25-12-2011 om 08:10 geschreven door lucky  

Uit de brief van Titus
3, 4-7

Dierbaren, de goedheid en mensenliefde van God, onze redder, zijn openbaar geworden en Hij heeft ons gered, niet vanwege onze rechtvaardige daden, maar uit barmhartigheid. Hij heeft ons gered door het bad van de wedergeboorte en de vernieuwende kracht van de heilige Geest, die Hij door Jezus Christus, onze redder, rijkelijk over ons heeft uitgegoten.
Zo zijn wij door zijn genade als rechtvaardigen aangenomen en krijgen we deel aan het eeuwige leven waarop we hopen.

De geschiedenis van de mensheid en de heilsgeschiedenis getuigen ervan: uit zichzelf alleen konden de mensen het nooit verdienen, dat hen een verlosser geboren werd. Het heil kon slechts dagen, toen de God van tederheid en erbarmen de eerste stap zette

Uit het evangelie volgen Lucas
2, 15-20

Toen de engelen waren teruggegaan naar de hemel, zeiden de herders tegen elkaar: ‘Laten we naar Betlehem gaan om met eigen ogen te zien wat er gebeurd is en wat de Heer ons bekend heeft gemaakt.’
Ze gingen meteen op weg, en troffen Maria aan en Jozef en het kind dat in de voederbak lag.
Toen ze het kind zagen, vertelden ze wat hun over dat kind was gezegd.
Allen die het hoorden stonden verbaasd over wat de herders tegen hen zeiden, maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken.
De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd

De verschijning van de engelen was maar kort. Nu is het de taak van de nederigen, de armen en de kleinen om aan hun broeders en zusters de Blijde Boodschap te verkondigen, die hen werd toevertrouwd. En het geloof van Maria gaat dat van de Kerk vooraf, bij het overbrengen van het mysterie van haar Zoon.

Dezer dagen voelen wij ons allemaal uitgenodigd mee op te stappen in de stoet van de kleinen en de eenvoudigen, naar de plaats waar de Liefde weer onder ons komt wonen.

En voor wie goed toekijkt, gebeuren er dan wondere dingen: Licht wordt ontstoken in onze koude duisternis, een kind wordt geboren in ons oude mensenwereld en over onze aarde, die al die oorlogen moe is, weerklinkt uit Gods genadevolle hemel een vredeslied. Gods Liefde komt weer wonen in ons mensenhart.

Het wondere is dat Hij niet komt als een machtige heerser, maar als een teder kind dat zijn armen uitnodigend open spreidt. Zo is onze God. Met Kerstmis laat Hij ons nog het meest van al aanvoelen dat Hij niet dwingt, geen schrik aanjaagt, niet domineert, maar liefdevol uitnodigt, zoals een kind doet. Een pasgeboren kind is nu eenmaal hulpeloos en kwetsbaar en het heeft geen enkele uiterlijke macht om mensen tot iets te dwingen. Alleen heeft een kind het wonderlijk vermogen, gewoon door er te zijn, mensen tot een sterke liefde uit te nodigen. Zie eens tot welk een overgave en edelmoedige zorg allen worden gebracht, die rond het wiegje van een pasgeborene komen staan: ouders, grootouders, familie, kennissen, buren en vrienden. In al zijn hulpeloosheid weet een kind bij velen een warme liefde te wekken, velen ertoe te brengen ervoor te kiezen om hun liefde te tonen, graag, gul en edelmoedig. Daarom juist koos God ervoor als Kind geboren te worden.

Wij hebben er soms moeite mee om Hem zo te aanvaarden. "Hij kwam in de wereld, maar de wereld erkende Hem niet." Want soms zouden wij liever een God hebben die alles eens ondersteboven gooit en een wereld maakt zonder oorlogen, zonder haat. Van zo'n 'afgod' dromen wij soms. Maar dan zou die God een dwingende albeheerser zijn en zouden wij, mensen, robots zijn zonder vrije wil. Maar "onze God die geboren wordt als een weerloos kind", is het duidelijkste teken dat Hij Liefde wil zijn, die ons niet dwingt of verplicht, maar ons, als zijn vrije kinderen, steeds uitnodigt tot vrij gekozen overgave en gulle edelmoedigheid. Wie op die manier ingaat op zijn uitnodiging werkt mee aan de vermenselijking van onze wereld vanuit persoonlijke overtuiging en bezieling. Zo groeit Gods Rijk op aarde, vol genade en waarheid. Daarom vraagt Hij op Kerstdag van ons vooral meer vrede. Meer vrede in ons gezin, in onze familie, op ons werk, in onze vriendenkring Wat meer vrede, liefde en tederheid tegenover diegenen met wie wij dagelijks samenleven.

Het moet ons toch ook wel verwonderen dat God op deze dag niet op de eerste plaats de machtigen der aarde aanspreekt, de grootindustriëlen, de invloedrijken van onze wereld die in paleizen wonen. Neen, het is het hart van ons, eenvoudige mensen, dat wordt aangesproken. En ons hart is nu juist geen kraaknet paleis. Het gelijkt eerder op een arme stal. Het is er niet overal even proper en er zijn duistere hoekjes die wij liever verborgen houden. Maar het merkwaardige is dat God met zijn liefde juist daar, en nergens anders, in ons hart, zoals het nu is, weer wil geboren worden. Het is inderdaad alleen vanuit de vrije keuze van een mensenhart dat de liefde meer kans kan krijgen in onze wereld.

Mogen wij dan vandaag volledig vervuld worden van de deugddoende vrede van dit kind, waarin wij herkennen dat God, die Liefde is, weer wil geboren worden onder ons, dankbare en vrije mensen.

