puffen en blazen. Maar ons hoor je niet klagen. De reiskoffer is ingeladen en onze GPS afgesteld. We gaan nog eerst tanken op het kruispunt Steenstraat- De Beukelaerlaan te Ekeren. Even later draai ik op het eind van de Ekersesteenweg de Noorderlaan op naar rechts en rij de snelweg op. We zijn vertrokken voor een rit van 63km. Ongeveer een klein uurtje rijden. Onze eerste halte wordt Mol. Om 10:00u. hebben we een afspraak, in het centrum van Mol. Van onze jongste zoon Edwin en zijn vrouwtje Elke hebben wij voor onze Kerst een ontbijt bon cadeau gekregen. Een uitgelezen moment om ons weekend te starten. Om 09:20u verlaten we de autostrade van Geel-West, afrit 23. We slaan links af, de N19 op.

Ik parkeer de wagen vlak voor brasserie "De Onthaasting". Hier kan je dagelijks van 09:00u tot 11:30u ontbijten. Behalve op maandag, de sluitingsdag. We krijgen een tafeltje op het terras aan de achterzijde van de zaak. Het is reeds behoorlijk warm. Een parasol is nu geen overbodige luxe. Het is druk. Nog een paar tafels zijn er vrij. Binnen zit geen mens. Uiteraard wil iedereen nu buiten zitten. We beginnen ons ontbijt met een glaasje bubbels. Daarna wordt ons ontbijt op het tafeltje uitgestald. We genieten er met volle teugen van. Een glaasje fruitsap, een potje vers fruit. Een bord met kaas en ham, roerei met spek. Een mand met verschillende soorten broodjes. Het is echt de moeite. Na afloop nog een kop koffie of thee. We zijn wel aan een ander tafeltje gaan zitten. Het werd te warm in de zon.

Het is 11:20u als we terug met de wagen vertrekken. Ik stel de GPS in naar Lommel. Het is nog te vroeg om naar ons hotelletje te rijden. Zestien kilometer verder parkeer ik aan het "Adelbergpark". We gaan eerst een wandeling maken door het centrum. De temperatuur bedraagt ondertussen 26° Celsius. We proberen zoveel mogelijk in de schaduw te wandelen. We wapenen ons met een flesje water in de hand. Het belangrijkste is op tijd te drinken. Met dit weer droog je snel uit. Als je dorst krijgt, is het al te laat. Lommel. De Kempense stad met zijn talrijke bossen en heidegebieden waar we dit weekend in willen verdwalen. Van groot belang is het zilverzand dat hier gewonnen wordt ten bate van de glasindustrie. Sommige zandwinningsgroeven zijn herschapen tot natuurgebied of recreatieterrein. We zijn ondertussen bij het Cultuur Centrum Adelberg aanbeland. Het hoofdgebouw met toegevoegde polyvalente zaal vervult een regio-functie met programma’s rond humor, cabaret, muziek, lezingen en cursussen. Vanaf hier vertrekt onze wandeling door het centrum. We wandelen tot aan het Glazen Huis. Het Vlaams centrum voor moderne glaskunst. Het museum is te danken aan de plaatselijke glasnijverheid. Het Glazen Huis opende zijn deuren in 2007. Er staat een raam open van het atelier. Nieuwsgierig kijken we naar binnen. Een jonge vrouw is in de kelderverdieping van het museum aan een glazen werkstuk bezig. Ze blaast haar wangen bol en blaast dan de lucht door een lange buis tot in haar werkstuk van glas. We zien het werkstuk vanop afstand een beetje opzwellen. Een mannelijke collega opent de smeltoven van 1120°, waarna het kunststuk er met een lange staaf voorzichtig wordt ingeschoven. Airconditioning is niet te zien in het atelier. Ik kan er enkel naar raden welke temperatuur er heerst. De warmte komt langs het raam naar buiten en we besluiten om verder te stappen.

