Zondag 18 september 2011, het is heel zwaar bewolkt als we opstaan om zeven uur. Er staat een strakke wind en er valt motregen. De weergoden maken het ons gemakkelijk om afscheid te nemen. We ontbijten voor de laatste keer in de chalet. Daarna afwassen en poetsen. We willen de chalet achterlaten zoals we ze hebben gekregen. Onze gastvrouw "Maria" is nog niet terug van België. We kunnen geen afscheid nemen en leggen de sleutel op de afgesproken plaats.

We rijden noordwaarts, richting Offenburg. Het heeft niet opgehouden met regenen en toch stoppen we in Gengenbach, dicht bij Offenburg. We bevinden ons in het Kinzigdal op een hoogte van 175 meter. Gengenbach is een pittoresk stadje met veel bloemen. En ik kan me voorstellen dat bij heerlijk helder weer je hier over de koppen kunt lopen. Nu bij dit regenweer lijkt het hier somber, grauw en uitgestorven. Het beetje bedrijvigheid dat hier is is van de handelaars die ondanks het slechte weer kraampjes opstellen en tafels en stoelen voor hun zaak opstellen. Door de wind wordt alles toch nog kletsnat. We maken een korte wandeling in het centrum van Gengenbach, een centrum voor onderwijs, industrie en wijnbouw. De stad heeft een schilderachtige oude kern. Op de Marktplatz staat een 16de- eeuwse fontein, versiert met kleurige bloembakken. Het Rathaus in classicistische stijl werd gebouwd in de 18de eeuw. De kerk met zijn, voor ons althans, onuitspreekbare naam: Stadpfarrkirche, is een kolossale kerk van de 12de eeuw. De toren met zijn elegante achthoekige klokkenstoel is van op grote afstand te herkennen. We wandelen langs vakwerkgevels versiert met bloemen. De toegangspoorten tot de stad zijn uit latere eeuwen en zijn vaak gerestaureerd. De Kinzigtorpoort is uit de 14de eeuw. De Haigerachter Tor is gebouwd in de 16de eeuw. Hier maken we een eind aan onze rondwandeling. Ondanks onze paraplu worden we nog helemaal nat. We gaan nog iets warms drinken in het nabijgelegen theehuis. Het is ondanks het vroege uur bijzonder druk. Aan een tafeltje voor twee genieten we nog van ons lang weekend in het zwarte woud. De terugtocht naar huis verloopt chaotisch. Vele files. Eén keer zelfs moeten we van de snelweg wegens een ongeval. Gelukkig hebben we onze GPS, die ons dan naar de volgende oprit brengt, en onze tocht kunnen verder zetten. Dan weer wegenwerken. We zijn dan ook blij om rond zeven uur ’s avonds in Ekeren te zijn. Tot schrijfs. Tekst: Luc Verschooten. Foto’s: Rina Meurs.