25-12-2011 om 07:33 geschreven door lucky  

Uit het tweede boek Samuël
7, 1-5 + 8b-12 + 14a + 16

zei de koning tegen de profeet Natan: ‘Kijk nu toch! Ik woon in een paleis van cederhout, terwijl de ark van God in een tent staat.’
‘Doe wat uw hart u ingeeft’, antwoordde Natan, ‘de Heer staat u immers ter zijde.’
Maar diezelfde nacht richtte de Heer zich tot Natan: ‘Zeg tegen mijn dienaar, tegen David: “Dit zegt de Heer: Wil jij voor mij een huis bouwen om in te wonen? Dit zegt de Heer van de hemelse machten: Ik heb je achter de kudde vandaan gehaald om mijn volk, Israël, te leiden. Ik heb je bijgestaan in alles wat je ondernam, Ik heb al je vijanden voor je uitgeschakeld en Ik heb je naam gevestigd als een van de groten der aarde. Ik heb aan mijn volk, Israël, een gebied toegewezen. Daar heb Ik het geplant en daar kan het nu onbevreesd wonen. Het wordt niet langer door misdadige volken onderdrukt, zoals toen het er pas woonde. Ik heb rechters over mijn volk Israël had aangesteld. Jou heb Ik rust gegeven door je van je vijanden te verlossen. De Heer zegt je dat hij voor jou een huis zal bouwen. Wanneer je leven voorbij is en je bij je voorouders te ruste gaat, zal Ik je laten opvolgen door je eigen zoon en hem een bestendig koningschap schenken. Ik zal een vader voor hem zijn en hij voor mij een zoon. Jou stel ik in het vooruitzicht dat je koningshuis eeuwig zal voortbestaan en je troon nooit zal wankelen.”’

De laatste dag van de advent leert ons dat God onder ons wil komen wonen. Niet de stenen tempel zal teken zijn van Gods trouw tegenover David en het volk, maar wel zijn belofte.

Uit het evangelie volgens Lucas
1, 67-79

In die dagen werd Zacharias vervuld met de heilige Geest en sprak deze profetie:
‘Geprezen zij de Heer, de God van Israël, Hij heeft zich om zijn volk bekommerd en het verlost. Een reddende kracht heeft Hij voor ons opgewekt uit het huis van David, zijn dienaar, zoals Hij van oudsher heeft beloofd bij monde van zijn heilige profeten: bevrijd zouden we worden van onze vijanden, gered uit de greep van allen die ons haten. Zo toont Hij zich barmhartig jegens onze voorouders en herinnert hij zich zijn heilig verbond: de eed die Hij gezworen had aan Abraham, onze vader, dat wij, ontkomen aan onze vijanden, Hem zonder angst zouden dienen, toegewijd en oprecht, altijd levend in zijn nabijheid.
En jij, kind, jij zult genoemd worden: profeet van de Allerhoogste, want voor de Heer zul je uit gaan om de weg voor Hem gereed te maken, en om zijn volk bekend te maken met hun redding door de vergeving van hun zonden. Dankzij de liefdevolle barmhartigheid van onze God zal het stralende licht uit de hemel over ons opgaan en verschijnen aan allen die leven in duisternis en verkeren in de schaduw van de dood, zodat we onze voeten kunnen zetten op de weg van de vrede.

Toen God David beloofde dat Hij voor hem 'een huis ... zal oprichten', was de kans groot dat David en zijn nakomelingen dachten aan een militaire leider die het koningschap van Israël in de familie zal houden; met andere woorden: een dynastie. Deze 'zoon van David' die hem zou opvolgen, zou op David zelf lijken, een groot strateeg, een vroom man die Israëls militaire en politieke vijanden zou verslaan. Hij zou de vrijheid brengen door middel van veroveringen en macht.

Nu we aan de vooravond van Kerstmis staan, met de lege kribbe voor ons, zien we dat God dit alles heel anders bedoelde. Ook Zacharias' profetie in de evangelielezing van vandaag raakt de diepere lagen aan van de vrijheid die God aan het huis van David beloofde. Dat was niet zozeer een vrijheid van externe vijanden, maar een diepe vrijheid die ons zal aanzetten Hem te 'aanbidden'; de vrijheid om heilig en rechtvaardig voor God te staan.

Jezus is gekomen om ons de genade te schenken de vijanden in ons te verslaan; de vijanden van zonde en dood. Hij gaf niet zozeer een uiterlijke vrede die gekenmerkt zou zijn door de afwezigheid van conflicten, maar Hij gaf op de eerste plaats een diepere en reëlere vrede die intreedt wanneer onze innerlijke worstelingen tot rust zijn gekomen en de gevolgen van zonde tot genezing zijn gekomen. Deze laatste zijn de echte tirannen, want zij zijn de vijanden die de oorzaak zijn van elk uiterlijk conflict, zowel in ons eigen leven als in de wereld in z'n geheel.

Jezus, die werd geboren onder nederige omstandigheden, vraagt ons bij Hem in de stal te komen. Hij zal ons de komende nacht wenken naar een plek waar wij onze vijanden bij Hem zullen mogen neerleggen: onze zonde, haar oorzaken, haar gevolgen. We mogen het bij de kribbe neerleggen, Hem aanbiddend, Hem alles gevend. Hij zal alles in zich opnemen om het met Goede Vrijdag mee te nemen naar de diepste krochten van duisternis en verlatenheid om met Pasen alles om te vormen naar zijn licht.

Laten we even de aandacht afwenden van onze kalkoen... en laat ons neerknielen voor de kribbe; verwachtend, verlangend.
Hij komt...

Goede God,
beadem ons hart in deze uren,
nu wij verwachtingsvol uitkijken
naar de geboorte van Jezus.
Maak het vanbinnen stil en vredig,
opdat ons hart de kribbe mag zijn
waar de kleine Jezus
met veel liefde en warmte
mag ontvangen worden.
Amen.