De kegeltoren van glas en staal is een opvallend stuk architectuur. We gaan de toren bezoeken, maar de ingang is langs het marktplein. Het is kermis op het plein. Alle kramen zijn nog dicht. Het is iets over 12:00u, te vroeg om open te gaan. We gaan rechts af. Langs Huize Aerts. Genoemd naar de familie uit Kattenbos die het huis bewoonden eind 17de eeuw. Achtereenvolgens werd het huis een herberg, een jeneverstokerij, een stamlokaal van de jagersclub, een koetsbedrijf en in 1984 werd het eigendom van de stad Lommel. Nu is het de Glasshop van het Glazen Huis. Het gebouw ernaast is het toeristenbureau. Hier gaan we naar binnen. We gaan rond neuzen in verschillende brochures. Aan de infostand vragen we informatie over de stad en of we de toren kunnen bezoeken. We worden vriendelijk geholpen door een jonge vrouw met lange zwarte haren. We betalen €6 en krijgen de tickets voor een bezoek aan het museum en de glazen toren. Langs een trapje gaan we eerst naar beneden en komen zo in de kelderverdieping. Nu kunnen we de kunstenaars nog beter zien. Al is het dan achter glas. Langs deze kant van het raam wordt je niets gewaar van de warmte in het atelier. Naast de oven van 1120° staan nog twee andere ovens. De vrouwelijke glasblazer plaatst net haar werkstuk in de tweede oven. De temperatuur bedraagt "slechts" 1 000°. Dit noemen ze de ‘inwarm’ oven. De derde oven is de afkoeloven. Vanaf hier staan kunststukken tentoongesteld. Het accent ligt niet alleen op het tonen van glas, maar exposeert ook beeldend werk van hedendaagse kunstenaars. We bewonderen de werkstukken, maar ik ben toch soms blij wanneer er een papiertje bij hangt waarop staat wat het werkstuk voorstelt. De glazen toren is 30m hoog. De wenteltrap leidt ons naar een rond platform uit glas, vanwaar we een mooi uitzicht hebben over de stad. Meer dan een bezoek waard. Het is hier boven veel te warm om lang van het uitzicht te kunnen genieten. We zijn blij als we enkele tijd later terug buiten staan.

We steken de straat over en komen op het driehoekige Marktpleintje. Voor ons staat het standbeeld van de Lommelse Teut. Teuten waren rondreizende handelaars en ambachtslui. Vanaf de 16de tot de 20ste eeuw trokken zij naar onze buurlanden om hun koopwaar te verkopen. Het beeldje werd in 1983 onthuld. De kiosk die even verder op het plein staat is versierd met vogelkooien. Rondom rond en van boven tot onder. In verschillende kleuren geschilderd en diverse afmetingen. Een kunstwerk dat gecreëerd is door 1400 Lommelse kinderen. De kiosk, waarvan we nu alleen het dak zien is niet de oorspronkelijke. De eerste kiosk stond aan de andere zijde van het Raadhuis. Het was gebouwd in 1905, maar werd om veiligheidsredenen in 1942 afgebroken. Zeven jaar later werd dan deze kiosk gebouwd naast de pomp, een bepleisterd en wit gekalkt bakstenen bouwsel.

We staan voor het Raadhuis, dat niet echt tot zijn recht komt tussen de kermis attracties. Tot 1957 fungeerde dit gebouw als gemeentehuis. Nadien werd het een politiebureel. Nu is het een congrescentrum en trouwzaal. Achter het Raadhuis bevindt zich het vredegerecht en het politiebureel. Dit gebouw was vroeger het gemeentehuis. In 2007 werd het grondig verbouwd en plechtig ingehuldigd tot een comfortabele woonst. Voor het gebouw rijst de obelisk uit spiegelglas 6 meter de hoogte in. Geplaatst in 1990 voor het 1 000 jarig bestaan van Lommel. De sokkel zelf is al 1 meter hoog. Links wandelen we door een overwelfde gang naar een plein. Het Hertog Janplein. Hier bouwde men het nieuwe gemeentehuis uit vier rechthoekige kantoorvolumes opgetrokken uit glas en marmer. Luifels verbinden de verschillende onderdelen met elkaar. Er is vooral veel glas in verwerkt. De voorzijde bestaat helemaal uit glasramen.

We wandelen richting kerkplein. Alle winkels zijn open en daar maakt ons Rina volop gebruik van. Ook passeren we ontelbare terrasjes van cafés, tavernes, brasseries en restaurants. Het lijkt me wel gezellig. Aan de grote rotonde, mooi aangelegd met verschillende bloemen, steken we de straat over. Op het kerkplein tussen Lindenbomen en de Esdoorn staat de Sint-Pietersbandenkerk van 1902. De westerse toren is van omstreeks 1388. Sinds het jaar 2 000 huist er een beiaard met 63 klokken. Aan de ingang van de kerk staan twee versierde auto’s. In de kerk is een huwelijksplechtigheid bezig. Niet het moment om de kerk te bezoeken. Voor de kerk staat het monument voor de gesneuvelden van beide Wereldoorlogen dat opgericht werd in 1920. Meer rechts van de kerk, aan de straatkant staat een kunstwerk dat geplaatst werd na de heraanleg van het plein in 1996. Het symboliseert de mens in gezinsverband. De beeldengroep uit groen brons stelt 3 mensen en een hond voor. Het grootste beeld is twee meter hoog. Afgelopen woensdag heeft er een openluchtconcert plaats gehad in het Burgemeesterpark. Door de vele podiums en tafels met stoelen kunnen we er niet wandelen. Om af te sluiten gaan we door het Prinses Astridpark. Het park is aangelegd in verschillende landschapselementen. Je stapt over paden tussen het groene gras, een romantische brug over water, steile heuvels en diverse soorten bomen. Het was een aangename wandeling met mooie, statige bezienswaardigheden. Het wordt toch stilaan tijd om terug naar de auto te wandelen en naar ons hotelletje te rijden.