24-12-2011 om 08:23 geschreven door lucky  

Uit de profeet Maleachi
3, 1-4 + 23-24

Zo spreekt de Heer God:
'Let op, Ik zal mijn bode zenden; hij zal de weg voor mij effenen. Opeens zal hij naar zijn tempel komen, de Heer naar wie jullie uitzien, de engel van het verbond naar wie jullie verlangen. Komen zal hij – zegt de Heer van de hemelse machten.
Wie zal die dag kunnen doorstaan? Wie zal overeind blijven wanneer Hij verschijnt? Hij is als het vuur van een smid, als het loog van een wolwasser. Hij zal zitting houden als iemand die zilver smelt en het zuivert; de zonen van Levi zal Hij zuiveren en zeven als goud en zilver, en dan zullen ze op de juiste wijze offeren aan de Heer. De offers van Juda en Jeruzalem zullen de Heer met vreugde vervullen, zoals in vroeger jaren, zoals in de dagen van weleer.
Voordat de dag van de Heer aanbreekt, die groot is en ontzagwekkend, stuur Ik jullie de profeet Elia, en hij zal ervoor zorgen dat ouders zich verzoenen met hun kinderen en kinderen zich verzoenen met hun ouders. Anders zou Ik het land volledig moeten vernietigen.

De profeet Maleachi spreekt over de komst van een gezant: Elia zal komen voordat de grote en verschrikkelijke dag van de Heer aanbreekt. Hij zal de echte eredienst herstellen. Jezus zal in zijn prediking verklaren dat Elia reeds teruggekomen is in de persoon van Johannes de Doper.

Uit het evangelie volgens Lucas
1, 57-66

Toen de dag van haar bevalling was aangebroken, bracht Elisabet een zoon ter wereld.
Haar buren en verwanten hoorden hoe barmhartig de Heer voor haar was geweest, en ze verheugden zich samen met haar.
Op de achtste dag kwamen ze het kind besnijden, en ze wilden het Zacharias noemen, naar zijn vader.
Maar zijn moeder zei: ‘Nee, Johannes zal hij heten!’
Ze zeiden tegen haar: ‘Er is niemand in je familie die zo heet.’
Ze beduidden zijn vader te laten weten hoe hij het kind wilde noemen.
Hij vroeg om een schrijftablet en schreef erop: ‘Johannes is zijn naam.’
Iedereen was verbaasd.
En meteen werd de verlamming van zijn mond en zijn tong ongedaan gemaakt, en hij begon te spreken en loofde God.
Alle omwonenden waren diep onder de indruk, en in heel het bergland van Judea werden deze gebeurtenissen besproken.
Ieder die het hoorde bleef erover nadenken, en vroeg zich af: Hoe zal het verder gaan met dit kind? Want de machtige hand van de Heer beschermde hem.

Bij de geboorte van Johannes de Doper valt de persoon van vader Zacharias sterk op. Hij geeft de naam. Het geven van een naam was immers een belangrijk moment, omdat door de naam ook de opdracht of de roeping van het kind werd aangeduid. Johannes betekent: God is genadig.

Alle omwonenden waren diep onder de indruk, en in heel het bergland van Judea werden deze gebeurtenissen besproken.

Wat er in de dagen voor, tijdens en na de geboorte van Christus gebeurde, bracht de wereld in beweging. Men zag, men hoorde, men praatte. Alsof God in deze korte tijdspanne het hart en en het denken van de mensen persoonlijk kwam aanraken en beroeren.

Hoe bevrucht de aanwezigheid en de werking van God ons denken ?
En welke gevolgen heeft dit voor ons zijn ?

Vooreerst is het goed veel over God en zijn handelen na te denken. Aan wat denken wij wanneer wij door de straat lopen, met wat zijn we bezig wanneer we op de tram zitten, naar wat zijn we gericht tijdens het fietsen,...
Niet dat we ons altijd moeten wentelen in de meest vrome gedachten... Maar toch is het mogelijk al wat we zien, horen en waaraan we denken, te vullen met het besef dat God bestaat en met de mensheid iets wil doen.

Het is goed, al stappend (bij wijze van spreken), bezig te zijn, na te denken, over de grote wereldproblemen, er een visie rond te bouwen, en wel vanuit de transcendente werkelijkheid dat God onder ons woont. Dit laatste geeft ons denken en de visie die we bouwen een heel bepaalde kleur.
Het is echt niet fout over de politieke situatie van ons land na te denken vanuit het besef dat God het beste met ons land voorheeft. Ook voor de politiek zijn evangelische waarden als eenheid, vrede, broederschap, delen met de armen,... zaken die van fundamenteel belang zijn.
Of neem de problemen rond de zogenaamde klimaatsverandering. Laten we dit bekijken vanuit het feit dat God schepper is van de aarde, en ons medeverantwoordelijk heeft gemaakt respectvol met dit gebeuren om te gaan.
Of de armoede in de wereld... laten we hierover nadenken vanuit de oproep van het evangelie waar de Heer vraagt te delen met wie minder heeft... Hoe komt het toch dat wij zo rijk zijn terwijl men aan de andere kant van de wereld dikwijls 's morgens niet weet of men 's avonds eten zal hebben... Wat denkt God hierover? Wat kunnen de wereldleiders hieraan doen? Welke keuzes kunnen of moeten gemaakt worden? Wat kunnen wij persoonlijk doen?
Studio Brussel doet het op haar manier met Music for lifeVerder is het is goed het 'goede gesprek' met elkaar te houden. Geen platte cafépraat, maar die woorden (ja, mag ook in het café !)met elkaar uitwisselen die ons de juiste vragen doen stellen, die ons in verwondering brengen voor het transcendente, die ons aanzetten tot meer bezinning en een bepaalde wijze van doen...

En ja... laat ons als christen ook bidden. Het dagelijks tijd maken voor gebed is van wezenlijk belang voor het ontdekken van ons diepste zelf en wat God met ons voorheeft. In het gebed verheffen we ons hele zijn naar God, zoeken we zijn aanschijn met de blik van het innerlijk. Het is je toewenden naar Hem, het is het heilige 'Gij' zeggen.
Door met regelmaat te bidden en biddend in het leven te staan, wordt ons geweten langzamerhand datgene, wat het volgens zijn ware wezen moet zijn: Gods levende stem in ons.

Zo stellen we God niet enkel aanwezig in ons eigen leven, maar brengen Hem ook, sterker dan we vermoeden, tegenwoordig in de grote wereld rondom ons.

23-12-2011 om 08:05 geschreven door lucky  

22-12-2011 om 21:44 geschreven door lucky  

Uit het eerste boek Samuël
1, 24-28

In die dagen nam Hanna Samuël mee naar Silo en bracht hem, zo jong als hij was, naar het heiligdom van de Heer. Ze had ook een driejarige stier bij zich, een efa meel en een zak wijn. Ze slachtten de stier en brachten de jongen naar Eli.
Daar zei Hanna: ‘Neem me niet kwalijk, heer, zo waar u leeft, ik ben de vrouw die destijds hier bij u tot de Heer heeft gebeden. Om deze zoon heb ik gebeden, en de Heer heeft mij gegeven waar ik om heb gevraagd. Nu geef ik hem op mijn beurt aan de Heer, voor alle dagen die hem gegeven zijn.’
Toen knielde Eli voor de Heer

Hanna had een belofte gedaan: indien haar verlangen naar het moederschap in vervulling zou gaan, was ze bereid haar jongen aan de dienst van de Heer af te staan. Vandaag vernemen we hoe Hanna met haar zoon Samuël haar belofte nakomt.

1 Sam. 2, 1 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8abcd

Refr.: De Heer doet mijn hart van vreugde slaan.

Nu juicht mijn hart dankzij de Heer,
fier heft mijn hoofd zich op, dankzij de Heer.
Mijn mond spreekt vrijmoedig tegen mijn vijanden,
want dankzij uw hulp beleef ik vreugde.
De boog van de helden is gebroken,
en wie wankelen weten zich gesterkt.

Die genoeg hadden, verkopen zich voor brood,
en wie hongerden zijn verzadigd.
De onvruchtbare baart zeven zonen,
en wie veel kinderen heeft, verwelkt.
De Heer doet sterven en doet leven,
zendt naar het dodenrijk en leidt eruit omhoog.

De Heer maakt arm en Hij maakt rijk,
vernedert diep en heft hoog op.
De zwakke en de arme helpt Hij overeind,
Hij haalt hen uit het stof en uit het slijk.
Tussen de edelen zet Hij hen neer,
Hij houdt een ereplaats voor hen vrij.

22-12-2011 om 07:32 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
1, 39-45

In die dagen reisde Maria in grote haast naar het bergland, naar een stad in Juda, waar ze het huis van Zacharias binnenging en Elisabet begroette.
Toen Elisabet de groet van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot; ze werd vervuld met de heilige Geest en riep luid: ‘De meest gezegende ben je van alle vrouwen, en gezegend is de vrucht van je schoot! Wie ben ik dat de moeder van mijn Heer naar mij toe komt? Toen ik je groet hoorde, sprong het kind van vreugde op in mijn schoot. Gelukkig is zij die geloofd heeft dat de woorden van de Heer in vervulling zullen gaan.’

Maria ontmoet haar nicht Elisabet. Vervuld van de heilige Geest begint Maria Elisabet geluk te wensen. Zij geeft een getuigenis van haar geloof in het wonder dat zich voltrekt

Vandaag is het, net als gisteren, een en al opgetogenheid in het evangelie. Het gaat over de eerstelingen van de Geest, de Geest van de Blijde Boodschap. Maria reisde met spoed naar het bergland; het kindje sprong op in de schoot van zijn moeder; Elisabet werd vervuld van de heilige Geest en riep met luider stemme uit: "gelukkig.” En morgen zullen we horen hoe Maria de Heer prijst: “Mijn hart prijst hoog de Heer, van vreugde juicht mijn geest …" (Lc 1,46.47). Vanwaar die opgetogenheid?

Vreugde ontstaat wanneer twee levens elkaar kruisen. Doordat een ander ons leven kruist, ontstaat er een nieuwe vitaliteit, een nieuwe levensvreugde. Je ziet dat bij een ontmoeting. Als twee mensen elkaar gewaar worden, elkaar zien, dan zie je hoe de blik van de een verandert bij het zien van de blik van de ander. Er ontstaat een nieuwe levensvreugde, een gedeeld leven, gedeelde levensvreugde. Zoiets gebeurt altijd wanneer twee mensenlevens elkaar raken en kruisen. En als dat al zo is, wat zal er dan wel niet gebeuren wanneer het leven van God met het leven van de mens in aanraking komt? Of wanneer - zoals in het evangelie van vandaag - twee van God vervulde mensen elkaar ontmoeten?

De ontmoeting tussen deze twee mensen is de inleiding, het eerste begin, de inzet van een ontmoeting die zal leiden tot een Verbond, tot een blijvend samenzijn in een nieuw en eeuwig Verbond. Het is niet elkaar even vluchtig zien en dat dan ieder weer zijn eigen weg gaat, nee, "de Heer is met u… “Gij hebt genade gevonden bij God” … “Hij zal in eeuwigheid Koning zijn over het huis van Jakob en aan zijn heerschappij zal nooit een einde komen." Het is het begin van iets wat nooit meer ophoudt. Jezus is de vrucht van Maria's schoot en alle geslachten zullen in haar worden gezegend. Dat is de diepste vreugde van Maria, de inzet van een leven dat zich ten einde toe helemaal en voor altijd zal geven.