Ik vraag heel beleefd aan ons Lucy, GPS, om naar de Kanaalstraat te rijden. Dat is 10km voorbij het centrum van Lommel. Tussen Balen en Kerkhoven. Onderweg stoppen we nog voorbij het kruispunt van Kruiskiezel aan het Pools Militair kerkhof. Er is eigenlijk geen parking voorzien. Ik parkeer aan de overkant op een stuk grond naast de weg, meer een pechstrook, waar toch net twee auto’s kunnen staan. Wij zijn de enige bezoekers op de begraafplaats. Deze begraafplaats werd kort na Wereldoorlog Twee aangelegd. Er bevinden zich 253 graven van Poolse soldaten die hun leven lieten voor de bevrijding van België. Twee graven hebben een Joods symbool. Op de stenen wand achteraan staan de namen te lezen van de steden en dorpen die de Poolse soldaten hebben bevrijd. In 1990 werd bovenop de wand een meters hoog kruis geplaatst. Achter het monument werd dan in 1994 een herdenkingszaal gebouwd, een smalle plaats met een kleine tentoonstellingsruimte. De deur is op slot. Spijtig, het heeft iets te maken met de grote vakantie. Toch? Een arduinen beeld stelt een moeder voor met een krans in haar handen. Bedroeft kijkend naar de graven van de gesneuvelde soldaten.

Ons hotel ‘Lommelbroek’ is gelegen in een rustige en groene omgeving. Het ligt langs het kanaal van Beverlo, een waterweg met een prachtige oeverbegroeiing. In de buurt bevinden zich verschillende vertrekpunten van fietsroutes. Het hotel heeft een eigen parking, maar die staat altijd overvol. Ik vind gelukkig nog een plaatsje. Het hotel heeft 6 à 7 kamers, verdeeld over twee verdiepingen. Kamer 5, op de tweede verdieping is onze kamer. Het is een ruime comfortabele kamer met douche en toilet. De gezellige zithoek met TV is een extra comfort. We zijn tevreden en nemen een douche. Het is buiten 30°. Hopelijk brengt de avond wat verkoeling. Om 17:00u verlaten we het hotel voor een wandeling langs het kanaal. Ons Rina had vanmorgen een picknick gemaakt. In feite voor vanmiddag, maar na het ontbijt van vanmorgen hebben we geen honger meer gehad. Op een rustbank enkele meters verder genieten we van onze koude schotel met brood. Na ons avondeten wandelen we verder langs het water richting Lommel. In de schaduw van de bomen. Er staat geen zuchtje wind. Er wordt massaal gefietst ondanks de hoge temperaturen. We gaan brug 4 onderdoor. Op het water, tegen de kant, groeien waterlelies. Ze staan in volle bloei. Dit kanaal werd voornamelijk om militaire redenen gegraven. De graafwerken werden gestart in 1854 en duurden drie jaar. Leopoldsburg had voor zijn bevoorrading en zwaar transport grote nood aan goede toegangswegen. Het kanaal loopt dan ook dood in de haven van Leopoldsburg. We wandelen tot bij de Baalse gracht en nemen dezelfde weg terug. Wandelen is veel gezegd. Het is meer slenteren dat we doen. Om langer te kunnen genieten van elkaars gezelschap. Het is trouwens nog mooi weer. Hier, onder de bescherming van de bomen is het redelijk koel. Op zeker moment zie ik links een pad tussen de bomen waar het onkruid welig tiert. We dalen tussen de bomen af, een smalle gracht over en staan op een stoffige zandweg. We zien paaltjes met wandelknooppunten. We gaan rechts. Het pad loopt gelijk met het kanaal van Beverlo. Aan een driesprong met een kapelletje houden we halt om ons appeltje op te eten. Rondom rond weiden en landbouwgrond met in de verte enkele boerderijen. In het licht van de ondergaande zon dansen een horde muggen om elkaar heen op een kleine meter boven de grond. Ze spelen een spel van kat en muis. "Pak me dan, als je kan". Een kwartier later bereiken we de "grote" baan waar we rechts af slaan. Kort daarop bereiken we ons hotel. We drinken nog een frisse pint op het schaduwrijk terras. Voor we ons naar de kamer begeven melden we ons bij de eigenaars aan, zoals vanmiddag afgesproken. We krijgen een fles cava mee. Ontkurkt en in een emmertje met ijs. Twee glazen en een kommetje met vierkante snackjes. Het is warm op de kamer. We nemen nogmaals een frisse douche. Tussendoor proeven we van onze fles cava. Heerlijk koel en sprankelend fris. Als onze fles leeg is gaan we slapen. Tot morgen. Tekst: Luc Verschooten. Foto’s: Rina Meurs.