De mens krijgt dat zomaar cadeau, hij kan er niets aan doen om dat te bewerken, hij krijgt het om niet, want hij is als een drenkeling. Het enige dat hij kan doen is zijn hand uitsteken naar zijn Redder en dát moet hij dan ook doen, want zonder zijn eigen medewerking kan niemand gered worden.
Dat is ons geloof. Je gelooft in de goede bedoelingen van God, je gelooft dat Hij het beste met je voor heeft en dat je je dus helemaal aan Hem kunt en moet toevertrouwen, je helemaal kunt overgeven aan zijn leiding en zorg, zodat je niet hoeft te begrijpen, ja, niet eens moet willen begrijpen, omdat je bent als een kind die de liefde en de wijsheid voelt van zijn Vader.

21-12-2011 om 07:23 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
1, 26-38

In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea, naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heette, een afstammeling van David. Het meisje heette Maria.
Gabriël ging haar huis binnen en zei: ‘Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je.’
Ze schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had.
Maar de engel zei tegen haar: ‘Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet Hem Jezus noemen. Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Tot in eeuwigheid zal Hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’
Maria vroeg aan de engel: ‘Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad.’
De engel antwoordde: ‘De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God. Luister, ook je familielid Elisabet is zwanger van een zoon, ondanks haar hoge leeftijd. Ze is nu, ook al hield men haar voor onvruchtbaar, in de zesde maand van haar zwangerschap, want voor God is niets onmogelijk.’
Maria zei: ‘De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd.’
Daarna liet de engel haar weer alleen

Maria, een eenvoudig meisje uit Nazaret, is verloofd met Jozef, uit het huis van David. Zij heeft zich voorgenomen geheel en al voor de Heer te leven. In haar bereikt de hoop en de verwachting van Israël het hoogtepunt. Haar 'instemming' maakt de vervulling van de oude voorspellingen mogelijk.

Aan het ja-woord van Maria gaat eigenlijk iets fundamenteels vooraf, namelijk haar beschikbaarheid.
Wie beschikbaar is voor God, geeft zichzelf de ruimte en de vrijheid te doen wat God vraagt.

Vraag is: zijn wij beschikbaar ?
Het is een heel wezenlijke vraag, een vraag waarvan het goed is ze elke ochtend opnieuw aan onszelf te stellen. Ben ik beschikbaar voor wat God van mij vandaag vraagt...

Wie beschikbaar leeft, leeft vrij. Hij is niet gebonden aan allerlei dingen die hem van God wegtrekken. Nee, hij is vrij, bereid te doen wat God vraagt.

Heel concreet betekent dat: hij is vrij om lief te hebben.
In het liefhebben zal hij God aanwezig weten. Hij zal zich niet enkel gedragen weten in wat hij doet, maar hij zal ook de bron bij hem aanwezig weten van waaruit hij dat doet. Hij zal zich geleid voelen door deze bron, er stuwkracht uit ervaren en er vreugde uit ontvangen.
Of anders gezegd: God leidt degene die 'ja' zegt en begeleidt hem met zijn vrede

.

Het mooie aan het ja-woord is dat het altijd vruchten afwerpt. Altijd.
Neem het ja-woord van Maria. Kijk wat voor een gevolg dat kleine ja-woord heeft gehad in de geschiedenis, tot op vandaag, en zeer zeker nog lang in de toekomst. Eén ja-woord... zoveel vruchten.

De geschiedenis kan ontelbare voorbeelden geven van mensen die door hun klein maar diep ja-woord grote en schone vruchten hebben afgeleverd.

De televisie zou elk journaal kunnen afsluiten met het belichten van een ja-woord ergens in de wereld. Het zou moedig zijn !

En wat met ons ?
Ook al zullen de vruchten van onze ja-woorden niet van die orde zijn als een Maria, .Voor God gaat het niet om het aantal vruchten (mensen denken zo en meten elkaar zo aan elkaar af), maar voor God gaat het om de zuiverheid van het hart, om de helderheid van het ja-woord.
En met dat zuivere ja-woord, hoe klein en verborgen misschien ook, doet Hij met het oog op de liefde grote dingen.
Misschien ziet niemand de vruchten, maar voor God gaat het ook niet om een soort zo opvallend mogelijke produktiviteit waar zoveel mogelijk mensen baat bij moeten hebben.
Bij God gaat het om het geloof, om de hoop, om de liefde. Ja, om de liefde!
Het gaat zowel om de liefde waarmee Maria haar ja-woord uitsprak met haar vele vruchten, ..

20-12-2011 om 07:42 geschreven door lucky  

Uit het boek Rechters
13, 2-7 + 24-25

In die tijd leefde er in de omgeving van Sora een zekere Manoach, die tot de stam Dan behoorde. Zijn vrouw was onvruchtbaar en had nooit kinderen gekregen.
Op een dag verscheen bij haar een engel van de Heer. ‘Tot nu toe was u onvruchtbaar en hebt u geen kinderen gekregen’, zei hij. ‘Maar nu zult u zwanger worden en een zoon baren. Onthoud u daarom van wijn en andere drank en eet geen voedsel dat onrein is. U zult zwanger worden en een zoon krijgen. Zijn haar mag nooit door een scheermes worden aangeraakt, want hij zal al vanaf de moederschoot als nazireeër aan God gewijd zijn. Hij zal een begin maken met de bevrijding van Israël uit de greep van de Filistijnen.’
De vrouw ging naar haar man en vertelde hem dat er een godsman bij haar was geweest. ‘Hij zag er bijzonder ontzagwekkend uit’, zei ze, ‘het leek wel een engel van God. Ik heb hem niet gevraagd waar hij vandaan kwam en hij heeft me zijn naam niet gezegd. Hij zei tegen me dat ik zwanger zou worden en een zoon zou krijgen. Van nu af aan mag ik geen wijn of andere drank drinken en niets onreins eten, want onze zoon zal vanaf de moederschoot tot aan de dag van zijn dood als nazireeër aan God gewijd zijn.’
De vrouw bracht een zoon ter wereld en noemde hem Simson. De jongen genoot de zegen van de Heer en groeide voorspoedig op.
Tussen Sora en Estaol, waar de Danieten hun tenten hadden opgeslagen, werd hij voor het eerst door de geest van de Heer tot daden aangezet.

Het verhaal van de geboorte van Simson gelijkt op dat van andere wonderbare geboorten (Isaak, Samuël, e.a.). Menselijk gezien zijn alle kansen voorbij: ouderdom, onvruchtbaarheid van het ouderpaar. Het kind wordt gezien als een gave Gods. Gods kracht breekt door in de mensengeschiedenis, ondanks zwakheid en tekorten.

Uit het evangelie volgens Lucas
1, 5-25

Toen Herodes koning van Judea was, leefde er een priester die Zacharias heette en tot de priesterafdeling Abia behoorde. Zijn vrouw, Elisabet, stamde af van Aäron. Beiden waren vrome en gelovige mensen, die zich strikt aan alle geboden en wetten van de Heer hielden. Ze hadden geen kinderen, want Elisabet was onvruchtbaar, en beiden waren al op leeftijd.
Toen de afdeling van Zacharias eens aan de beurt was om de priesterdienst te vervullen, werd er volgens het gebruik van de priesters geloot en werd Zacharias door het lot aangewezen om het reukoffer op te dragen in het heiligdom van de Heer. De samengestroomde menigte bleef buiten staan bidden terwijl het offer werd gebracht.
Opeens verscheen hem een engel van de Heer, die aan de rechterkant van het reukofferaltaar stond. Zacharias schrok hevig bij het zien van de engel en hij werd door angst overvallen. Maar de engel zei tegen hem: ‘Wees niet bang, Zacharias, je gebed is verhoord: je vrouw Elisabet zal je een zoon baren, en je moet hem Johannes noemen. Vreugde en blijdschap zullen je ten deel vallen, en velen zullen zich over zijn geboorte verheugen. Hij zal groot zijn in de ogen van de Heer, en wijn en andere gegiste drank zal hij niet drinken. Hij zal vervuld worden met de heilige Geest terwijl hij nog in de schoot van zijn moeder is, en hij zal velen uit het volk van Israël tot de Heer, hun God, brengen. Als bode zal hij voor God uit gaan met de geest en de kracht van Elia om ouders met hun kinderen te verzoenen en om zondaars tot rechtvaardigheid te brengen, en zo zal hij het volk gereedmaken voor de Heer.’
Zacharias vroeg aan de engel: ‘Hoe kan ik weten of dat waar is? Ik ben immers een oude man en ook mijn vrouw is al op leeftijd.’
De engel antwoordde: ‘Ik ben Gabriël, die altijd in Gods nabijheid is, en ik ben uitgezonden om je dit goede nieuws te brengen. Maar omdat je geen geloof hebt gehecht aan mijn woorden, die op de voorbestemde tijd in vervulling zullen gaan, zul je stom zijn en niet kunnen spreken tot de dag waarop dit alles gaat gebeuren.’
De menigte stond buiten op Zacharias te wachten, en de mensen vroegen zich af waarom hij zo lang in het heiligdom bleef. Maar toen hij naar buiten kwam, kon hij niets tegen hen zeggen. Ze begrepen dat hij in het heiligdom een visioen had gezien; hij maakte gebaren tegen hen, maar spreken kon hij niet. Toen zijn tempeldienst voorbij was, ging hij terug naar huis.
Korte tijd later werd zijn vrouw Elisabet zwanger. Ze leefde vijf maanden lang in afzondering en zei bij zichzelf: 'De Heer heeft zich mijn lot aangetrokken. Hij heeft dit voor mij gedaan opdat de mensen me niet langer verachten.'

De geboorte van Johannes de Doper is iets uitzonderlijks. Elisabet was onvruchtbaar en haar man Zacharias was ook al oud. Zoals in de oudtestamentische geboorteverhalen komt een engel de geboorte voorspellen samen met de opdracht die het kind zal vervullen in de toekomst. Hij geeft ook een teken: Zacharias zal spraakloos zijn tot op de dag waarop de voorspelling zal vervuld zijn.

Zacharias werd door de engel letterlijk door stomheid geslagen, toen hij hem de vraag stelde hoe hij kon weten of dit spreken van hem wel waar was.
Misschien vinden we dat Zacharias overdreven behandeld werd. Negen maanden niet mogen spreken... dat is nogal wat...

En toch...
Deze negen maanden waren voor Zacharias beslist een tijd van diepe genade; een tijd waar hij in stil gebed kon nadenken over Gods beloften. En uit het prachtige gebed bij de geboorte van zijn zoon kunnen we opmaken dat dit geen verloren tijd was geweest.

Wij leven in een tijd waarin veel gepraat wordt, en alles schijnbaar bepraat moet worden. Iedereen is maar aan de praat, alsof het heil voort zal komen uit al dat menselijke gepraat. Natuurlijk kan God ook aanwezig zijn doorheen ons spreken, maar soms is het ook goed een periode te zwijgen als het over de diepere zaken van het leven gaat; over God, zijn beloften, zijn spreken, zijn roepen, enz...

Het zou misschien niet slecht zijn moest de wereld gedurende negen maanden door stomheid geslagen worden.
Wat zou het stil zijn... heerlijk stil...
Misschien leren we terug luisteren naar Gods stem diep in ons hart, die we over het algemeen maar dàn kunnen waarnemen waneer het stil is rondom ons, en vooral ook wanneer we zelf stil zijn, wanneer we zelf zwijgen.
We zouden misschien een geweldige rijkdom in dat zwijgen ontdekken, een vermogen ontwikkelen dat ons tot écht luisteren aanzet...
Het zal een tijd van genade zijn: een tijd waarin God z'n tijd neemt, en ons de tijd geeft, om Hem héél diep te ontmoeten, voor Hem te knielen, bij Hem te vertoeven, naar Hem te luisteren...

Wat we kunnen doen is zelf dagelijks tijd maken om te zwijgen, om in stilte bij God te verwijlen, gewoon bij zijn woord aanwezig zijn. Het is niet makkelijk in het gebed onze agenda stil te leggen, onze eigen interpretaties van wat we lezen en denken stop te zetten, of gewoon de gegeven stilte niet vol te bidden met allerlei vrome gebeden en teksten...
Stil zijn bij de Heer... het is niet makkelijk, maar zo wezenlijk belangrijk.
Dagelijks hiervoor tijd vrijmaken... misschien maken we wel een hele mooie en diepe weg door wat betreft ons leven naar en in de Heer

19-12-2011 om 07:28 geschreven door lucky  

18-12-2011 om 08:36 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja
56, 1-3a + 6-8

Dit zegt de Heer:
Handel rechtvaardig, handhaaf het recht; de redding die Ik breng is nabij, en weldra openbaar Ik mijn gerechtigheid. Gelukkig de mens die zo handelt, het mensenkind dat hieraan vasthoudt; hij neemt de sabbat in acht en ontwijdt hem niet, hij weerhoudt zijn hand van het kwaad.
De vreemdeling die zich met de Heer heeft verbonden, laat hij niet zeggen: ‘De Heer zondert mij zeker af van zijn volk.’ En de vreemdeling die zich met de Heer heeft verbonden om hem te dienen en zijn Naam lief te hebben, om dienaar van de Heer te zijn – ieder die de sabbat in acht neemt en niet ontwijdt, ieder die vasthoudt aan mijn verbond –, hem breng Ik naar mijn heilige berg, hem schenk Ik vreugde in mijn huis van gebed; zijn offers zijn welkom op mijn altaar. Mijn tempel zal heten ‘Huis van gebed voor alle volken’.
Zo spreekt God, de Heer, die bijeenbrengt wie uit Israël verdreven waren: Ik breng er nog meer bijeen dan al bijeengebracht zijn.

God houdt niet van ghetto's. Hij ziet zijn volk als één grote natie, als een volk dat niemand afschrijft en buitensluit. Voor al wie rechtvaardig wil leven is er plaats. Deze oproep tot bezinning was bestemd voor de Israëlieten om hen te doen nadenken over hun zending. Hun taak is wereldwijd. De God van Israël is de Heer van allen. Zijn huis is een huis van gebed voor alle volken.

Uit het evangelie volgens Johannes
5, 33-36

Jezus sprak tot de Joden:
'U hebt boden naar Johannes gestuurd en hij heeft een betrouwbaar getuigenis afgelegd. Niet dat Ik het getuigenis van een mens nodig heb, maar Ik zeg dit om u te redden. Johannes was een lamp die helder brandde, en u hebt zich een tijd in zijn licht verheugd. Maar Ik heb een belangrijker getuigenis dan Johannes: het werk dat de Vader mij gegeven heeft om te volbrengen. Wat Ik doe getuigt ervan dat de Vader mij heeft gezonden.

Eigenlijk heeft Jezus het getuigenis van een mens niet nodig. Toch is Johannes het licht geweest dat de weg wees voor wie wil zien.

Het leven van Jezus, al zijn doen en laten, getuigt van God. Zijn leven was zuiver, heilig, volmaakt. Zijn leven was, wat bij ons dikwijls wel het geval is, niet verkleurd, niet afgezwakt. Hij was en is de zuivere belichaming van de Vader.
En ook al heeft Jezus het getuigenis van een mens niet nodig om de Christus te zijn, doch heeft God gewild dat de Doper zijn rol speelde.

Laten we de Doper au serieux nemen. Hij was geen randfiguur, maar een belangrijke aanwezigheid daar aan de oevers van de Jordaan. Niet enkel voor de mensen van toen, maar ook voor ons vandaag, bijzonder in deze adventstijd. Hij vermaande (soms heel scherp), in al zijn vurigheid riep hij op tot berouw en bekering, hij doopte en vergaf. Tegelijk was hij de ster die verwees naar de Komende. Om Hem ging het, om Hem gaat het.

Laten we ons hart openen. Het is bijna Kerst.

16-12-2011 om 07:38 geschreven door lucky  

       profeet Jesaja

        55, 10-11

Zoals regen  of sneeuw neerdaalt uit de hemel

        en daarheen niet terugkeert

        zonder eerst de aarde te doordrenken,

        haar te bevruchten en te laten gedijen,

        zodat er zaad is om te zaaien en brood om te eten;

        zo geldt dit ook voor het woord

        dat voortkomt uit mijn mond:

        het keert niet vruchteloos naar Mij terug,

        niet zonder eerst te doen wat Ik wil

        en te volbrengen wat Ik gebied.

15-12-2011 om 08:07 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
7, 18b-23

Johannes riep twee van zijn leerlingen bij zich en stuurde hen naar de Heer, aan wie ze moesten vragen: ‘Bent U degene die komen zou of moeten we een ander verwachten?’
Toen de mannen bij Hem gekomen waren, zeiden ze: ‘Johannes de Doper heeft ons naar U gezonden om u te vragen: “Bent U degene die komen zou of moeten we een ander verwachten?”’
Hij genas toen juist veel mensen van ziekten en allerlei aandoeningen en van boze geesten en hij gaf tal van blinden het gezichtsvermogen terug.
Hij antwoordde: ‘Zeg tegen Johannes wat jullie gezien en gehoord hebben: blinden kunnen weer zien, verlamden weer lopen, mensen met huidvraat worden gereinigd en doven kunnen weer horen, doden worden opgewekt, aan armen wordt het goede nieuws bekendgemaakt. Gelukkig is degene die aan mij geen aanstoot neemt.’

De vraag waarmee Johannes de Doper zijn leerlingen naar Jezus stuurt is ook nog onze vraag: is de zending van Jezus en zijn volgelingen wel revolutionair of spectaculair genoeg? Het antwoord is ontnuchterend, maar ook bemoedigend. De Blijde Boodschap van Jezus wordt zichtbaar in de tekenen die Hij verricht voor blinden, lammen, melaatsen, doden en armen. Wie in staat is Jezus hierin werkzaam te zien, neemt geen aanstoot

Jezus antwoordde: ‘Zeg tegen Johannes wat jullie gezien en gehoord hebben: blinden kunnen weer zien, verlamden weer lopen, mensen met huidvraat worden gereinigd en doven kunnen weer horen, doden worden opgewekt, aan armen wordt het goede nieuws bekendgemaakt. Gelukkig is degene die aan Mij geen aanstoot neemt.’

Wanneer mensen naar ons gestuurd zouden worden met de vraag: 'Zijn jullie christenen ?', dan zou wij als antwoord moeten kunnen geven: 'Zeg wat jullie zien en horen: mensen die verlamd zijn geraakt door oordeel ervaren weer dat zij bemind worden, mensen die gezondigd hebben groeien op hun weg naar bekering door eerlijk berouw en het krijgen van vergeving, mensen met depressies komen weer langzaam maar zeker tot leven, armen worden in de kring van de gemeenschap geplaatst en weten zich erbij, mensen die ziek waren door verwerping ervaren weer genezing door liefde die hen aangeboden wordt, eenzamen worden opgezocht, bejaarden worden thuis bijgestaan, gevangenen krijgen brieven, her en der zijn er initiatieven ter bevordering van vrede en eenheid, op tal van plaatsen komt men samen om God lof te brengen, om te luisteren naar zijn Woord, om te bidden voor de noden in de samenleving, ...'

Gelukkig is degene die aan het leven van Christus (christenen) geen aanstoot geeft.

14-12-2011 om 08:14 geschreven door lucky  

13-12-2011 om 21:37 geschreven door lucky  

    boek Deuteronomium

        33, 27

        Van oudsher is God een schuilplaats,

        zijn armen dragen u voor eeuwig.

13-12-2011 om 07:38 geschreven door lucky  

  brief van Paulus aan de Romeinen

        15, 13

Moge God, die ons hoop geeft,

        u in het geloof geheel en al vervullen

        met vreugde en vrede,

        zodat uw hoop overvloedig zal zijn

        door de kracht van de heilige Geest

12-12-2011 om 08:01 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja
61, 1-2a + 10-11

De geest van God, de Heer, rust op mij, want de Heer heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan verslagen harten hoop te bieden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan geketenden hun bevrijding, om een genadejaar van de Heer uit te roepen.
Ik vind grote vreugde in de Heer, mijn hele wezen jubelt om mijn God. Hij deed mij het kleed van de bevrijding aan, hulde mij in de mantel van de gerechtigheid, zoals een bruidegom een kroon opzet, zoals een bruid zich tooit met haar sieraden.
Want zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de Heer, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken

Midden de moeilijkheden om na de ballingschap Jeruzalem terug op te bouwen, kondigt een profeet Gods tussenkomst aan. Armen, nederigen en verdrukten zal Hij eerst helpen. Zij zijn er immers het meest ontvankelijk voor. Zo worden zij een volk, verrukt om al wat God hen geeft en vol vreugde als een bruid bij de komst van haar bruidegom.

Uit het evangelie volgens Johannes
1, 6-8 + 19-28

Er kwam iemand die door God was gezonden; hij heette Johannes. Hij kwam als getuige, om van het licht te getuigen, opdat iedereen door hem zou geloven. Hij was niet zelf het licht, maar hij was er om te getuigen van het licht. Dit is het getuigenis van Johannes.
De Joden hadden vanuit Jeruzalem priesters en Levieten naar hem toe gestuurd om hem te vragen: ‘Wie bent u?’
Hij gaf zonder aarzelen antwoord en verklaarde ronduit: ‘Ik ben niet de messias.’
Toen vroegen ze hem: ‘Wie dan? Bent u Elia?’
Hij zei: ‘Die ben ik ook niet.’
‘Bent u de profeet?’
‘Nee, ‘antwoordde hij.
‘Maar wie bent u dan?’ vroegen ze hem. ‘Wij moeten antwoord kunnen geven aan degenen die ons gestuurd hebben. Wie zegt u zelf dat u bent?’
Hij zei: ‘Ik ben de stem die roept in de woestijn: “Maak recht de weg van de Heer, ”zoals de profeet Jesaja gezegd heeft.’
De afgevaardigden die uit de kring van de Farizeeën kwamen, vroegen verder: ‘Waarom doopt u dan, als u niet de messias bent, en ook niet Elia of de profeet?’
‘Ik doop met water’, antwoordde Johannes. ‘Maar in uw midden is iemand die u niet kent, Hij die na mij komt–ik ben het niet eens waard om de riemen van zijn sandalen los te maken.’
Dit gebeurde in Betanië, aan de overkant van de Jordaan, waar Johannes doopte.

Al wat het Oude Testament aan vraag en verwachting, hoop en spanning bevatte omtrent de messias, vindt zijn vervulling in Jezus. Dat toont ons Johannes. Hij kan zich nu terugtrekken. Het is nu aan de Wet, de profeten en de mensen van alle tijden om Hem te erkennen, die zich ophoudt midden onder ons.

11-12-2011 om 06:55 geschreven door lucky  

10-12-2011 om 18:51 geschreven door lucky  

Uit de  brief van Jokobus

        5, 7-8

Heb geduld, broeders en zusters, tot de  Heer komt.

        Denk eens aan de boer, die geduldig blijft wachten

        op de kostbare opbrengst van zijn land, tot de

        regens van najaar en voorjaar zijn gevallen.

        Wees net zo geduldig en houd moed,

        want de Heer zal spoedig komen

10-12-2011 om 07:01 geschreven door lucky  

09-12-2011 om 20:53 geschreven door lucky